مخمصه ای که اقای خامنه ای در آستانه انتخابات ریاست حمهوری در آن گرفتار است، یکی کشاندن درصد زیادی از مردم به پای صندوق های رآی است تا با کمک آن بتوانند کما فی السابق ادعای “مشروعیت مردمی” کند. و دیگری انتخاب رئیس جمهور گوش بفر مانی است که بتواند اقتدار از دست رفته خود راکه بخصوص در اثر طغیانگریهای اخیر احمدی نژاد در این اواخر بشدت صدمه دیده است را احیا نماید.
حسین اسدی
دخالت های قانونی و فرا قانونی اقای خامنه ای درکلیه امور خصوصی ایرانیان و مملکت بخصوص در هشت سال گذشته و اثرات آن بر زندگی روزانه مردم، صابونی است که بتن تمام ایرانیان خورده است. در کمتر رشته ای از امور خصوصی و عمومی کشورومردم است که ولی فقیه و یا افراد بیت او بصورت مستقیم ویا ارگانهای تحت نظارت او بشکل غیر مستقیم دخالت نکنند. اوست که تعین میکند چه کسی بجرم سیاسی بزندان افتد، و برای چه مدتی درزندان بماند، نزدیکان باو و شورای نگهبان تحت فر مانش مشخص میکند که چه کسی رێیس جمهور وچه کسی نماینده مجلس گردد، او کنترل نیروهای نظامی و انتظامی را در دست دارد و با واگذاری بخش های عمده ی تولیدی واقتصادی مملکت به سپاه پاسداران سهم عمده ای در روند امور اقتصادی را مملکت دارا ست.
عملکرد دولت منتخب او، همان دولتی که او در نماز جمعهٔ ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ سیاست‌های رێیس آ نرا در مقایسه با سیاست های دولتهای هاشمی و اصلاح‌طلبان به خود نزدیک تراعلام نمود، وبا دراختیارقرار دادن تمامی امکانات نظام و تقلب وسیع در امرانتخابات، باعث گردید که یکی از عوام فریب ترین کار گزاران نظام (احمدی نژاد) بر شخصیت های مقتدری چون(موسوی و کروبی ) پیروزگردد نتایجی را ببارآورده است، که گر چه طرفداران آقای خامنه ای اکنون سعی بر این دارند که بار شکست کامل این سیاست را کلا ودر تمام موارد بگردن محمود احمدی نژاد اندازند، ولی دخالت های شخص خامنه ای در کلیه امور بخصوص در امور بین المللی (جلو گیری از مذاکرات دو جانبه میان ایران و آمریکا بعنوان یک عامل پایه ای درجهت بهبود مناسبات بین المللی)، ممانعت از پیشرفت درمذاکرات مربوط به تکنولژی هسته ای و تشدید تحریم ها و اثرات آن بر زندگی روزانه مردم و اموراقتصادی و تولیدی مملکت، داغ نگه داشتن شعار بی پایه نفی اسراێیل وپشتیبانی بی در یغ از نظام دیکتاتوری اسد درسوریه، کمک به سازمانهای تندرو و تروریستی اسلامی، بنا باقرارهای خود او در این موارد غیر قابل انکار است. حاصل چنین سیاستی سبب گردیده است که ولی فقیه حافظ نظام بفردی که مخرب نظام است تبدیل گردد، او از نظام خرابه ای بوجود آورده است که هر لحظه خطر ریزش آن بر سراو و سایر دست اندر کاران و علاقمندان بدین نظام بیشتر میگردد.
مخمصه ای که اقای خامنه ای در آستانه انتخابات ریاست حمهوری در آن گرفتار است، یکی کشاندن درصد زیادی از مردم به پای صندوق های رآی است، تا با کمک آن بتوانند کما فی السابق ادعای “مشروعیت مردمی” کند. و دیگری انتخاب رئیس جمهور گوش بفر مانی است که بتواند اقتدار از دست رفته خود راکه بخصوص در اثر طغیانگریهای اخیر احمدی نژاد در این اواخر بشدت صدمه دیده است را احیا نماید. از این رو در حال حاضرآقای خامنه ای به رییس جمهوری نیاز دارد، که نه همانند احمدی نژاد داێما او را تهدید نماید، ونه هم کسی باشد که علیه اقتدارو اختیارات فراقانونی او که او را در مسند فرد مطلق العنانی قرار داده است دست به اعتراض زند. او بخوبی آگاه است که در شرایط حاکم برکشوراو که عملا اهم سر رشته امور سیاسی و بین المللی را در دست گرفته است، زمانی خواهد توانست شرایط را برای رسیدگی به دو پرونده لغو تحریم های اقتصادی و حل و فصل معضل اتمی فراهم نموده وجام زهر را سر کشد، که ولوبشکل ظاهری بتواند فضای کاذبی از “رقابت های” انتخاباتی همانند بازی انتخاباتی سال ١٣٨٨را درجهت بالا بردن در صد مشارکت مردم بپای صندوق و بیرون آمدن رییس جمهور دلخواه خود از صندوق رآی راتکرار کند. امکان پیدا کردن افرادی برای راه انداختن چنین نمایشی اما این بار برای او فقط بکسانی محدود گردیده است، که در سطح جامعه فاقد اعتبارند و تنها صلاحیت خود را برای اشغال چنین مقامی درمراتب جان نثاری و اطاعت بی چون و چرای خویش از خامنه ای میدانند ( حداد عادل، ولایتی …). بر خلاف سال ١٣٨٨ این بار هیچیک از کاندیدهایی که میتوانند مردم را بپای صندوق های رآی بکشانند، حاضربه تن دادن بی قید و شرط بفرمانروایی مطلق آقای خامنه ای نیستند، و شرکت خود در انتخابات را منوط به تحمیل خواست خود باو(مشایی کاندیدای احمدی نژاد)، و یا تغیر رویه کلی او در امور ( خاتمی، رفسنجانی) می نمایند. در زیر بشرح مختصر روش ها، انتقادات، و خواسته های هر یک از آنها می پردازیم:
الف – کاندیدای احمدی نژاد – مشایی- که بکمک امکانات دولتی و روش های عوامفر یبانه میتوانند عوام را به پای صندوق های رآی بکشاند:
آقای احمدی نژاد نزدیکترین متحد آقای خامنه ای، مدتی است که حرف شنوی بی چون وچرا از خامنه ای را کنار گذاشته، نگران از سرنوشتیست که پس از خاتمه دوران ریاست حمهوریش در انتظار اوست، و همچنین بتقلید از پوتین در پی اینست که حتی المقدور مشایی را (که بارها ارجحیت روحانیون را در نظام سیاسی ایران زیر سؤال برده است.و اخیرا هم در جلسه ای بیان داشته است که: ” بنده صلاحیتم را در آسمان ها گرفته ام نیازی به تایید صلاحیت از سوی شورای نگهبان ندارم. “) برای یکدوره “بجای خود بنشاند” و پس ازآن دو باره خود بقدرت باز گردد. او بر قبول تضمین شده کاندیداتوری مشایی از طرف شورای نگهبان اصرار داشته و از هم اکنون با درز نمودن پاره ای از مطالب تا کنون نا گفته اش، همچون شایعه ی”افشاگری احمدی نژاد بر علیه مجتبی خامنه ای” فر زند خلف آقای خامنه ای، که بنا بر اطلاعات منتشره درسحام نیوز قرارا بود از طریق سعید مر تضوی دردادگاه رسیدگی به پرونده متهمان کهریزک عملی گردد. (سحام نیوز می نویسد که: “در اولین جلسه رسیدگی به پرونده متهمان کهریزک، سعید مرتضوی قرار بوده نوار مکالمه خود با مجتبی خامنه ای را به دادگاه ببرد و برای دفاع از خود آن را برای حاضران در دادگاه پخش کند. همین امر موجب شد تا دادگاه غیر علنی شود،”)، وهمچنین نوار موسوم به “نوار ۸ میلیونی رئیس جمهور” که براساس آن فردی ( احتمالا به مآموریت از طرف بیت رهبری و یا شورای نگهبان) در گفت‌و‌گوی با احمدی نژاد از رای ۱۶ میلیونی او سخن می‌گوید، اما تاکید میکند که قرار شده رای وی را ۲۴ میلیون اعلام نمایند”، میخواهد بدوستان دیروزی خود(ملایان مرتجع نزدیک به خامنه ای وسران سپاه) که اکنون باو پشت کرده اند بفهماند که در صورت عملی نشدن خواستها یش بیکار نخواهد نشست و نا گفته های بیشتری را رو خواهد نمود و ظاهرا قصد دارد این رویه را تا حد اخلال در امر بر گذاری انتخابات به پیش برد.
ب- آقای خاتمی
اصلاح طلبان که شرط آزادی آقایان موسوی و کربی از حصر خانگی را بکلی کنار گذاشته اند، در پی آنند که آقای خاتمی را بشرکت در انتخابات تشویق نمایند.
آقای خاتمی اما در دیدار چند روز پیش خود با جمعی از ایثارگران و جانبازان دفاع مقدس و خانواده های زندانیان سیاسی که خوا هان شرکت او در انتخابات ریاست چمهوری بودند، بدون اینکه از خامنه ای نامی ببرد با اشاره به پروژهایی از زمان ریاست جمهوری خود، که یا درهمان زمان و بصورت مستقیم از طرف شخص خامنه ای اجرای آن متوقف گردیدند ونتا یج حاصله از آن پرداخت، و گفت که:
“گفته شده بود که سیاست های دولت قبلی سازشکارانه بود و حالا تهاجمی است! بفرمایید! بسم الله! این نتیجه اش که تاوانش را انقلاب و کشور و مردم می دهند! مگر حق داشتن تکنولوژی صلح آمیز هسته ای در زمان ما به رسمیت شناخته نشد؟ * چه دستاوردی از این بالاتر؟ ما را به عنوان کسی که حق دارد تکنولوژی هسته ای (نه فقط انرژی هسته ای) داشته باشد[1 ]هم در قطعنامه آژانس به رسمیت شناختند و هم آن سه گانه اروپا با ما مذاکره داشت.”.
وهمچنین بذکر پروژهایی دیگری میپردازد که توقف آنها در اثر سیاست هایی است که خطوط کلی آن در این فاصله از طرف رهبر تعیین گردیده و توسط فرمان بردارانش باجرا درآمده است، بعنوان نمونه وضعیت اقتصادی، اجتماعی وامنیتی مملکت وچنین ادامه میدهد که:
” عزیزی می گفت صدام به سرمایه مادی و انسانی مملکت لطمه اساسی زد، … اما امروز می بینیم که اقتصاد لطمه دیده است، نیروهای انسانی ما که همه شما هستید لطمه دیدند، ولی بدتر از همه این که سرمایه اجتماعی ما هم در این سالها لطمه دید! اعتماد متقابل میان حکومت و مردم کم شده! جوانان و دانشمندان و بسیاری از مردم ما هم می خواهند به خارج از ایران بروند! …امروز سرمایه اجتماعی آسیب دیده که مسأله مهمی است. شاهد گسترش فساد در همه عرصه ها و از جمله در سطح جامعه هستیم؛ اقتصاد مسأله مهمی است. اقتصاد ما بنیادش لطمه دیده است، … از جمله کارها … یکی همین چشم انداز بیست ساله [2 ] بود که در آنجا تدوین شد و با تغییراتی نهایی شد که نقشه راه برای کشور ترسیم شد و شاهکار برنامه چهارم دست آورد همان سازمان مدیریت و برنامه ریزی بود. نمی گویم برنامه بی عیب بود، ولی اگر آن برنامه اجرا شده بود با صد میلیارد دلار در پنج سال (نه هفتصد میلیارد دلار) رشد ٨ درصدی، یک رقمی شدن رشد تورم و بیکاری در جامعه تحقق پیدا می کرد.”
او الضافه میکند که:”وضعیت امنیتی کشور وضعیت بسیار ناگواری است. منظورم فضای امنیتی حاکم بر کشور است. نمی توان به صورت امنیتی و نظامی کشور را اداره کرد؛ شاید بتوان برای مدتی آرامش ظاهری پدید آورد، اما با ادامه این روند اعتمادها گسسته می شود و جامعه از درون مستعد ناآرامی می شود؛ صرف نظر از این که این نحوه اداره کشور ظلم فاحش است.”.
و ادامه میدهدکه :”در جمهوری اسلامی قانون اساسی مبنا است. هیچ اشکالی ندارد که افراد به اصول قانون اساسی نقد داشته باشند، اما مبنای نظم قانون اساسی است قانون اساسی هم اصول مختلف دارد. ولایت فقیه یکی از اصول قانون اساسی ما و مورد قبول است و اگر در قانون اساسی نبود می شد یک نظریه فقهی در مقابل سایر نظریات فقهی.”
خاتمی با این بیان تقدس ولایت فقیه را که طرفداران اقای خامنه ای تا حد امامان و پیامبران ار تقا داده اند، تنزل میدهد و قبول آنرا فقط بدین دلیل لازم می بیند که اصلی از اصول قانون اساسی است. وگرنه به نظر او” یک نظریه فقهی در مقابل سایر نظریات فقهی” بشمار خواهد آمد.
آقای خاتمی با بیان اینکه “ما در وضعیت بحرانی به سر می بریم. وهمه ما دلمان برای کشور ومردم ایران می سوزد. ” نتیجه میگیرد، که اگر رویکردهایی که منجر به این وضع شده است عوض شود، می شود کار کرد که متأسفانه هنوز نشانی از آن نمی بینیمٍ.” و در چنین شرایطی “اگر پیغمبر خدا هم بیاید و همین رویه هایی که موجود است ادامه پیدا کند، مشکل کشور حل نمی شود! “. رویگرد های مورد نظر آقای خاتمی همگی رویگرد هایی است که بشیوه فر مانروایی آقای خامنه ای مر بوط گردیده، و بنا براین، این خواست از اوست که برای پیدا نمودن راهی برای نجات مملکت ونظام دست از روش های پیش گرفته خود بر دارد.
ج- هاشمی رفسنجانی
هاشمی رفسنجانی در ۱۴ بهمن ۹۱ نقل قولی از خمینی را دروبسایت خود بدین شرح منتشر کرد: “سخنان تاریخی امام در سال ۱۳۶۰- اهمیت حفظ نظام از حفظ یک نفر- ولو امام عصر باشد- بیشتر است”. این سخن و رهنمود خمینی همواره راه نمای اعمال آقای رفسنجانی در زندگی سیاسی او بوده است. رفسنجانی تا کنون برای حفظ نظام حمهوری اسلامی بهر جنایتی دست زده است. زمانیکه احمد خمینی بانتقاد ازسیاستهای اقصادی دولت هاشمی پرداخت، ودر جلسات خصوصی به مسئولان نظام از جمله به شخص خامنه‌ای(ولی فقیه) اهانت کرد، هاشمی و خامنه ای باین نتیجه رسیدند که ادامه حیات اومیتواند برای نظام خطرناک گردد، و حکم قتل اورا صادر و از طریق وزیراطلا عات دولت رفسنحانی برای اجرا به سعید امامی ابلاغ نمودند. رفسنجانی همچنین برای رفع خطر ازنظام جمهوری اسلامی، در دوران ریاست جمهوری خود دست به تروررهبران اپوزیسیون نظام زد، اوبا قتل عبدالرحمن قاسملوو همراهانش دراتریش، کاظم رجوی در سویس، دکترعبدالرحمن برومند در پاریس و تروردکتر شاپور بختیارو بلاخره قتل صادق شرفکندی وچهار چند تن دیگراز همرا هانش در برلین توانست ضربه سنگینی به اپوزیسیون سیاسی نظام در خارج از کشور وارد آورد. رفسنجانی به پیرویی از این رهنمود خمینی که حفظ جمهوری اسلامی از حفظ امام زمان هم مهم‌تر است زمانیکه به نظر او: “شرایطی بوجود آمده که ما خود به طرف انحطاط می رویم”، در پی انست که بار دیگربرای حذف عواملی که نظام مورد علاقه اش را بخطر انداخته اند قدم بمیدان گذارد. او کناه بوجود آمدن شرایط کنونی را بگردن خامنه ای انداخته وبا اشاره به عملکرد او در سال ١٣٨٨ خاطرنشان می سازد که:” اگر به نظرات بنده عمل می شد امروز گرفتارشرارت‌های سال ۸۸ نمی‌شدیم چون برای من این اتفاقات روشن بود”. بوجود آمدن شرایطی که اکنون نظام جمهوری اسلامی را دچار بحران نموده است را، درحالیکه که اودرگذشته نشان داده است، که نه تنها به نظر مردم بلکه حتی به نظر نمایندگان مردم هم اعتنایی ندارد [3 ] ، یکی بر قرار نبودن حاکمیت مردم و امکان تغیرآن از طرف ملت دانسته:”حکومت برای مردم است. این نمی شود که هر کس هرکاری دلش بخواهد بکند و به مردم اجازه ندهد اعتراض کنند. مردم صاحب حکومت هستند. خدا هم حق حکومت را تنها به ۱۲ معصوم داد و بعد از آن هر فردی که مسئول حکومت شد به رای مردم آمد. اگر دولت بر مردم تحمیل شود مردم در شرایط خطر همکاری نمی کنند و هیچ دولت دیکتاتوری نمی تواند در دنیا موفق شود… انتظار داریم کسانی که صلاحیت دارند بی جهت رد نشوند چرا که مردم خودشان اصلح را می شناسند و نمی گذارند کشور خراب شود.”، وخواهان تغیر آنست.
و دیگری در صورتیکه خود او بخاطرربوده شدن شیخ عبدالکریم عبید امام جمعه روستای جبشیت لبنان!![4 ] توسط کماندو های اسرائیلی از مذاکره با آمریکا سر باز زداعلام میدارد که :” البته در سیاست خارجی هم بد عمل شده است. ندای حل من مبارز می طلبند که بیایید دعوا کنیم. بعد می گویند قطعنامه ها کاغذ پاره است بروید آب زیرش را بخورید. عهدنامه شورای امنیت برای لغوش باید دوباره اجماع شود و این اجماع برای کشور هزینه زیادی دارد. باید کلی از ما باج بگیرند. … راهکار دوم موضوع ترمیم سیاست خارجی است.ما با اسرائیل سر جنگ نداریم. حالا اگر عرب ها جنگ کردند ما کمک می کنیم .”
رفسنجانی بخوبی آکاه است که هیچ کدام از دو شرط او نمیتواند بسادگی از طرف خامنه ای پذیرفته گردد، چه قبول هر یک ازآنها بمعنی نفی عملی ولایت مطلقه فقیه است، که اصل آن از همان ابتدا براین دو پایه(بی اعتنایی به رآی مردم در داخل و دشمن تراشی در خارج) استوار بوده است. اما او که خود را مرد حلال بحران‌ها میداند بخوبی آگاه است که خطر کنونی، خطری نیست که فقط نظام را تهدید کند، بلکه خطر متوجه موجودیت ایران و ایرانیان- از طریق تبدیل ایران به سوریه دوم است. اکنون ایران از یکطرف درمعرض یک جنگ احتمالی با اسراێیل و غرب قرار گرفته است، و از جانب دیگر کشورهای مرتجع درمنطقه همچون عربستان سعودی و قطر شکاف اصلی خاورمیانه ( دموکراسی – استبداد) را به جنگ شیعه ( ایران) و سنی (کشور های مسلمان نشین دیگر) تبدیل نموده اند. اقای رفسنجانی هم به پیروی از سخن خمینی، وهم بامید کسب نام نیکی در تاریخ برای خود ، وشاید هم نجات ایران، در صورت لزوم ازپایان دادن به زمامداری خامنه‌ای و حتی اصل ولایت فقیه هم ابایی نخواهد داشت. بهمین خاطر است که به خامنه ای هشدار میدهد که : ” اگر بخواهد شرایطی بوجود بیایید که بین من و رهبری حالت نزاع و اختلاف بوجود آید همه ما ضرر خواهیم کرد.”
رفسنجانی آمدن یا نیامدن خود را چنانچه که در بالا اشاره گردید تا کنون منوط به تغیر اساسی در سیاست خارجی و داخلی نظام میدانست، اکنون شرط دیگری هم بدان اضافه کرده است، بدین شرح که : ” وی با تاکید بر اینکه پیش از اینکه بیایم باید در این مورد با رهبری صحبت کنم گفت: من بدون موافقت ایشان وارد عرصه نخواهم شد چون اگر ایشان موافق نباشند نتیجه ای که به بار می آید معکوس خواهد بود. ” و از این طریق او هم همانند آقای خاتمی توپ را بمیدان آقای خامنه ای پر تاب نموده است.
آنچه برای نیرو های دموکرات در این شرایط حاێز اهمیت است، تحولی است که درجامعه درجهت نفی ولایت مطلقه فقیه، نفی عملکرد های خود سرانه حاکمیت، و پایان دادن به ماجرا جویی های بین المللی گسترش یافته است، و دامنه آن حتی به افرادی نظیر رفسنجانی هم رسیده است. خواست این نیروها اکنون از افرادی همچون رفسنجانی وهمچنین آقای خاتمی بایستی این باشد ، که اکنون که خود بنا سازگاری نظام و لایت فقیه با حاکمیت ملی ورفاه اجتماعی رسیده اند، قدمی دیگر بر داشته و با نیروهای معتقد به جدایی دین از دولت برای تغیراتی بنیادین در جامعه متحد گردند.
………………………………………………………………
[1 ] خامنه ای:” من همان وقت] روزهای آخر حکومت آقای خاتمی [ هم در جلسه مسئولان که از تلویزیون پخش شد، گفتم اگر چنانچه بخواهند به این روند مطالبه پی درپی ادامه دهند بنده خودم وارد میدان میشوم. همین کار راه هم کردم، بنده گفتم بایستی این روندعقب نشینی متوقف شود و تبدیل به روند پیشروی و نخستین قدمش هم باید در همان دولتی انجام بگیرد که این عقب نشینی در آن دولت انجام گرفته.”
http://hakemiatmeli.blogspot.de/2013/04/blog-post_13.html
[2 ] ” توافقنامه گلستان” ” که طی آن سه کشور اروپایی «حق ایران را برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای برابر با معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای شناسایی می کنند.”
. به محض این که نگرانی های بین المللی از جمله نگرانی های سه کشور کاملاً برطرف شود، ایران می تواند انتظار داشته باشد که به طور آسان تری به فناوری مدرن و اقلام دیگری در حوزه های مختلف دست یابد. سه کشور، با ایران برای ارتقای امنیت و ثبات در منطقه از جمله ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتار جمعی در خاورمیانه، مطابق با اهداف سازمان ملل متحد، همکاری خواهند نمود.
. “پروتکل الحاقی به هیچ وجه قصد مخدوش کردن حاکمیت، وقار ملی و یا امنیت ملی کشورهای عضورا ندارد.”
٢ – در عوض ایران تعهد نمود که:
. «همکاری کامل با آژانس بین المللی انرژی اتمی و پاسخ به الزامات و سؤالات باقی مانده آژانس به صورت شفاف و حل و فصل آنها واصلاح هرگونه قصوراحتمالی. امضای پروتکل الحاقی و آغاز فرایند تصویب آن و اجرای پروتکل الحاقی تاپیش از تصویب آن به عنوان یک اقدام حسن نیت.تعلیق تمامی فعالیت های غنی سازی اورانیوم و بازفرآوری به صورت داوطلبانه به صورتی که آژانس تعریف می کند.”
http://hakemiatmeli.blogspot.de/2013/04/blog-post_13.html
[2 ] آقای خامنه ای هم در آنزمان و در دیدار با جوانان و دانشجویان دانشگاههاى استان همدان گفتند که
“شما جوانهاى عزیز این سند چشمانداز را مطالعه کنید. اگر کسى دقت نکند، ممکن است خیال کند افرادى نشستهاند و انشاء نوشتهاند؛ ولى نه، بدانید انشاء نیست. کلمه کلمهى این چشمانداز – با تأکید مىگویم – محاسبه شده است. اینککه ما گفتیم در بیست سال آینده مىخواهیم کشورِ اول منطقه در این خصوصیات باشیم و این شاخصها را داشته باشیم – که در سند دو صفحه یىِ چشمانداز ذکر شده – کلمه کلمه ى اینها بررسى و محاسبه و کارشناسى شده است. “
[3 ] بازر کان در محلس http://www.youtube.com/watch?v=pZE0BpkmdUc
1. بازرگان مجلس امیر انتظام http://www.youtube.com/watch?v=sCPU35R_ryk
[4 ]به دکتر ولایتی گفتم که لبنانی‌ها، در مورد ربوده شدن[آقای عبدالکریم عبید] امام جمعه [روستای شیعه نشین جبشیت] لبنان توسط اسرائیل، تهدید به انتقام کنند (کارنامه و خاطرات هاشمی رفسنجانی در سال ۱۳۶۸، بازسازی و سازندگی، دفتر نشر معارف انقلاب، صص ۲۴۰-۲۴۱)