محافظه کاران جدید مأیوسند از این‌که بتوانند مانع از ادامه روش دیپلماتیک امریکا در قبال ایران بگردند:
☚ در 9 اکتبر 2013، جیم لوب این گزارش را انتشار داده‌است:
● هفته با اظهار بی اعتمادی نتان یاهو به دولت ایران و قول او بر این‌که ایران باطن را که تولید بمب اتمی است، با ظاهری می‌پوشاند که فریبنده است. او تهدید کرد در صورت لزوم، ایران به تنهائی به تأسیسات اتمی ایران حمله خواهد کرد.
● الیوت آبرامس، یکی از محافظه کاران که مشاور اصلی ژرژ بوش در امور خاورمیانه بوده است، می‌گوید: اسرائیلی‌ها خود را در بدترین موقعیت، طی سالهای بسیار، می‌بیند.
او می‌نویسد: اسرائیل همواره می‌تواند به تنهائی به تأسیسات اتمی ایران حمله کند. اما بلحاظ آب شدن یخ دیپلماسی، میان امریکا و ایران، این توانائی بسیار کاهش یافته است. بمباران تأسیسات اتمی ایران، وقتی اسرائیل در انزوا است و احساس یأس می‌کند، یک امر است و بمباران این تإسیسات وقتی بخش بزرگی از جهان– بویژه امریکا – از آن حمایت می‌کند، امری دیگر است. کار دوم، وقتی چشم انداز خوشبینانه‌ای نسبت به گفتگوها وجود دارد، شدنی نیست.
رفقای ایدئولوژیک او با برآوردش موافق هستند. اینان براین باور هستند که بازنده بزرگ فروخوابیدن تنش میان امریکا و ایران، اسرائیل است.
ویکیلی استاندارد، نشریه متعلق به محافظه‌کاران جدید، موقعیت اسرائیل را این‌سان توصیف می‌کند: «ایستاده به تنهائی». این عنوان سرمقاله پایان هفته این نشریه است. ویلیام کریستول، سر دبیر نشریه و مایکل ماکوسکی، مدیر مؤسسه یهودی امور امنیت ملی، لحن تحریک آمیزتری از لحن آبرامس اتخاذ کرده‌اند. این دو از نتان یاهو خواسته‌اند تهدید خود را با و یا بدون موافقت امریکا به اجرا بگذارد.
می‌نویسند: «هیچ‌کس حقیقت را دوست ندارد. حقیقت این است که پرزیدنت باراک اوباما، نرم، بسا امید باخته، درپی توافقی با ایران است. چراکه فاقد شجاعت است و بنای عزمش فرو ریخته است. همان فقدان عزم که مانع شد هشدار وینستون چرچیل، نسبت به خطر قدرت گرفتن نازیها در آلمان، شنیده شود.
● و نیز، برنت استفنس، رئیس قسمت امور خارجی روزنامه وال استریت ژرونال، به تلخی از وضعیت بد اسرائیل در سازمان ملل متحد، در هفته پیش، بعد از سخنرانی روحانی، شکوه می‌کند. او، درست پیش از سخنرانی نتان یاهو در مجمع عمومی، نوشت: « حالا، اسرائیل در موقعیت اسفناکی است و امیدش اینست که افراطی‌های ایران نگذارند روحانی از راه گفتگو، توافقی را به انجام رساند. رهبر اسرائیل، سال گذشته، بسیار کوشید اوباما را با حمله به ایران موافق کند و نتوانست. باتوجه به واشنگتن «عقب نشینی از دنیا» که خودداری اخیرش از حمله به سوریه، ناتوانی خویش را عیان کرد، اسرائیلی‌ها می‌باید در روابط خود با واشنگتن تجدید نظر کنند. و باید بی‌اعتناء دیپلماسی اوباما، کاری را که باید بکنند.
● گاری سیک، کارشناس امور ایران که در سه دوره، یکی دوره ریاست جمهوری فورد و دیگری در دوره ریاست جمهوری کارتر و سومی دوره ریاست جمهوری ریگان، عضو شورای امنیت ملی بود، در باره، موج یأس و بی‌اعتمادی به حکومت اوباما که محافظه کاران جدید را فرا گرفته است، می‌گوید: «این یأس و اظهار بی اعتمادی قانع کننده ترین دلیل بر قصد محافظه کاران جدید بر جلوگیری از انجام توافق امریکا با ایران است».
● یک هفته پیش از نشستن جواد ظریف پشت میز مذاکره با کشورهای 5+1 در ژنو، نتان یاهو و طرفدارانش در واشنگتن، خود را با آب و هوای سیاسی یکسره متفاوتی با آب و هوای 5 هفته پیش، روبرو می‌بینند. یک عامل آن خسته شدن رأی دهندگان امریکائی است که بطور شفاف از انتخاب اوباما که دیپلماسی است، حمایت و مخالفت خود را با حمله موشکی به تأسیسات اتمی ایران و از بین بردن اسلحه شیمیائی سوریه اظهار می‌کنند.
این امر که روند خلع سلاح شیمیائی سوریه، تا این هنگام، در آرامشی بیش از انتظار پیش می رود، محافظه کاران جدید را بازهم بی‌اعتبار کرده است. چرا که مخالفان سرسخت توافق امریکا و روسیه برسر خلع سلاح شیمیائی سوریه بودند. با هیجانی تمام خواستار حمله امریکا به سوریه و حمایت از قوای شورشی این کشور، با وجود این که بیش از پیش تحت قیادت اسلام‌گراهای رادیکال قرار گرفته‌اند، بودند.
● تأثیر بسیار مثبتی که روحانی در سفر دیپلماتیک 4 روزه‌اش به نیویورک، مزین به گفتگوی تلفنی او با اوباما، برجا گذاشت، انتظار برانگیخت. نه تنها برای حل مسئله اتمی ایران، بلکه برای امکان نزدیکی ایران و امریکا بعد از 34 سال قطع رابطه و یکدیگر را دیو جلوه دادن.
● آبرامس، در نوشته خود، می‌پذیرد که تقاضای نتان یاهو بر این‌که ایران تمامی تأسیسات اتمی خود را برچیند، واقع‌بینانه نیست. تقریباً مسلم است که مصالحه‌ای انجام خواهد شد. مگر این که سخت سران ایران مانع از انجام آن شوند. او می نویسد: «در باره تأسیسات اتمی ایران، نتان یاهو خواستی را مطرح می‌کند که حکومت اوباما آن را قابل گفتگو با طرف ایرانی خود نمی‌داند. در نتیجه، آن را مطرح نیز نمی‌کند. نتان یاهو باید خود را آماده قبول غنی سازی اورانیوم 3.5 درجه توسط ایران و شمار دقیق سانتریفوژهای ایران و ذخیره اورانیوم غنی شده‌ای که ایران می‌تواند داشته باشد، بکند. در طی ماه‌های آینده، تحریمها سبک خواهند شد، البته تنها وقتی ایران توافق را به اجرا گذارد».
به نظر آبرامس، لابی اسرائیل در واشنگتن (AIPAC) و گنگره که این لابی در آن بیشترین نفوذ را دارد، می‌باید مراقبت کنند که تحریمها برجا بمانند.
● چنین مصالحه‌ای، از دید کارشناسان سیاست خارجی، در دسترس و بسی محتمل است. همانطور که داوید اینیاتیوس، در واشنگتن پست نوشته‌است، عناصری که مبنای مصالحه را تشکیل می‌دهند، عبارتند از: تعیین سقف غنی سازی اورانیوم ( بگوئیم 5 درصد) و ذخیره اورانیوم غنی شده بمیزانی که کمتر از آن که امریکا و اسرائیل، در بردارنده خطر تولید بمب اتمی می‌دانند.
در عوض، غرب تحریمها را لغو می‌کند و حقوق ایران را بر غنی کردن اورانیوم می‌پذیرد. بنا بر قول اینیاتیوس، توافق امریکا و روسیه بر سر سوریه و برنامه اتمی ایران، یک «فرصت استراتژیک بزرگ» است. تقصیر با انتقاد کنندگان است که این توافق را علامت ضعف امریکا و بسا تسلیمش می‌دانند. امریکا نیرومند‌تر می‌شود هرگاه بتواند یک چهارچوب برای امنیت خاورمیانه در برگیرنده ایران، بوجود بیاورد و بتواند به نزاع سنی و شیعه که منطقه را تهدید می‌کند، پایان دهد و نیاز ایرانیان و عربستانی‌ها و اسرائیلی‌ها و روسها و امریکائیها را به امنیت برآورد.
اما چنین موفقیتی برای نتان یاهو و محافظه کاران طرفدار او که بر تفوق اسرائیل بر منطقه اصرار می‌ورزند، در حکم کنار گذاشتن اسرائیل و بسیار ناگوار است.
انقلاب اسلامی: راستی این است که سخت سران رﮊیم که افزون بر سه دهه نان محور کردن سیاست امریکا در امور داخلی و خارجی کشور را خورده‌اند، هم تا بتوانند مانع از سرگرفتن مصالحه می‌شوند و هم امیدوارند که اتحاد عربستان و اسرائیل و محافظه‌کاران جدید مانع از انجام آن شود. حق با نویسنده است دو طرف همدست یکدیگر در تخریب شانس سرانجام گرفتن مصالحه هستند. الا این‌که بحران دوران ستیز خود را به پایان برده و حالا نوبت سازش است.
شماره ۸۳۹ از ۲۹ مهر تا ۱۲ آبان ۱۳۹۲