چه سرنوشتی چه داستانی چه سرزمینی چه مردمانی

ز باغ ِ پُر گل نمانده برگی در عندلیبان نمانده جانی

سپاه ِ ملت نشسته بر جا ، کلاف ِ طاعت چو بند بر پا

بریده گویی ز ِ مهر ِ مردم ، کشیده کارش به پاسبانی

غم ِ فساد و غم ِ تباهی ، غم ِ دروغ و زیاده خواهی

وطن پرستان به بند و حصر و خدا فریبان به لنترانی

نماد ِ مجلس اسیر ِ ذلت ، نه جایگاهی برای ملت

مدافع ِ حق در این جماعت ، به زیر ِ مشت و لجن پرانی

دلی که جان شد به رزم ِ خیبر ، روانه می شد به سوی دلبر

چه شد که سر را فرو فکنده ، ز شام ِ دیجور ِ زندگانی

نگاهش اکنون جداست از دل ، عنان سپرده به دور باطل

فساد او را نشانده در گِل ، نه مانده نامی نه یک نشانی

کجاست هِمت کجاست باکر ، دلم گرفته ز شام ِ حاضر

ز مادران ِ نشسته بر در ، به قاب ِ  دستش یل ِ جوانی

داریوش لعل ریاحی

24 دیماه 1393