م.سحر:

ما که در بلوای دین، بردوش ، پرچم داشتیم

یاعلی گویان هوای ابنِ  مُلجم  داشتیم

دست در اوقاف  و سر در سفرۀ  سهم امام

تاجِ سلطانی به فرقِ شیخنا کم داشتیم

از خدا دم  میزدیم  اما ز شیطان  بیشتر

بارِ  کین‌های کُهن  بر دل  ز آدم داشتیم

رهروان راهِ  بوسفیان  و حجّاج  و شُریح

دشمنی‌های عرب  با  کشور جم  داشتیم

حّقِ انسانیت  از ایرانیان  کردیم  سلب

زان که بر ابزارِ دین، حقّ  مُسلـّم  داشتیم

شیخ فضل الله نوری رهنمامان بود و خوش

چشم و گوشِ  دل بر آن «گاو مجّسم»  داشتیم

بهرِ ترویجِ  ستم ، روزی که از ماه  آمدیم

حُکمِ جباّر و کلید هردو عالم  داشتیم

جهل را بر دانش و بیداد  را بر عدل و داد

کین به مِهر و  وَحش بر انسان  مُقدّم  داشتیم

پشت بر آیاتِ  رحمت ، تکیه بر احکامِ رُعب

بر کلامِ «اُقتلوا» ایمانِ محکم  داشتیم

آنچه کز نامردمی‌ها  در تصور می‌گذشت

بیش و کم  در شبکلاهِ دین ،  فراهم داشتیم

در رهِ ویرانی ی  ایران و بسط ِ جور و جهل

پا به پای  قاتلان ، گامی  مُصمّم  داشتیم

تا زبیخ و بُن براندازیم  نسلِ  عشق را

لشگری جرّار و خونریز و مُنظّم داشتیم

هرگز از انسانیتمان غم  به  دل راهی نیافت

گر غمیمان بود ، از اسلامیت  غم  داشتیم

کینۀ صدساله‌ مان برسینه،  نیشی داشت صعب

شُکر، کز خونِ  جوانان ، نوش  و مرهم داشتیم

مرجعِ  روحانیت  بودیم  و «منصوب  خدا»

تکیه بر ظلم  و نصیب  از اسمِ اعظم  داشتیم

م. سحر

۳۰/۷/۲۰۱۳

http: //msahar. blogspot. fr/

…………………………………………………..

یادداشت :

* این شعر با دیدن دوبیت زیر از شاعر جوانی به نام محمد رضا طاهری سروده شد

……………………………..

عشق را در قلبمان با کینه توام داشتیم

از علی گفتیم و در خود ابن ملجم داشتیم

نانمان چون با کباب دین و تقوا چرب شد

رستگاری را برای خود مسلّم داشتیم