گرامی باد یاد و خاطره جان باختگان کشتار شهریور 67
25 سال از قتل عام زندانیان سیاسی در شهریور 67 در زندانهای رژیم ولایت مطلقه فقیه در ایران می گذرد. در این تاریخ زندانیانی که در زندانهای مختلف رژیم جمهوری جهل و جنایت و خیانت اسیر بودند و با وجودی که اغلب آنها دوران محکومیت خود را پشت سر گذاشته و باید آزاد می شدند و همچنان در بند نگهداشته شده بودند، نهایتا با حکم آقای خمینی به دست جلادان سپرده شده و به فاصله چند هفته در بی دادگاه ها و محاکمات چند دقیقه ای، هزاران تن از آنها قتل عام شدند.
این زندانیان مجموعه ای از گروه ها و سازمان ها و دگر اندیشانی بودند که در مخالفت با رژیم استبدادی حاکم به بهانه های مختلف توسط سر سپردگان استبداد ولایت فقیه دستگیر و در تهران و کرج و دیگر شهر ها ،به طور انفرادی و یا دستجمعی در زندانها به سر می بردند. رژیم ولایت مطلقه فقیه که در جنگ ویرانگر 8 ساله با عراق، جنگی که در راستای منافع اسرائیل و غرب و نا بودی توان رشد چند نسل دو کشور در گیر، 8 سال ادامه یافت شکست خورده بود و آقای خمینی در مقام رهبری آن به ناچار با سر کشیدن جام زهر مجبور به قبول قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد شد، برای فرار از این خفّت، در پی بهانه ای بود تا هم این شکست را پوشش دهد و هم خشم خود را از تلخی و ناکامی ناشی از این شکست فرو نشاند. این بهانه را رهبری سازمان مجاهدین خلق، مسعود و مریم رجوی که با رفتن به عراق تحت تکفّل و قیمومت صدام حسین، جنایتکار عراق در آمده و به دریوزگی و همکاری با دشمن متجاوز به ایران به خیانت به وطن خود مباهات میکردند با حمله به ایران، تحت نام “فروغ جاویدان”،با کمک و همراهی و پشتیبانی ارتش صدام فراهم ساخت. مجاهدین خلق در این عملیات با شکستی سخت و دادن کشته های فراوان مجبور به هزیمت و فرار شدند و آنها که اسیر گشتند چه مجروح و چه در سلامت، اکثراً از دم تیغ آدمکشان رژیم خمینی گذشتند. همین اقدام بی خردانه رجوی، بهانه ای شد که رژیم دد منش خمینی با طرح سه سئوال به جان زندانیان بیفتد و طی حکمی که به سرسپردگان خود داد، با برنامه ریزی، در طی ماههای مرداد و شهریور سال 67 به قتل عام زندانیان بپردازد و به روایت آقای منتظری حدود 3800 نفر را اعدام نماید. البته تعداد کشته شدگان را بیش از این گفته اند زیرا هنوز معلوم نیست پیام آوران مرگ و جنایتکاران رژیم، چه تعداد از زندانیان را قتل عام و در گورهای دستجمعی،بی نام و نشان، بخاک سپرده اند (که گورستان خاوران یکی از آنها است) چرا که این جنایتها تقریبا در همه شهرهای بزرگ و کوچک که محل نگهداری زندانیان سیاسی بوده اتفاق افتاده است.
ملت ایران!
اکنون در بیست وپنجمین سال این کشتار وحشیانه هستیم و متاسفانه شاهدیم که جنایتکاران و آمرین و ناقاضیان سرسپرده رژیم ناجمهوری اسلامی، همچنان بر مسند حکمرانی و اعمال جنایت علیه فرزندان ایران نشسته و در لباس قاضی و دادستان و وزیر دادگستری در دولت باصطلاح “تعامل و تدبیر” آقای حسن روحانی، مصدر امور گشته اند و البته به خدمات “مشعشع!!” خود همچنان ادامه میدهند!.
مجامع اسلامی ایرانیان، ضمن محکوم کردن این جنایات توسط رژیم خائن به ایران و ملت ایران، یاد این جان باختگان را گرامی می دارد و اطمینان دارد، آنروز که آزادی و استقلال در ایران استقرار یابد، همه عاملین و آمرین شناخته و ناشناخته این جنایات در دادگاهی علنی و صالح معرفی و محاکمه خواهند گشت. مردگان آنها مُهر ننگ ابدی و زندگان آنها از جامعه طرد خواهند گشت و قبور با خاک یکسان و پنهان آن کشته شدگان جنایت، گلزار و یادمانی همیشگی برای نسلها خواهد گشت تا دگر بار هیچ کس و هیچ قدرت و سازمان و حکومتی دست به جنایت و خیانت نیالاید و کرامت انسانی وحق شهروندی پاس داشته شود. بدین امید
مجامع اسلامی ایرانیان
27 شهریور 1392 برابر با 18.سپتامبر 2013