خبرگزاری هرانا: حکم اولیه مهوش ثابت (شهریاری) و فریبا کمال آبادی از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران” در دادگاه تجدید نظر استان تهران عیناً تأیید شد. این ٢ شهروند بهائی پیشتر توسط دادگاه انقلاب تهران هر کدام به تحمل ١٠ سال حبس و دیگر مجازات ها محکوم شدند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، احکام صادره علیه مهوش ثابت (شهریاری) و فریبا کمال آبادی توسط شعبۀ ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران عیناً تأیید شد.
در پی دادخواست تجدید نظرخواهی، پرونده این شهروندان در بهمن سال گذشته به شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران ارسال شد، اما پس از مدتی برای رفع نقص، مجدداً به شعبه صادر کننده رأی در دادگاه انقلاب انتقال یافت. نهایتاً حکم اولیه، در دادگاه تجدیدنظر تأیید و اخیراً به این شهروندان ابلاغ شده است.
یک منبع نزدیک به خانواده خانم ثابت به هرانا گفت: “خانم ثابت حدود ۷۰ سال سن دارد و از بیماری های مختلفی رنج می برد که تحمل دوران حبس را برای وی سخت تر کرده است. وی طی ماه های گذشته چندین مرتبه به بیمارستان خارج از زندان اعزام شده است”.
مهوش ثابت (شهریاری) و فریبا کمال آبادی، از اعضای سابق مدیران جامعه بهائی ایران موسوم به “یاران ایران”، روز یکشنبه ۹ مردادماه ۱۴۰۱، همزمان با پنج شهروند بهائی، دیگر در شهرهای مختلف کشور توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. در این روز منازل دستکم ۳۷ شهروند بهائی دیگر مورد تفتیش نیروهای امنیتی قرار گرفت.
بعد از این اقدامات، همزمان با انتشار اطلاعیه وزارت اطلاعات، صدا و سیمای جمهوری اسلامی با انتشار ویدیویی شهروندان بهائی بازداشت شده را به جاسوسی، نفوذ در مهد کودک ها و ترویج بی حجابی در کشور متهم کرد. به گفته سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل “گزارشات منتشر شده توسط جمهوری اسلامی در رسانه ها، مجدداً ثابت کرد که شهروندان بهائی در ایران صرفاً به دلیل اعتقادات دینی خود تحت آزار و اذیت سیستماتیک قرار می گیرند”.
این دو شهروند بهائی در آذر سال گذشته توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری هر کدام از بابت اتهام “تشکیل و اداره دسته یا جمعیت به قصد برهم زدن امنیت کشور”، به تحمل ۱۰ سال حبس، ٢ سال ممنوعیت خروج از کشور، منع سکونت در تهران و ممنوعیت از فعالیت در گروه های اجتماعی و مصادره شماری از ابزار دیجیتال محکوم شدند.
شهروندان بهائی در ایران از آزادی های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از ٣٠٠ هزار شهروند بهائی وجود دارند، اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته است و مذهب بهائیان را به رسمیت نمی شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.