۱- دیروز درحالی که خبرهای پرشماری از آزادسازی دلارهای ایران از حبس در کره‌جنوبی نوشته شد که گویا دیگر کار تمام شده است، اما کره‌جنوبی اعلام کرده که از دادوستد ایران و آمریکا خبر ندارد. آیا این حرف کره‌جنوبی گامی برای بی‌اثر کردن آزادسازی احتمالی است.
۲- پیش از این بارها و بارها از آزادسازی ۷ میلیارد دلاری سخن گفته شده بود، اما حالا از آزادسازی ۶ میلیارد دلاری حرف زده می‌شود. مابه‌التفاوت یک میلیارد دلاری چه شده است؟ آیا از روز نخست ۷ میلیارد دلار بود یا اینکه همین رقم درست است؟ چه نهادی باید به این پرسش یک میلیارد دلاری جواب دهد؛ دولت، مجلس یا نهاد شورای امنیت ملی؟ در وضعیتی که ده‌ها کشتی حامل بار کالاهای اساسی در بندرهای ایران منتظر ارز هستند و بازارها ملتهب شده‌اند معلوم نیست چرا باید ناگهان ۷ میلیارد دلار شد ۶ میلیارد دلار؟
۳- این نوشته قصد ندارد درباره راهبردهای آمریکا چیزی بنویسد، اما واقعیت این است که رهبری فعلی این کشور با پول ایران که حاصل صادرات نفت خام است با کشورمان دادوستد می‌کند و به برخی از هدف‌هایش از جمله آزادی زندانیان آمریکایی می‌رسد که هزینه‌ای برای این اقدام نمی‌پردازد.
۴- آن طور که تفسیرها نشان می‌دهد این میزان دلار هرگز یکسره به خزانه بانک مرکزی ایران واریز نمی‌شود. گفته می‌شود این منابع از حساب بانک‌های کره‌جنوبی به بانک‌های قطری واریز می‌شود. به این ترتیب مدیریت هزینه کردن این ۶ میلیارد دلار در اختیار دولت ایران نیست و در چارچوب خرید کالاهایی خاص تخصیص می‌یابد. به این ترتیب ارز اسکناس وارد بازار ایران نمی‌شود و به همین دلیل اثر آن در بازار ارز ایران و به ویژه در مسیر کاهش نرخ مبادله دلار به ریال کم‌اثرتر از چیزی است که دولت تصور می‌کند.
۵- اگر دولت و دیگر نهادهای قدرت تشخیص دادند مردم نیز حق دارند بدانند این ۶ میلیارد دلار در حال آزادشده کی و کجا و نیز با کدام سازوکار قابلیت دادوستد دارند. این مقوله بسیار بااهمیتی است که شهروندان باید از آن آگاه شوند.
۶- این مساله البته شاید برای برخی غرورانگیز باشد و از فتح‌الفتوح بگویند، اما برای اکثریت ایرانیان تاسف‌انگیز است که ثروت ملی ایران در کشورهای گوناگون چنین حبس شده‌اند.
ساعت 24