٭ امریکا هم به انتخاب شدن روحانی کمک می کند و هم به اسرائیل قول داده است با روحانی رویه خصمانه در پیش گیرد!:   

  در 14 ﮊوئیه 2014 Jason Ditz گزارش کرده است:

● در ماه گذشته، مقامات امریکا از انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری حسن استقبال کردند. و چنین وانمود کردند که به انتخاب شدن او کمک رسانده اند. اما اگر روحانی واقعا همان نامزدی بود که امریکا می خواست و انتخاب شد، رویه خوبی  برای اظهار رضایت خود بر نگزیده است. توضیح این که دیپلماتهای امریکائی اینک دارند به اسرائیل اطمینان می دهند که امریکا در قبال روحانی رویه شدید خصمانه در پیش می گیرد و همچنان برآنست که مجازاتهای سخت اعمال شوند و تهدید ها بعمل آیند. 

● هدف قولی که امریکا به اسرائیل می دهد اینست که نتان یاهو نخست وزیر اسرائیل اطمینان خاطر پیدا کند. چرا که او از آن می ترسد انتخاب شدن روحانی نقشه هایش را برهم بزند. اینک او در کار آنست که حکومت اوباما را متقاعد کند که نیاز بیشتر به مجازاتهای سخت و تهدید جدی ایران به جنگ وجود دارد. 

● روحانی نیز گفته است، هرگاه شرائط جمع شوند، با امریکا وارد گفتگوی مستقیم شود. وزارت خارجه امریکا نیز بیانیه انتشار داد و آمادگی خود را برای گفتگوی مستقیم اظهار کرد. باوجود این، هیچ نه معلوم که گفتگوئی انجام بگیرد. زیرا حکومت امریکا می باید خود را از قید فشار اسرائیل رها کند تا بتواند گفتگوی نتیجه بخشی با ایران انجام دهد.

انقلاب اسلامی: «تعامل» یکی از سه پیامی بود که رﮊیم ولایت فقیه، از زبان نامزدهائی چون روحانی و ولایتی به امریکا داد. پاسخ حکومت اوباما به این پیام مثبت بود. تغییر رویه صدای امریکا و بی بی سی و حمایت از نامزدی که حسن روحانی بود، همراه بود با تغییر لحن مقامات امریکائی و انگلیسی در باره «انتخابات» ریاست جمهوری. بنابراین، کمک امریکا و انگلیس، دست کم در این حد، با حسن تلقی کردن سیاست تعامل، در به ریاست جمهوری رسیدن روحانی مؤثر بوده است. 

     پس از «انتخابات» نیز، مقامات غرب و وسائل ارتباط جمعی آنها خامنه ای را بازنده «انتخابات» خواندند. اما چرا امریکا می باید به اسرائیل قول بدهد که در قبال روحانی رویه خصمانه درپیش خواهد گرفت؟ یک دلیل آن اینست که روحانی گزیده شورای نگهبان دست نشانده خامنه ایست و ریاست جمهوری خود را از مهندسی «انتخابات» دارد. پس باید اطمینان حاصل شود که بنای رﮊیم براستی بر تعاملی است بقصد پایان بخشیدن به بحران اتمی. دلیل دیگر اینست که امریکا و اسرائیل ضعف مفرط خامنه ای و دستگاه او را عیان می بینند و بر این گمان هستند که فشار بیشتر بقصد بی اثر تر کردن خامنه ای می تواند بی فایده نباشد. رفتار شفاف تر مردم ایران، در فرصت انتخابات فرمایشی، تهدید به جنگ و تشدید مجازاتها را هرچه بی محل تر می گرداند.

٭ مدافعان گفتگو با ایران پر شمار می شوند و اصرار می کنند که نباید گذاشت این فرصت نیز بسوزد:

 ☚  در 20 ﮊوئیه 2013، جیم لوب، در باره نامه یک سوم از اعضای کنگره به اوباما و اقدامهای دیگر، در باب لزوم غنیمت شمردن فرصت برای گفتگو با ایران، مقاله ای انتشار داده است دارای این نکات:

● بعد از ماه ها، برای نخستین بار، حامیان گفتگو با ایران دارند پرشمار می شوند. به دنبال انتخاب غافلگیرانه حسن روحانی، که میانه ترین 6 نامزد بود، به ریاست جمهوری ایران، امکان مصالحه بر سر برنامه اتمی ایران، را بخش وسیعی از سیاستمداران، جدی می دانند. 

     در این هفته 131 نماینده مجلس نمایندگان که 17 تن از آنها جمهوریخواه هستند از رئیس جمهوری خواسته است که کوششهای خود را برای رسیدن به مصالحه ای با ایران برسر برنامه اتمی این کشور، بیشتر کند. در نامه آمده است: «امریکا می باید آماده شود برای گفتگو بر سر الغای مجازاتهای دو جانبه و چند جانبه برضد ایران، در ازای امتیازهای مهم و قابل بررسی. ما باید مراقب باشیم دست به اعمالی نزنیم که از  رئیس جمهور منتخب سلب مشروعیت کنند و او را در برابر سخت سران که مخالف آشتی و صلح هستند، تضعیف نماید و فرصت را نیز بسوزانند». 

● این امر که یک سوم از 435 نماینده مجلس نمایندگان نامه را بعد از آن امضاء کردند که نتان یاهو، نخست وزیر اسرائیل، در برنامه تلویزیونی CBS، از جنگ با ایران سخن گفت و اوباما را به تهدید قاطع ایران به جنگ فراخواند و روحانی را گرگی خواند با لباس مخملی.

● لابی اسرائیل در واشنگتن (AIPAC) در علن، موضعی در قبال این نامه نگرفته است. باوجود این، بنابر اطلاع حاصل از منابع آگاه، ایپاک که همواره از سیاستهای اسرائیل حمایت می کند، حالی کرده است که ترجیح می داد نمایندگان چنین نامه ای را امضاء نمی کردند. 

     این امر که ایپاک در علن موضع نگرفته است، بسی مهم است زیرا مسلم می کند که در هر دو حکومت امریکا و حتی در کنگره، در هر دو حزب، به این امر که یک فرصت تاریخی دست داده است که نباید از دست داد، توجه جدی پیدا شده است. 

● هدر هورلبرت، مدیر عامل شبکه امنیت ملی می گوید: «خواست 131 نماینده که نامه را امضاء کرده اند، باز می گوید همان نظر و خواست را که اجماع کارشناسان، در 8 ماه اخیر، گفته و باز گفته اند: گفتگوها نیاز دارند به فضا و محور تا که به نتیجه برسند. آن اجماع در پی انتخاب روحانی به ریاست جمهوری تقویت شده است». 

● تازه ترین دنباله و بازتاب نامه قول مقامات ارشد امریکا است. اینان بعد از دیدار با نمایندگان کشورهای دیگر عضو گروه 5+1 در بروکسل، گفتند: گفتگوها در باره برنامه اتمی ایران محمتلاً در ماه سپتامبر، یک ماه بعد از شروع بکار روحانی در مقام ریاست جمهوری، انجام خواهند گرفت. 

● یادآور می شود که کشورهای 5+1 شامل امریکا و انگلستان و  چین و روسیه و فرانسه، اعضای دائمی شورای امنیت بعلاوه آلمان، در ماه آوریل، در آلماآتا پایتخت قزاقستان به ایران پیشنهاد دادند که در ازای لغو یکچند از تحریمها (خرید و فروش طلا و دیگر فلزات قیمتی و صدور فرآورده های پتروشیمی، ایران غنی کردن اورانیوم 20 درصدی را به حال تعلیق درآورد و آنچه را تولید کرده است، به خارج از ایران انتقال دهد. مقامهای امریکا به خبرنگاران گفته اند ایران هنوز بطور رسمی به این پیشنهاد پاسخ نداده است. از این رو، واشنگتن هنوز آماده تغییر پیشنهاد نیست. در همان وقت، مقامات گفتند که تهران این پیشنهاد را همین که هست یا قبول و یا رد کنید، تلقی نکرده است و اگر خواهان مصالحه تفاهم آمیز تری باشد، کشورهای 5+1 آماده گفتگو هستند.  

● در اوائل همین هفته، 29 کارشناس ارشد و دیپلمات پیشین که برخی از آنها تجربه گفتگو با ایران را نیز دارند، نامه سرگشاده ای به اوباما نوشته اند. اینان نیز از او خواسته اند فرصت بوجود آمده را برای گفتگو با ایران مغتنم شمارد و نرمش بیشتری نشان بدهد. سه تن از امضاء کنندگان، یکی توماس پیکرینگ و دیگری ویلیام لوئر که سفیر بوده اند و سومی جیم والش که متخصص اسلحه اتمی در مؤسسه فنی ماساچوست هستند. این سه، متنی را انتشار داده و در آن گفته اند: امریکا قدرت مسلط جهان است و گفتگو از موضع قدرت ایجاب می کند که ابتکار عمل بخرج دهد و بطور مستقیم با رهبری جدید ایران گفتگو شود. در نوشته، مراحل مختلف گفتگو و امتیازهای متقابل دو طرف به یکدیگر تا رسیدن به توافق بر سر برنامه اتمی ایران، تشریح شده اند. 

     از جمله توصیه ها این توصیه است که اوباما پیام تبریکی توسط یک دولت دوست برای روحانی بفرستد و پیشنهاد دیدار و گفتگو در باره مسائل منطقه (عراق و افغانستان و بسا سوریه)، برای مثال، در فرصت تشکیل مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر بکند. 

● واپسین امر در حال وقوع، بنا بر منابع کنگره امریکا، این که تا پایان تابستان و بسا تا پایان سال جاری، مجازات یک جانبه جدیدی برضد ایران به تصویب نخواهد رسید. قرار بود کنگره امریکا، پیش از تعطیلات ماه اوت، مجازاتهای جدید شامل تحریم کامل نفت ایران را تصویب کند. اما اینک، رهبری حزب دموکرات در سنا می گوید تا ماه سپتامبر بنا بر تصویب مجازات جدیدی نیست.

٭ واکنش خامنه ای: سیاستهای نظام خوب است و محتاج تغییر نیستند و امریکا نیز قابل اعتماد نیست:

 ☚  در 31 تیر 92، در اجتماع سران نظام، از جمله روحانی، خامنه ای گفته است: سیاستهای نظام همانها هستند که «حضرت امام» معین کرده اند و نیاز به تغییر ندارند. همانطور که، در دوره خاتمی، او بود که «مردم سالاری دینی» را تعریف کرد، این بار نیز او است که «تعامل» را تعریف می کند: «ما همواره معتقد به تعامل با دنیا بوده و هستیم اما نکته مهم در تعامل با دنیا، شناخت طرف مقابل و درک اهداف و شگردهای اوست زیرا اگر او را به درستی نشناسیم، پشت پا خواهیم خورد. در تعامل با دنیا، نباید عملکرد دشمنان خود را از یاد ببریم حتی اگر بنابر مصالحی، آن را به روی او نیاوریم.

     در ابتدای امسال هم گفتم که به مذاکره با امریکا خوش بین نیستم، اگرچه در سالهای گذشته مذاکره در مسائل خاصی همچون عراق را منع نکردم. امریکاییها غیرقابل اعتماد و غیرمنطقی هستند و در برخوردهایشان صادق نیستند. موضع گیری مسئولان امریکایی در همین چند ماه گذشته، بار دیگر ضرورت خوش بین نبودن به آنها را تأیید کرد. 

     در تعامل با دنیا، هنر این است که بتوانید راه خود را ادامه دهید بدون آنکه طرف مقابل بتواند مانع حرکت شما بشود و اگر تعامل با دنیا منجر به برگشت از مسیر شود، یک خسارت است.»

     روشن است که با این تعریف از «تعامل»، روحانی مأمور می شود امریکای که منطقی و قابل اعتماد و صادق نیست را چنان خنثی کند که رﮊیم بتواند به راه خود ادامه دهد! اما اگراین کار شدنی بود ایران چرا گرفتار تحریمها می شد؟ مگر این که این صحبتها پوشش باشد برای جواز گفتگو ولو او نسبت به آن خوش بین نیست! 

 ☚  در 1 مرداد 92، یعنی یک روز بعد از اظهارات خامنه ای، کنگره امریکا خبر داد که در کار وضع مجازاتهای جدید است. هدف این مجازاتها اینست که تا سال 2015، صدور نفت ایران بطور کامل قطع شود. علاوه بر این، بخش معدن و ساختمان در ایران نیز موضوع تحریمهای جدید خواهند شد. 

انقلاب اسلامی: با چنین وضعیت داخلی و خارجی، رﮊیم با اعدام و دستگیری و سرکوب زحمتکشان به استقبال، «رئیس جمهوری» جدید می رود:

انقلاب اسلامی در هجرت شماره ۸۳۳ از ۷ تا۲۰ مرداد ۱۳۹۲