هموطنان:
بیش از ده روز است که در بسیاری از شهرهای ایران، جوانان، زنان و مردان در اعتراض به استبداد حاکم و نوع زندگی تحمیلی به آنها به سر می برند. در این میان با پیوستن دانشجویان و دانشگاهیان به اعتراضات مردمی، جنبش بعد تازه‌ای پیدا کرده است.
در مبارزات ضد استبدادی دوران معاصر ایران، از جمله جنبش ملی شدن صنعت نفت و نیز انقلاب سال ۵۷ سه گروه عمده؛ بازار و اصناف، روحانیت و نیز اعتراضات و همبستگی دانشجویی همواره نقش عمده و راهبردی در پیروزی مردم و شکست استبداد ایفا کرده اند.
۱- شما دانشجویان
امروز نیز بر دانشجویان مبارز که شجاعانه، در مقابل استبداد سینه سپر کرده و ایستاده اند است که با یاد آوری تجربه گذشته، نقش تاریخی خود را ایفا نمایند و با مطالبه کردن حقوق تضییع شده ملت، خواهان پایان دیکتاتوری و ولایت مطلقه بگردند.
تجربه نشان داده است جنبشی موفق خواهد شد که آرمانگرا و با اهداف شفاف و به دور از ابهام باشد. در جنبشهای حق طلبانه، مطالبات صنفی که در جای خود نوعی احقاق حق است زیر مجموعه مطالبه اصلی، یعنی استقرار حاکمیت ملی و برقراری ولایت جمهور مردم در کشور می باشند. اما برقراری حاکمیت ملی و صاحب اختیار سرنوشت خویش شدن بدون برخورداری از استقلال و آزادی، دو حق ذاتی و تفکیک ناپذیر نزد افراد و جامعه ملی و نیز رشد همگانی بر میزان عدالت امکان پذیر نیست.
بر استادان و دیگر فرهنگیان شاهد وضعیت ناگوار ایران که موجب سقوط فرهنگی، سیاسی و اجتماعی ایران هستند نیز فرض است با حمایت از اعتصاب دانشجویان، دایره عمل رژیم استبدادی را تنگ تر کنند.
۲- شما روحانیان
بنا بر سنت، روحانیت ایران، همواره در توازن قوا، عمدتا جانب مردم را در مقابل قدرت داشته است. اما پس از پیروزی انقلاب ایران و با کودتایی که به رهبری آقای خمینی علیه نظام جمهوری و ولایت جمهور مردم صورت گرفت، ولایت فقیه مستقر شد. حاکمان قدرت طلب، روحانیت و فقه و دین را وسیله و ابزار اعمال قدرت کردند و متاسفانه انگشت شماری از روحانیت در مقابل این از خود بیگانه کردن دین اعتراض کرد و بدین ترتیب روحانیت نقش تاریخی خود را از دست داد.
اینک بر آن دسته از روحانیون که دین دولتی را بر نمی تابند فرض است تا به وظیفه خود که “پاسداری از دین حق است” عمل کنند، صدای اعتراض خود را بلند کرده و با جنبش حق طلبانه مردم اعلام همبستگی کنند. مگر نه این است که امر به معروف و نهی از منکر را واجب می شمارند؟ بدانند و می دانند که رژیم ولایت مطلقه فقیه مصداق بارز منکر( دین را از حق جدا کردن و به قول آقای منتظری از مصادیق شرک است) و حق حاکمیت مردم و ولایت جمهور مردم، از زن و مرد ورعایت حقوق ذاتی و خدادادی آنها، مصداق بارز معروف است. مگر نه اینکه سکوت در مقابل ظالم شرکت در ظلم و بدتر از آن است؟ تا کی سکوت؟
۳- شما نیروهای انتظامی و نظامی
آن بخش از شما که عامل سرکوب و ادامه استبداد خشن و سرکوبگر می شوید. بدانید که وظیفه اصلی شما پاسداری از میهن و دفاع از حقوق مردم است. بدانید که بنا بر امر مستمر تاریخی، ملتها ماندنی و قدرتهای حاکم رفتنی هستند. آینده خود را به ریسمان پوسیده قدرت فاسد و ظالم گره نزنید. به جای ایستادن در مقابل زنان و مردان کشورتان به آنها بپیوندید و دست در دست آنها آینده روشنی را برای ایران مستقل و آزاد و خود و فرزندانتان رقم بزنید.
۴- شما اصلاح طلبان حکومتی
که سالیان متمادی هدف خود را حفظ نظام فاسد ولایت مطلقه فقیه دانستید و برای جلوگیری از حرکتی همگانی برای رهایی از این نظام به انواع القائات به جامعه دست زدید از قبیل : نسبت دادن صفت “خشونت گر” به انقلاب مردمی ، فروکاستن از نقش مردم به” چانه زنی از پایین “و نیز مبارزه را “هزینه دار” خواندن و تقسیم جامعه به ” خودی و غیر خودی “و …
زنهار که زمینه اجتماعی خود را با این القائات که همگی تفرقه بر انگیز و ضد حقوق است از دست داده اید و جامعه از بند مدار بسته بد و بدتری که به آن تحمیل می کردید گذشته است. نسلی که در جنبش است با تلنباری از بحرانهای متعددی روبرو است که شما اصلاح طلبان حکومتی بعلت حضورتان در بطن قدرت، در ساختن آن بحرانها منجمله بحران هسته‌ای شریک نظام حاکم بوده اید. حال این نسل بایستی با تکیه بر تجربه و توان تخصصی فرزندان این مرز و بوم برای آنها راه حل بیابد. آیا وقت نرسیده که از یاری رساندن به نظام حاکم در ساختن بحران دست بکشید؟
محدوده نظام ولایت فقیه، حتی برای شما محدوده فساد و جنایت است. از قدرت چشم بپوشید و به دامان مردم باز گردید. آیا وقت آن نرسیده که به ایرانی آباد و آزاد فکر کنید که در آن، رها از زور گویی و سلطه فقیهی مطلق العنان، همه شهروندان با حقوق برابر در اداره آن نقش داشته باشند؟
مجامع اسلامی ایرانیان تغییر نظام را تنها توسط جنبش همگانی مردم ایران و بدون دخالت هر قدرت خارجی برسمیت می شناسد و خواهان آینده‌ای حقوقمند برای همه ایرانیان و ایران است که درآن حکم اعدام ملغی و همه بنیادهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بدور از هر خشونتی به دور از روابط قوا و تبعیضی بر پایه آزادی و استقلال رشد یاب استوار گردند.
استقلال، آزادی، جمهوری
پنجشنبه ، ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۲ برابر با ۷ مهر ۱۴۰۱
مجامع اسلامی ایرانیان