ساعت ۲۴: آیا روزی می‌رسد صندوق توسعه ملی اسامی بدهکاران بزرگ ارزی به صندوق توسعه، بویژه بدهکاران بزرگ بخش خصوصی افشا شود؟ واقعیت این است که این اتفاق باید دیر یا زود بیفتد تا شهروندان بدانند چه سرمایه دارانی با کدام استدلال بدهی ۱۶ میلیارددلاری خودرا به صندوق توسعه پس نداده ونمی‌دهند؟ با توجه به سخنان صریح رییس صندوق توسعه ملی این انتظار هست که اسامی‌از سوی او افشا شود.
مهدی غضنفری با وجود اینکه در دولت محمود احمدی‌نژاد فعالیت می‌کرد، اما از نظر کاربلد بودن و نیز از نظر روشن بودن اندیشه اقتصادی نزد بخش خصوصی فردی قابل‌قبول به حساب می آمد. هنگامی که دولت سیزدهم تأسیس شد و شماری از وزرای احمدی نژاد به کابینه راه یافتند، انتظار کارشناسان این بود که غضنفری می‌تواند در مقام وزیر صنعت، معدن و تجارت برای دولت مفید باشد. با این همه نفر اول منتخب رئیس دولت برای این منصب کسی بود که در دوره وزارت غضنفری بر این وزارتخانه در بهترین حالت معاون بود.
ناکارآمدی سید رضا فاطمی امین در این مقام موجب شد او جایش را به یک مدیر دیگر بدهد. این در حالی بود که باز هم انتظار فعالان اقتصادی ریاست غضنفری بر وزارت صمت بود. گویا رئیس دولت به هر دلیل ترجیح می دهد وی همچنان در مقام ریاست صندوق توسعه بماند و با بیان واقعیت ها درباره این صندوق به ذهن ها تلنگر بزند.
غضنفری به تازگی اطلاع داده است این صندوق در حال حاضر ۱۰۰ میلیارد دلار از دولت ها و ۳۶ میلیارد دلار از بخش خصوصی طلب دارد و اضافه کرده است، در واقع پول جیرینگی که برق می زده را داده ایم و حالا باید به زحمت آن را پس بگیریم.
به گفته ئییس صندوق توسعه ملی، یک بانکی ۴ میلیارد دلار از صندوق وام گرفته است، اما ارزش سرمایه این بانک ۲۰۰ میلیون دلار هم نیست. نمی خواهیم بگوییم این اطلاعات تکراری است یا فایده ای ندارد که بر زبان آورده شود، چون تا زمانی که در چارچوب بیان گلایه و نقد است، طلب صندوق توسعه زنده نمی شود و به نظر می رسد آقای غضنفری که تا اینجای کار خوب و با شهامت پیش آمده است، باید بقیه راه را هم پشت سر بگذارد و راست و درست و با تفکیک و جداسازی کارشناسی درباره طلب ۱۳۶ میلیارد دلاری صندوق توسعه افشاگری کند.
یکی از گام هایی که باید در کانون توجه افشاگری احتمالی برداشته شود، شناساندن با اسم و آدرس و جزئیات وام گیرندگان است. این تنها راه برای گرفتن طلب های صندوق توسعه و البته نیز شناساندن دانه درشت های وام گیرنده در بخش خصوصی است. شاید گفته شود این اقدامی تند است و به دور شدن بدهکاران خصوصی حقیقی می انجامد. صندوق توسعه ایران امانتدار ایرانیان است و آداب امانتداری حکم می کند، در این باره به طور آشکار صحبت شود. شاید بدهکاران نیز دلایل خود را برای دیرکرد ارائه دهند. این راه نجات صندوق است.