با رشد به صفات بینهایت خداوند

 

همه ی ما در سیستمهایی که زندگی میکنیم ، محدوده هایی را توسط خودمان و یا دیگران  به عنوان مطلقها و یا سقفهای حرکتی و در همه ی مولفه های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و اقتصادی داریم ، که یا خودمان رعایت میکنیم و یا مجبور به حرکت در این محدوده های حرکتی و فکری میباشیم که ناشی از مطلقهای ذهنی و عینی است، 

 

در قرآن این محدوده ها به عنوان سقفها و سماء نامیده شده است و هر محدوده ی پایینتر ارض و هر محدوده و چارچوب بالاتر سماء نامیده شده است ، ارض زمینه ی ابتدایی رشد و مهد و شروع حرکت آماده سازی هر سیستم و سماء محدوده های بالاتر  است ، که به وطر طبیعی هر سیستم زنده از زمینه شروع به زندگی و رشد میکند و با تکمیل شدن ظرفیتهای ابتدایی رشد شروع به رشد به بالا و مراحل بالاتر مینماید.                                                            

 

سوره ی انشقاق مفهوم رشد و درگذشتن از هر محدوده با رسیدن به نهایت ظرفیت های رشد در همه ی محدوده های پایین تر(ارض) و بالاتر(سماء) است ، و این با کوششی که هر انسان به سوی پرورش دهنده و هدف خود چه صحیح و چه ناصحیح انجام میدهد نمایش داده میشود و در صورت انتخاب و درنظر گیری رب و یا هدف صحیح ، انسان رشد مییابد ، و در غیر اینصورت به نابودی میرسد.                                                                                                 

 

حال در سوره ی بروج این محدوده ها و بخصوص محدوده های بالاتر و رشد به انها و یا عدم رشد و ماندن در سیکل برتری طلبی و آتش بیان میشود. 

 

 

1- وَالسَّماءِ ذاتِ البُروجِ

 

سماء: سما سقف هر چیز است . هر چیز که بالای سر تو باشد و بر تو سایه افکند سماء توست هر محدوده و هرمحدود کننده و در هر وجه یک سقف و یک سما است  . سماء محدوده رشد بالارونده است و حرکت رو به رشد تا خدا می باشد.

 

هر سمائی و هر سقفی  یک مرحله است . هر مرحله از رشد دارای مشخصات حرکتی خاصی است ؛ به این معنی که هر پدیده ، سیستم حرکتی و تکاملی خود را دارد .

 

ذات: صاحب

 

البروج از ریشه برج به معنی آشکار شدن است. برج چیزی است که به واسطه بزرگ بودنش قابل رؤیت می باشد. 

 

 

 

این در چه زمانی صورت خواهد پذیرفت؟ 

 

در زمان و حالت تکمیل ظرفیتهای ابتدایی و نهایتِ گسترشِ سطوحِ پایینترِ رشد ، و پر شدنِ ظرفیتهای ابتدایی و پایینتر ، حرکت به سطوح بالاتر  در هر سمتی  شروع میشود در این حالت این سقف ها شکسته خواهد شد 

 

2- والیوم الموعُودِ

 

موعود (وعد : وعده به معنی خیر وشر به کار می رود.)

 

– و قسم به روزی که وعده داده شده است، زمانی  که به  مرحله بالا و گذر از  برج ها برسی . در هر مرحله از گذرها روشنایی خواهی داشت و روز و روشنایی ای خواهی داشت که تکمیل و انجام مرحله ای از رشد و تکامل و گذر از محدوده های رشد است . تکمیل کردن حدود و ظرفیتهای ابتدایی و آغاز حرکت و رشد به بالا ، به روزِ گذار از برج و رسیدن به مراحل بالاتر میانجامد و 

 

3- وَشاهِدٍ وَ مَشهودٍ

 

شهد: به معنی حضور ومعاینه است.

 

شاهد به معنی گواه و آگاه است وشهادت حداکثر انطباق در ارتفاعی است که به آن رسیده ایم . 

 

– تو تطابق خودت را با رشد و قوانین آن در گذار از مراحل ابتدایی و رشد و تکامل می بینی، پس شاهدی برای رشد و بالا رفتن خود و مراحل پایینتر و نسبت به مرحله بالاتر از خودت مشهود هستی. 

 

باید از هر مرحله ای که در آن قرار داری، اطلاع پیدا کنی تا بتوانی به مرحله بعدی رفته و رشد کنی. و در بینهایت این رشد و در آن روز به افق مبین یعنی به ارتفاعی می رسی که از آنجا قادر به دیدن همه چیز خواهی بود. 

 

حال استفاده از طرحِ سطحی، و غیر رشد یابِ این روش حرکتی میتواند به شکل یک قطعه از حرکتِ محدود شده در یک مرحله ی حرکتی بیان شود، 

 

یعنی به جای اینکه شما بالا بروی و دائم رشد کنی و دیگران را نیز کمک کنی تا بالا بیایند و همه در رشد و بالا رفتن و شاهد و مشهود بودن پشت سرهم در رشد باشند، 

 

 

تو ای انسان کوشش کننده با تلاش بسیار  هستی به سوی آن چیزی که تو را پرورش می دهد و در انتها با آن روبرو می شوی. و آنگاه اگر در هر مرحله ای ماندی و آن را مطلق کردی صاحب اخدود میشوی و چون رشد نمیکنی به تخریب خود و دیگران دست میزنی و در هر مرحله ای که مانده ای ، قرار میگیری و مانع رشد دیگران با ایجاد تضاد و تخریب دیگران خواهی شد . 

 

4- قُتِل اَصحابُ الاُخدودِ

 

خدد: رخسار و چهره ، به معنی حفره نیز می باشد. اصحاب اخدود کسانی هستند که همواره دیگران را در تاریکی جهالت و نادانی می خواهند . 

 

 

5- النّارِ ذاتِ الوَقُودِ

 

وقد: افروخته شدن آتش، وسیله آتش سوزی

 

آتشی که ذات آن خودشان هستند. این آتش درون انسانهایی شکل می گیرد که خود رشد نمیکنند و در نتیجه خود و دیگران را تخریب کرده و رشد دیگران را نمی خواهند. این آتش ناشی از تضاد است. تضاد با فطرت پویا و تکاملی و خداجوی آدمی،تضاد با خود در نتیجه ی عدم رشدِ خود و تضاد با دیگر انسانها برای مانع شدن رشد آنها و در نهایت تضاد با سیستم توحیدی حاکم بر کل هستی. 

 

6- اِذهُم عَلَیها قُعُودٌ

 

قعود: نشستن

 

اذ: ظرف زمان ماضی است و از گذشته خبر می دهد و معنای شرط ندارد مگر آن که کلمه ’ما‘ به آن اضافه شود.

 

– زمانی که بر آن آتش نشسته اند و بر آن تکیه میکنند و نه بر رشد و تکامل دائمی. بیحرکتی قعود است، برای  موجودی که از ماء دافق ساخته شده است از رشد سریع و تکاملی بوجود آمده است، 

 

بیحرکتی تضاد با خود و آتش، یعنی خود بی حرکت و بدون رشد و با آنتروپی مثبت و تضاد و تلاشی، بیحرکت شده اند ، و مانع حرکت دیگران نیز می شوند و آنها را نیز به آتش میکشند . 

 

7- وَ هُم عَلی ما یَفعَلونَ بِالمُؤمِنینَ شُهُودٌ

 

مؤمنین (امن: ایمنی و آرامش قلب )

 

ایمان: تسلیم تؤام با اطمینان

 

– و بر آنچه که بر مؤمنین می کنند شاهد هستند.

 

8- وَ ما نَقَموا مِنهُم اِلّا اَن یُؤمِنوا بِاللهِ العَزیزِ الحَمیدِ

 

نقم: انکار شی است، اکراه 

 

عزیز، توانا و قادری است که هیچ گاه مغلوب نمی شود ( عزز : به معنی توانایی و قدرت درمقابل ذلّت است و فقط مخصوص خداوند می باشد.)

 

حمد: ستایش و ستودن ، حمد به معنی استفاده صحیح از آن چیزهایی است که در اختیار داریم.

 

 

9- الَّذی لَهُ مُلکُ ا لسَّمواتِ وَ الاَرضِ وَاللهُ عَلی کُلِّ شَیءٍ شَهیدٌ 

 

– کسی که بر آسمان ها و زمین فرمانروایی  دارد و خداوندی که بر همه چیز شاهد و ناظر است.

 

10- ان الذین فتنو المومنین و المومنات ثم لم یتوبوا فلهم عذاب جهنم و لهم عذاب الحریق

 

فتنه: فتن : امتحان ، آن چیزی که توسط آن چیز دیگری امتحان شود.

 

عرش: تخت حکومت 

 

شهید: به معنی بیننده و حافظ است. شهید آن است که هیچ چیز از علمش غایب نیست.

 

توب: رجوع و بر گشتن ،  رجوع از عمل گذشته

 

عذاب (عذب:منع): شکنجه

 

جهنم: چاه عمیق، خصلت چاه عمیق بودن و به تبع آن دوری از روشنی است که استعاره از عمق جهالت و دوری از آگاهی و به معنی عدم رشد و تکامل فزاینده می باشد.  

 

حریق (حرق: سوزان ،آتش): سوزاندن

 

– به درستی کسانی که چاله ها و سیستمهای ایجاد کننده ی تضاد و مشکلات  را برای مومنین بوجود میاورند تا آنها بر اساس این تضادها و آتش رشد نکنند و بمانند ، و بعد از آن بر نگشتند از این عملشان ، پس برایشان احساس کمبودی ناشی از رشد نکردن و در محدوده ها ماندن و پایین رفتن است که این کمبودی  عمیق و آتشی سوزاننده است.

 

11- اِنَّ الَّذینَ آمَنوُا وَ عَمِلوا الصّالِحاتِ لَهُم جَنّاتٌ تَجری مِن تَحتِها الاَنهارُ ذلِکَ الفَوزُ الکَبیرُ

 

عمل: کاری که از روی قصد باشد

 

صلح: مسالمت و سازش ،از بین بردن نفرت از میان مردم

 

جنات: پوشیده و مستور کردن ، باغ . ( درختان آنتروپی منفی دارند و رشد می کنند چون همواره درحال داد و ستد می باشند مثل سیستمهای باز که همیشه در حالتی از تعادل قرار دارند . در این سیستم ورودیها باز است . انسان نیز سیستمی است که می تواند به دو صورت باز و بسته عمل کند . )

 

جری: روان شدن

 

انهار (نهر:) انهار، اصولی است که همواره درجریان و جاری باشد ، در یک حرکت دائمی مثل رود . اصولی که دچار رخوت و سکون نمی شود و چون آب راکد ماهیت خود و محیط پیرامونش  را فاسد نمی سازد . 

 

فوز: عبور از بیابان بی آب و علف و رسیدن به زندگی رشد یاب و محیط سبز و تکاملی 

 

کبیر: بزرگ

 

 

12- اِنَّ بَطشَ رَبِّکَ لَشَدیدٌ

 

بطش: اخذ به شدت ،انتقام وعذاب

 

شدد: به معنی محکم بستن است

 

– به درستی که اخذ و گرفتن پروردگار و برخورد او سخت و شدید است.

 

13- اِنَه’ هُوَ یُبدِئُ وَ یُعیدُ 

 

بدء: شروع

 

عود: رجوع وبرگشتن

 

– به درستی که شروع و انتهای هر کاری با اوست.

 

14- وَ هُوَ الغَفورُ الوَدودُ

 

غفر: ایجاد سیستم رشد دهنده 

 

ودد: دوست داشتن، دوست دارنده

 

 

15- ذوالعَرشِ المَجیدُ

 

عرش: خانه سقف دار، جای بالاتر و رفیع العَرْش‏: در اصل چیزى است که سرش پوشیده و سقف دارد، عرش سیستم رشد دهنده 

 

مجید (مجد مَجْد بمعنى وسعت و گشایش در بخشندگى و بزرگى است،

 

صفت- مَجِید- در باره خداوند متعال براى اینست که فضل و بخشش بى- پایان ویژه اوست، در صفت قرآن گفته است:

 

ق، وَ الْقُرْآنِ‏ الْمَجِیدِ- ق/ 1.

 

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ- البروج/ 21.

 

و ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ- البروج/ 15.

 

و اوست صاحب سیستم رشد دهنده ی گسترش یابنده ، صاحب سیستم و روش رشد دهنده ای  که بر مبنای دوستی به صلح و رشد و تکامل میرسد ، و بر همین مبنا با دوستی و توحید با همه ی هستی، به بینهایت امکان و سطح تکاملی میرسد پس دارای سطوح تکاملی بینهایت  زیادی می باشد. 

 

16- فَعالٌ لِما یُریدُ

 

یرید (رود:رفت وآمد با مدارا در طلب چیزی): طلب کرد و خواست

 

 

17- هَل أتکَ حَدیثُ الجُنودِ

 

اتی: آمدن و آوردن

 

حدیث (حدث:بوجود آمدن که قهراً توام با تازه بودن است): هر چیز تازه ای خواه فعل باشد یا قول و گفتار تازه

 

جند: سپاه، زمین سنگلاخ و سخت

 

 

18- فِرعونَ وَ ثَمودَ

 

فرعون: به معنی تمساح و استعاره از سیستم تک بعدی و یک پایه می باشد. 

 

ثمود: یکی از قبایل عرب ما قبل تاریخ در وادی القری، آب باران که در یک جا جمع شده باشد. در این آیه ثمود استعاره از سیستم چندپایه و دارای تضاد است. 

 

 

19- بَلِ الَذینَ کَفَروا فی تَکذیبٍ

 

کفر: پوشاندن،کفر در شریعت عبارتست از انکار آن چه خدا شناخت آن را واجب دانسته است.

 

کذب: دروغ گفتن

 

– آنها کسانی بودند که پوشاندند سیستم رشد یاب و تکاملی مبتنی بر دوستی و اطلاق خداوند را و آن را به تدریج  تکذیب کردند.

 

20- وَاللهُ مِن وَرائِهِم مُحیطُ

 

ورا: به معنی پس و پیش است اکثرا در اوقات به کار می رود زیرا وقت پس از انسان می آید و در ورائ انسان واقع می شود و اگر انسان آن را درک کند در پیش انسان واقع می شود.

 

محیط (محط: فرا گرفتن)

 

– و خداوند و قوانین توحیدی هستی در بالای همه ی این ها محیط و مسلط است.

 

21- بَل هُوَ قُرانٌ مَجیدٌ

 

قران (قرئ: جمع کردن، خواندن را از آن قرائت گویند که در خواندن حروف و کلمات  کنار هم جمع می شوند.)

 

مَجْد بمعنى وسعت و گشایش در بخشندگى و بزرگى است،

 

ضرب المثلى است که میگویند- فی کل شجر نار و اسْتَمْجَدَ المرخ و الغفار «1».

 

صفت- مَجِید- در باره خداوند متعال براى اینست که فضل و بخشش بى- پایان ویژه اوست، در صفت قرآن گفته است:

 

ق، وَ الْقُرْآنِ‏ الْمَجِیدِ- ق/ 1.

 

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ- البروج/ 21.

 

و ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ- البروج/ 15.

 

 

22- فی لوحٍ مَحفوظِ

 

لوح: در اصل به معنی آشکار کننده است.

 

محفوظ (حفظ: به حالتی از جان و نفس گفته می شود که حالت فهم و درک با آرامش به نفس جان می رسد و ثابت می ماند ،قدرت خود داری و ضبط نفس): اسم مفعول از حفظ