بقلم: کریستوف رویتر Christoph Reuter
مترجم: علی شفیعی
( گزارشی کوتاه در باره ” صلح ” ترامپ با طالبان برای افغانستان)
دولت مصنوعی که توان حیات ندارد
تحلیل: قوای نظامی آمریکا میخواهد از افغانستان بیرون رود و طالبان باره دیگر در این کشور به قدرت رسد. آلترناتیو چیست؟
تنها چند روز پس از اتحاد میان آمریکا و طالبان بار دیگر هر دو طرف هم دیگر را به رگبار گلوله بستند. هر که امید به صلح فوری داشت، کلمات ریز پایین قرارداد صلح را نخوانده بود:
در آنجا هیچ اشاره ای به آتش بس نشده است. این امر را طرف آمریکائی مذاکره کننده هم قبول کرده بود. علاوه بر آنکه بر سر میز مذاکرات صلح برای افغانستان، حکومت این کشور حتی نامش هم به صورت تأکید در قطعنامه آورده نشده است. ظاهراً برای واشنگتن تقریباً همه چیز مشروع است تا پس از 18 سال بالاخره نیروهای نظامی خویش را بتوانند از این کشور خارج کند. تنها با یک شرط، آنهم اینکه طالبان ترور بر ضد آمریکائیان و متحدان او را متوقف کنند، علاوه بر این از همکاری کردن با القا عده صرفه نظر کنند. با این بخش از شرط دستکم بخشی از سران طالبان از همان سال 2001، یعنی پیش از تهاجم آمریکا به افغانستان، موافق بودند.
هم مبارزان برای احقاق حقوق زنان و هم روزنامه نگران به این امر اخطار میکنند که طالبان میخواهد باره دیگر همه دستاوردهای دخالت های غرب در افغانستان را ملغی کند. در این مورد منتقدین به احتمال بسیار قوی حق دارند.
با این وجود نمیتوان این قرارداد را خیلی راحت و ساده بمثابه خیانت و اشتباه برآورد کرد. منتقدین این قرارداد نمیتوانند به این سئوال جواب دهند: غیر از اینکار چه میتوان کرد؟
افغانستان در این شکل فعلی خویش یک دولت مصنوعی است که از نظر نظامی و مالی در وابستگی کامل به غرب ادامه حیات میدهد. بخشی از تقصیر به گردن آمریکا است. زیرا که آمریکائیان کمتر « ملت میسازند » nation Building بلکه بیشتر مایلند پیروزی بدست آورند. ولی بخش مهم دیگر تقصیر وابستگی کامل به غرب، نزد خبره گان تحصیل کرده Eliten خود افغانی است. اینها دولت را تا همین امروز بعنوان طعمه ای برای بلعیدن میدانند تا آنکه آنرا بمثابه مسئولیت خویش قلمداد کنند. ( برجسته کردن جمله ها از مترجم است. )
انتخابات ماه سپتامبر سال پیش نشانگر تعداد کم شرکت کننده در انتخابات از سال 2001 تا بحال بود، طوریکه هیچ برنده مورد قبول و تأیید مردم در انتخابات وجود نداشت. کسانیکه در ردیف دوم انتخاب شده گان هستند، میخواهند حکومت مخالف تشکیل دهند.