انقلاب اسلامی: در همان حال که تمایل جنگ و تحریم طلب در امریکا و ایران مخالف به نتیجه رسیدن گفتگوها هستند، روحانی براین باور است که گفتگوها ظرف دو تا سه ماه آینده به نتیجه می رسند و ولایتی چراغ سبز گفتگوهای مستقیم با امریکا و 5 کشور دیگر را روشن می کند. با این حال، « سردار» جزایری هشدار می دهد که هدف از گفتگوها در قفس کردن ایران و مهارش است. بنگریم در ایران و امریکا، در این باره چه می گویند:
جبار کوچکی نژاد، « نماینده» مجلس مافیاها، به نقل از روحانی، ظرف 2 یا 3 ماه آینده مذاکرات به نتایجی خواهد رسید:
در 9 دی 92، به گزارش ایرنا، جبار کوچکی نژاد، « نماینده» رشت در مجلس مافیاها، گفته است: روحانی در این جلسه اعلام کرد که مذاکرات ایران با گروه 1+5 ظرف دو یا سه ماه آینده به نتایجی خواهد رسید. نتیجه این مذاکرات آثار مثبتی در اقتصاد کشور خواهد داشت.
به گفته این نماینده مجلس، رئیس جمهوری در این نشست از این گله مند بود که نمایندگان مجلس با طرح سئوالات متعدد از وزیران، وقت زیادی از آنان می‌گیرند و گاهی ساعت ها در مجلس معطل می‌شوند و حتی برخی از وزیران به خاطر این موضوع تهدید به استعفا کرده اند. روحانی در این جلسه همچنین بر ضرورت پرهیز از دامن زدن به اختلاف ها و لزوم فراموش کردن اختلاف های گذشته تاکید کرد و گفت که این اختلاف ها نتیجه ای جز عقب نگه داشتن کشور ندارد.
رئیس جمهوری در دیدار نمایندگان استان گیلان همچنین خواستار پرهیز از افراط و تفریط شد و گفت که تندروی ها از سوی هر جناحی که باشد، به کشور آسیب می زند.
انقلاب اسلامی: ربط دادن رسیدن به «نتایجی» در گفتگوها، آنهم ظرف دو یا سه ماه آینده به اقتصاد و « آثار مثبتی که در اقتصاد کشور خواهد داشت»، یعنی اینکه بودجه دولت سخت نیازمند رسیدن به توافق با کشورهای 5+1 در اولین فرصت است. باوجود این، دو تمایل رویارو هستند: از دید روحانی، «تندروها» در مجلس « وزیران» او را به ستوه آورده اند و موافق رویه حکومت او در مذاکره نیز نیستند. « سردار» جزایری مخالفت با گفتگوها را آشکار می‌کند و توضیح می دهد چرا:
« سردار» جزایری: هدف از گفتگوها در قفس کردن و مهار ایران است:
در 9 دین 92، « سردار» جزایری، معاون ستاد کل نیروهای مسلح، در بازدید از خبرگزاری فارس گفته است: مذاکره دولت با دیگر دولت ها، مهار و در قفس کردن ایران از طریق گفتگو و تماس و اعمال فشارهای داخلی و بیرونی از دیگر راهبردهای دشمن است. دشمن می‌خواهد ایران را از راهی که آمده، پشیمان کرده و با غرب هماهنگ کند.
او با تصریح روشن بر مخالفتش با مذاکرات، گفته است: بنده با بد یا خوب بودن مذاکره کاری ندارم، تنها به اظهارات اخیر اوباما بسنده می‌کنم که گفت: همان کاری را که ریگان با شوروی کرد اگر همین نوع مذاکره را در مذاکرات هسته ای ژنو با ایران داشته باشیم، بر ایران غلبه پیدا می کنیم.
مذاکره ابعاد مختلفی دارد. وقتی به همه ابعاد آن توجه می کنیم، متوجه می شویم چه کسی اصرار دارد با ما مذاکره کند و آخر این قضیه کجاست. از اصلی ترین راهبردهای دشمن این است که اجازه ندهد ایران از اقتصاد و منابع مالی پویا برخوردار باشد. دشمن فهمیده که در کجا قدم بگذارد. حال آیا اجازه می‌دهد ۱۰۰ میلیارد دلار ما وارد کشور شود؟
وی، با اشاره به اهداف دشمن برای سرنگون کردن رژیم، با استفاده از « انقلاب مخملی»، گفته است: دشمن معتقد است با شخصیت هایی که در درون ایران وجود دارد می‌تواند به دگرگونی بزرگی در کشورمان فکر کند. از اینرو برخی رسانه ها باید به شکل مینیاتوری این مسائل را پیگیری کنند و غفلت در این زمینه جایز نیست.
همه ما در فضای جنگ نرم تنفس می‌کنیم و بر همین اساس باید جنگی فکر کنیم. کسانی که به این فضا اعتقاد ندارند اگر مسئولیتی در کشور داشته باشند جامعه را به بیراهه می برند.
انقلاب اسلامی: بدین ترتیب، تمایل مخالف با تسلیم از راه امضای توافق نامه نهائی، تمایلی است که می گوید باید « جنگی فکر کرد». به دنبال جلیلی، جزایری به هاشمی رفسنجانی پاسخ می دهد: او گفته است که ایران در وضعیت تسلیم یا جنگ است، جنگی نه از نوع جنگ ایران و عراق. جزایری به او پاسخ می دهد که تسلیم در قفس قرار دادن و مهار کردن ایران است و باید آماده جنگ بود و تن به تسلیم نداد.
آنچه جزایری در باره « درقفس قرار دادن و مهار ایران» می گوید، همان هشدار بنی‌صدر به مردم ایران است که بازگو می‌کند. او هشدار را بکار می‌برد برای توجیه ماندن در مدار بسته و در این مدار، از دید او بد، جنگ احتمالی و بدتر، تسلیم واقعی است. از دید او، مردم نباید نقش پیدا کنند ( هشدار او نسبت به « انقلاب مخملی») زیرا سبب سقوط رژیم می‌شود. به سخن دیگر، او راه خروج از مدار بسته بد و بدتر را می‌بندد و در این مدار بسته، جای جنگ را با توافق از راه مذاکره عوض می کند. بدین قرار، امر مهم این است:
هم طرفداران تسلیم ( هاشمی و روحانی و حکومت او و…) و هم طرفداران جنگ، به ماندن در مدار بسته بد و بدتر اصرار دارند. چرا که دو طرف می‌خواهند قدرتی که دولت است به دولت حقوقمداری که از مردم نمایندگی کند، بدل نشود. از اینرو، یکی طرفدار تسلیم و دیگری طرفدار رویاروئی، ولو نظامی هستند و هیچ یک نمی‌گویند، با باز پس دادن حق حاکمیت به مردم، تسلیم و جنگ و قرار گرفتن در قفس و تحت مهار درآمدن، بی محل می‌شود. طرفه اینکه طرفداران رویاروئی مدعی هستند که خامنه ای از توافق ژنو ناراضی است و اختیار داده را پس گرفته است:
شماره ۸۴۵ از ۲۳ تا ۶ دی ۱۳۹۲