گسترش نبرد در مناطق وسیع‌تری از خارکیف، دومین شهر بزرگ اوکراین، بار دیگر درخواست ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور آن کشور را برای دریافت تسلیحات دفاع هوایی در پی داشت.
در همین حال هشدار حمله هوایی ۱۶ ساعت و نیم در خارکیف لغو شد که از زمان آغاز تهاجم روسیه در دو سال گذشته طولانی‌ترین هشدار حمله هوایی در اوکراین بود اما همچنان این نگرانی وجود دارد که به زودی نیروهای ارتش روسیه به حدی پیشروی کنند که خارکیف را در تیررس آتش توپخانه خود قرار دهند.
جانان بیل، خبرنگار ارشد بی‌بی‌سی در امور دفاعی از منطقه خارکیف گزارش می‌دهد:
ما به سرعت در حال حرکت به سمت روستای لیپتیسی هستیم که اکنون در محاصره قرار دارد.
نیروهای روسیه به این منطقه مرزی در شمال خارکیف، نفوذ کرده‌اند.
اعضای گارد ملی اوکراین با ما در این مسیر همراه شده‌اند، آنها آخرین نیروهای تقویتی برای توقف پیشروی اخیر روسیه هستند.
این نیروها پس از یک نبرد شدید در جبهه‌های شرق، بدون هیچ استراحتی به شمال آمده‌اند.
صدای سنگین شلیک توپخانه زمانیکه به آنها می‌رسیم، درست در یک مایلی خط مقدم، به گوش می‌رسد.
از کنار یک محل آتش گرفته به سمت پناهگاهی می‌دویم، جایی که به ما گفته می‌شود، پناه بگیرید.
در زیرزمینی تاریک، گروهی از سربازان در حال تماشای تصاویر یک هواپیمای بدون سرنشین هستند. آنها آتش توپخانه اوکراین را هدایت می‌کنند.
آندری وضعیت را به من توضیح می‌هد: «این یک وضعیت متغیر و پرتنش است و پیش‌بینی آنچه بعدا اتفاق می‌افتد، سخت است.»
به ما گفتند که نمی‌توانیم برای مدت طولانی اینجا بمانیم. حتی در زیر زمین هم می‌توانید صدای انفجارها را بشنوید.
از آندری می‌پرسم که آیا ورود او و مردانش به این جبهه تفاوتی ایجاد می‌کند؟
او پاسخ می دهد: «نسبتا، اما همیشه درگیر شدن در خطوط دفاعی یک یگان دیگر، سخت است، زیرا هیچ تعامل مناسبی با واحدهای دیگر وجود ندارد.»
اما او اهمیت وظیفه آنها و اینکه چرا روس‌ها این جبهه جدید را باز کرده‌اند، را درک می‌کند.
می‌گوید: «آنها می‌خواهند نیروهای ما را از خطوط دفاعی در مناطق دونتسک و لوهانسک بیرون بکشند و تنها مسئله این بود که چه زمانی این اتفاق می‌افتد. روس‌ها همیشه از تاکتیک‌های اینچنین استفاده می‌کنند.»
هوا تاریک می‌شود و آنها اکنون از یک دوربین حرارتی که بر روی یک پهپاد نصب شده برای تماشای حرکات نیرهای روسیه استفاده می‌کنند.
آندری به من می‌گوید: «خلبان ما به تازگی متوجه حرکت گروهی از نیروهای دشمن در نزدیکی مواضع ما شده است.»
به ما می‌گویند که سریع باید آنجا را ترک کنیم.
در یک بیمارستان صحرایی در پشت خط مقدم، پزشکان اوکراینی در حال مداوای یک مصدوم هستند.
ویکتور تعدادی از انگشتان خود را در انفجار خمپاره از دست داده است.
او روی تخت دراز کشیده، هوشیار است و در یک پتوی فویل پیچیده شده در حالی که یک پرستار در حال درمان اوست.
اما ویکتور بیشتر نگران مردانی است که دیگر در کنار آنها نیست.
او می‌گوید: «من نمی‌توانم بدون آنها زندگی کنم، آنها دوستان من و خانواده دوم من هستند.»
او می‌گوید که می‌خواهد به محض اینکه درمان شد مجددا به آنها محلق شود.
روس‌ها هم تلفات سنگینی را در حملات اخیر متحمل شده‌اند، با این تفاوت که جمعیت آنها و تعدادشان بیشتر است.
ویکتور می‌گوید که آنها در حال مقابله با چندین موج از حملات بودند و تاکید می‌کند که «تعداد روس‌ها بسیار زیاد است.»
گمان می‌رود روسیه بیش از ۳۰ هزار نیرو را درست در بالای مرز متمرکز کرده است.
اوکراین نه تنها در این جبهه از نظر تعداد کمتر است، بلکه از نظر دسترسی به سلاح نیز مشکل دارد.
ویکتور می‌گوید: «روس‌ها همه چیز دارند، هرچه می‌خواهند، و ما چیزی برای جنگیدن نداریم. اما ما هر کاری از دستمان برآید را انجام می‌دهیم.»
تأخیر در پشتیبانی نظامی ایالات متحده آمریکا کار اوکراین را دشوارتر کرده است. مهمات در چند ماه گذشته باید جیره‌بندی می‌شد.
روسیه به طور متوسط توانسته ۱۰ برابر، گلوله‌های توپخانه شلیک کند. امید این است که با ورود تسلیحات و مهمات بیشتر ایالات متحده، این کسری کاهش یابد.
اعضای تیپ ۵۷ اوکراین که در جنگل‌های خارج از شهر ووفچانسک پنهان شده‌اند، روزانه تنها ۵۰ تا ۱۰۰ گلوله برای دفاع از شهر شلیک می‌کنند.
وقتی به آنها رسیدیم، آنها منتظر دریافت مهمات جدید برای سلاح‌های خود هستند. قرار است ۲۰ گلوله دیگر به زودی توسط یک ون کوچک تحویل داده شود و این به معنی آن است که آنها می‌توانند تنها چند ساعت دیگر ادامه دهند.
این واحد نظامی قبل از آنکه برای دفاع از خارکیف فراخوانده شود، در حال جنگ در شرق اوکراین بود.
خطوط دفاعی اوکراین در حال گسترده‌تر شدن وهمزمان باریک شدن است.
یک تیپ دیگر هم همان نزدیکی به تازگی از روبوتین در جنوب آمده است، در آنجا هم نیروهای روسی در حال پیشروی هستند.
اکثر دستاوردهای کوچک حمله اوکراین در سال ۲۰۲۳، به آرامی در حال از دست رفتن است.
سال گذشته در این زمان اوکراین امیدوار بود بتواند خاک خود را پس بگیرد، اما اکنون تنها امیدوار است که بتواند خطوط دفاعی را حفظ کند.
نیروهای تقویتی اوکراین توانسته‌اند در دفع حملا اخیر روسیه موفقیت‌هایی به دست بیاورند، اما این به قیمت جا‌بجایی آنها در طول خط مقدم بوده است.
بیرون راندن تمام نیروهای روسیه که اکنون پیشرفت قابل قابل توجهی در منطقه خارکیف کرده‌اند، دشوار خواهد بود.
میخایلو، فرمانده توپخانه اوکراین در یکی از خطوط مقدم به من می‌گوید: «ما ووچانسک را از دست دادیم و روستاهای اطرافش را نیز داریم از دست می‌دهیم.»
این احساس فراگیر است که اگر خطوط دفاعی اوکراین آمادگی بیشتری داشتند، احتمال جلوگیری از پیشروی روسیه وجود داشت.
او می‌گوید: «ما می‌توانستیم از کنده‌ها و بتن برای ساختن خطوط دفاعی استفاده کنیم. اما حالا ما باید از خمپاره‌ها و مردم برای پس گرفتن این سرزمین استفاده کنیم.»
منبع: بی بی سی فارسی