در ۲۱ مهر ۹۴، پس از آنکه لاریجانی گفت: «کشور تصمیم گرفت طرح تصویب شود» و مجلس سر به فرمان، ظرف ۲۰ دقیقه، نه قرارداد وین، بلکه طرحی را تصویب کرد که، بنابر آن، حکومت می تواند قرارداد تصویب نشدۀ وین را اجرا کند. روز بعد، دفتر خامنه ای منکر شد که اعضایش در به تصویب رساندن طرح نقش داشته اند. وقتی خامنه ای خود دروغگو است، دفتر او چگونه می تواند راستگو باشد؟ گزارش زیر توضیح می دهد طرح چگونه تصویب شده و نقش خامنه ای در تصویب آن چه بوده است:
٭ موضوع سفر ظریف از وین به تهران، در گرماگرم گفتگوها، توافق نامه ای با امریکا بود:
در زمان مذاکرات ایران و کشورهای ۶ گانه در وین، به ناگاه خبر داده شد که وزیر امور خارجه ایران برای امری مهم به تهران سفر کرد. در آن زمان نگارنده پرس و جو کرد و دانست سفر ظریف به ایران ربطی به مسئلۀ هسته ای ندارد. زیرا در بارۀ هسته ای، هرگاه مسئله ای پدید می آمد، از طریق تماس با مقامات داخل ایران حل می شد. سفر یک روزه می بایست به دلیل خاصی صورت گرفته باشد. نه در آن زمان و نه بعد از آن، کسی دربارۀ آن توضیحی نداد. تفحص سبب شد دریابم که موضوع سفر، معاملۀ رژیم با امریکا بوده است.
سخنرانی های روز یکشنبه ۱۹ مهرماه ۱۳۹۴ در مجلس در رابطه با برجام، از سوی اعضای جبهه پایداری و همانندهای آنها، با هدف جلوگیری از تصویب برجام بود. قال بالا گرفت و تنش و جنجال ببارآورد. باوجوداین، چند مسئله افشا شد که، به یکی از آنها از زبان رئیس کمیسیون بررسی برجام یعنی سردار علیرضا زاکانی، از نزدیکترین افراد به مجتبی خامنه ای و دبیر رهپویان انقلاب اسلامی، می پردازم: سخنان زاکانی می گوید چرا ظریف ناگهان به تهران آمد و بازگشت و چه موضوعی را با خامنه ای در میان گذاشت و تأیید او را گرفت و به وین بازگشت.
رهپویان انقلاب اسلامی گروهی است که به شدت با مذاکرات هسته ای مخالف بود. در کمیسیون بررسی برجام تا جایی که توانستند مذاکرات و مذاکره کنندگان قبلی را انقلابی و مقاوم و مذاکره کنندگان دولت روحانی را سازشکار و غیر انقلابی معرفی کردند. این گروه نزدیک به جبهه پایداری و قرارگاه عمار و… می باشد. در زیر مجموعۀ آنها، تعدادی از سرداران افراطی سپاه و جنگ طلبان نظامی و امنیتی و روحانی از جمله اسماعیل کوثری، مهدی طائب، سعید قاسمی، وحید جلیلی، مهدی کوچک زاده، قاسم روانبخش، پناهیان، حسین یکتا، حسین الله کرم، حسین روشن و… وجود دارند.
زاکانی گفت: «…سخنان آقای عراقچی، صالحی و ظریف با هم تناقض دارند. ما فهمیدیم که ۵ سند دربارۀ توافق هسته ای وجود دارد که اولی برجام و دومی قطعنامۀ شورای امنیت است. سومین سند، برنامۀ بلند مدتی است که آقای عراقچی گفت همین برجام است، اما آقای صالحی در جلسۀ کمیسیون گفت در حال تدوین است… سند چهارم توافق محرمانه میان ایران و آژانس است که به ما عنوان شد کلیاتی از آنرا می توانیم مطرح کنیم. سند پنجم بین ایران و آمریکا امضا شده است».
• محتوای این سند چیست و اگر زاکانی از آن آگاه است، چرا آن را مطرح نمی کند؟ می دانیم چرا افشا نمی کند. افشا نمی کند، زیرا پتۀ «رهبر» روی آب می افتد. ولی همین که وجود این سند را ابراز می کند، معلوم می کند. محتوی سند و نیز قرارداد وین را مجتبی خامنه ای سازگار با جانشین پدر شدن نمی داند.
این گروه هرچه در توان داشت بکار بست تا بتواند مانع از تصویب قرارداد وین از سوی نمایندگان مجلس شود. قرارداد تصویب نیز نشد. اما به دستور خامنه ای، طرح اجازۀ اجرای قرارداد غیر مصوب، تصویب شد.
در ۲۳ مهر، صالحی– بجای ظریف!ء مدعی شد که قرارداد وین، سندهای محرمانۀ ضمیمه ندارد. اما نخست انقلاب اسلامی فاش کرد که ضمیمۀ محرمانه وجود دارد و سپس مقامات امریکایی از محتوای آن سخن گفتند و در تهران، هاشمی رفسنجانی و خامنه ای بر سر محتوای آن یکی به دو کردند: از دید هاشمی رفسنجانی، امریکا رژیم را بشرط تحول آن پذیرفته است، و بنظر خامنه ای، رژیم را چنانکه هست پذیرفته اند. در همین روزها، خامنه ای، یکبار دیگر، استحالۀ رژیم را خواست دشمن خواند و بدین ترتیب توی دهن هاشمی رفسنجانی زد. در آنچه به نقش رژیم در کشورهای منطقه مربوط می شود، آنچه عیان است، نه حاجت به بیان دارد، و تکذیب آن گویای کذاب بودن تکذیب کننده است.
٭ چه کسی استحاله گر است:
خامنه ای، در ۲۰ مهرماه ۱۳۹۴، در دیدار با مدیران صدا و سیما یعنی بخشی از حاکمیت که وظیفۀ استحالۀ انقلاب سال ۵۷ و اسلام و خدا و پیغمبر را بر عهده دارد، گفت:
«… هدف اصلی از این جنگ نرمِ فکر شده و حساب شده، استحالۀ جمهوری اسلامی ایران و تغییر باطن و سیرت، با حفظ صورت و ظاهر آن است. در چارچوب اهداف جنگ نرمِ دشمن، باقیماندن نام «جمهوری اسلامی» و حتی حضور یک معمم در رأس آن مهم نیست، مهم آن است که ایران تأمین کنندۀ اهداف امریکا، صهیونیسم و شبکۀ قدرت جهانی باشد.
…آنها بدنبال تأثیرگذاری بر مردم و تغییر طیف وسیعی از باورهای آنان بویژه جوانان و نخبگان هستند که باورهای اعتقادیِ دینی، سیاسی و فرهنگی مردم از جملۀ این باورها است… مردم ما باورهای اعتقادی درخصوص دین، خانواده، مسئلۀ «زن و مرد»، استقلال، مقابله با بیگانه، مردم سالاری اسلامی و مسائل گوناگون فرهنگی دارند و طرف مقابل تلاش دارد این باورها را دستکاری کند و یا تغییر دهد… هدف اصلی و نهایی جنگ نرم طراحی شده، انحلال درونی و استحالۀ داخلی جمهوری اسلامی از طریق تغییر باورها و سست کردن ایمان مردم و بویژه جوانان است.
صدا و سیما قرارگاه مقدم و فعال مقابله با جنگ نرم است و مدیران و کارکنان رسانه ملی، سرداران و سربازان این جنگ نرم هستند».
در همان حال که او از استحالۀ رژیم سخن می گفت، خود، با صدور یک دستور، به جهانیان گفت: نخست خمینی و اینک او، مجلس را گرفتار استحاله کرده اند: نمایندگی از حق حاکمیت مردم را در آلت فعل ولایت مطلقه فقیه استحاله کرده است. در سه روز ۱۹ تا ۲۱ مهرماه ۱۳۹۴، آنچه رویداد، مسلم کرد این «نمایندگان» که برخی از آنها خیلی ذوب شده در ولایت مطلقه خامنه ای هستند چگونه با کشیده شدن نخ آنها، توسط چرخانندۀ اصلی و عروسک گردانی که خامنه ای است، طی دو روز، آ‌نچنان استحاله شدند که در جلسۀ روز سه شنبه ۲۱ مهرماه، ظرف ۲۰ دقیقه، طرح را در حالی تصویب کردند که چهره بغض کرده و دژم بودند.
٭ اما استحاله چگونه انجام گرفت؟:
روز یکشنبه نمایندگان جبهۀ ولایت (مخالف) توافق هسته ای هر چه در توان داشتند بکار بردند تا مانع از تصویب طرح شوند. ولی در نهایت، با فشارهای رئیس مجلس و دسته بندی های خاص موافقان، توانستند در پایان با ۱۳۹ رأی موافق در برابر ۱۰۰ رأی مخالف و ۱۲ رأی بی طرف، یک فوریت طرح را تصویب کنند و راه را برای اجرای توافق باز نمایند. این در حالی بود که نمایندگان مخالف با ارسال ۲۰۰ پیشنهاد می خواستند، در روز سه شنبه، با تمام قدرت مانع تصویب طرح گردند.
ذوب شدگان در ولایت که خامنه ای را بصیرترین فرد جهان هستی می دانستند، خود را آمادۀ جلوگیری از تصویب طرح کرده بودند. اما ناگهان از سوی استحاله گری که خامنه ای است، رشته های آنها پنبه شدند: ناگهان از پس پرده، فردی به نام علی اصغر میر حجازی (همان عامل ارتباط رهبری با جریان قتل های زنجیره ای) و مسئول اطلاعات و امنیت بیت خامنه ای و عامل ارتباط او با مجلس، به مجلس آمد و با حضور خود در میان جمعی که برخی از آنها عبارت بودند از علی لاریجانی، علی شمخانی، علیرضا زاکانی، بروجردی و احمد توکلی، دستور خامنه ای را ابلاغ کرد: کشش ندهید و قضیه را تصویب کنید.
البته این دستور را قبلاً به شکلی دیگر، علی لاریجانی در مجلس روز یکشنبه داده بود. اما برخی نمایندگان حامی سفت و سخت خامنه ای در مجلس ملتفت نشدند. به همین دلیل نمایندۀ شخص خامنه ای که رابط با مجلس است، به مجلس آمد و دستور او را ابلاغ کرد. علی لاریجانی در مورد حجازی می گوید:
«… بقیه موارد در طرح اعمال شد. بطوریکه همه گفتند ما امضاء کنیم و حتی آقای زاکانی گفتند من به شرطی امضاء می کنم که گزارش کمیسیون برجام زودتر خوانده شود. ولی ما گفتیم ما نمی توانیم این تعهد را بدهیم. این مسیرِ همگرایی پیش رفته است، اگر حرفی از دبیرخانه به دفتر می زنند، خلاف است. دفتر رابط دارد و آن رابط آقای حجازی است که باید به بنده بگوید و حرف های آنها را بنده در عین امانت داری به شما منتقل می کنم. اگر هم بحث دبیرخانه است که دیشب از ابتدا تا انتها بررسی کردیم و آقای شمخانی قبول کردند و نظرات اعمال شد و قبول کردند که طرح خوبی است، و اینکه از نظرات دیگران گفته می شود، ما نمی دانیم، و این واقعیت قضیه بوده است».
بنابر این، علی اصغر میر حجازی رابط خامنه ای با مجلس است. او بعد از ظهر روز دوشنبه در مجلس حضور یافته و به نمایندگان گفت رهبری می فرماید قضیه را تمام کنید. به راستی مجلسی که عصارۀ فضائل بوده است، توسط چه کسی از درون خالی شده و تنها شکلش باقی مانده است؟ نخست توسط خمینی، و بعد از او توسط خامنه ای. عامل این دو، «رؤسای» مجلس. نخستین عامل استحالۀ مجلس، هاشمی رفسنجانی بود. از آن پس، مجلس آلت فعل «رهبر» شد و ماند.
خامنه ای که «دشمن» (به قول او امریکا) را استحاله گر می نامد– البته هر قدرت سلطه گری چنین است– و استحاله را جنگ نرم می شمارد، خود، به روش سلف خویش و بمنزلۀ آلت فعل، استحاله کنندۀ انقلاب، جامعه، دین، خدا، پیغمبر، مجلس، قضا و قضاوت، عدل و حق و حقوق و استقلال و آزادی، می باشد.
اما برخی «نمایندگان» نمی خواستند به خود بباورانند که نخست خامنه ای تسلیم شده است و قرارداد وین تسلیم نامه ای است که امضای او زیر آن است. بعد از حضور میر حجازی در مجلس، آنها بظاهر تمکین کردند. اما به هنگام دادن رأی نشان دادند از امر او اطاعت نمی کنند. کوچک زاده که خود را ذوب شده در ولایت می خواند، بعد از آن جلسه گفته بود ما تابع ولایت هستیم. با نگاهی به میزان آرای مخالف و موافق و بی طرف، یعنی موافق ۱۶۱ نفر، مخالف ۵۹ نفر و بی طرف ۱۳ نفر، می توان به این نتیجه رسید که مخالفان همان ذوب شدگان در ولایت هستند که حاضر به تغییر نظر خود، بخاطر دستور خامنه ای، نشدند. در این ماجرا، تنها حامیان احمد توکلی که در روز یکشنبه به حمایت از مخالفان پرداخته بودند، به دلیل امر «رهبر» از آنها جدا شده و به موافقان پیوستند. تعداد بی طرف ها هم که همانی بودند که در رأی گیری قبل بودند.
اما تکذیب دفتر، دروغی بس آشکار است: وقت تکذیب قبل از جلسه، وقتی بود که مهندس باهنر گفت دیشب میرحجازی و لاریجانی و شمخانی جلسه کردند و تصمیم گرفته شد طرح تصویب شود. پس از صحبت لاریجانی نیز دفتر می توانست تکذیب کند. تکذیب بعد از تصویب، جز گریز از سر کشیدن جام زهر نیست. و آیا شورای نگهبان هم بدون دستور خامنه ای، اصل ۷۷ قانون اساسی (لزوم تصویب شدن قراردادها توسط مجلس) را نقض کرد؟