ترجمه بهروز عارفی

هارتص، 13 ژوئیه 2014- از جنگ لبنان در سی سال پیش تا کنون، استراتژی اصلی اسرائیل کشتن عرب ها بوده. جنگ شقاوت بار کنونی غزه تفاوتی با آن ندارد.

هدف عملیات «کرانه حفاظتی» برقراری آرامش است. شعار مافیا سیاست رسمی اسرائیل گشته است. اسرائیل صادقانه معتقد است که اگر صدها فلسطینی را در غزه به قتل برساند، آرامش حکم فرما خواهد شد. نابود ساختن انبارهای اسلحه حماس بی فایده است، چرا که در گذشته نشان داده که قادر است خود را مجددا مسلح کند. سرنگون کردن حکومت حماس هدفی غیرواقعی (و غیر معقول) است و خواسته ی اسرائیل نیز نیست، زیرا به خوبی می داند که بدیل آن ممکن است بسیار بدتر باشد. لذا عملیات نظامی فقط ممکن است که یک هدف داشته باشد: مرگ برای عرب ها، همراه با هلهله شادی مردم.

«نیروهای دفاعی اسرائیل» به عنوان اختراع شیطانی یک «نقشه ی تنبیه» تهیه کرده که جانشینِ طرحِی به همان قدر شیطانی به نام «ساحل هدف ها» شده و آن نقشه در راه مشمئز کننده ای گسترده شده است. به تلویزیون الجزیره به زبان انگلیسی که نگاه می کنید، کانالی را می یابید که متعادل و حرفه ای است (شباهتی به الجزیره عربی ندارد)، و دامنه موفقیت آن را شاهدید. چنین چیزی را در برنامه های تلویزیونی «باز» در اسرائیل مشاهده نمی کنید، که طبق معمول، فقط قربانیان اسرائیلی را نشان می دهد. اما در الجزیره انگلیسی همه حقایق را می بینید و شاید شوکه هم بشوید.

در غزه، پیکر ها بر روی هم انباشته می شوند، کارد به استخوان مردم رسیده ، برنامه کشتار جمعی دائما به روز می شود که اسرائیل به آن می بالد، و تعداد کشته ها از ده ها غیرنظامی گذشته، از جمله 24 کودک (تا ظهر شنبه12 ژوئیه)* ؛ صدها نفر زخمی شده اند، که باید وحشت و ویرانی بر آن افزود.تا کنون، یک مدرسه و یک بیمارستان هم بمباران شده اند. هدف کوبیدن خانه ها و نبود کوچکترین توجیهی می تواند به درک موضوع کمک کند: این ها جنایت جنگی اند، حتی اگر ارتش اسرائیل آن ها را «مراکز فرماندهی- و – کنترل» یا ««اتاق های کنفرانس» می نامد. گیریم که هجوم های وحشیانه تر ازتهاجم اسرائیل وجود دارند، اما در این جنگ، که چیزی جز حمله های دوجانبه به غیرنظامیان نیست،- فیل در برار مورچه- حتی پناهنده ای وجود ندارد. برخلاف سوریه وعراق ، در نوار غزه اهالی برای نجات جان شان از این نعمت برخوردار نیستند. در یک قفس، جائی برای فرار وجود ندارد.

از جنگ لبنان، سی سال پیش، کشتن عرب ها نخستین هدف دستگاه استراتژیکی اسرائیل شده است. ارتش اسرائیل علیه ارتش ها جنگ به راه نمی اندازد و هدف اصلی آن اهالی غیرنظامی است. «عرب ها برای کشتن به دنیا آمده اند، همان طوری که همه می دانند. آن ها هدف دیگری در زندگی ندارند، و اسرائیل آن ها را می کُشد.»

البته، هر فردی باید از شیوه کار حماس متنفر باشد: نه فقط ، حماس موشک هایش رابه محل سکونت اهالی غیرنظامی می فرستد، نه فقط در میان جمعیت جای می گیرد – شاید به خاطر شرایط جمعیتی غزه، چاره دیگری نداشته باشد- ولی همچنین اهالی غیرنظامی را در برابر حملات شدید اسرائیل آسیبپ پذیر می کند، بدون این که آژیر خطر یا فضای محافظت شده ای وجود داشته باشد. این جنایت بار است. اما با توجه به حاصل کار و نیت، سدِ آتش نیروی هوائی اسرائیل کمتر جنایت بار نیست: در غزه، خانه ای نمی یابید که در آن خانواده ای با ده ها زن و کودک زندگی نکنند؛ بنابراین، «نیروهای دفاعی اسرائیل» نمی توانند ادعا کنند که عملیات آن ها به غیرنظامیان بی گناه آسیب نمی رساند. اگر ، ویرانی خانه یک تروریست در کرانه باختری، چندی پیش با اعتراض ضعیفی روبرو شد، اکنون ده ها خانه، یک جا با ساکنان شان نابود می شوند.

ژنرال بازنشسته و مفسر فعال، اُرِن شاچور، بدون بر هم زدن پلکی سخنان وحشتناکی بر زبان آورده است: «اگر ما خانواده آن ها را بکُشیم، آن ها به جان خود خواهند افتاد». زنرال دیگری گفته است « ما باید اوضاعی به وجود آوریم که هر زمان آنان از سوراخ های شان ببرون آمدند، دیگر غزه را نشاسند». بی شرمانه و بدون هیچ پرسشی، تا گزارش آینده گلدستون [ اشاره ای ست به گزارشگر سازمان ملل، در مورد جنگ غزه در سال 2009. م]

جنگ بدون هدف، یکی از نفرت انگیزترین جنگ هاست؛ هدف قرار دادن عامدانه ی غیرنظامیان از شقاوت بارترین آنهاست. اکنون، وحشت بر اسرائیل حاکم است، اما بعید است که حتی یک اسرائیلی پیداشود که بتواند آن چه را که یک میلیون و هشتصد هزار اهالی غزه تحمل می کنند، تصور کند. زندگی محقر آن ها کاملا با وحشت همراه است. باریکه غزه، «لانه زنبور» نیست، ناحیه ای است از انسان های به ستوه آمده. حماس، یک ارتش نیست، به رغم تاکتیک های آمیخته با رُعب، خیلی با آن فاصله دارد: اگر همان طوری که گفته می شود، حماس دست به ایجاد شبکه پیچیده ای از تونل ها زده، پس چرا شبکه ی راه آهن شهری تل آویو را نمی سازد؟

هزار حمله و هزاران تُن مواد منفجره به کار رفته و اسرائیل در انتظار «تصویر پیروزی» ای است که هم اکنون به دست آورده است: مرگِ عرب ها

* طبق گزارش روزنامه اسرائلی هآرتص (ظهرچهارشنبه ، 16 ژوئیه) در بیش از1805 حمله هوائی اسرائیل، در غزه 202 نفر کشته و 1100 نفر زخمی شده اند. م

http://www.haaretz.com/opinion/.premium-1.604653

منبع:  سایت عصر نو