محمود دلخواسته: تبار شناسی کودتای 30 خرداد 1360 / گزارش چگونگی انتشار اولیه در زمانه و مشکلات و عکس العملها

حدود چهار سال پیش با رادیو زمانه تماس و به سردبیر اطلاع دادم که تحقیقی در باره برکناری اولین رئیس جمهور انجام داده ام و اینکه ایا مایل به انتشار تحقیق هستند؟ متن را خواستند و بعد از مطالعه با انتشار تحقیق موافقت کردند.  بعد از انتشار مقاله اول، فردی که مسئول انتشار مقالات شده بود شروع کرد به ایراد گرفتن از کار و کم کم خواهان حذف قسمتهایی از تحقیق شد.  برای مثال در بخش حمله به دانشگاه ها، خواستار حذف سخنان خانم زهرا رهنورد که در آن خواهان اخراج اساتید و دانشجویان بقول ایشان غربزده شده بود شد( این انتقاد را بخود می پذیرم که نمی باید با این حذفها موافقت می کردم چرا که هم بخشی از تاریخ انقلاب است و هم اینکه رادیو حق نداشت در محتوای متن تحقیق دخالتی داشته باشد.  ولی  از آنجا که اولین تحقیقی بود که که در باره کودتای 30 خرداد شصت منتشر می شد و در واقع عملی تابو شکنانه بود پذیرفتم.) و بعد شروع به تغییر تیترهای مقالات بعدی کردند و به هشدار اینجانب که تغییر تیتر باعث می شود که بسیاری از خوانندگان مقالات بعدی را نیابند ترتیب اثر داده نشد.  شاید بعد از مقاله چهارم یا پنجم بود که اطلاع دادند که مقالات طولانی شده است و رسم و روش رادیو زمانه نیست نوشته های طولانی را منتشر کند و این در حالی بود که متن را قبل از انتشار برایشان فرستاده بودم.  تنها حدسی که به نظرم در باره علت این فشار آمد این بود که سردبیر محترم زمانه بعد از موافقت کردن برای انتشار این تحقیق خود را از طرفی زیر فشار حس کرده است  و این فشار را به اینجانب انتقال داده است.  فشار آنقدر زیاد شد که در نهایت شگفتی، رادیو از انتشار بخش نهایی تحقیق که مهمترین بخش کار بود سر باز زد و بنابراین بخش آخر را از طریق سایت انقلاب اسلامی انتشار داده که انهم در یکی از حمله های سایبری رژیم به آن سایت در میان انبوهی از دیگر مقالات از بین رفت.

این در حالیست که بعدا سایت زمانه، انتشار نوشته ای دیگر که نویسنده ای با نام مستعار سحاب سپهری را شروع کرد.  از آغاز معلوم شد که پاسخی به تحقیق اینجانب می باشد.  در آغاز شاد از اینکه  عرضه روایتهای متفاوت و گفتگو بین این روایتها کمک به ابهام زدایی از مبهم ترین و در عین حال مهمترین دوره تاریخ انقلاب که با بر کناری اولین رئیس جمهور به پایان رسید خواهد کرد.  ولی متوجه شدم که  مقالات نه کاری علمی و رفرنسی که پلمیک می باشند و بنا براین تصمیم گرفتن که وارد گفتگو نشوم.  ولی بعد دوستانی اطلاع دادند که در بخش کامنت، فردی با نام”محمد دلخسته” شروع به کامنت گزاری کرده است.  کاملا معلوم بود که نویسنده کامنت این اسم مستعار را به این علت انتخاب کرده است که خوانندگان فکر کنند که کامنتها از اینجانب می باشند.  کیفیت “انتقادها” که با این نام از نوشته های آقای سحاب سپهری می شد بسیار پایین و در واقع تایید نامه ای بر نظرات ایشان بود.  بهمین علت در زمانه کامنت زیر را منتشر کردم:

“با سلام

هموطنی با نام محمد دلخسته کامنتی در دفاع از آقای بنی صدر گذاشته اند. از آنجا که این اسم مستعار شباهت بسیاری با نام من، محمود دلخواسته، لازم دیدم که این یاداشت را برای رادیو زمانه بفرستم بفرستم و متذکر شوم که من، محمود دلخواسته، هیچ ارتباطی با این هموطن ندارم. دوستی با من تماس گرفت و بعد از یادآوری ضعف اساسی در کامنت آقای محمد دلخسته این احتمال را داد که کامنت بوسیله یکی از همفکران آقای سپهری نوشته شده باشد و بنا بر این بکار گیری اسم مستعاری نزدیک به نام من با هدفی نیکو انجام نگرفته است و از من خواست که نوشته آقای سپهری را نقد کنم.

پاسخی به ایشان دادم که در اینجا می آورم و سپاس گزار خواهم بود که اگر آنرا درج کنید. پاسخ این بود که من اصلا لازم نمی بینم که نوشته آقای سپهری را نقد کنم و این از آنجاست که کاملا مشخص است که ایشان نه با روشهای علمی تحقیق آشنا هستند و نه از اخلاق کار علمی بهره ور. به بیان دیگر، این کار اصلا کاری علمی نمی باشد تا نقدی علمی شود. حتی خواننده نااشنا به کارهای علمی به راحتی می تواند متوجه شود که هدف ایشان در تحقیق هیچ نیست جز ترور شخصیت بنی صدر و در این رابطه چنان غرق در نفرت از اولین رئیس جمهور شده اند که حتی متوجه نشده اند که برای ترور موثر شخصیت لازم است که امتیازاتی هم برای طرف مورد حمله قائل شد و بعد به حمله روی آورد تا خواننده فکر کند که نویسنده غرض شخصی و باوری و منفعتی با فرد مورد نظر ندارد. البته این را نیز به روش بسیار ناشیانه ای انجام داده اند. در کل کار ایشان کار تحقیقی نیست، و بیشتر انشا نویسی می باشد. در بسیار ی از مواقع ایشان ظن و حدس و گمان خود را به عنوان فاکت و امر واقع بیان می کنند…”

نوشته های اقای سپهری ادامه یافت و در نهایت مطالب منتشره حدود ده برابر حجم تحقیق اینجانب بود و معلوم شد که مشکل رادیو زمانه نه با حجم کار که با پیام سیاسی تحقیق اینجانب بوده است.

شاید ذکر این اطلاع لازم باشد که بعد از انتشار مقالات اینجانب که در واقع بخشی از تز دکترای اینجانب بود که با تغییرات لازم ترجمه شده بود فردی از ایران با نام احمد علوی تماس گرفت و خواست که تز را برای ایشان بفرستم که فرستادم.  ایشان تماس خود را با اینجانب با اصرار حفظ کرد ولی یکی از نکاتی که جلب توجه من را کرد این بود که ایشان با وجودی که در ایران زندگی می کردند، ایمیلهای خود را به زبان انگلیسی که تسلط زیادی بر آن نداشتند می فرستادند و این در حالی بود که پاسخهای من به فارسی بود و پاسخی به اینکه چرا به فارسی پاسخ نمی دهند دریافت نکردم.  وقتی مقالات آقای سپهری در زمانه شروع  به انتشار کرد متوجه شدم که شباهت روانی و فکری بسیار زیادی بین اقای سپهری و ایشان( که هر دو اسمهای مجازی می بودند.) وجود دارد و زمانی که شخصا مطمئن شدم که این اقای سپهری می باشد که قبلا با من با اسم علوی با اینجانب ارتباط بر قرار کرده و نیز اشنایی که با کارهای اطلاعاتی رژیم داشتم شخصا مطمئن شدم که در پشت نوشته های اقای سپهری دستگاه اطلاعاتی رژیم قرار دارد با زمانه تماس گرفتم و گفتم که بنظر می رسد زمانه قربانی کار هشیارانه اطلاعات رژیم شده است و اینکه آیا واقعا این فرد را می شناسند؟  پاسخها مبهم بود.  در هر حال بعدازاطمینان از نظرم برای ایشان ایمیل کوتاه زیر را فرستادم:
“On Tue, Nov 8, 2011 at 2:01 PM, Mahmood Delkhasteh <m_delkhasteh@yahoo.co.uk> wrote:

با سلام

سوال داشتم.  من مدتهاست بر این نظر هستم که شما، همان اقای سپهری هستید که در زمانه می نویسید.  درست است؟

مخلص

دلخواسته”

بر خلاف معمول که همیشه پاسخ ایمیلها را حداکثر در عرض چند ساعت می دادند در پاسخ چند روزی تاخیر کرده و بعد پاسخ دادند:

hi
what brought to this odd conclusion? should i consider it as a compliment or a curse?
a

ترجمه: چه چیزی شما را به این نتیجه رساند؟ ایا این را باید تعریف بحساب بیاورم یا نفرین؟”

پاسخ دادم

“سلام

پس شما ایشان هستید.  البته این حدسی بود که از آغاز زدم ولی صد در صد مطمئن نبودم.  بعدا مطمئن شدم.  خصوص بعد از انتشار مقاله آقای جعفری.  به زمانه نوشتم که این اقای سپهری در قلب اطلاعات رژیم قرار دارند و شما بازیچه آنها شده اید ولی بعد مطمئن شدم که حداقل یکی از این اطلاعاتی ها در زمانه کار می کند

به امید ایران آزادی که انسانها در پی فریب دادن با یکدیگر در نیایند.  شما فقط فکر کنید که در فردای ایران آزاد، چگونه به توضیح و توجیه این بی اخلاقی بس شرم انگیز که در همکاری رژیم جنایت و خیانت و فساد، پرداختید؟ شما با هوش تر و مطلع تر از آن هستید که ندانید که رژیم مافیاها تا مغز استخوان فاسد است و این مسئولیت شماراصد چندان میکند
خداحافظ”

پاسخی انباشته از توهین و تهمت و تحقیر بمن و تحسین و تعریف از اقای سپهری و اینکه چنین چیزی نیست و این در حالی بود که در ارتباطات قبلی همیشه با احترام بسیار زیاد سخن گفته بودند و در آخر افزودند:

” am not a ghost. I am a real scholar of my status. When I publish my writings, it will be like a fire ball. For sure, your will see.

ترجمه: من روح نیستم.  من استادی واقعی در موقعیت خود هستم.  وقتی نوشته هایم را منتشر کنم مانند بمب خواهد ترکید.  با اطمینان خواهم گفت که خواهی دید.”

البته ایشان هیچوقت نوشته هایی که قولش را داده بودند منتشر نکردند.  علت عدم انتشار بیشتر به این علت می تواند باشد که ایشان قبلا این نوشته ها را در زمانه منتشر کرده اند ولی از آنجا که بعنوان باید سرباز گمنام باقی بمانند، نمی توانند با نام خود کاری را منتشر کنند.

همچنین لازم به یاد آوریست که بعد از انتشار این تحقیق، سپاه پاسداران کتابی در این رابطه منتشر کرد و نیز اقای اکبر گنجی که تا این زمان هیچگاه در مقالات خود کوچکترین اشاره ای به اولین رئیس جمهور نکرده بودند، خود را ناچار دیدند تا 14 مقاله منتشر کرده تا نتیجه گیری خود را در تیتر مقاله آخر تحت عنوان”از سر و ته یک کرباس” انجام داده و به خواننده اینگونه القاء کنند که خمینی و بنی صدر از سر و ته یک کرباس بوده اند.

امیدورام خوانندگان با نقد نوشته ، به ایجاد گفتگویی برای غنا بخشیدن به تحقیق، اینجانب را یاری کنند:

برای مطالعه متن کامل تحقیق بر روی لینک کلیک کنید: