سایت انقلاب اسلامی: سند سیا بتاریخ ۷ اکتبر ۱۹۸۵ معادل با ۱۵ مهر ۱۳۶۴، تاریخ روابط ایران و اسرائیل را از آغاز، یعنی در سال ۱۹۵۶ را بررسی می کند، و صراحتا به انگیزه اسرائیل در کمک به رژیم شاه و سپس رژیم خمینی را بیان می کند: هدف نگاه داشتن کشورهای منطقه در برخوردهای طولانی و خانماسوز برای برقرار کردن تعادل ضعفها تا از دید اسرائیل هیچگونه خطری متوجه آن نگردد. مردم ایران با خواندن این سند، واقعیت تلخی را بخاطر می آورند و آن اینکه اقلیتی خائن، یعنی حزب جمهوری اسلامی به رهبری آقایان بهشتی، رفسنجانی و خامنه ای، یک نسل جوان ایرانی را در جهت منافع اسرائیل و غرب در جنگ ایران و عراق قربانی کرد. جنگ با عراق قرار بود در خرداد ۶۰ و با پیروزی ایران به پایان برسد. ولی از آنجا که این پیروزی مانع می شد تا خمینی، حزب جمهوری اسلامی و مجاهدین انقلاب اسلامی، استبداد خود را مستقر کنند، نیاز داشتند که جنگ را ادامه دهند ، دست به کودتای خرداد ۶۰ زدند و آنرا نعمت خواندند. ساخت و پاخت پنهانی رهبران حزب جمهوری با دستگاه ریگان که به اکتبر سورپرایز معروف شد، خمینی و حزب جمهوری را مطمئن کرد که برای ادامه جنگ، ریگان به آنها اسلحه خواهد رساند.

جمله ای که در این سند آمده است: «اسرائیلی‌ها به ما [امریکایی ها] گفتند که امیدوارند کمک‌هایشان به طولانی‌تر شدن جنگ ایران و عراق کمک کند و از این طریق ارتش گسترده بغداد را در امتداد مرز شرقی عراق نگه دارد»، یادآور جمله ای است که آلن کلارک، وزیر دفاع انگستان، در دادگاه ماتریکس چرچیل، در توجیه چرایی فروختن سلاح به عراق توضیح داده بود که ادامه جنگ ایران و عراق بیشترین منافع را به غرب می رسانید و اینگونه اسباب ادامه آن را ما فراهم کردیم[1]!

“The interests of the West were best served by Iran and Iraq fighting each other…the longer the better.”

(ترجمه: “بیشترین منافع غرب در این بود که ایران و عراق با یکدیگر بجنگند…هر چه طولانی تر بهتر”)

متاسفانه عده ای فریب منطق صوری رژیم ولایت فقیه را خوردند که با شعار مرگ بر امریکا، مرگ بر اسرائیل، با قربانی کردن مردم ایران، بیشترین خدمتها را در جهت تامین منافع این کشورها انجام داد!

سند سیا:

اسرائیل و ایران: روابطی که به هم پیوند می زند

۷ اکتبر ۱۹۸۵

ما معتقدیم فروش تسلیحات اسراییل به ایران که در اواخر دهه ۱۹۵۰ آغاز شد، همچنان ادامه دارد.

روابط اسراییل با ایران از تلاش گسترده تر اسرائیل برای ایجاد پیوند با کشورهای غیر عربی دارای موقعیت استراتژیک، از جمله ترکیه و اتیوپی، پس از بحران سوئز در سال ۱۹۵۶ شکل گرفت. اسرائیل به این نتیجه رسید که با این دولت ها، که هر یک از آنها نارضایتی های خاص خود را از کشورهای عربی همسایه دارند، اشتراکات زیادی دارد. همه این کشورها، دلایلی برای ترس از ظهور قدرت عربی و ابراز نارضایتی از حمایت نظامی شوروی از دشمنان خود داشتند، همه رابطه نزدیکی با ایالات متحده داشتند و همگی با آبراه های بین المللی مهم و استراتژیک هم مرز بودند.

با تکیه بر این اشتراکات، اسرائیل در نهایت روابط دیپلماتیک تقریباً کامل با ترکیه و اتیوپی ایجاد کرد. روابط با ایران کندتر و محتاطانه تر توسعه یافت که عمدتاً به دلیل نگرانی شاه نسبت به حساسیت های اسلامی رعایای خود بود. با این وجود، اسرائیل و ایران در نهایت در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ مأمورانی را مبادله کردند که از امتیازات دیپلماتیک برخوردار بودند و روابط نزدیک اقتصادی و امنیتی برقرار کردند. ایران تامین کننده اصلی نفت خام اسرائیل شد تا اینکه اسرائیل پس از فتح سرزمین سینا در جنگ شش روزه، بهره برداری از میادین نفتی آنرا آغاز کرد. پس از بازگرداندن میادین توسط اسرائیل بر اساس قراردادهای سینا ۲ در سال ۱۹۷۵ به مصر، ایران بار دیگر به منبع اصلی نفت تبدیل شد و حدود ۷۰ درصد از نیاز اسرائیل را تا زمان سرنگونی شاه در سال ۱۹۷۹ تامین کرد.

بر اساس منابع مختلف طبقه بندی نشده، اسرائیل در زمان شاه به طور منظم به ایران تسلیحات می فروخت، عمدتاً سلاح های سبک، خمپاره و مهمات. پشتیبانی تعمیرات اساسی و تعمیر و نگهداری موتور برای نیروی هوایی ایران و ارتش؛ و پشتیبانی فنی از صنایع دفاعی نوزاد ایران را گسترش داد.

فروش تسلیحات رونق قابل توجهی به صنایع دفاعی نوپای اسرائیل داد و ترتیبات مبادله نفتی که خیلی بیشتر مورد نیاز آن بود را در ازای تسلیحات و کمک های فنی تامین کرد.

اسرائیلی‌ها نیز علاقه شدیدی به تقویت شاه دارند، شاهی که او را رهبر دلسوز برای یک وزنه متعادل و مؤثر در برابر عراق می‌دانستند. علاوه بر این، به گفته گیدئون رافائل، دیپلمات ارشد سابق اسرائیل، اسرائیل بیم داشت که اگر شاه سقوط کند و نفوذ شوروی در منطقه خلیج فارس افزایش یابد، ممکن است ایالات متحده تلاش کند با فشار آوردن به اسرائیل برای عقب نشینی از سرزمین های اشغال شده در جنگ ۱۹۶۷، روابط خود را با کشورهای کلیدی عربی در خلیج فارس اصلاح کند.

به گفته سفارت آمریکا، اسرائیل همچنین علاقه مند به کمک به ایران در حمایت از جدایی طلبان کرد در عراق بود، به این امید که شورشیان را تقویت کند تا دولت عراق را از فعالیت های ضد اسرائیلی منحرف سازد. ایران نیز به نوبه خود ممکن است اطلاعاتی در مورد تمهیدات نظامی عراق در اختیار موساد قرار داده باشد. علاوه بر این، اسرائیل نگران رفاه ۹۰۰۰۰ یهودی ساکن ایران بود و امیدوار بود که روابط در حال توسعه با شاه به آن اهرمی بدهد که در صورت لزوم بتواند از طرف یهودیان درخواستی بکند.

آیا سلاح های ایالات متحده به طور غیرقانونی منتقل می شوند؟

ما معتقد نیستیم که دولت اسرائیل در سال‌های اخیر فروش مستقیم قطعات یا تسلیحات ساخت امریکا به ایران را تایید کرده است، و ما انتظار داریم که اسرائیل به جلوگیری از چنین فروش‌هایی بدون تایید قبلی ما ادامه دهد.**

آیا فروشها ادامه خواهد داشت؟

ما بر این باوریم که نگرش نسبتاً خیرخواهانه دولت اسرائیل در قبال فروش تحت تأثیر همان نگرانی های استراتژیک است که اسرائیل را وادار به ایجاد پیوند با ایران در اواخر دهه ۱۹۵۰ کرد. اسرائیلی‌ها به ما گفته‌اند که امیدوارند کمک‌هایشان به طولانی‌تر شدن جنگ ایران و عراق کمک کند و از این طریق ارتش گسترده بغداد را در امتداد مرز شرقی عراق نگه دارد. با این حال، کمک آنها احتمالاً شامل کمک های عملیاتی مانند ارائه اطلاعات در میدان جنگ به ایرانیان نمی شود. احتمالاً اسرائیلی‌ها می‌ترسند که چنین کمک‌هایی بیش از حد توانایی‌های آنها را آشکار کند و ایرانی‌ها این دانش را با کشورهای متخاصم مانند سوریه به اشتراک بگذارند.

به گفته سفارت آمریکا، اسرائیلی‌ها نیز علیرغم اظهارات مکرر ما بر خلاف آن، همچنان بر این باورند که منافع استراتژیک ما در خلیج فارس، واشنگتن را به طور اجتناب‌ناپذیری به ترمیم حصارها در برابر ایران سوق خواهد داد. اسرائیل ایران را کلید ارتقای منافع خود در خلیج فارس می‌داند و امیدوار است در نهایت از ارتباطات خوب خود برای تسهیل نزدیک شدن بین واشنگتن و تهران استفاده کند.

علاوه بر این، ما معتقدیم که اسرائیلی‌ها می‌خواهند گزینه بازگرداندن روابط با ایران را حفظ کنند، به این امید که این امر خرید مجدد نفت ایران را تسهیل کند، در صورتی که شرایط اقتضا کند**. آنها همچنین بدون شک امیدوارند که به منظور تشویق رفتار انسانی با ۴۰۰۰۰ یهودی که هنوز در ایران زندگی می کنند، حداقل مقداری از نفوذ خود را با تهران حفظ کنند.

با توجه به این ملاحظات، ما انتظار داریم که دولت اسرائیل به ادامه فروش تجهیزات جزئی، قطعات، سلاح‌های سبک و مهمات به ایران بسنده کند تا زمانی که فروش به صورت مخفیانه از طریق انتقال شخص ثالث و احتمال استفاده از سلاح‌ها علیه اسرائیل وجود نداشته باشد. با این حال، اگر یکی از این شرایط پایان یابد، دولت احتمالاً فروش ها را محدود می کند و اگر نه پایان می دهد. دولت اسرائیل صادرات تسلیحات از این کشور را با درخواست مجوز صادراتی که کاربر نهایی را مشخص می کند، کنترل می کند.

اسرائیل به شدت از تمایل آمریکا برای مجازات رژیم خمینی آگاه است و می خواهد از خشم حامی آن جلوگیری کند. در نتیجه بعید است که اسرائیلی‌ها اجازه دهند فروش تسلیحات به حدی گسترش یابد که دیگر قابل انکار نباشد. در گذشته، به نظر می‌رسد که حساسیت نسبت به نگرانی‌های ما مانع از فروش هرگونه اقلام عمده از جمله تانک یا هواپیما به ایران شده است.

دولت پرز احتمالاً حمایت ایران از شبه نظامیان حزب الله در جنوب لبنان را از نزدیک زیر نظر خواهد گرفت. اگر تهران به رادیکال‌های شیعه در آنجا انبارهای بزرگی از تسلیحات را که در حمله به نیروهای اسرائیل در جنوب لبنان یا در حملات فرامرزی استفاده می‌شود، عرضه کند، دولت پرز احتمالاً فروش تسلیحات را به قطعات موتور و مهمات کالیبر بزرگ محدود می‌کند و شاید حتی فروش هر دو، را متوقف کند.

اسرائیل در حال حاضر نفت خام خود را از مکزیک، مصر، نروژ و به مقدار محدود در بازار نقدی خریداری می کند. نفت بازار نقطه ای به اشتراک گذاشته می شود، بنابراین هیچ راهی برای تعیین اینکه آیا اسرائیل در حال خرید نفت خام ایران در بازار نقدی است وجود ندارد.

**قانون اسرائیل به شهروندان اسرائیلی که شرکت‌های فروش اسلحه در کشورهای دیگر را اداره می‌کنند، تا زمانی که موجودی آنها از نظر فیزیکی در اسرائیل نباشد، تعلق نمی گیرد.