سه شنبه, 28 آذر 1402 . دولت سیزدهم در مجاب کردن مجلس هم‌سوی سیاسی خود با ناکامی روبه‌رو شده و بودجه ۱۴۰۳ یا سازمان فکری بودجه‌ریزان در سازمان برنامه در تله افتاده‌اند؟ بدون چون و چرا دست‌وپای دولت و لایحه بودجه ارائه‌شده به زودی با سازگاری دولت و مجلس به هر شکل و با هر ماهیت از دام رها خواهد شد، اما دلهره این است که هزینه‌های پیدا و پنهان این سازگاری باز هم از جیب شهروندان برداشته شود.
برای باز شدن گره کور بودجه که جور نشدن دخل و خرج دولت است، چند راهکار وجود دارد: راهکار نخست این است که مجلس یازدهم و دولت سیزدهم دست روی دست بگذارند و به قول سیاسیون بودجه ۱۴۰۳ را هم «یک‌جوری» جمع کنند. راهکار دوم این است که هزینه‌ها را کاهش دهند. آیا دولت توانایی و دانایی و شهامت دارد این راهکار را اجرایی کند و از خرج‌های بخش‌های پیدا و پنهان به‌اندازه کافی بکاهد.
راه سوم این است که‌اندازه درآمدهای پایدار و واقعی را افزایش دهد. در وضعیت فعلی راهی جز افزایش درآمد حاصل از صادرات نفت نیست و نباید روی مالیات‌های دردسرساز استوار ماند. راه چهارم این است که درآمدها و هزینه‌ها افزایش یابند و اقتصاد بزرگ‌تر شود و از کیک بزرگ‌تر هر گروه و نهادی لقمه بزرگتری بردارند. این راه نیز از سوی افزایش درآمد بسته است.
دولت اکنون نیز با بیش‌برآوردی در درآمدها روبه‌رو است و نمی‌داند چه باید کند. راه پنجم نیز کاهش درآمد و افزایش هزینه است که بر شمار و کیفیت نارضایتی‌های شهروندان می‌افزاید. در وضعیتی که دولت در آن قرار دارد و می‌داند که شاید در سال ۱۴۰۳ با روزنه‌های باز هم بسته‌تر برای درآمد بیشتر رودررو شود، کارآمدترین راه از کریدور سیاست می‌گذرد. دولت سیزدهم باید با شهروندان راستگویی پیشه کند و همه چیزهایی را که می‌شود گفت را در میان بگذارد و نیز در توزیع قدرت راه تازه‌ای بیابد.
اگرچه کارشناسان باور دارند برای این دولت راهی نمانده تا شهروندان را به کارآمدی خود امیدوار و شهروندان را مجاب کند به آن‌ها اعتماد کنند، اما جز این راهی نمانده است. در میدان اقتصاد با توجه به ۵ راه ارائه‌شده در سطرهای بالا راه‌های چندانی نمانده و جواب نخواهد داد. دولت می‌تواند از شعار دادن و به ویژه دور شدن از تندروها بخت خود را در میدان سیاست آزمایش و شهروندان را باور‌مند کند. این راه سخت، اما تنها راه است. منبع : ساعت 24