19 اسفند 1392 – سایت انقلاب اسلامی: ویکیلیکس مکاتبات وزارت امور خارجه امریکا در زمان وزارت خارجه کیسینجر را منتشر کرده است. داگلاس هِک وزیر مختار سفارت آمریکا در تهران بود. این سند به اعدام 10 نفر از اعضا و بنیانگذاران سازمان فدئیان خلق در 11 اسفند 1350 اشاره می کند. ﻣﺴﻌﻮد اﺣﻤﺪزادﻩ، ﻋﺒﺎس ﻣﻔﺘﺎﺣﯽ، ﻣﺠﻴﺪ اﺣﻤﺪزادﻩ، اﺳﺪاﷲ ﻣﻔﺘﺎﺣﯽ، ﺣﻤﻴﺪ ﺗﻮﮐﻠﯽ، ﻏﻼﻣﺮﺿﺎ ﮔﻠﻮﯼ از جمله افرادی بودند که در آن روز اعدام شدند. همینطور که در این سند ملاحظه می کنید، زبان و عملکرد استبداد یکی است. اگر در رژیم ولایت مطلقه فقیه، حمله به مطبوعات خارجی و سازمانهای دفاع از حقوق بشر روزمره است که «به چه حقی در امور ایران دخالت می کنند…»، در زمان شاه، همین روال بود و خود شاه هیچگونه اعتراض مطبوعات خارجی و افکار عمومی به اعدامهای زندانیان سیاسی را تحمل نمی کرد و فوری واکنش نشان می داد.

گزارش 9 مارس 1972 (19 اسفند 1350) هِک/ برای خواندن اصل این گزارش اینجا را کلیک کنید.

محاکمه/اعدام افراد ضد حکومت: تظاهرات دانشجویان و حمله شاه به انتقادات خارجی

1- در اعتراض به دادگاههای اخیر و مجازاتهای (بخصوص اعدامها که تا امروز به 10 تا رسیده اند) عناصر ضد حکومتی، دانشجویان دانشگاه تهران به رهبری دانشکده مهندسی در بعد از ظهر 7 مارس و با تعداد حتی بیشتری (600 نفر) در صبح 8 مارس تظاهرات برگزار کردند. اگر در 7 مارس، مدیریت دانشگاه توانست تظاهرات را بدون کمک پلیسِ مستقر در خارج دانشگاه مهار کند، ظاهرا در 8 مارس از این کار ناتوان شد و برای مدت کوتاهی، خواستار ورود پلیس ملی به دانشگاه شد. نتیجه اش برخوردهای خشونت آمیز با دانشجویان بود، البته هیج گزارشی از تلفات جدی یا درگیری نشد و دانشگاه از اوائل بعد از ظهر آرام بود.

2- گزارش شده است که در 8 مارس، چند دانشگاه غیر از دانشگاه تهران (آریامهر، ملی و پلی تکنیک) اعتصاباتی برای همدردی و پشتیبانی برگزار کرده اند اما تظاهراتی برقرار نشد. گزارشی موثق حاکی از این است که تظاهرات دانشجویان دانشگاه مشهد (6 تا از 10 اعدام شدگان اهل آن ناحیه بودند) به اندازه ای جدی بود که دانشگاه سه روز پیش بسته شد و تاکنون همچنان بسته است. (تفسیر: تعجب نخواهیم کرد اگر دولت دستور بدهد که دانشگاههای تهران تا نوروز بسته بمانند).

3- از توضیحات دانشجویان و ناظران نزدیک به محافل دانشگاهی مشهود است که خشم دانشجویان از ادامه بازداشت چند دانشجو بعنوان «ضد دولت» و حتی بیشتر، عصبانیت از دادگاههای اخیر و اعدام محکومان به فعالیت ضد دولتی، بخش بزرگی از انگیزه تظاهرات و اعتصابات همدردانه شان است. از الآن نشانه هایی از آن است که حکومت ایران، انتخاب زمان تظاهرات (شاید خود تظاهرات ها) توسط عناصری ضد دولتی را برای برآشفتن حکومت ایران در زمان بازدید صدراعظم برانت¹ می داند که انعکاس مطبوعاتی بزرگی خواهد داشت.

4- در این رابطه؛ شاید به قصد رسیدن به گوشهای دانشجویان و هوادارانشان، شاه در کنفرانس مطبوعاتی 7 مارس (با خبرنگار آلمانی) به گزارش تحریف شده خارجی درباره دادگاهها و اعدامها شدیدا حمله کرد. او چند بار به روزنامه لوموند² شدیدا حمله کرد و توجه خاصی به فراخوان لوموند برای بخشش محکومین دادگاههای جدید نشان داد. سپس با بیان این دو سئوال کلیشه ای که «آیا لوموند هرگز پرسیده است که آیا قاتلین حق کشتن مردم بیگناه را  دارند؟ آیا لوموند حتی یک بار، یک خط در محکومیت تروریستها و جنایتکارهایی که آی آر اِی³ برای قتل عام مردم فرستاده است، نوشته است؟». شاه گفت مطبوعات خارجی حق ندارند درباره مسائلی که درباره اش هیچ اطلاعی ندارند، تذکر بدهند. او مسئولیت قانونی اش را یادآوری کرد که اجازه ترور یا تجاوز به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی را نمی دهد.

هِک

…….

پانویس:

1- آقای برانت صدر اعظم آلمان بود.

2- لوموند معتبرترین روزنامه فرانسوی است.

3- ارتش جمهوریخواه ایرلند.