نویسنده جیت هیر در سایت نیشون ۵Nation آوریل ۲۰۲۴
تعهد ایدئولوژیک سفت و سخت رئیس جمهور باعث شده است که مخالفان را از دولت – و نیز رای دهندگان خود- حذف کند.
روز سه‌شنبه، جو بایدن با دعوت از اعضای جامعه مسلمانان آمریکایی به یک جلسه، تلاش کرد تنش‌ها را با آنها ترمیم کند، اما این رویداد نمایش فاجعه‌باری از بی‌اعتنایی رئیس‌جمهور به زندگی فلسطینی‌ها بود. اولین مشکل بایدن این بود که در نتیجه حمایت کلی تزلزل ناپذیر او از جنگ اسرائیل در غزه (که به طور پراکنده با انتقادهای لفاظی اما بی اثر خدشه دار شد)، تعداد بسیار کمی از مسلمانان مایل به ملاقات با او بودند. بیشتر دعوت‌های او رد شد. در نهایت، این رویداد تنها شش شرکت کننده داشت. یکی از میهمانان، دکتر ثائر احمد، که اخیراً برای ارائه کمک های پزشکی از غزه بازدید کرده بود، پس از ۵ دقیقه مهمانی را ترک کرد و گفت که می خواستم به رئیس جمهور “درد و ماتم جامعه ام را نشان دهم.” انگیزه اقدام احمد تا حدی بخاطر ادامه افزایش کمک های نظامی بایدن به اسرائیل بود. احمد برای ارائه کمک های پزشکی به غزه باز می گردد، درحالی که به خوبی می داند که ممکن است توسط بمب های ارائه شده توسط دولت خود، کشته شود – امکانی که فکر کردن در مورد آن برای او دردناک است-.
به گزارش ان‌بی‌سی نیوز، دکتر نهرین اچ احمد، یکی دیگر از مهمانان، «وقتی عکس‌هایی از کودکان و زنان مبتلا به سوءتغذیه در غزه را به بایدن نشان داد، متحیر شد – که بایدن پاسخ داد قبلاً این تصاویر را دیده است. دکتر گفت مشکل این بود که او عکس‌ها را از آیفون خودش چاپ کرده بود. همانطور که احمد به درستی خاطرنشان می کند، رفتار بایدن “درباره اقدام داوطلبانه به نفع یک آتش بس دائمی یا به بیان دقیق، حداقل خط قرمز در مورد تهاجم به رفح، به خوبی بیانگر ماهیت غیر موثر دولت است.”
بی رحمی بایدن در این دیدار با توجه به اینکه رئیس‌جمهور در برخورد با غیر فلسطینی‌ها از دیرباز به خاطر همدلی و رفاقت‌اش، به‌ویژه با کسانی که از مرگ غمگین شده‌اند مشهور است، بیش از پیش چشمگیر بود. بایدن یک انسان دوست بزرگ است، مگر اینکه انسان ها فلسطینی باشند.
بایدن با حفظ موضع خود مبنی بر اینکه نباید هیچ خط قرمزی برای اسرائیل وجود داشته باشد، گوش های خود را نه تنها به روی مسلمانان آمریکایی، بلکه بر اکثریت بزرگ رای دهندگان خود، و بدنه فزاینده ای از مخالفت در داخل دولت خود می بندد.
بر اساس نظرسنجی گالوپ که در ۲۷ مارس منتشر شد، ۷۵ درصد از دموکرات ها با جنگ اسرائیل در غزه مخالف هستند (در مقابل تنها ۱۸ درصد طرفدار). در میان رای دهندگان مستقل، ۶۰ درصد مخالف جنگ هستند، در حالی که ۲۹ درصد از آن حمایت می کنند. حتی در میان جمهوری خواهان – گروهی که بیشتر از همه پشت اسرائیل است – حمایت از جنگ در حال کاهش است. در حال حاضر ۶۴ درصد موافق و ۳۰ درصد مخالف هستند اما در نوامبر، ۷۱ درصد موافق و ۲۳ درصد مخالف بودند.
از آنجایی که جنگ غزه به سرعت حمایت مردم آمریکا، به ویژه اکثریت قریب به اتفاق هواداران بایدن را از دست می دهد، رئیس جمهور به استراتژی اشک تمساح چسبیده است. بایدن در حالی که همچنان به تسلیح اسرائیل با مرگبارترین سلاح ها – عیر از بمب های هسته ای- ادامه می دهد به طور علنی و خصوصی در باره تلفات غیر نظامیان ابراز همدردی می کند.
ماه‌هاست که کاخ سفید از کمپین نظامی اسرائیل در غزه انتقاد کرده است و خود رئیس جمهور بایدن این حمله را «مبالغه امیز» و بمباران‌ها را «بی‌رویه» خوانده است.
اما رئیس‌جمهور همچنان اطمینان می‌دهد که اسلحه و کمک‌ها به اسرائیل تامین می‌شود. این ترکیبی از سرزنش و حمایت منجر به سردرگمی فزاینده در مورد آنچه دولت او دقیقاً در تلاش است انجام دهد، منجر شده است.
برای درک سیاست نامنسجم بایدن، روز دوشنبه با آنل شلین که اخیراً در اعتراض از سمت خود به عنوان افسر روابط خارجی در دفتر امور خاور میانه در دفتر دموکراسی، حقوق بشر و کار وزارت امور خارجه استعفا داد، صحبت کردم. استعفا بخاطر مواضع اعتقادی به شدت در دولت آمریکا منع شده است و هرگونه شغل آینده در وزارت امور خارجه را از بین می برد. اما شلین به من گفت که او تنها نفری نیست که معتقد است کارت سفید بایدن به اسرائیل مغایر با منافع و ارزش‌های ایالات متحده است.
شلین به من گفت: «مردم تمایل دارند با وزارت امور خارجه باشند، زیرا به ایالات متحده یا آنچه ایالات متحده مدعی آن است، اعتقاد دارند.”
بسیاری از افرادی که از سال‌های ترامپ جان سالم به در برده‌اند، واقعاً از آنچه این دولت گفته است که از آن حمایت می‌کنند، تا آنجا که مشارکت در نهادهای بین‌المللی، برقراری مجدد تعهد به حاکمیت قانون، و صرفاً برای حمایت از متحدان تلاش می‌کنند، استقبال کردند. فکر می‌کنم مردم به شدت از این که چطور همه چیز زیر پا گذاشته شده است، وحشت کرده اند.
مخالفت های پنهان در داخل دولت به همان سرنوشتی دچار شده است که موج اعتراضات عمومی و نظرسنجی ها نشان می دهند که سیاست های بایدن محبوبیت ندارد: قلعه آجری تعهد ایدئولوژیک بایدن به صهیونیسم.
همانطور که شلین اشاره می کند، رابطه بین ایالات متحده و اسرائیل آشکارا “چیزی است که در راس آن تصمیم گیری می شود”. و تا زمانی که رئیس جمهور مایل به بازنگری دیدگاه خود نباشد، احتمالاً شاهد تغییر چندانی نخواهیم بود. بایدن بارها اعلام کرده که «من صهیونیست هستم». مشاوران اصلی که او برگزیده است – به ویژه جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی و برت مک گورک، معاون مشاور رئیس جمهور – در تعهد صهیونیستی او شریک هستند.
نوح لانارد در مقاله ای در دسامبر «مادر جونز»، تاریخچه بایدن را به عنوان یک افراطی سرسخت طرفدار اسرائیل به دهه ها قبل مستند کرده است. لانارد در حکایتی قابل توجه می گوید که بی تفاوتی بایدن نسبت به زندگی فلسطینی ها حتی مناخیم بگین، نخست وزیر راستگرای اسرائیل را شوکه کرده بود.
او که برای دفاع از تهاجم اسرائیل به لبنان، به واشنگتن آمده بود، متوجه شد که بایدن، که در آن زمان سناتور جوانی از شهر دلاور بود، قوی‌ترین مدافع آن جنگ بحث‌برانگیز بود- جنگی که حتی رئیس‌جمهور رونالد ریگان در نهایت با آن مخالفت کرد.
همانطور که لانارد نقل می کند: نیویورک تایمز در آن زمان گزارش داد که بایدن به بگین گفته بود که از حمله به لبنان انتقاد نمی کند. بگین پس از بازگشت به اسرائیل، وی جزئیات بیشتری را در اختیار مطبوعات اسرائیلی قرار داده بود و توضیح داد که چگونه یک سناتور جوان در یک نشست خصوصی با اعضای کمیته روابط خارجی سنا “سخنرانی پرشور” ایراد کرده است.
بگین می گفت که این سناتور استدلال می‌کرد که اگر آمریکایی‌ها مجبور به تلافی در برابر حمله مشابه از سوی کانادا شوند، «به کشته شدن مردان، زنان یا کودکان توجهی نمی‌کنند». نخست وزیر گفت که از سناتور به خاطر بی ارزش کردن زندگی غیرنظامیان انتقاد کرده است. گزارش‌های بعدی تایید کرد که منظور او بایدن بود.
این روایت از دلبستگی عاطفی و غیرمنطقی بایدن به صهیونیسم به طور شگفت‌آوری توسط مصاحبه‌ای که آیزاک شوتینر در نیویورکر با آرون دیوید میلر، یکی از همکاران کارنگی که از زمان دولت جیمی کارتر تا زمان ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش در وزارت امور خارجه کار کرده است، تأیید شد.
میلر خاطرنشان کرد که “زمانی که بایدن سخنرانی خود را در ۱۰ اکتبر ایراد کرد، دیدید که اشک در چشمان او جاری شد.” او از سیاه چاله از دست دادن صحبت کرد. او تراژدی‌های زندگی شخصی‌اش را با آنچه اسرائیلی‌ها در آن روز احساس کردند، در هم آمیخت.
میلر سپس افزود: «آیا فکر می‌کنم جو بایدن همان عمق احساس و همدلی با فلسطینی‌های غزه را دارد که نسبت به اسرائیلی‌ها دارد؟ نه، ندارد و آن را هم منتقل نمی کند. من فکر می کنم که در این شکی نیست.»
جو بایدن حباب ایدئولوژیکی در اطراف خود ایجاد کرده است. او چنان محکم در جهان بینی صهیونیستی خود حا افتاده است که طی ماه ها، هیچ چیزی نتوانست او را تکان دهد، نه اعتراض مقامات دولتی، نه فعالیت های مردمی، نه کاهش تعداد نظرسنجی ها، و نه حتی تصاویر کودکان مثله شده و گرسنه شده.
پاسخ بایدن به انتقادات تاکنون تشدید انتقاد عمومی و خصوصی خود از اسرائیل بدون تغییر سیاست هایش بوده است.
اما در این هفته، برای اولین بار، شواهدی به دست آمد که نشان می‌دهد بایدن به اندازه کافی به اسرائیل فشار وارد می‌کند تا عملاً روند جنگ را تغییر دهد. انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک‌تر می‌شود –و دورنمای شکست در انتخابات، ذهن یک سیاستمدار را شدیدا متمرکز می‌کند. پس از آرای اعتراضی شدید در انتخابات مقدماتی ایالت های مانند میشیگان و ویسکانسین، بایدن گفته کرده است که ممکن است بهای واقعی را از اسرائیل بگیرد.
روز پنجشنبه، نیویورک تایمز گزارش داد: “پرزیدنت بایدن روز پنجشنبه تهدید کرد که حمایت آینده از اسرائیل را مشروط به نحوه رسیدگی به نگرانی‌هایش در مورد تلفات غیرنظامی و بحران انسانی در غزه خواهد کرد، و برای اولین بار تلاش می‌کند از کمک‌های آمریکا برای تأثیرگذاری در عملیات در جنگ علیه حماس استفاده کند.
این روزنامه یک هشدار مهم اضافه کرد: برخلاف خواسته همراهان دموکرات، کاخ سفید تا آنجا پیش نرفت که مستقیماً بگوید رئیس جمهور به عرضه تسلیحات پایان می دهد یا محدودیت هایی برای استفاده از آنها اعمال می کند. این باعث شد به نظر برسد که بایدن در حال انجام بازی همیشگی خود، یعنی تهدید کردن در کلام بسیار بیشتر از عمل کردن می باشد.
پس از این هشدار، دولت اسرائیل برای اولین بار بایدن را به اندازه کافی جدی گرفت تا سیاست خود را اصلاح کند. باراک راوید از سی‌ان‌ان گزارش داد: «کابینه امنیتی اسرائیل برای اولین بار پس از ۷ اکتبر، گشایش گذرگاه اریز با نوار غزه را تصویب کرد تا کمک‌های بشردوستانه بیشتر وارد شود.»
ماه‌ها اعتراض بالاخره از حباب صهیونیستی بایدن عبور کرد. اما این پیشرفت جدید فقط یک شروع است. برای تحت فشار گذاشتن بایدن برای ایجاد یک سیاست خارجی مناسب که به درگیری کنونی پایان دهد و یک راه حل عادلانه و برابر برای فلسطینی ها و اسرائیلی ها ایجاد کند، بیش از این لازم است.
What It Takes to Break Joe Biden’s Zionist Bubble
The president’s rigid ideological commitment has led him to shut out government dissenters—and his own voters.
Jeet Heer