توضیح انقلاب اسلامی: SPENCER ACKERMAN اسپنسر آکرمن مقاله زیر را در روزنامه The Nation منتشر کرده است که با دقت برنگان جنگ اسرائیل علیه غزه نام می برد. روزنامه می نویسد از شرکت کلت تا شرکت کاترپیلار، شرکت‌های آمریکایی سودهای کلانی از تهاجم مستمر اسرائیل به غزه به دست می‌آورند و وحشت‌های جنگ را به پیروزی‌های اتاق هیئت مدیره تبدیل می‌کنند.

این مقاله در شماره  ژوئیه 2024 روزنامه The Nation منتشر شده است که ترجمه آنرا در زیر می خوانید.

اسراییل با حامی آمریکایی اش در ویرانی بی رحمانه غزه هیچ پیروزی ای نمی تواند به دست آورد. این از همان اوایل اکتبر آشکار بود، زمانی که بسیاری از ما هشدار دادیم که حمله اسرائیل همه نشانه‌های جنگ‌های همیشگی آمریکا را در خود دارد، اما وحشت و هرج ‌و مرج چند هفته‌ی گذشته باید هر شکاک باقی‌مانده را متقاعد کند.

خود حماس جاه طلبی های اعلام شده اسرائیل را زمانی که علیرغم تضمین اسرائیل مبنی بر اینکه شهر جنوبی رفح آخرین پایگاه این گروه است، در ماه مه با آغاز حملات چریکی در شمال علیه ارتش اشغالی، اسرائیل را به سخره گرفت، و از نبردی که هر چه اسرائیل طولانی تر در غزه بماند؛ احتمالاً بیشتر از آن در انتظارش خواهد بود، خبر داد.

با وجود این، نخست وزیر بنیامین نتانیاهو همچنان بر «پیروزی کامل» پافشاری می کند و از پاسخ روشن به پیشنهاد آتش بس جو بایدن رئیس جمهور، طفره می رود، در حالی که راست اسرائیل به سادگی آن را رد می کند.

بایدن همچنان در دام آشفتگی هایی که به ایجاد آنها کمک کرده گرفتار است:

تا زمانی که این مقاله منتشر می شد، او همچنان در حال بررسی یک پیشنهاد آتش‌بس بود که بعید به نظر می‌رسید صلح را به ارمغان بی‌آورد، که انتخابات مجدد او را نجات دهد یا از آنچه مدیر اطلاعات ملی او هشدار داده بود که می‌تواند «تاثیر نسلی بر تروریسم» باشد، اجتناب کند. و در تمام این مدت، فلسطینی‌ها همچنان رنج می‌برند و گرسنگی و بمب‌هایی را تحمل می‌کنند که بیش از 37000 نفر را کشته است.

با این حال، به این دلیل که در یک جنگ نمی‌توان پیروز شد، به این معنا نیست که جنگ برنده ندارد.

در 14 ماه مه، چند روز پس از اینکه اسرائیل در حمله خود به رفح پیش رفت، بایدن به کنگره اطلاع داد که دولت او همچنین کمک به اسرائیل را با ارائه تسلیحات به ارزش یک میلیارد دلار دیگر ادامه خواهد داد. این بخشی از بیش از 12.5 میلیارد دلار کمک نظامی بود که ایالات متحده از 7 اکتبر به اسرائیل داده بود و این یک تغییر کامل از تصمیم قبلی بایدن برای توقف ارسال تسلیحات به اسرائیل به دلیل حرکت قریب الوقوع آن در رفح بود. یک کارشناس صادرات تسلیحات به وال استریت ژورنال گفت: «این فقط نمونه دیگری از [دولت بایدن] است که پیام خود را مخدوش می کند و هر قدرت واقعی را در پشت این کنترل تضعیف می کند.

این اقدام همچنین مسیر سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه را نشان می دهد. از سال 1945، هدف اصلی ایالات متحده در منطقه تضمین دسترسی به نفت ارزان بوده است و برای آن، حاضر است از همه ظالم هایی که بتوانند این منافع را تامین کنند، حمایت کند. اخیراً، سیاست خارجی ایالات متحده یکپارچگی منطقه‌ای را به این ضرورت اضافه کرده است که به دنبال دستیابی به آن نه از طریق توافق‌ نامه های صلح، بلکه از طریق معاملات تسلیحاتی است.

این معاملات کلید چشم انداز بایدن برای پایان بازی در غزه است. بایدن با تکیه بر توافق‌نامه آبراهام امضا شده توسط دولت ترامپ در مورد جنگنده‌های F-35، به دنبال به دست آوردن وعده مبهم اسراییل مبنی بر پذیرش یک کشور فلسطینی در ازای عادی‌سازی با عربستان سعودی، که توافق آنرا از طریق دادن برنامه هسته ای به ولیعهد عربستان سعودی، به دست آورده است. بن سلمان، مردی که به نابود کردن بخش‌هایی از یمن و تکه تکه کردن یک روزنامه‌نگار منتقد ملایم معروف است، قول می‌دهد که تنها به چنین برنامه‌ای (هسته ای) به عنوان جایگزین انرژی علاقه‌مند است، مگر اینکه ایران وارد برنامه بمب هسته‌ای بشود.

این واقعیت که این طرح بایدن برای خاورمیانه مربوط به قبل از 7 اکتبر بود، به جز اینکه برای فلسطینی ها چیز زیادی وجود ندارد چیزهای زیادی در مورد پویایی اساسی سیاست خارجی آمریکا را خاطر نشان می کند. بایدن در ترغیب اسرائیل به اتخاذ ابتکار آتش بس، اسرائیل را به عنوان «بخشی از شبکه امنیت منطقه ای برای مقابله با تهدید ناشی از ایران» معرفی کرد که اشاره ای به توافق پیش بینی شده بین ایالات متحده و عربستان سعودی بود.

هر بحثی که در مورد کاهش هژمونی ایالات متحده وجود داشته باشد، بازار جهانی تسلیحات مکانی است که در آن قدرت آمریکا در حال رشد است. بر اساس گزارش SIPRI، یک موسسه تحقیقاتی مستقل، ایالات متحده مسئول 34 درصد از کل صادرات تسلیحات از سال 2014 تا 2018 بوده است. تا سال 2023، این رقم به 42 درصد افزایش یافت. حدود 38 درصد از صادرات تسلیحات ایالات متحده در این مدت به خاورمیانه بوده و 3.6 درصد از آن برای اسرائیل بوده است. اسرائیل 69 درصد از واردات تسلیحات خود را از واشنگتن تامین می کند. این واقعیت که جنگ‌های امپریالیستی آمریکا با شکست‌های فاحشی همراه بوده است، این واقعیت را پنهان کرده که برندگانی وجود دارند – و همین امر در مورد حمله اخیر مورد حمایت ایالات متحده نیز صدق می‌کند.

این برندگان در اتاق‌های هیئت مدیره شرکت‌هایی هستند که بر اساس آماری که توسط کمیته خدمات دوستان آمریکایی جمع‌آوری شده، در اینجا آورده شده است. ما آنها را نه به دلیل نشان دادن نقش شرکتی در خونریزی، بلکه برای نشان دادن اینکه عملکردشان استثنایی نیست و نشان دهنده عملیات معمول در داخل ماشین سرکوب اسرائیلی هستند، برجسته می کنیم. برخی حتی در درجه اول به عنوان تولید کنندگان سلاح شناخته شده نیستند. پیروزی‌های آنها هر روز که اسرائیل به نسل‌کشی خود در غزه ادامه می‌دهد، بیشتر می‌شود.

همانطور که در نه ماه گذشته همه نگاه ها به غزه دوخته شده است، شهرک نشینان اسرائیلی از فرصت استفاده کرده و حملات هوشیاری خود را به فلسطینیان در کرانه باختری، اغلب با کمک سلاح های ساخت آمریکا، تشدید کرده اند. در ماه نوامبر، دولت اسراییل 24000 تفنگ نیمه اتوماتیک و خودکار را به شرکت های آمریکایی سفارش داد که بیشتر آنها از Colt بود. اسرائیل گفت حداقل برخی از تفنگ ها برای غیرنظامیان در نظر گرفته شده است که احتمالاً به عنوان بخشی از طرح ایتامار بن گویر وزیر امنیت ملی برای توزیع بین تیم های “امنیتی” شهرک نشینان است.

اگر چه نیویورک تایمز در باره نگرانی در وزارت امور خارجه در مورد استفاده از این تسلیحات برای غیرنظامیان – به عنوان بخشی از فشار شهرک نشینان برای بیرون راندن فلسطینی ها از سرزمینشان – گزارش داد، دولت بایدن در نهایت این توافق را تایید کرد. در اول ماه مه، وزارت دفاع یک قرارداد 26.6 میلیون دلاری با Colt برای تحویل اسلحه‌ اعلام کرد.

کلت مطابق با سنت های استعماری خود عمل می کند. این سازنده تفنگ‌ که برای پیشگامان زرنگ هفت تیر می‌ساخت، زمانی که تکزاس رنجرز از تفنگ‌های او برای سرکوب کومانچ‌ها در دهه 1840 استفاده کرد، وارد افسانه شهرک‌نشینان شد. در دهه 1870، هفت تیر افسانه‌ای «صلح‌ساز» آن چنان به یکی از وسایل زندگی مرزی تبدیل شده بود که گاهی از آن به عنوان «تفنگی که غرب را پیروز کرد» یاد می‌شود. یا همانطور که لی وینسل، استاد فناوری ویرجینیا، در مقاله‌ای در سال 2020 با مرور تاریخ اجتماعی این تفنگ‌ساز نوشت، کلت «فناوری سرنوشت آشکار» را ارائه کرد. کلت با فراهم کردن ابزاری برای ربودن سرزمین فلسطین برای اسرائیلی ها، صرفاً به میراث خود ادامه می دهد.

شرکت فورد موتور

ممکن است طعنه آمیز به نظر برسد که شرکتی که توسط بدنام ترین یهودی ستیز ایالات متحده تأسیس شده است، وسایل نقلیه زرهی به دولت یهودی می دهد. اما ناسیونالیسم قومی خشمگینی که هم موتور هنری فورد و هم موتور دولت کنونی اسرائیل است، به فهمیدن آن، کمک می کند.

در ماه دسامبر، وزارت دفاع اسرائیل اعلام کرد که محموله جدیدی از تجهیزات نظامی را پذیرفته است و عکسی از یک کامیون فورد F-350 مجهز به توری فلزی انحراف بر روی شیشه‌های آن را منتشر کرد. این یکی از چندین شاسی بلند فورد در ناوگان ارتش اسرائیل بود. به گفته ارتش اسرائیل، این شزکت همچنین F-350 را به سنسورها و دوربین های پیشرفته برای عملکرد به عنوان یک وسیله نقلیه زمینی بدون راننده و سرنشین مجهز کرده و برای بیش از یک دهه از آن برای گشت زنی در مرزهای غزه استفاده می کند.

فورد اولین کارخانه مونتاژ خود را اندکی پس از جنگ شش روزه 1967 در اسرائیل ساخت. کسب و کار چند دهه ای آن در آنجا برای تلاش هایش برای زدودن لکه یهودی ستیزی بنیانگذارش بسیار مهم بود. نوه و جانشین هنری فورد در مورد تصمیم خود برای افتتاح کارخانه در اسرائیل توضیح داد: «من بدم نمی‌آید بگویم که تا حدودی تحت تأثیر این واقعیت قرار گرفتم که شرکت هنوز از گذشته‌های دور از ضد یهودی‌ستیزی رنج می‌برد. روزنامه جروزالم پست در سال 2019 خاطرنشان کرد که روزنامه بدنام موسس فورد، «دیربورن ایندیپندنت» «بی‌تردید یهودی‌ستیز» بود، اما «به‌نظر می‌رسد که حاوی نوعی احترام انحرافی و آشکار برای صهیونیسم است».

CATERPILLAR Inc.

کاترپیلار، غول تجهیزات ساخت و ساز، یک شرکت اسلحه سازی نیست. تجهیزات کاترپیلار در ماه های اخیر خسارات زیادی را در غزه وارد کرده است. بولدوزرهای آن به ویژه مشغول حفر بزرگراه وسیعی بوده اند که از حصار مرز شرقی غزه در نزدیکی کیبوتس نهال اوز تا خیابان الرشید که در امتداد سواحل مدیترانه قرار دارد، کشیده شده است. هدف از این بزرگراه که به کریدور نتزاریم معروف است، تسهیل دسترسی ارتش اسرائیل به سراسر غزه برای سال‌های آینده است و در عین حال غزه را دو نیم می‌کند. وال استریت ژورنال گزارش داد در همان زمان، ارتش اسرائیل از «بولدوزرها و انفجارهای کنترل شده» برای ایجاد یک منطقه حائل در امتداد مرزهای خود در غزه که به طور یکجانبه ترسیم شده است، استفاده می کند و قلمرو مجاز برای فلسطینیان را کوچک می کند.

این بولدوزرهای ترسناک مجموعه استاندارد ماشین آلات سنگین شما نیستند. برای سال‌ها، اسرائیل از D9 کاترپیلار، یک بولدوزر زره‌پوش برای مقاومت در برابر شلیک موشک و آرپی‌جی، برای تخریب خانه‌ فلسطینی‌ها در کرانه باختری و غزه استفاده کرده است. این یک کاترپیلار D9 بود که راشل کوری، فعال دانشجویی آمریکایی را در سال 2003 در رفح در حالی که سعی داشت مانع از صاف کردن خانه‌اش شود، کشت. سال بعد، در روزهای رو به زوال انتفاضه دوم، دیده بان حقوق بشر از کاترپیلار خواست تا فروش D9 به اسرائیل را که از آن برای “ویران کردن خانه های فلسطینی ها، تخریب کشاورزی و خرد کردن جاده ها بر خلاف قوانین جنگ” استفاده می کند، متوقف کند. جیمز اونز، مدیر عامل کاترپیلار در آن زمان، با نامه‌ای در پاسخ گفت که این شرکت «توانایی عملی یا حق قانونی برای تعیین نحوه استفاده محصولات ما پس از فروش را ندارد». بولدوزرهای کاترپیلار اکنون برای عملیات نیمه خودمختار مجهز شده اند. در حالی که گوگل، یکی دیگر از شرکت‌هایی که روابط نزدیک با ماشین جنگی اسرائیل دارد، با مخالفت‌های داخلی بر سر کار خود در اسرائیل تحت تأثیر قرار گرفته است، شرکت هوش مصنوعی Palantir با افتخار همکاری خود را با این دولت ترویج می‌کند. در ژانویه، الکس کارپ، مدیر عامل شرکت، با رئیس جمهور اسراییل، آیزاک هرتزوگ، ملاقات کرد و از تمایل اسرائیل به محصولات پالانتیر به خود بالید (پیتر تیل یکی از بنیانگذاران به او پیوست). اگرچه کارپ در آن زمان مشخص نکرد کدام یک، پالانتیر (در یک تماس تحلیلگر) تایید کرد که اسرائیل از یک اکوسیستم داده فناوری دفاعی به نام خدمات وب دولتی Palantir استفاده می کند.

در مصاحبه ای با بلومبرگ، کارپ گفت که در شرایط عادی تماس هایی برای محدود کردن برنامه های کاربردی هوش مصنوعی مورد استفاده ارتش را قابل پذیرش می دانست. وی گفت: «اما واقعیت زندگی امروز ما، همانطور که اسرائیل می داند، این است که دشمنان ما واقعی، و خطرناک هستند و از هنجارهای رفتاری بسیار منحرف شده اند.

ادعا کارپ به عنوان یک فروشنده بی میل هوش مصنوعی برای استفاده جا دارد مورد شک و تردید قرار بگیرد. Palantir یکی از شرکت های نمادین در جنگ با تروریسم است. این شرکت به عنوان یک استخراج کننده داده در اواسط سال با کمک تزریق سرمایه از In-Q-Tel، بازوی سرمایه گذاری سیا، شروع به کار کرد.

از آنجا، محصولاتش تا حدی به لطف فشار یک ژنرال ناشناخته ارتش به نام مایک فلین، به میدان‌های جنگ افغانستان منتقل شد. در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ، پالانتیر یک قرارداد داده کاوی با ارتش به ارزش بیش از 800 میلیون دلار و دیگری با اداره مهاجرت و گمرک به ارزش 42 میلیون دلار به دست آورد. این شرکت به انتقادات درباره نقش خود در شکار مهاجران پاسخ داد و خود را میهن پرست تر از بقیه بخش های فناوری نشان داد. کارپ گفت: «سیلیکون ولی… به یک آمریکایی معمولی می‌گوید، من از نیازهای دفاعی شما حمایت نمی‌کنم».

GOOGLE

در سال 2021، گوگل و آمازون قراردادی 1.2 میلیارد دلاری برای سیستم محاسبات cloud دولت اسرائیل موسوم به Project Nimbus برنده شدند. اگر چه اطلاعات عمومی کمی در مورد نحوه کار Nimbus در دسترس است، سام بیدل، گزارشگر The Intercept که اسناد داخلی گوگل را به دست آورده است، نقش این شرکت را به عنوان ارائه پیشرفت های حیاتی در هوش مصنوعی به اسرائیل توصیف می کند – به ویژه با قابلیت هایی برای “تشخیص چهره، تصویر خودکار، دسته بندی، ردیابی اشیا و حتی تجزیه و تحلیل احساسات که ادعا می کند محتوای احساسی تصاویر، گفتار و نوشته را ارزیابی می کند”.

از همان ابتدا، Nimbus اعتراض کارگران گوگل را برانگیخت. در سال 2022، آریل کورن از سمت خود به عنوان مدیر بازاریابی استعفا داد و ادعا کرد که این شرکت به دلیل سازماندهی علیه Nimbus از او تلافی کرده است. او در نامه ای در توضیح استعفای خود نوشت: «گوگل به طور سیستماتیک صداهای فلسطینی، یهودی، عرب و مسلمان را که نگران همدستی گوگل در نقض حقوق بشر فلسطینی هستند، ساکت می کند».

در اوایل سال جاری، یووال آبراهام، روزنامه نگار اسرائیلی، تحقیقی پر سر و صدا درباره روش های شوم استفاده ارتش اسرائیل از هوش مصنوعی در حمله به غزه منتشر کرد. یک برنامه دیستوپیایی به نام اسطوخودوس، اهدافی را برای ارتش بر اساس میزان پذیرش افراد نسبت به مبارزه، همانطور که توسط هوش مصنوعی ارزیابی کرده است، ایجاد می کند. این موتور کشتار جمعی – آبراهام گزارش داد که اسطوخودوس حدود 37000 هدف را در مراحل اولیه تهاجم ایجاد کرد – که محصول نهایی داده های نظارتی گسترده ای است که اسرائیل از فلسطینی ها نگهداری می کند. ناشناخته است که آیا Nimbus به Lavender کمک می کند یا خیر. اما Lavender نشان می دهد که اسرائیل قصد دارد قابلیت های هوش مصنوعی خود را به کجا هدایت کند.

Access Now، یک سازمان حقوق دیجیتال، در ماه مه به ساندار پیچای، مدیرعامل گوگل و آلفابت نامه نوشت و از او خواست تا مشخص کند که گوگل چه نقشی در نقض حقوق بشر اسرائیل در غزه داشته است. این گروه خاطرنشان کرد: «استفاده وحشتناک از هوش مصنوعی در جنگ غزه و گسترش روابط گوگل با دولت اسرائیل این سوال را مطرح می کند: «ارتش و دستگاه اطلاعاتی اسرائیل تا چه اندازه از خدمات، زیرساخت‌ها و سیستم‌های هوش مصنوعی گوگل برای کشتار جمعی غیرنظامیان بی‌گناه و کشتار جمعی نوار غزه استفاده می‌کنند؟» گروه Access Now همچنان منتظر پاسخ گوگل است.

صنعت صادرات اسلحه اسرائیل

اگر چه توجه دولت‌ها به طور قابل درکی بر تدارک تسلیحات ایالات متحده به ماشین جنگی اسرائیل متمرکز شده است، اما اسرائیل صنعت صادرات نظامی پررونق خود را نیز ساخته است. بر اساس تحلیل اخیر SIPRI، اسرائیل نهمین فروشنده بزرگ تسلیحات در جهان است و طبق گفته دولت اسرائیل، فروش آن به 12.5 میلیارد دلار در سال 2022 می رسد.

مشتریان اصلی آن عبارتند از: هند (37 درصد از صادرات دفاعی)، فیلیپین (12 درصد)، ایالات متحده، سایر امضاکنندگان توافقنامه ابراهیم و سایر کشورهایی که به دلیل نقض حقوق بشر شناخته می شوند. به گزارش هاآرتص در سال 2022، در حالی که بسیاری از کشورها پس از حملات مستند به بیمارستان ها و دیگر اهداف غیرنظامی، از تامین سلاح به حکومت نظامی میانمار خودداری می کنند، برای مثال، اسرائیل از سال 2018 حداقل چهار محموله سلاح به میانمار ارسال کرده است.

در کنار صادرات ارزنده ای مانند پهپادها و سامانه های دفاع هوایی، اسرائیل به طور فزاینده ای فناوری جاسوسی پیچیده خود را به کشورها عرضه کرده است. بدنام ترین مثال، نرم افزار جاسوسی Pegasus گروه NSO است که از آسیب پذیری های سیستم iMessage اپل برای استخراج داده ها از کاربران ناآگاه بدون نیاز به کلیک بر روی یک لینک کلی استفاده می کند. علی رغم تکذیب گروه  NSO، پگاسوس در تلفن افراد نزدیک به جمال خاشقجی روزنامه نگار مقتول سعودی ظاهر شد. سال‌ها بعد، NSO پگاسوس را به اکثر امضاکنندگان عرب توافق‌نامه آبراهام فروخت – و زمانی که مجوز پگاسوس عربستان سعودی منقضی شد، نیویورک تایمز گزارش داد، بن سلمان با نتانیاهو تماس گرفت و با موفقیت آن را تمدید کرد.

این مطمئناً پیش نمایشی از آنچه اکنون که اسرائیل از هوش مصنوعی برای ایجاد اهداف برای عملیات نظامی استفاده می کند، است. آنچه در غزه اتفاق می افتد برای مدت طولانی در غزه نخواهد ماند.