خبرنگار صدای آمریکا: ابوالحسن بنی صدر؛ نخستین رئیسِ جمهوری پس ار انقلابِ اسلامی در ایران که مخالفتش با آیت الله روح الله خمینی، بنیان گذارِ انقلاب، بر سرِ نقض حقوقِ بشر، باعث خروج او ایران شده، اما همواره وقایع ایران را زیر نظر داشته، معتقد است اعتراض به گرانی قیمت ها و بیکاری در ایران، بهانه ای برایِ اعتراض هایی گسترده تر است.

 

ابوالحسن بنی صدر: شعارها می گویند به اینکه جنبش یک اعتراضِ به گرانی است و بعد در این جنبش در شهرهای مختلف ایران، توقعات گسترده تری مطرح شده است. شعارها در واقع دو دسته اند، … . شعارهایی که مربوط می شوند به اعتراض، و شعارهایی که مربوط می شوند به هدف. شعارهایی که مربوط می شوند به هدف، شعارهای مستمری هستند، یعنی در جنبش هایِ قبلی هم، همین شعارها داده شده است. 

 

خصوصاً در رابطه با جنبشِ سال ٨٨، یک تصحیحِ مهم موجود است؛ مثلاً در آن جنبش بوده رأیِ من کو، در این جنبش شده حق من کو. همین دیروز در قزوین، امروز هم مثلاً در تهران، شعار می دادند، بیرون بریز هموطن، حق ات را فریاد بزن. این شعار جانشینِ رأیِ من کو شده است که بسیار گویایی دارد. 

 

یا، استقلال، آزادی، جمهوری (ایرانی)، یک شعار مستمر است؛ در اواخرِ جنبشِ ٨٨ هم این شعار، وارد شد. 

 

اما باز هنوز از آن شعارهایی که گویایی را هدف می کنند: مرگ بر دیکتاتور؛ یا مرگ یا آزادی؛ ملت گدایی می کند آقا خدایی می کند. این ها گویایِ نفیِ این رژیم است، نه گویایِ اعتراض به گرانی. این شعارها گویایِ این هستند که در این نظام راه حل نمی بیند. خصوصاً یک شعاری امروز دانشگاهیان دادند که این بسیار گویا است، می گوید: اصلاح طلب، اصول گرا، دیگر تمام است ماجرا. یعنی جامعه دارد به این نتیجه می رسد که در محدودۀ این رژیم، مسائلی که خودِ این رژیم ایجاد کنندۀ آنها است، قابلِ حل نیستند.

 

شعارهایی هم هستند که اعتراضی اند، از زندگیِ گران به تنگ آمده اند. بعضی ها نه، گویایی یک آگاهیِ مهمی هستند، می گوید: دین را پایه می کند، ملت را ذله می کند (شعار: اسلام را پله کردید، مردم را ذله کردید). این یعنی که جامعه دارد متوجه می شود که دین، قربانیِ اولِ این رژیم است. و اینکه این رژیم، دین را از خود بیگانه می کند، برایِ اینکه آنرا برای سلطه بر مردم وسیله کند، و همان جوری که خودِ مردم شعار می دهند، مردم را ذله کند.

 

خبرنگار صدای آمریکا: آقایِ بنی صدر که در مصاحبۀ اختصاصی با بخشی فارسیِ صدای آمریکا صحبت می کرد، همچنین بر دلایلی تأکید کرد که حکومت همزمان با تظاهراتِ مردمی برایِ برگزاریِ تظاهرات به طرفداری از حکومت، سازمان دهی کرده است.

 

ابوالحسن بنی صدر: “تظاهرات” دولتی، ساخته ای سازمان یافته است. هر رژیمی می تواند از این نوع تظاهرات بر پا کند، هر استبدادی این کار را می کند، پدیدۀ خاص این رژیم نیست. اما یک وقت هست که اقبالِ همگانی وجود دارد؛ یک وقت هست که ندارد، مثلِ امروز که گویا در تهران و شهرها به رغم این داد و قالی که دستگاه تبلیعات شان می کند، نتوانسته اند حتی اجتماعاتِ رسمی را در آن حدی که قبلاً ترتیب می دادند، موفق شوند سازمان دهند– بنابر آن گزارش هایی که من دریافت کردم. در واقع، رژیم با همین تظاهراتِ امروز خود هم می گوید در جامعه، یک اقلیّتِ بسیار کوچکی است. چون اگر امروز ترتیبِ این تظاهرات را نمی داد، معلوم نمی شد. می شد گفت تویِ شهرها هم، خیلی جمعیت نبوده است. ولی هنوز تا جنبش همگانی برسیم، راه باقی است. باید این شعار ها اصلاح بشوند، کاملاً با هدفی که جنبش همگانی می تواند داشته باشد، منطبق باشند؛ تا جمهور مردم به این حرکت بپیوندند. اما، وقتی خودِ رژیم، عملِ متقابل می کند، جمعیت کشی می کند و در این جمعیت کشی شکست می خورد، به فریاد به خودِ مردمِ ایران و مردمِ جهان می گوید که در ایران یک اقلیتِ محض، محض، محض است. الان می شود به ضرس قاطع گفت که همان چهار، پنج درصد قبلی هم نیست.