بعد از انتشار فیلم سردار کودتاچی محمد علی جعفری توسط مرد آزاده محمد نوری زاد، فیلمی دیگر بر روی وب سایت ایشان قرار داده شد که در آن سردار حجت الاسلام علی سعیدی نماینده رهبری، بر کودتای انتخاباتی که منویات “رهبری” را بر آورده ساخته و موجب رضایت ذات باریتعالی! شده سخن می‌ گوید.

 

   در جمهوری اسلامی ایران و رژیم ولایت مطلقه فقیه، کودتا هم، جهاد مقدس نام یافته‌ است و لذا می توان مابقی مقدسات مطرح شده از سوی این حاکمیت را نیز در همین مفهوم گنجاند، مانند “نظام مقدس جمهوری اسلامی”، “جهاد مقدس”، “بسیج مقدس”، “شهر مقدس”، “بارگاه مقدس”، “مرقد مقدس خمینی”، “دانشگاه مقدس”، “جمکران مقدس”، “بازار مقدس”، “شلمچه مقدس”، “رزمنده مقدس”، “پیکر مقدس آیت الله…”، “دفاع مقدس”، حوزه مقدس”، “روحانیت مقدس، تا جایی که حتی مصباح یزدی هم را برخی ها از مقدسات “نظام” می‌ دانند و…

 

تأکید نویسنده بر “جهاد مقدس”، به جای کودتای انتخاباتی، به دلیل تأکید سردار حجت الاسلام علی سعیدی بر این واژه می باشد. قبل از ورود به بررسی سخنان سعیدی، لازم دیدیم سخن او در بارۀ افشا شدن فیلم سخنرانی سردار محمد علی جعفری را بیاوریم. البته آن زمان، او نمی دانست که فیلم خودش در نوبت انتشار است، وگرنه آنگونه دفاع نمی کرد. او در مصاحبۀ خود در مورد فیلم سردار جعفری که چند جمله بیشتر نیست، چندین دروغ را پشت سر هم بر زبان آورده است. او می‌گوید: (به گزارش ایسنا)

 

    «بالاخره هر کسی از هر صحبتی می‌ تواند برداشتی کند که با ذهن گوینده متفاوت است. من فکر می‌ کنم پرداختن به این موضوع ضرورتی ندارد. من صحبت‌ های ایشان را ندیدم تا منظورش را بفهمم. بریدن قبل و بعد کلام، نمی‌ تواند مفهوم گوینده را برساند».

 

  به راستی اگر او می گوید که فیلم را ندیده چگونه اظهار می دارد بریدن قبل و بعد فیلم نمی تواند منظور گوینده را برساند؟ او می‌ گوید پرداختن به این امر ضرورتی ندارد، ولی نمی‌ گوید چرا پرداختن به “جهاد مقدس” ضرورتی ندارد ؟

 

   وی می‌ گوید بالاخره هرکس می‌‌ تواند از سخنان گوینده برداشتی داشته باشد که با ذهن گوینده متفاوت باشد. او به خوبی منظور سردار جعفری در مورد خطر انتخاب شدن میرحسین موسوی و خطوط قرمز را می‌ داند. البته هم او و هم دیگران به خوبی منظور از خط قرمز را می‌ دانند، اما مدعی است از آنچه سردار در ذهن دارد ممکن است دیگران برداشتی دیگر داشته باشند!

 

    گفتن چنین سخنانی از سوی فردی مانند علی سعیدی با آن ذهن و مغزی که به قول خودش علم غیب در مورد انتخاب احمدی نژاد نداشت و زیاد هم مطلع در امور  نبود، جای تعجب ندارد.

 

 

 

 

     علی سعیدی متولد ۱۳۲۹ در شاهرود است. وی از روحانیون مدرسۀ معروف جانی پرور حقانی و شاگرد افرادی چون آیت‌ الله بهشتی، آیت‌ الله جنتی، آیت‌ الله مصباح‌یزدی، آیت‌ الله محمدیی گیلانی و آیت‌ الله امینی بوده است. دارای مدرک کارشناسی از دانشگاه ملی (شهید بهشتی) در رشتۀ حقوق است. او عضو سپاه پاسداران شاهرود بود که بعداً به ریاست حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران منصوب گشت و ۹ سال در این مقام بود. بعد از آن به دستور خامنه‌ ای، او به قائم‌ مقامی سازمان تبلیغات اسلامی انتخاب شد و سپس به مقام جانشینی نمایندۀ ولی فقیه در سپاه در دورۀ موحدی کرمانی، و از سال ۸۴ نمایندۀ ولی فقیه در سپاه است. 

 

    در زیر، سخنان این «سردار- روحانی» را بر رسی می‌ کنیم: جملات وی با علامت ٭ نقل می‌ شود و توضیحات نگارنده (که بخش عمدۀ آن مصاحبه سه سال پیش او با اعتماد است) با علامت ٭٭ می آید. این سخنرانی، بنابر ادعای سخنران، یک هفته بعد از اعلام مواضع خامنه‌ ای در مورد نزدیک بودن مواضعش به احمدی نژاد در نماز جمعه و بعد از آغاز اعتراضات مردمی، انجام گرفته است:

 

 

٭ «ابتدا می‌ خواستم از زحمات شما عزیزان و بزرگواران در این جهاد مقدس، صمیمانه تشکر و سپاسگزاری کنم. ما تکلیفی داشتیم، و آن تحقق منویات رهبری است. شرطمان هم پیروزی نبود. ما مأمور به تکلیف بودیم. تکلیفمان این بود که منویات رهبری را در مجموعه سپاه، با جان و دل پذیرا باشیم و محقق کنیم. این لطفی بود که خداوند نصیب ملت ما کرد و تکلیف را هم همراه با نتیجه کرد. و پیروزی هم همراهش بود. پیروزی بسیار شگفت آور که مورد رضایت رهبر معظم انقلاب قرار گرفت. یقین داریم رضایت ذات باریتعالی در این حرکت بوده و هست».

 

 

 ٭ «بنده به ضرس قاطع می‌ گویم نزدیکترین نهاد در نظام جمهوری اسلامی به مواضع ولی فقیه، سپاه پاسداران است. در این ماجراهای اخیر، فتنه‌ های کور، برخی نهادهایی که سابقه‌ ای طولانی داشتند در هدایت افکار عمومی، درجا زدند و ماندند که چه کار کنند. نتوانستند تشخیص دهند راه کجاست، مسیر کجاست. اما سپاه، سر سوزنی تردید نکرد. کوچکترین زاویه‌ ای نداشت. بله، ممکن بود تک و توک، افرادی نظرات دیگری داشته باشند، ولی یک مورد هم اظهار نشد. برخی از احزاب، گروه‌ ها و شخصیت‌ ها و نهادهای درون انقلاب، یا اپوزیسیونِ اصل حاکمیت دینی هستند، و یا اپوزیسیونِ دولتی هستند که تحقق بخش آرمان‌ های حضرت امام و رهبری است، و این از پدیده‌ های عجیب و غریب عصر ماست. در آمریکا هم چنین چیزی سابقه ندارد.

 

   تا به حال خیال می‌ کردیم مجمع روحانیون، دیگر اپوزیسیونِ اصلِ حاکمیت نیست. معلوم شد که در میان اصلاح طلبان، از مجمع روحانیون که جناح روحانی مذهبی آنها هست، تا مشارکت، همه اپوزیسیونِ اصلِ حاکمیت دینی هستند، و زمینۀ مشارکت در اصل قدرت را هم دارند. یعنی از کانال شورای نگهبان هم کاملاً می‌ توانند عبور کنند. امید زیادی هم دارند به رأی مردم. من به نظرم می‌ آید که پرچالش‌ ترین مسئلۀ نظام، همین است. مجمع تشخیص مصلحت نظام، اپوزیسیونِ دولتِ اصول گراست. مرکز تحقیقات استراتژیک، اپوزیسیونِ نظام است یا دولت».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ٭ سعیدی ادامه می‌ دهد: «برخی نهادهای وابسته به رهبری هم متأسفانه، یا خنثی هستند، یا اپوزیسیون دولت هستند. نباید اینگونه باشد. این مقدار آزادی، این مقدار فضای سیاسی باز؟ کاندیدایی که می‌ گوید من می‌ خواهم قانون اساسی را تغییر دهم، یا می‌ خواهند اختیارات را محدود کنند، اختیارات چه کسی را می‌ خواهد محدود کند؟ خودش که می‌ خواهد رئیس جمهور شود و علیه خودش که نمی‌ خواهد کاری انجام دهد. دنبال این است که اختیارات رهبری را محدود کند. این نوع نگاه و ادبیات، فرافکنی است و در عرصۀ حاکمیت دینی، بسیار خطرناک است.

 

   باز از پدیده‌ هایی که اصلا قابل پذیرش نیست این‌ است که برخی نخبگان و شخصیت‌ ها به خودشان اجازه می‌ دهند علنی، دیدگاهشان را در برابر رهبری بیان کنند. تفکر اسلام نابی که امام رحمه‌ الله علیه می‌ گوید، با تفکر اسلام آمریکایی که حضرت امام می‌ گوید، مرزبندی‌ هایش کجاست؟ تفاوت تفکر اصولگرایی و اصلاح طلبی چیست؟ اصل اینکه آیا مشروعیت دینی، الهی است یا مردمی؟ دقیقاً مرزبندی اولیه، اینست. (حرف) مجمع روحانیون مال حالا نیست، (از) ده سال قبل، ۱۵ سال قبل رسماً می‌ گوید که مشروعیت حاکمیت از آن مردم است. این مرزبندی روشن است. تفکر علوی با اموی تفاوت دارند. آیا (این) مردم (هستند) حق قانون گذاری را به نمایندگان می‌ دهند و یا نه، ذات باریتعالی؟ کسی که دنبال حذف شورای نگهبان است، مشروعیت را مردمی می داند و کاری با مشروعیت الهی اصلاً ندارد».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 ٭ سعیدی می‌ گوید: «آیا اختیارات رهبری در چارچوب قانون اساسی است یا فراقانونی است؟ اصولگرایان می‌ گویند که قانون اساسی خط و نشانی است، که راه گم نشود. اما آنها می‌ گویند که نخیر، خط و نشان نیست، کعبه همین قانون اساسی است اصلاً، و ولی فقیه، فراتر از این حقی ندارد. بحث ما اینست که آقا، حاکمیت را شما دارید به چه کسی می‌ سپارید؟ حاکمیت را به کسی می‌ سپارید که ولی فقیه را زمینی می‌ داند و مشروعیتش را در دست مردم می‌ داند؟ می‌ گوید چرا قدسی‌ اش می‌ کنید و به آن (ولی فقیه) قداست می‌ بخشید!

 

   بین بنی‌ عباس و بنی‌ امیه، با علویون اختلاف نظر بود که آیا دین، جامعیت دارد و صفر تا ١٠٠ زندگی انسان را می‌ پوشاند؟ آیا پیامبر برای مدیریت آمده بود یا برای ابلاغ؟ معاویه رسماً به امام علی می‌ نویسد که وظیفۀ پیامبر صرفاً ابلاغ بوده و بس، و هیچ مسئولیت دیگری ندارد. امروز این نگاه به این تبدیل شده که می‌ گویند دین حق ندارد در عرصۀ حکومتی باشد. یعنی دین حداقلی، دینی که جزو امور فردی است».

 

 

 

 

 

 

 

  

   از دید عقل زورمدار سعیدی، این نبود آزادیِ نامزد شدن و آزادیِ انتخاب کردن نیست که مشکل زا شده‌ است. این «خلاء قانون» است. اما «خلاء قانون» را جز با انتصابی کردن کامل رئیس جمهوری نمی‌ توان پرکرد. تناقض‌ گوئی او در مورد بنی‌ صدر بس آشکار است: خمینی بنی‌ صدر را منتخب مردم می‌ دانسته و قابل عزل از سوی خود نمی‌ دانسته، باوجوداین، به هاشمی رفسنجانی (عبور از بحران) دستور داده‌ است زودتر کار بنی‌ صدر را تمام کنید!

 

 ٭ سعیدی طرز فکر توتالیتر خویش را شفاف باز می‌ گوید: «تا قبل از خطبه‌ های مقام معظم رهبری، به زحمت ما می‌ توانستیم این مطلب را بفهمانیم. معظم له در خطبه‌ های جمعۀ قبل، این نکته را بیان فرمودند که بین من و آقای هاشمی اختلاف نظر وجود دارد. بعد فرمودند بین آقای هاشمی و آقای احمدی نژاد هم از اول اختلاف نظر وجود داشت. اما نظر آقای احمدی نژاد به من نزدیک‌ تر است. یکی از رمز‌گشایی‌ هایی که انجام گرفت، در همین خطبه بود. راه گشا‌ترین مسئله برای روشن شدن افکار جامعه این بود که ریشۀ پارادوکس‌ هایی که ما در جامعه با آنها روبرو هستیم، کجاست. من سؤالم از شما اینست که نه به احمدی نژاد یعنی چه؟ وقتی که رهبری در هفتۀ دولت سال سوم، ٢٢ خصوصیت مثبت برای دولت ذکر می‌ کند و می‌ گوید از مشروطیت تاکنون، دولتی اینگونه ما نداشتیم، بعد یک نخبه‌ ای به خودش اجازه دهد بگوید “نه به احمدی نژاد، استراتژی من است”، این می‌ شود یار رهبری؟ “زهرا” هم اگر با “علی” همراه نشود، از گردونه ساقط می‌ شود. ما شخصیت مصون نداریم. همه باید تحت فرمان رهبری باشند. سهمی نباید برای کسی قائل شد. اگر برای کسی سهمی قائل شدیم، شرک است. منتظری هم اگر با حضرت امام زاویه داشت، باید کنار گذاشته شود. منتظری تا وقتی محترم است که دربست در خدمت حضرت امام باشد. شخصیت‌ های سیاسی، مذهبی، روحانی، آن وقتی محترمند که در خدمت ولایت باشند. این را خدا فرموده است».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   سؤال کننده و سعیدی که پاسخ دهنده‌است از روشنائی می‌ ترسند و بجای شفاف سخن گفتن، مبهم سؤال و جواب می‌ کنند. مشکل «مبانی ایدئولوژیک» نیست، مشکل قدرقدرتی «رهبر» است. این قدرقدرتی است که لباس «ایدئولوژی» به خود می‌ پوشد. این قدرقدرتی (ولایت مطلقه) است که دین را در بیان قدرتی دارای صفت توتالیتر، از خود بیگانه می‌ کند. و این قدرقدرتی است که کار سازنده را ناممکن می‌ سازد، و «رهبر» را مانع اصلی می‌ گرداند، و او را در برابر رئیس جمهوری قرار می‌ دهد.

 

 ٭ سعیدی می‌ گوید: «در مسائل سیاست خارجی، حرف اول را رهبری می‌ زند، اینها حق ندارند بیایند در تریبون‌ ها موضع بگیرند. اگر موضع گرفتند، از رهبری فاصله دارند. و دیگران باید حساب کار خود را بدانند. حرمت هر کسی بستگی به میزان ارتباط او با رهبری دارد.

 

     در مسائل اقتصادی، رهبری نه اقتصاد دولتی را بر می‌ تابد، نه اقتصاد آزاد را. اینکه فرمودند نظرات رئیس جمهور به من نزدیک‌ تر است، به خاطر این است که همین را دارد می‌ بیند. اقتصاد دولتی نه!، (بلکه) دولت محور. اقتصاد آزاد هم نه! (بلکه) آزادی اقتصادی با پسوند عدالت اجتماعی. می‌ بیند این آقا به او نزدیک‌ تر است و دارد آن خواسته را عملی می‌ کند.

 

    وضع کاندیداها را دیدید. چه کسانی اطراف آقای کروبی بودند؟ آقای موسوی چه کسانی دور و برش بودند؟ خیلی با حاله، آدم شاخ در می‌ آره!

 

ولایتمداری یعنی چه؟ (یعنی) ما اهل کوفه نیستیم، امام تنها بماند. مرزبندی کنید!».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    جانشین ناپیدای کنونی ایشان، سردار حجت الاسلام ذوالنور، همان‌ زمان ها در مورد هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد می گفت: «اگر کسی از ناحیۀ مقام معظم رهبری مورد غضب باشد، آن مقام اذن تصرف در امور را ندارد و اگر هم دستگاه‌ های ذیربط در پایین کشیدن آن مسئول، وظیفۀ خود را انجام ندادند، این وظیفۀ مردم است که به خیابان‌ ها بریزند و آن شخص را به زیر بکشند.

 

    حمایت‌ های ایشان از همۀ دولت‌ ها، مثل لطف عمومی خدا در ماه مبارک رمضان است؛ همه مشمول این حمایت هستند، ولی نوع حمایت‌ هایی که از دولت آقای احمدی‌ نژاد داشتند، حمایت خاص است.

 

    در زمان دولت آقای احمدی‌ نژاد، زمینۀ بسیاری از دغدغه‌ های مقام معظم رهبری از بین رفت. در دوران گذشته  NGO ها را درست کردند، با هدف اینکه نشان بدهند مردم با نظام مقابله می‌ کنند و بدین‌ ترتیب با پول دولت و نظام، مخالف برای نظام درست می‌ کردند. ولی امروز دولت، تحکیم پایه‌ های ارزشی انقلاب، کاهش تشنج و افزایش بصیرت و تنش سیاسی را مدنظر قرار داده است. جهت و هدف‌ گیری دولت صد درصد درست است و اگر هم در جایی نتوانست و دچار اشتباهی شد، با یک تلنگر و اشاره بیدار می‌ شود، ولی در دولت گذشته اینطور نبود».

 

 ٭ سعیدی می‌گوید: بنده عرض می‌ کنم که سروران بزرگوار، چالش اصلی ما در آینده، همین مسائل است. انتخابات، به شکل تهدید علیه انقلاب شکل می‌ گیرد، آن‌ هم در قالب وضعیت نارنجی. اگر وضعیت انتخابات عادی یا زرد بود، اصلاً نیازی به نگرانی سپاه نبود. ولی متأسفانه در سال‌ های اخیر، انتخاباتی که ما داریم، چون دشمن وارد شده و بخاطر متغیرهایی که عرض کردم، نتیجۀ آن متغیرها اینست که ما در انتخابات، بخصوص در انتخابات ریاست جمهوری، تهدیدی که علیه انقلاب جلوه می‌ کند، تهدید به شکل نارنجی است (که) به سمت قرمز پیش می‌ رود. با توجه به وضعیت نارنجی و قرمز، نقش سپاه و بسیج قبل از انتخابات و بعد از انتخابات باید کاملاً از هم جدا شود. مسئولیت سپاه و بسیج قبل از برگزاری انتخابات از یکی دو سال قبل از انتخابات و بعد از آن چیست؟ ما هستیم و ١٠ میلیون انسان. از سپاه تا خط آخر که بسیج است. اگر ما بتوانیم این مجموعه را سر خط و آماده بکنیم، می توانیم معادلات را تغییر دهیم. اگر هیچ کسی هم کاری نکرد، ما در حد وظیفۀ خودمان می توانیم در معادلات آینده تأثیر گذار باشیم.

 

 

 ** بدین‌ سان، وقتی «وضعیت، نارنجی و قرمز» می‌ شود، سپاه مأموریت می‌یابد انتخابات را مهندسی کند و مردم را از «حق مقبولیت بخشیدن» (مورد ادعای سعیدی در خدمت زورمداری) به «نظام ولایت فقیه» نیز محروم کند!