وقتی که صبحانه ات را آماده می کنی، به فکر دیگران باش (دانه برای کبوترها را از یاد مبر)،
وقتی که جنگ های خودت را پیش می بری، به فکر دیگران باش (فراموش نکن آنهایی که صلح را درخواست می کنند)
وقتی که قبض آب را تصفیه حساب می کنی، به فکر دیگران باش (همان ها که سر در ابرها دارند و حواس شان جای دیگر است)،
وقتی که به خانه بازمی گردی، به خانۀ خودت، به فکر دیگران باش (آدم های چادر نشین را از یاد مبر)،
وقتی که برای خوابیدن، ستاره می شماری، به فکر دیگران باش (آدم هایی سرگرمی خواب و خیال ورزی ندارند)،
وقتی که خودت را در ایما ها و کنایه بافی ها رها می کنی، به فکر دیگران باش (آنهایی که حق حرف زدن را از دست داده اند)،
وقتی که به دور شده ها فکر می کنی، به فکر خودت باش (به خودت بگو: مگر شمعی در تاریکی نیستم؟)