بیش از سه ماه است که ارتش اسرائیل با حمایت آمریکا، انگلستان و آلمان جنگی را علیه مردم فلسطین ساکن نوار غزه براه انداخته، که بنابر نظر تا کنونی کارشناسان امور جنگی، « مرگبارترین و ویرانگر ترین جنگ تاریخ نوین بشریت » بشمار می رود.

در مجموع بمب هایی را که تا کنون بر سر مردم فلسطین در امتداد سرزمین باریک نوار غزه فرو ریخته اند، نیروی انفجاری بیشتری در مقایسه با بمب های اتمی که بر دو شهر ژاپنی هیروشیما و نگاساکی در جنگ جهانی دوم انداخته شد، تا بحال داشته است.

بنابر گزارش خبرگزاری  CNNتقریباً نیمی از این بمب ها، باصطلاح بمب های « احمق » بودند. بدین معنی که نشانه گیری غیر دقیق داشته اند. طوریکه با فروریختن آنها بخصوص، بیش از همه مردم غیر نظامی فلسطینی کشته شده اند و میشوند.

بنابر گزارش مجله نیویورک تایمز این بمب ها در اماکنی فرو ریخته میشوند که قبلاً جزء نواحی حفاظت شده برای مردم غیر نظامی، اعلان شده بودند.

بر اساس ارقام و داده های وزارت بهداشت فلسطین ـ که آنها را سازمان ملل UNO، سازمان بهداشت جهانیWHO  و دیگر سازمانهای غیر دولتی ـ بمثابه قابل اعتماد برآورد کرده اند ـ تا بحال ۲۷.۰۱۹ انسان کشته شده اند. از این تعداد دستکم ۱۰.۰۰۰ نفر شان را کودکان خردسال تشکیل میدهند. علاوه بر آن تخمین زده میشود که اجساد بیش از هزاران انسان دیگر، هنوز در زیر آوار های اماکن مخروبه وجود دارند.

در مقایسه با ۱۸ ماه جنگ در اوکراین، که تابحال ۵۴۵ کودک کشته شده اند، در غزه، تنها طی ۱۰۰ روز بیش از ده هزار کودک کشته شده اند. علاوه بر آنکه از آغاز جنگ، روزانه بطور متوسط بیش از ۱۰ کودک یک یا دو پای خود را از دست میدهند. اعضاء بدن بیش از ۱۰۰۰ کودک میبایستی قطع می شدند. ـ مجسم کنید، چه جنایت هولناکی ـ بخش بزرگی از این کودکان مجروح بدون مواد بی هوشی دست و پاهایشان را قطع کرده اند. دولت اسرائیل حتی در کشتن پزشکان، خبرنگاران و کارکنان سازمان ملل، رکورد جهانی ارقام را شکست.

انستیتو بین المللی مطبوعات IPI خبر از « بزرگترین تعداد از خبرنگاران که در مدتی بسیار کوتاه، در جنگ و برخوردهای نظامی مدرن، کشته شده اند،» میدهد.

۷۰ در صد ساختمانهای مسکونی و غیر مسکونی غزه ویران گشته اند. این رقم بیشتر از ویران گشتن ساختمان های شهرDresden  در آلمان به هنگام جنگ جهانی دوم است. بهمین دلیل نیز بیش از یک میلیون و هفتصد هزار انسان بی خانمان و بدون اماکن و وسایل بهداشتی در چادرها و سرپوش های اضطراری نمناک و سرد، که فاقد هرگونه حفاظت از جان انسان است، بی پناه و درمانده زندگی میکنند.

علاوه بر همه این ویرانگریها، حکومت اسرائیل به اعلان رسمی وزیر دفاع خود، Yoav Gallant بطور کاملاً دقیق جامه عمل پوشاند. ایشان پیش از آغاز جنگ علیه مردم فلسطین، اعلان کرد که ما یک « محاصره فراگیر » را سازمان خواهیم داد. او گفت:

« بعد از این برای مردم غزه نه برق، نه مواد خوراکی، نه آب، نه بنزین وجود خواهد داشت…. ما داریم علیه حیوانات انسان نما می جنگیم، و بر همین اساس نیز با آنها رفتار خواهیم کرد. »

بنابر این رفتار، ورود مواد خوراکی و داروهای درمانی به غزه، بطور وسیع قطع گردیده است. در نتیجه بیماریهای گوناگون توسعه یافته اند، اماکن و وسایل  امداد های پزشکی درهم شکسته اند، و صدها هزار انسان تهدید به مرگ بخاطر گرسنگی میشوند.

از مجموع ۳۶ بیمارستان موجود در نوار غزه، حد اکثر ۱۳ عدد آنها توان کارکردن دارند. و البته نه تنها بیمارستانها، بلکه تعداد زیادی از دانشگاهها، مساجد، کلیسا ها، کتابخانه ها، آرشیو ها، بعلاوه دو سوم از همه مدارس کودکان در غزه بهم چنین ویران گشته اند.

حال تمامی امور بالا ماهها است که معلوم همگان و شناخته شده هستند. ولی در رسانه های عمومی تحت نفوذ دولت آلمان ( به زبان آلمانی Leitmedien و انگلیسی leading media ) تنها بصورت حاشیه ای و کوتاه آنها را گزارش میکنند. از دید این رسانه ها، ظاهراً زندگی و حیات یک انسان فلسطینی بهای کمتری از یک انسان اسرئیلی دارد.

تحلیلهای کمیتی quantitative analysis  که بوسیله دو مؤسسه  Column وThe Intercept در این زمینه بعمل آمده اند، حاکی از این امر هستند که

گزارشهای تلویزیون های آمریکایی و همچنین بیش از ۱۰۰۰ مقاله مندرج در مجلات نیویورک تایمز، واشنگتن پست و لوس انجلس تایمز، و دیگر مطبوعات آمریکایی، تحلیل های شان در مورد جنگ غزه، تفاوت عظیمی از جنبه کیفیت گزارش رسانی به نفع اسرائیل، قابل تشخیص است.

حمید دباشی، پروفسور دانشگاه کلمبیا در نیویورک در مقاله ای شاکی از موضع هابرماس در مورد جنگ اسرائیل علیه فلسطینی ها، با خشم و عصبانیت تمام مینویسد:

« تصور کنید، ایران، سوریه، لبنان و یا ترکیه ـ با حمایت و پشتیبانی، و با سلاحهای جنگی و حفاظت کامل دیپلماسیِ روسیه و چین ـ هم وسایل جنگی و هم اراده کافی می داشتند، سه ماه متوالی شبانه روز بر سر شهر تلاویو بمب بریزند، دهها هزار نفر از مردم اسرائیل را به قتل رسانند، تعداد بیشمار دیگری را علیل کنند، میلیونها نفر را بی خانمان، و شهر تلاوید را به مخروبه ای غیر قابل سکنی، دقیقاً شبیه به امروز غزه، تبدیل کنند. » ( ترجمه از خود نویسنده )

بله، اگر بطور واقعی اینگونه بود، میتوان تصور کرد، گزارشهای خبری در مطبوعات و رسانه های غربی چه شکلی بخود میگرفت. ولی هم اکنون بجای آن در کشور آلمان نسل کشی مردم فلسطین در غزه با سکوتی مرگبار مواجه گشته است. گاهی نیز این جنایات هولناک تکذیب و یا اصلاً توجیه و حمایت میشود.

برای مثال بنابر داده های وزارت اقتصاد آلمان فدرال، صدور سلاحهای جنگی آلمانی به کشور اسرائیل در سال ۲۰۲۳ در مقایسه با سال ۲۰۲۲ تقریباً ده برابر شده است. صدور بخش بزرگی از این سلاحهای جنگی به کشور اسرائیل، از آغاز جنگ غزه تأیید شده است.

تا به امروز حکومت آلمان نتوانسته بپذیرد که به خیل تقاضای اکثریت عظیمی از دولتهای عضو سازمان ملل ( ۱۵۳ دولت ) جهت زمین گذاردن سلاحهای جنگی و آتش بس در غزه بپیوندد.

این عوامفریبی و استدلال غلط که اعضاء حکومت و ارتش اسرائیل دهها بار اعلان کرده و میکنند، و مطبوعات آلمانی ـ و احتمالا حکومت آلمان نیز ـ آنرا قبول کرده و بطور مداوم تکرار میکنند، اینستکه: هدف از نسل کشی فلسطینی ها در غزه، متلاشی کردن و از میان بردن حماس است.

در حالیکه مسئله اصلی حکومت افراطی دست راستی بنیامین نتانیاهو متلاشی کردن و از میان بردن حماس نیست.

یعنی آنچه خواه نا خواه قصدی کاملاً وهم آلود است. زیرا که ایدئولوژی حماس با اعمال جنگ و ویرانی قابل متلاشی شدن نیست، بلکه برعکس، اعمال خشونت حماس را تقویت هم میکند.

هدف اصلی حکومت نتانیاهو کاملا شبیه آنچه Bezalel Smotrich، وزیر دارایی راستی تندرو در حکومت نتانیاهو، در سال ۲۰۱۷ تحت عنوان « برنامه تعیین کننده »، نوشت: از میان بردن قطعی و همیشگی امید فلسطینی ها برای استقرار دولتی فلسطینی، بعلاوه راندن و بیرون کردن آنها از سرزمین های خودشان است.

در حقیقت بنابر تعداد زیادی از تحلیلها و گزارشات، برای مثال گزارش Richard C. Schneider در مجله اشپیگل، نتانیاهو هرگز علاقه ای نسبت به راه حلّ استقرار دو دولت اسرائیلی و فلسطینی نداشت و ندارد.

بهمین منظور هم سالهای زیادی از نظر مالی از حماس حمایت میکرد، تا بتواند هرگونه تلاش جهت ایجاد یک حکومت واحد فلسطینی تحت نظر محمود عباس را با این استدلال که عباس میخواهد با تروریست ها متحد شود، تضعیف  کند.

این بیان که اسرائیل خواستار راه حل ایجاد دو دولت است، بنابر سرمقاله نویس روزنامه هارتس، Gideon Levy، دستکم ۵۰ سال است که یک دروغ بزرگ است. و بنابر گفته Crig Mokhiber، رئیس دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر در نیویورک، ـ که به عنوان اعتراض نسبت به جنگ غزه از شغل خویش کناره گرفت، ـ در راهروهای سازمان ملل « سالهای زیادی است که راه حل استقرار دو دولت اسرائیلی و فلسطینی یک شوخی به حساب میآید. » ….

نادیده گرفتن این واقعیتها و چشم اندازها در مطبوعات و رسانه های گروهی آلمانی، بعلاوه سکوت روشنفکران و دانشگاهیان نسبت به نسل کشی اسرائیل در غزه، بیانگر بزرگترین شکست اخلاقی و روشنفکری آلمانی ها پس از جنگ جهانی دوم است. ….

واقعیت های موجود در جنگ غزه، بیانگر اولین نسل کشی در تاریخ بشریت است که در سطح جهان بطور زنده در اینترنت پخش میشود. ولی از جنبه مطبوعاتی و گزارشگری جوّ وسیعی از ترس را بوجود آورده اند که حتی بخش بزرگی از کسانیکه جهنم جنگ اسرائیل در غزه را مشاهده میکنند، بخاطر ترس از برچسب و اتهام ضد یهودی بودن، سکوت اختیار کرده اند.

باوجود ایجاد این جوّ از ترس و وحشت، در برنامه نظر سنجی ماهانه تلویزیون آلمانی ZDF در ماه ژانویه ۲۰۲۴، تنها ۲۵ درصد از پرسش شوندگان رفتار اسرائیل در غزه را توجیه کرده و درست میدانستند. ولی ۶۱ در صد این جنگ را غیر قابل توجیه و نادرست پاسخ دادند.

در حقیقت اختلاف میان رفتار حکومت آلمان و نظر اکثریت افکار عمومی، بعلاوه نظرات و دیدگاههای اکثریت قریب به اتفاق مردم آلمان، نوری خیره کننده بر وضعیت موجود مردمسالاری در آلمان می افکند….

بیان « ارزشهای جوامع غربی » betting community   همیشه چیزی جز دروغ و پروپاگاندا نبوده و نیست. برای مثال اگر قربانیان به هلاکت رسیده مستقیم و غیر مستقیم « جنگ علیه ترور » war on Terror غربیان را محاسبه کنیم. بنا بر تخمین مطالعات دانشگاه براونBrown University  تنها جنگ هایی را که آمریکا بعد از یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ در افغانستان، پاکستان، عراق، سوریه و یمن کرده است، دستکم چهار و نیم تا چهار و هفت دهم میلیون انسان را به قتل رسانده است. با حمایت از جنگ غزه باور و اعتبار غرب نسبت به حقوق انسان و حقوق بین المللی بالاخره برای همیشه از میان رفت….

امر فوق را بیش از همه، شکایت آفریقای جنوبی به دادگاه بین المللی، که بغیر از دیگر کشورها، حکومتهای برزیل، کلمبیا و بولیوی از آن حمایت میکنند، به خوبی نشان میدهد.

نویسنده و وزیر خارجه اسبق پرتقال برای امورات اروپایی،  Bruno Macaees در سایت X در این مورد نوشت:

« شاید ما باید اقرار کنیم، که در دادگاه لاهه، این کل جهان غرب است که دارد محاکمه می شود. »

برگرفته از سایت www.NachDenkSeiten.de بتاریخ ۱۵ فوریه ۲۰۲۴

( نویسنده مقاله، فیلیپ فون بکر، نویسنده، خبرنگار و فیلم سازی مستقل و آزاد است. او در رسانه های گروهی و مطبوعاتی همچون،Berliner Zeitung, Freitag, Telepolis و دیگر سایتهای سیاسی ـ اجتماعی مطلب مینویسد. مترجم )