به نام خداى رحمان و رحیم . سوگند به اجرام آسمانى هنگامى که غروب مى کنند (1).

که هرگز همنشین و دوست شما (محمد) نه عمدا از صراط مستقیم منحرف شده ، و نه به خطا (2).

و هرگز از روى هوى و هوس سخن نمى گوید (3).

آنچه مى گوید به جز وحیى که به وى مى شود نمى باشد (4).

اسرارى است که جبرئیل شدید القوى به وى آموخته است (5).

کسى که به خاطر راءى و عقل کاملش بر چنین مقامى رسیده (6).

و در بلندترین افق جاى گرفته (7).

و در عین بلندى رتبه اش به خدا نزدیک و نزدیک تر شده (8).

او رسول را آنقدر بالا برد بیش از دو کمان و یا کمتر فاصله نماند (9).

در آنجا بود که جبرئیل به بنده خدا وحى کرد آنچه را که کرد (10).

قلب پیامبر آنچه که دیده بود صادق بود (11).

با این که خدا بر صدق او شهادت مى دهد شما مشرکین مى خواهید با اصرار خود او را در آنچه دیده در شک بیندازید؟! (12).

با این که او را یک بار دیگر دیده بود(13).

نزد سدره منتهى (14).

که جنت الماءوى آنجاست (15).

و هنگامى دیده بود که آنچه بر سدره احاطه داشت آنرا پوشانده بود (16).

چشم او نه به کجى گراییده بود، و نه در دیدن طغیان کرده بود، (تا در نتیجه چیزى را دیده باشد که حقیقت نداشته باشد) (17).

و چطور ممکن است چشم او دچار کژبینى و طغیان شده باشد با اینکه آیات چندى از آیات کبراى پروردگارش را دیده بود (18).