سال هشتادو نه و بیست و پنج بهمن ماه، نقطه عطفی در تاریخ مبارزه آزادی خواهان جوانان ایران محسوب می شود. روزی که با دستان خالی به پا خاستیم. عصری که با فریاد مرگ بر اصل ولایت فقیه لرزه براندام رژیم دیکتاتوری انداختیم. روز عجیبی بود، زیرا بعد از نمایش مضحک نظام در نه دی ،حاکمیت گمان نمیبر باردیگر مردم وارد صحنه شوند. به همین جهت بود که برای خامنه ای این روز بسیار گران تمام شد. روزی که صانع ژاله ،محمد مختاری و .. را از ما ربوده و با وقاحت تمام برچسب بسیجی به آنها زدند. روزی که چند صد نفر بازداشت شدند و عاقبتشان مشخص نشد. هدف از تداعی این خاطرات،تحلیلی بر مسایل روز ایران است.از آن شب به بعد جنبش اعتراضی مردم و جوانان خاموش شد. میرحسن موسوی و مهدی کروبی با لقب سران فتنه به حصر خانگی رفتند.فضای کشور بیش از پیش امنیتی شد و درنهایت خفقان، بیش ازپیش جامعه ایران را فراگرفت.
چگونه این جنبش شکست خورد !؟
یک : رهبران این جنبش شاید یکی از عوامل این شکست بود
.موسوی که هشت سال نخست وزیری را تجربه کرده و کروبی هم از نزدیکان خمینی وهشت سال رییس مجلس ششم بود.باوجودِ رزومه و گذشته این آقایان ، به علت فضای بسته حاکم درایران به طور محسوسی محبوب شدند. زیرا سخنانی بیان داشتند که حرف دل مردم بود.اما زمانی که دربیانه های خود،برروی قوانین جمهوری اسلامی پافشاری کردند، فکر اینجا را نکرده بودند که نظام های دیکتاتوری خودی های خود را هم میبلعد.
دوم : عدم حضور تمامی اقشارِ مردم 
عدم حضور تمام قومیت ها ،اقشار و کسبه و بازاریان،باعث شد جوانان مبارز بامرور زمان دلسرد شوند. به عنوان مثال در تهران،قشر ضعیف وبه اصطلاح پایین شهری و از آن طرف قشر پردرآمد وثروتمند جامعه حضور بسیار کمرنگی داشتند.اکثریت کسانی که در میدان به نشانه آزادی به پاخواسته بودند،دانشجویان،کارگران و قشرمتوسط جامعه بوده که حضور مستمر داشتند. البته علت اصلی این موضوع ممکن به مورد اول برمیگردد. 
سوم : خشونت بیش از اندازه حاکمیت 
زمانی که خمینی و یارانش از شکنجه گران ساواک و رژیم پهلوی به تندی سخن بر زبان می آوردند،پس از به قدرت رسیدن حکومت دینی ،تبدیل به بزرگترین جنایتکار تاریخ معاصر ایران شد. از همان ابتدای انقلاب و فاش کردن شکنجه ها در زندان ها توسط دکتر بنی صدر ،و پس از آن کشتار دهه شصت بر این امر صحه گذاشت. در زمانِ خامنه ای این وضعیت به شکل مخوفانه تری شکل گرفت.زمانی که سعیدزینلی و دوستانش درجنبش دانشجویی سال هفتادوهشت ناپدید شده وبسیاری کشته و شکنجه شدند،خامنه ای نشان داد که دست کمی از خمینی جنایتکار ندارد.در سال هشتاد وهشت این خشونت به حداکثر خود رسید و نظام جمهوری اسلامی بار دگر نشان داد که یکی از بزرگترین نظام های جنایتکار منطقه است. 
پس از سه سال وانتخابات ریاست جمهوری سال نودودو ،فردی بانام حسن روحانی وارد میدان شد. او با سواستفاده از وضعیت نامطلوب کشور که توسط احمدی نژاد رقم خورده بود،فرصت را غنیمت شمرد تا با صحبتهای فریبنده مردم را پای صندوق های راٰی سرازیر کند.حسن روحانی به خوبی میدانست وضعیت مملکت در چه حال و روزی است و باوعده هایی نظیر رفع حصر ،رفع تحریم ،باز شدن فضای سیاسی کشور، آزادی زندانیان سیاسی وآزادی مطبوعات و رسانه ها احساسات جوانان ایران را تحریک کرد و پس از به قدرت رسیدن ذره ای تلاش برای ترمیم حقوق شهروندی ایرانیان انجام نداد . با  تسلیم نامه اتمی که با امتیازات بسیار به کشورهای غربی  نه تنها وضع معیشتی مردم ایران بهتر نشد، بلکه با نزدیک شدن به غریبیان توانست برای جنایات رژیم مشروعیت کسب کند. اکنون دوسال از روی کار آمدن حسن روحانی واز بیست وپنج بهمن آن سال پنج سال میگذرد،مردم ایران به راحتی از کنار این اتفاقات گذشته و به پای صندوق راَی می روند.چگونه ممکن است که مردم صحنه جان دادن ندا آقا سلطان ها،محمد مختاری ها و صانع ها را به فراموشی بسپارند !؟ مگر ممکن است که ملتی نسبت به هموطنان خود به این شکل بی تفاوت باشند !؟
چه اتفاقی افتاده که در آستانه انتصابات رژیم و با رد صلاحیت های گسترده باردیگر مردم حاضر به رای دادن شده اند !؟ 
هموطنان گرامی به خاطر داشته باشید: زمانی که شما به پای صندوق رای نظام حاظر می شوید،تصمیم به شراکت در قتل هموطنان خود کرده اید. اگر چندین دقیقه خود را جای خانواده قربانیان و زندانیان سیاسی بگذارید،درک این موضوع بسیار سهل و آسان خواهد بود. اگر هنگام رای دادن تصویر جان دادن ستاربهشتی زیر شکنحه  را در ذهنتان مرور کنید به راحتی توان تشخیص این موضوع را خواهید داشت که باحضورتان دراین انتصابات ،دست قاتلان جوانان ایران زمین را به گرمی فشرده اید. هموطنان و جوانان عزیز این افعی که دیریست بر پیکر وجان کشورمان ریشه دوانده را بامبارزات مدنی می توان نابود کرد. یکی ازاین روش ها تحریم گسترده انتخابات است.نزدیک به دو دهه است که برای تغییر به پای صندوق های رأی رفته‌ایم  و وضع کشور تغییری نکرده است .
فراموش نکنیم که هر رأی در جمهوری اسلامی مهر تاییدی بر جنایات علی خامنه ای و همدستان اوست.