نامۀ سرگشاده انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز به ریاست دانشگاه پیرامون سنگ اندازی ها برای انتشار نشریه دانشجویی رادیکال:
ریاست دانشگاه علوم پزشکی تبریز،
• پس از تجربه بحران های بسیار در دانشگاه و سپری کردن روز ها پر تلاطم در دانشگاه، امروز همگان از لزوم آزادی بیان و گفتگو سخن می رانند. این صحبت ها را زمانی می توان جدی گرفت که کلمۀ گفتگو، همچون چماقی برای سرکوب و خفه شدن دیگران استفاده نشود. آیا عرصه ای مترقی تر از عرصۀ قلم و نشریات برای گفتگو، نقد و بیان مطالبات وجود دارد؟
چند ماه است که به دنبال باز انتشار یک نشریه دانشجویی هستیم. متأسفانه علیرغم پیگیری های متعدد، حتی یک پاسخ کتبی و مستدل به درخواست های ما داده نشده است. این شکل از بروکراسی معیوب و مصلحتی تنها مسئله ما نیست. ما اراده ای را در برابر خود احساس می کنیم که حتی انشار یک نشریه را بر نمی تابد و مجالی برای اندیشه نمی بیند. پر واضح است که عدم توانایی جامعه و حاکمیت، از حل مسئلۀ ریشه، در چنین رویکرد هایی دارد.
• ما حقوقی داریم که مجوز فعالیت ذاتی اش را در عرصه هستی از فلان شورا و فلان فرایند بروکراتیک نمی گیرد، بلکه ریشه در مجوز خداوند برای کنش و فعالیت در جهان دارد.
امروز در برابر کسانی قرار دارند که به دستور مؤکد “ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ” اعتقاد ندارند و از طریق ساکت کردن دیگران با استفادۀ ابزاری از قانون و بوروکراسی، در صدد پوشیدن حقیقت هستند و یکی از معانی کفر، پوشاندن است! مگر می شود، انسانی را از حق نوشتن، نشر و پالایش اندیشه و گسترش تفکر منع کرد! این ها حقوقی نیستند که بتوان دربارۀ آنها با زبان بروکراتیک و قانون صحبت کرد، و در ضمن این شکل رفتار کاملاً غیر قانونی و برخلاف روح قانون اساسی، قوانین نشریات و قوانین دانشگاهی است.
• شما اگر نمایندۀ دولت جمهوری اسلامی و پایبند به قانون هستید باید بدانید:
بالا بردن آگاهی های عمومی در همۀ زمینه ها با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه های گروهی’ در صدر وظایف دولت قرار گرفته است.
نشریات و مطبوعات در صورتی که مخل به قواعد اسلامی و نظام نباشند، آزادند.
حقوق مطبوعات در فصل سوم قانون مطبوعات مورد توجه قرار گرفت، حق انتقاد، اظهار نظر و حق کسب و انتشار آزادانه اخبار داخلی و خارجی، از جمله حقوق مطبوعات محسوب می شوند. همچنین، در ماده ۴ این قانون تصریح شده که هیچ مقام دولتی و غیر دولتی حق ندارد برای چاپ مطلب یا مقاله ای، در صدد اعمال فشار بر مطبوعات برآید و یا به سانسور و کنترل نشریات مبادرت کند. معاونت دانشجویی و فرهنگی و سایر نهادهای فرهنگی دانشگاه باید در چارچوب قوانین و در حدود اختیارات و امکانات از نشریات دانشگاهی حمایت کنند.
• ما با زبان قانون با شما نمی توانیم صحبت کنیم، چون قانون را ملعبه ای بیش نمی بینید. خداوند برای برخی خدای خشم و بگیر و ببند است. ما از انسانی صحبت می کنیم که پس از گناه نخست مورد خشم خداوند نیست و کرامت می یابد و می تواند مسیر تکامل بشر را رقم بزند.
• ما می خواهیم حرف بزنیم و بنویسیم و اجازۀ این کار را از شما نمی گیریم. داشتن نشریه را حق خود و تلاش برای انتشار نشریات ولو برخلاف نظر و دیدگاه شما باشد را وظیفه شما می دانیم. ما حقوقی داریم که قابل معامله نیستند.
• ما می‌خواهیم عملکرد شما را نقد کنیم، لذا برای حفظ کرامت شما و دانشجویان، سه خواستۀ مشخص داریم:
۱. در اسرع وقت مجوز نشریۀ رادیکال، بدون کارشکنی و سیاسی بازی، صادر شود.
۲. در اسرع وقت برای نظارت بر عملکرد هیأت نظارت بر نشریات دانشگاه، شورای فرهنگی دانشگاه تشکیل شود. انجام این خواسته وظیفۀ قانونی شماست.
۳. با توجه به اینکه ریاست دولت مدیران را ملزم به پاسخگویی در خصوص عملکرد خود می دانند، وظیفۀ شما می دانیم تا در اسرع وقت به صورت روشن در میان دانشجویان پاسخگوی عملکرد خود و معاون دانشجوییتان در خصوص حوزه‌های دانشجویی و فرهنگی از جمله نشریات، شورای انضباطی و … باشید.
در غیر این صورت نتیجه گیری ما این خواهد بود که نه تنها به دنبال ایجاد فضای گفتگو نیستید، بلکه گفتگو را ملعبه ای برای بستن فضا و ایجاد بحران می دانید.