به نام خداوند جان و خرد،مردم شریف گیلان، همکاران گرامی و دانش آموزان عزیز،
نزدیک به ٢ ماه است که دختران و پسران سرزمین آفتاب، راه تازه ای را در سرزمین ما گشوده اند. راهی که به سوی نور و عدالت و آزادی در مقابل شدائد از حرکت باز نمی ایستد و در برابر یأس انگیزترین عوامل، از خلق چاوشی امید انگیز، جان و روح خستگان را سیراب به آینده ای روشن و افق های تازه می نماید. هفته ها است که مردم، بویژه جوانان و نوجوانان ما به دنبال قتل دردناک مهسا امینی، آزادی و عدالت را در خیابان ها فریاد می زنند و متأسفانه در این راه چه جان های ناب و پاکی که از میان ما به تلخ ترین و شقاوت انگیزترین صورت ممکن پر کشیدند. خیابان های گیلان نیز چون دیگر نقاط سرزمین ما با خون جوانانی همچون امیر نوروزی، پویا احمد پور پسیخانی، بهنام لایق پور، یاسین جمال زاده، سید عباس میر موسی و بسیاری دیگر رنگین شد و داغ بر داغ افزود و بوستان و گلستان خطۀ ما را خزانی تلخ به هم گره زد و شاخه های اندوه، درختان تنومند مصیبت عزا را به سروی ایستاده تبدیل کرد. از همان روزهای ابتدایی جنبش، همگان شاهد بودند زنان و مردان گیلانی، دوشادوش هم در صحنه نبرد حاضر شدند و فریاد «زن، زندگی، آزادی» سر دادند.
در مقابل اما، حکومت نه تنها به مانند برخوردهای قهری گذشته با اعتراضات عمل کرد، بلکه با استفاده از آمبولانس برای بازداشت معترضان، خط قرمزهایی که حداقل در سطح تبلیغات حکومتی به آن پایبند بود را نیز زیر پا گذاشت.
در این بین هجوم لباس شخصی ها و مأموران امنیتی به مدارس و بازداشت دانش آموزان، برگی دیگر از کارنامۀ خونین سرکوب بود که بیش از پیش دل های ما معلمان را مملو از خشم و نفرت کرد.
به عنوان مثال در تاریخ ۲۰ مهر ماه نیرو های امنیتی وارد محیط آموزشی مدرسۀ احسان بخش رشت شدند و ایلیا آتشکار دانش آموز این مدرسه را با ضرب و شتم و در حضور دیگر دانش آموزان و معلمان بازداشت کردند.
سهیل خوشدل تنها ١٧ سال داشت که طعم تلخ فاصلۀ طبقاتی را چشید و برای امرار معاش مجبور به کار شد، اما او هم به دلیل سر دادنِ فریادِ آزادی خواهی، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و شکنجه شد.
آتنا فرهمند دانش آموز ۱۵ ساله که در لاهیجان بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد و از سرنوشت وی اطلاعی در دست نیست.
همچنان که مهران محبتی دانشجوی جامعه شناسی شیراز و فرزند معلم بازنشسته ای از این استان آنچنان که با خبر شدیم ۴۰ روز است که در بازداشت به سر می برد که دست کم ٢ هفته را در انفرادی بوده است، بدون اینکه شرایط محاکمه عادلانه و دسترسی او با حضور وکیل انتخابی طی این مدت طولانی فراهم شده باشد.
میلاد ربیعی معلم ساکن رودسر و دانشجوی ارشد تاریخ در دانشگاه مازندران که دغدغۀ بسیارش دانش آموزان زندانی بود، ۸ آبان هنگام خروج از منزل دستگیر شد.
در روزهای گذشته هم کشته شدن عرفان زمانی جوان لاهیجانی با شلیک مستقیم ماموران امنیتی و ممانعت از انتقال سریع وی به بیمارستان، بار دیگر ثابت کرد که نیروهای موسوم به امنیتی، هیچ حد و مرز اخلاقی و انسانی را در برخورد با معترضان به رسمیت نمی شناسند.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان نیز مانند دیگر مردم شجاع این میهن و استان، سرشار از امید و اندوه ست. از این رو ضمن عرض تسلیت به خانواده های کشته شدگان اعتراضات اخیر، اعلام می دارد که این نهاد فرهنگی- مدنی، پیگیری وضعیت دانش آموزان بازداشت شده در هفته های اخیر را از وظایف ذاتی صنفی خود می داند و تمام تلاشِ خود را برای کمک به دانش آموزان آسیب دیده و خانواده هایشان و نیز دیگر مردم عزیز گیلان به کار خواهد بست.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان ضمن محکومیت اعمال هر گونه خشونت علیه کودکان و نوجوانان و دیگر اقشار جامعه، از تمام امکانات قانونی و اعتبار و سرمایه اجتماعی و اقتضای ذاتی وظایف معلمی و صنفی خود برای کمک به این عزیزان استفاده خواهد کرد و در این راه به یاری همۀ دلسوختگان و عدالت طلبان تا تحقق شرایط مطلوب نیازمند خواهد بود. بی تردید اتحاد و همدلی وقتی به همراهی گره خورد، نتیجۀ آن روح همبستگی، زیست شجاعانه و عدالت خواه در پناه قانون و ارادۀ ملی خواهد بود که کام همه را گوارا خواهد کرد.خواستۀ مشخص و معین ما در شرایط کنونی پایان دادن به سرکوب و دستگیری معترضان و به ویژه دانش آموزان است که طبق کنوانسیون هایی که دولت ایران متعهد شده است، هرگز نباید این فرزندان عزیز ایران به زندان و یا مرکز به اصطلاح تعلیم و تربیت سپرده شوند. جای این دانش آموزان، کلاس درس است. کانون صنفی فرهنگیان گیلان، خواهان آزادی تمامی دانش آموزان و همکاران دستگیر شده و مختومه کردن پرونده های آنها است. امید است که این راهکار عقلانی و اخلاقی، مانع از بوجود آمدن اتفاقات تلخ و غمناک بیشتری گردد.
کانون صنفی فرهنگیان گیلان،
۱۶ آبان ۱۴۰۱