«برای تمام آنان که صدایمان بودند»،تلاش برای خاموش کردن صدای حق خواهی، هر روز شدیدتر می شود. ممنوع الورودی، ضرب و شتم، هجوم نیروهای لباس شخصی، کمیتۀ انضباطی، بازداشت های گسترده در داخل دانشگاه ها، ربودن از خوابگاه ها و جنایاتی از این دست، چهرۀ غالب برخورد نیروهای امینتی و حراست دانشگاه ها با دانشجویان در هفته های اخیر بوده است. تلاش است تا ترس، ابری باشد که خورشیدمان را ناپیدا کند. در زمانه ای که ظلم در جامۀ قانون، روا داشته شده، مزدوران حامی قانون شده اند و شریف ترین ها و آزادی خواهان مان ربوده می شوند، زمانی که عدالت خواهی جرم می شود و سرکوب نام نظم می شود، در چنین شرایطی به راستی چگونه انتظار می رود که به کلاس ها برگردیم؟ چگونه می توانیم بر روی صندلی هایی بشینیم که دوستان مان، عزیزان مان، نیکان و پاکانمان آنجا نشسته بودند؟ چگونه می توانیم این خیانت را ببینیم و سکوت کنیم؟
دانشجویان، دوستان و عزیزان. اکنون دیگر کلاس ها و درس معنا ندارند! چگونه به تحصیل بپردازیم، وقتی دیگرانی از خودمان در بند اسارتند؟ و یا حتی از بدیهی ترین حقوق خود برخوردار نیستند؟ به راستی چگونه؟ آنان که نیستند اکنون، آنکه ربوده شد یا مضروب، آن، دیگری نیست! آن خود ماست. هر که رفته ست، تکه ای از کل ما دانشجویان است! این برای دیگری نیست که امروز کنار همیم. خیر! برای خودمان و برای مایی است که تمام تلاششان را می‌کنند تا از میان رود.
ما دانشجویان دانشگاه تهران، به دلیل حوادث بی شرمانۀ اخیر، آنهم نه تنها در دانشکده های دانشگاه خودمان، بلکه برای حمایت از تمام برادران و خواهرانمان که در تمام دانشگاه های کشور برای ایجاد این مای شکوهمند قدم برداشتند، برای دلیرانی که از بهشتی تا شریف، از فردوسی تا نوشیروانی در کنار یکدیگر بودند، برای دانشجویان دانشگاه های آزاد و دانشجویان علوم پزشکی که سکوت را در هنگامۀ ظلم جایز ندیدند، برای شجاعانی که در علامه علیه بی عدالتی ایستادند، برای حمایت از تمام دانشجویان کشور در هر شهر و هر دانشگاه، از تاریخ ۱۴ آبان ماه، کلیۀ کلاس های درس را مادامی که خواسته های تمامی دانشجویان پاسخ داده نشوند، تحریم و در دانشکده هایمان تحصن می کنیم و به تمام عوامل سرکوب اعلام می کنیم: «بترسید! بترسید! ما همه با هم هستیم!»
از اساتید تمامی دانشگاه ها و بخصوص دانشگاه تهرا، درخواست می کنیم تا در برابر توهینی که به ساحت علم و دانشگاه وارد آمده، سکوت نکنند و با پیوستن به این مای بزرگ، ظلم کنونی را ریشه کن کنند.
فهرست مطالبات دانشجویان دانشگاه تهران:
۱- آزادی بی قید و شرط دانشجویان بازداشتی و رفع اتهام های وارده، صدور منع قرار تعقیب برای دانشجویان آزاد شده،
۲- رفع تعلیق ها و محرومیت های اخیر تحصیلی و ممنوع الورودی ها،
۳- خروج تمامی نیروهای امنیتی و لباس شخصی از دانشگاه ها،
۴- تضمین آیندۀ تحصیلی دانشجویان بازداشت شده و جلوگیری از دخالت نهادهای امنیتی در جهت ستاره دار کردن آنها،
۵- برکناری تمامی عواملی از دانشگاه و حراست که در حوادث اخیر نقش داشتند،
۶- عذرخواهی رسمی از تمامی دانشجویان بابت جریانات اخیر،
۷- پایان دادن به قوانین مرتجعانۀ حاکم بر دانشگاه مانند تفکیک جنسیتی در سلف غذاخوری و دخالت حراست در پوشش دانشجویان.
باشد که این طنین ها همواره در ذهن هایمان باشد:
– رهایی، حق ماست،
– قدرت ما، جمع ماست.
جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران