مهران مصطفوی: طبق توافقی که در لوزان انجام گرفته بود بنا بود آژانس انرژی اتمی گزارشی در باره فعالیتهای احتمالا نظامی ایران در زمینه هسته ای که مربوط به سالهای قبل از 2003 می شود تهیه کند. آژانس برای تهیه چنین گزارشی چند درخواست کرده بود از جمله خواهان بازدید از پایگاه نظامی پارچین شده بود. اما تاکنون ایران نپذیرفته است که بازرسان آژانس از پارچین بازدید کنند. از سوی دیگر خبر رسیده است که در توافقی حاصل شدمذاکرات اخیرتوافقی حاصل شده است که طبق آن رسیدگی به فعالیتهای گذشته ایران به آینده موکول می شود. حال چرا دو طرف این امر را پذیرفته اند؟ در واقع عقب انداختن رسیدگی به فعالیتهای احتمالی نظامی ایران کار را برای هر دو طرف معامله برای دستیابی به توافق راحت تر می کند. آمریکا از اینکار این سود را می برد که در آینده از این وسیله می تواند برای فشارهای لازم علیه ایران استفاده کند. آقای خامنه ای هم این سود را می برد که بهنگام توافق مدعی شود که “همانطور که گفتیم اجازه ندادیم از سایت پارچین بازدید کنند” و خواسته خود را بر آنها تحمیل کردیم. در مصاحبه ای دو روز پیش با رادیو زمانه انجام داده ام به این موضوع هم اشاره کرده ام. اینمصاحبه توسط آقای ادیب زاده صورت گرفته است.
* آیا از اظهارات اخیر روحانی به صورت قطعی می‌توان به این نتیجه رسید که جمهوری اسلامی پیوستن به پروتکل الحاقی را پذیرفته است؟
* آیا ممکن است که تهران پیوستن به پروتکل الحاقی را بپذیرد، بر سر کلیات در مذاکرات اتمی توافق شود و سپس اختلاف بر سر شیوه‌های بازرسی‌ها باشد؟
* اختلاف‌هایی که تکنیکی-روشی است، با چانه‌زنی حل می‌شود یا می‌تواند در شرایطی بازی را بر هم زند؟ چشم‌انداز به روز سی ام ژوئن چگونه خواهد بود؟
رادیو زمانه این پرسش‌ها را با دو کارشناس پرونده اتمی، آقایان بهروز بیات در وین و مهران مصطفوی در پاریس در میان می‌گذارد.
برای شنیدن مصاحبه اینجا را کلیک کنید.