۲۱ مهر ۱۴۰۲- توانا: اسلام پژوه ایرانی که به عنوان یک مجتهد هم شناخته می شود، در اعتراض به قتل دختران ایران به علت مسأله ی حجاب، حجاب از سر برداشت.
خانم وسمقی با موی برهنه [بی حجاب] مقابل دوربین ظاهر شد و تأکید کرد هر گونه آزار زنان سر مسأله حجاب، حتی مخالف اسلام است.
صدیقه وسمقی گفت: «ما نمی توانیم و نباید آرام و ساکت بنشینیم و هر روز شاهد آن باشیم که یک آرمیتا، یک مهسا، یا یک فرزند عزیز دیگرمان قربانی بشود به خاطر نداشتن روسری».
خانم وسمقی تأکید کرد که «دینداران مقید به وجدان، اخلاق، انسانیت و عدالت بیش از همه باید به عملکرد جنون آمیز حکومت در آزار و اذیت زنان اعتراض کنند».
او وضع قوانین سختگیرانه را بی تأثیر بر اراده زنان برای مخالفت با حجاب اجباری دانست.
این فقه شناس و پژوهشگر دینی، پیشتر در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۴۰۲، در نامه ای به علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران از او خواسته بود توضیح دهد در حالی که در قرآن «بر لزوم پوشاندن موی سر برای زنان تصریح نشده، الگوی سخت گیرانه جمهوری اسلامی برای پوشش زنان بر کدام دلایل قطعی و خدشه ناپذیر دینی و با کدام استدلال استوار شده است».
او در آن نامه الزام و اجبار زنان به رعایت پوشش به اصطلاح شرعی با توسل به زور را در جهان اسلام رویه ای متروک خوانده و گفته بود فقیهان شیعی و غیر شیعی در پی به کار بستن آن نبوده اند اما جمهوری اسلامی ایران و حکومت طالبان در افعانستان که این رویه غیر معمول را به کار بسته اند هر دو، کشورهای خود را با چالش های بزرگ و مستمری مواجه ساخته اند. صدیقه وسمقی خامنه ای را در اعمال این رویه شاذ و پرهزینه جمهوری اسلامی زیر سؤال برده بود.
عضو سابق شورای شهر تهران، پیشنهاد داده بود، زنانی که «به دلیل شکل پوشش خود مورد تعدی و آزار قرار گرفته و از حقوق حقه خود محروم شده و یا آسیب جسمی، روحی و مالی دیده اند، باید بتوانند علیه جمهوری اسلامی ادعای غرامت کنند و جمهوری اسلامی نیز مکلف به دلجویی از آنان است».