دوشنبه, 27 آذر 1402 . حقیقت تلخ این است که ایرانیان دیگر به کارآمدی و کامیابی فردی و جمعی باورندارند و نیز چشم انداز روشنی را در آینده دور یا نزدیک نمی بینند. به همین دلیل است که از نهادهایی مثل انتخابات که می‌تواند تغییری در وضعیت موجود دهد رویگردان شده‌اند ونیز میل به مهاجرت روند فزاینده‌ای را تجربه می‌کند.
در صورتی که ایرانیان امید داشتند مجلس قانونگذاری نظام جمهوری اسلامی می‌تواند برایشان کاری کند با امیدواری به انتخابات اسفند ماه نگاه می‌کردند و شوروشوق انتخاباتی داشتند اما آمارهای رسمی نظر سنجی دولتی نیز این را نشان نمی دهد. یک نظر سنجی انجام شده از سوی ایسپا نشان می‌دهد فضای انتخاباتی در میان شهروندان دیده نمی‌شود و موضوع انتخابات آتی مجلس برای آن‌ها موضوعی دست چندم است. در این گزارش آمده: «۲۷.۹درصد مردم اظهار کرده‌اند قطعا در انتخابات شرکت می‌کنند. ۷.۴درصد به احتمال زیاد در انتخابات شرکت می‌کنند. ۲۱.۹درصد هنوز تصمیمی برای شرکت در انتخابات نگرفته‌اند. ۳۶درصد هم گفته‌اند به هیچ‌وجه در این انتخابات شرکت نمی‌کنند. ۶.۸درصد نیز اظهار داشته‌اند که احتمال کمی دارد در این انتخابات شرکت کنند. » با جمع کردن افراد مشارکت کننده قطعی با نیمی از مشارکت‌کنندگان با احتمال زیاد شرکت، به عددی حدود ۳۲درصد می‌رسیم که رقم دقیق‌تری ابه حساب می آید. براساس تجارب قبلی، میزان مشارکت‌کنندگان در شهر تهران و به تبع آن شهرهای بزرگ، مقداری کمتر از 50درصد کل کشور خواهد بود. همچنین این رقم بین جوانان شهری به مراتب کمتر از 10درصد خواهد بود. این میزان مشارکت، رابطه مستقیم با اعتماد سیاسی و امید به آینده دارد. گفت وگو با شهروندان نشان می‌دهد آن‌ها نتیجه فعالیت و مشارکن در انتخابات را برای بهبود روزگار خویش بی فایده تشخیص داده‌اند و دیگر میلی برای مهاجرت دست کم تا امروز نشان نداده‌اند. از سوی دیگر همین نظر سنجی‌ها نشان می‌دهند میل به مهاجرت نیز روندیفزاینده دارد و ایرانیان از هر قشر و گروه می‌خواهند از ایران بروند بنا بر تحقیق یکی از جمعیت‌شناسان مطرح کشور، ایران رتبه اول را در هدر رفت سرمایه انسانی داشته درحالی که رتبه دوازدهم را در سرمایه انسانی در جهان دارا است. این جریان به مناطق روستایی کشور نیز سرایت یافته است. همچنین در سال ۹۳ میل به مهاجرت ایرانیان بالای ۱۸ سال ۲۳درصد اما طی هفت سال و در سال ۱۴۰۰، میزان مهاجرت دوبرابر شده و به ۴۶درصد رسیده است. این دومتغیر بسیار با اهمیت برآیند رفتار وسیاستگذاری دولتهای ایران در دهه‌های تازه سپری شده ونیز برآیند سیاست خارجی است که آمریکا ستیزی کانون و هسته مرکزی آن است و به نظر می‌رسد دور نگهداشتن نیروهای سیاسی غیر اصولگرا نیز در پدیارشدن این وضعیت نقش دارند.
منبع : ساعت24