بیش از دو ماه است که ایران با مانیفست زن، زندگی، آزادی در جوش و خروش انقلابی است. هر روز رژیم خونخوار عده‌ای از مبارزان، حتی دانش آموزان کودک را، که برای آزاد زندگی کردن و بدست آوردن حقوق پایمال شده خود اعتراض و اعتصاب و قیام کرده اند، به گلوله می‌بندد و میکشد و با ضرب و شتم دستگیر میکند و به زندانها می اندازد. علیرغم این رفتار غیر انسانی، خیزش های انقلابی هر روز برآمد‌های تازه پیدا میکند و دامنه آن گسترده‌تر می‌گردد. 

 

در این فراروند، همه شواهد ناشی از آن است که جمهوری اسلامی هر روز در دام تنگنای تازه‌ای می‌افتد و سراشیبی سرنگونی را می پیماید. تمام شواهد ناشی از این واقعیت انکار ناپذیر است که این دیکتاتوری در برابر ملت مصمم و آزادی‌خواه ایران تاب نخواهد توانست آورد.  

 

در چنین شرایطی باید هم هوشیار بود و هم نگران، همچنین نسبت به معضلات دوران پس از سرنگونی اندیشید. این نوشته حاوی واقعیت‌های عینی انکار ناپذیر و نگرانی‌ها و تشویش‌های واقع‌بینانه گروهی میهن دوست ِ با تجربه با گذشته‌ای درست و مستقل و آزادمنش  است.    

 

مخاطب این نوشته زنان و مردان مبارزی است که در محله‌ها و خیابان‌ها، در دانشگاها، در کارخانه‌ها، در ادارات، در مدارس، در سکو های بارگیری و در  جاده‌ها، در بخش‌های درمانی، بیمارستان‌ها، بخش های تولیدی، در بازار‌ها، و شهرهای کوچک و بزرگ علیه جمهوری خونخوار اسلامی مبارزه می‌کنند؛  همچنین مخاطب ما پدران، مادران، فرزندان، خواهران و برادران مبارزی که بر سر خاک عزیزان خود همواره حاضرند در غم از دست دادن آنها خون‌دل می‌خورند اما از مبارزه علیه جمهوری اسلامی دست بر نمی‌دارند.  

 

 

هم‌میهنان عزیز،

 

۱- امروز مردمان آزادی‌خواه جهان به درستی و با شگفتی در یافته‌اند که مردمان ایران با هر باور و دین و مذهب، از هر قوم و تیره و تبار در سراسر ایران زمین در حال افزودن برگ تازه‌ای بر کتاب انسانیت هستند تا برای مشروعیت خواست‌های آزادیخواهانه خود، به  سینه ارتجاع دست رد بزنند تا رفتار و کردار تبعیض‌‌آمیز این قبیله آدم کش را، به اثبات  برسانند. 

 

۲- ملت ایران خواستار زندگی انسانی است، و نه زیستن زیر ستم و استبداد، برای زندگی با کیفیت مبارزه می‌کنند، برای آزادی، برای بودن در جایگاه انسانی و برای زن بودن و برابری قیام کرده‌ اند و به ویژه برای مشارکت فعال در تعیین سرنوشت خود به پا خواسته‌است. به همین جهت هر روز بیش از پیش مورد اقبال آزادیخواهان و روشنفکران ایران و جهان قرار می‌گیرید. 

 

۳- امروز ملت ایران، با اتکا به خیزش‌های انقلابی خود در شرایطی است که امکان دارد هر آن توازن قوا، در اثر ریزش‌های بیشتر از درون رژیم، به نفع مردم دگرگون شود. به عبارت دیگر می‌توان پیش‌بینی کرد که ایران در چند گامی تغییر و سقوط رژیم اسلامی قرار داشته باشد.

 

۴- پرسش این است مردمانی که با اقدامات شجاعانه خود ایرانیان را به سوی فردای بهتری فرا می‌خوانند، برای فردا چه میخواهند؟ آیا برنامه اداره کشور پس از سرنگونی را نیز پیش بینی کرده‌اند؟

 

۵- فردا به ملتی تعلق دارد که مشارکت دموکراتیک او در آینده کشور امری انکار ناپذیر باشد. پس ضرورت دارد تا از هم اکنون بطور شفاف برنامه آن بیان و روش  پاسداری از آن  مشخص شود. 

 

۶- برای ساختن جمهور ایران مبتنی بر آزادی، دموکراسی، لائیسیته، عدالتخواهی، استقلال، انساندوستی، حقوق شهروندی، ترقی‌خواهی، بی‌تردید انکار‌ناپذیر است که به نیروهای همگرا و همسازی خود باور داشته باشد و آنها را بنا بر تشخیص و مصلحت برخاسته از خرد جمعی  سامان دهیم. 

 

۷- در روند حساس گذار، پس از اصل آزادی، رعایت مبانی دموکراسی بسیار مهم هستند. زیرا آزادی و دموکراسی هستند که به جمهوری بودن یک نظام مشروعیت میدهند. اگر در نظامی این دو که لازم و ملزومند نباشند جمهوری واقعی سامان نخواهد گرفت. پس ضرورت دارد زمینه‌های دموکراسی که  خود چهار اصل اساسی دارد، از هم اکنون تدارک دیده شوند. 

 

 

الف – مشارکت مردم در سرنوشت خود از طریق انتخابات عمومی، آزاد، عادلانه و بی‌واسطه، در همه سطوح جامعه از  محله و ده و کارخانه و اداره  و شهر و شهرستان و استان و کشور گرفته تا بالاترین مقام قانونگذاری یعنی مجلس شورای ملی و رئیس جمهور کشور. این انتخابات باید برای مدتی معین و با حفظ تساوی انتخابات زن و مرد باشد. در قوانین، حق و مراتب و موارد استیضاح، مسئولیت‌پذیری و پاسخگوئی در همه مراحل و تا امکان تعلیق و خلع برگزیدگان در نظر گرفته شود. 

 

ب – حاکمیت ملی با توجه به تفکیک قوای سه گانه و استقلال آنها از یکدیگر و پاسخگوئی به مردم و نمایندگان آنان و پاسخگوئی مسئولین منتخب در همه رده ها به انتخاب کنندگان. 

 

پ – حاکمیت قانون، بر اساس محوریت شرافت و بزرگواری و کرامت انسانی و رعایت حقوق و آزادیهای انسان با اصول تدوین و تصویب شده در قانون اساسی جمهوری ایران. 

 

ت – آزادی اندیشه، بیان و اقدام احزاب و انجمن ها و سندیکا و سایر نهاد های شهروندی در سطوح مختلف جامعه. 

 

(ما در طرح پیشنهادی دوران گذار پس از سرنگونی جمهوری اسلامی برای اینکه دموکراسی در ایران برقرار شود مراحل عملی آن را بیان کرده‌ایم.)

 

۸- همانطور که در ادامه خواهید دید، ما در طرح پیشنهادی خود برای اینکه دموکراسی و مشارکت مردم پایمال نگردد نخستین گام را تشکیل “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ می‌دانیم و تشکیل این نهاد تصمیم‌گیرنده ملی را نسبت به تشکیل هر نهاد دیگر، از جمله “دولت موقت“  که توسط برخی اظهار میشود ارجحیت می دهیم. 

 

۹- هم‌میهنان مبارز، نکته دیگر که در این مبارزه ارزشمند انکار ناپذیر است اینست که اگر در خلال مبارزات بهترین عناصر (فرد یا نهاد) مورد اعتماد  شناسایی نشده و مورد پشتیبانی قرار نگیرند، امکان زیاد وجود که دارد افراد ناشناس، فرصت طلب، وابسته به قدرت‌های غیر ایرانی و ناکار‌آمد در مصدر امور قرار بگیرند. پس درست است که  افراد مورد وثوق و اعتماد از هم اکنون شناسایی شده و برای نمایندگی در “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ در نظر گرفته شوند.  این افراد که به علت فراهم نبودن شرایط توسط مردم انتصاب و نه انتخاب می‌شوند نمایندگان انتصابی مردم در “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ خواهند بود. اینان در واقع از کنشگران شوراهای محلی و شهری و کارخانه‌ای و صنفی و سندیکایی و انجمنی و حزبی و همچنین از افراد سرشناس، مصلح اجتماعی خوشنام، مورد وثوق و اعتماد مردم در سراسر ایران خواهند بود.

 

۱۰- در مرحله گذار برای تشکیل “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ اصل برگزیدگی به  قضاوت، دانش، شناخت و تشخیص کسانی است  که در صفوف نخستین مبارزات انقلابی قرار داشته‌اند و برای آزاد کردن ایران از دست جمهوری اسلامی مبارزه میکنند. بی تردید این مردم کنشگر، بهترین شناخت‌ها و تشخیص‌های واقعی و عینی را نسبت به جامعه خواهند داشت و نخواهند گذاشت انقلابی که به بهای خون هزاران هزار به ثمر رسیده است به هدر شود و انقلاب به بیراهه رود. افزون بر این روش گزینش نخستین اقدام “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران “ کسب رای اعتماد نمایندگان از “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ خواهد بود. 

 

 

۱- عده‌ای سخن از تشکیل دولت موقت، مجلس موسسان و انتخاب نوع رژیم میگویند این ادعاها گمراه کننده هستند. دستاورد انقلاب ۱۳۵۷ جمهوری است که خمینی آن را بیراهه کشاند. گذار از سلطنت به جمهوری واقعی در ایران به مشارکت فعال اجتماعی، زمان کافی برای تدارک ابزارها و زمینه ها و تلاش خستگی ناپذیر نیاز دارد. اگر از واقعیت امروز جامعه نگاهی به چشم انداز فردا بیندازیم به این نتیجه خواهیم رسید که در حقیقت جمهوری اسلامی با جمهوری ایران، که در حال قوام گرفتن می باشد، در جنگ است. جمهوری ایران علاوه بر جمهوری اسلامی مدعیان و دشمنان قد و نیم قد دیگری از قبیل، طرفداران پادشاهی، اصولگرایان دینی، مجاهدین و طرفداران قدرت های خارجی را نیز در برابر خود خواهد داشت. استقرار جمهوری ایران به بدست آوردن  شرایط آزادی های اجتماعی، مشارکت مردم، دموکراسی، استقلال، آزادی، حاکمیت ملی، نگهداری از تمامیت ارضی، لائیسیته و عدالت اجتماعی نیاز دارد.

 

۲- گروهی با خواست دولت موقت بذر شایسته سالاری می‌پاشند تا محصول آریستوکراسی و الیگارشی را درو کنند. مهمترین این گروه کسانی هستند که از خارج از کشور میخواهند برای مردم “دولت موقت“ تشکیل دهند اینان در صددند تا انقلاب مردم را از آن خود کنند. نباید اجازه داد که یکبار دیگر انقلاب مردم دزدیده شود. 

 

۳- “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“  تنها راه حل مشارکت دموکراتیک مردم در سرنوشت خودشان است نه “دولت موقت“ و یا انجمن “متخصصان“ و “نخبگان“ی مانند ققنوس که در خارج از کشور تدارک دیده است. “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“  گامی است دموکراتیک منبعث از اراده مردم فعال در جای جای ایران که اگر واقعیت عینی پیدا کند تبدیل به یک ارزش ملی میشود میتواند مسئولان را  تحت نظارت قرار داده به پاسخگویی وادار کند.

 

۴- تاریخ ایران و مبارزات مردم مبارز به درستی نشان میدهد که نخبگان راستین این انقلاب در داخل هستند که این کشتی طوفان زده را به ساحل آرامش و آسایش خواهند رساند و متخصصان میهن دوست و درستکار را طبق

                           

موازین قانونی و برای مصلحت کشور از داخل و خارج بکار گرفته خواهند شد.

 

۵- برای این‌کار نمایندگان برگزیده‌ی مورد اعتماد مردم مبارز در داخل کشور می توانند در “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ طرح و برنامه اداره کشور در دوران گذار را بریزید و به تصویب برسانند. عده‌ای می‌گویند این کار وقت میگیرد! هر کاری وقت میگیرد. اما حسن این روش در آن است که مردم ِ مشارکت کرده در انقلاب بی تردید هوشیاری عینی‌تری در تشخیص انتصاب نمایندگان خود را، برای مدتی موقت دارند و اگر آنها هستند که رژیم را بر زمین میزنند پس همان‌ها نیز قادر خواهند بود برنامه خود را طوری سامان دهند که حداقل وقت را تلف شود. 

 

۶- مسئولیت‌ها و وظایف “مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ کدامند؟

 

اعلام “انحلال مجلس شورای ملی موقت جمهوری ایران“ پس از  انتخابات مجلس شورای ملی ایران. 

 

تنها با این روش است که وابستگان به قدرت های خارجی در داخل و خارج، یا الیگارشی در کمین نشسته، تحت لوای نخبگان، شایستگان و تکنوکرات‌ها نخواهند توانست برای ملت ایران تعیین تکلیف کنند.