تقدیم به دل واپسی های مکرر قلم فریدون کریمی بوشهری
نگران گسل های تهران ام
در خلوت خیس و خاموش خراسان
توی تنهایی، توی در توی تو
نگران گسل های تهران ام
توی تابوت های تب دار تهران
زیر زنجیرهای زار و زبون
روی شیون شب های شیشه ایی شرق
در لابه لای حماقت حنجره های حالا
نگران گسل های تهران ام وُ
تپه های گر گرفته ی زن
تغزل خشم خونین مرد
ترانه تابوت شده ی کودک
نگران گسل های تهران ام وُ
جامه های سفید تشنه به خون
بر تن طبیبان بی تب تهران
که چشم در راه اند!
نگران گسل های تهران ام
15 می 2017- فرانسه-25 اردیبهشت 1396
پانویس:
——————————-
خبر امروز مرا پس از مدتها به شعر نشاند. از یک سو در این هفته منطقه ی خراسان زلزله شد و گسل های شمال شرقی ایران زیر زمینی به رقص و پای کوبی در آمدند. از سویی دیگر این روزها ایران تنور انتخابات ریاست جمهوری دیگری حسابی داغ است و جامعه به شدت هر چه تمام تر دو قطبی شده است. از سوی دیگر با توجه به شرایط فاجعه بار اقتصادی مردم و افزایش فقر و حاشیه نشینی نارضایتی ها به شدت زیاد شده است. باری زلزله ایی در راه است برای ایرانمان که ابعادش را نمی دانیم!