شنبه ۲۳ دی ۱۴۰۲ـ البته ممکن است این سخت گیری به اشکال دیگری بروز و نمود پیدا کرده و به سطوح عجیبی مثل دسته بندی خودرو‌ها بر اساس پلاک انتظامی هم کشیده شود، اما هر اتفاقی رخ دهد، احتمالا از جنس افزایش سخت گیری خواهد بود. سخت گیری‌هایی که می‌دانیم و مسئولان هم می‌دانند حتی اگر اثرگذار هم باشند، تاثیرشان موقتی است نه دائمی.
به گزارش «تابناک»، این ایده‌ای است که سال‌ها در دستور کار مسئولان مختلف قرار دارد. ایده‌ای که فرقی نمی‌کند چه حزب یا جناحی بر سر کار باشد و حتی تفاوتی ندارد که صحبت درباره کدام شهر است؛ هرجایی که کیفیت هوا افت می‌کند و آلاینده‌ها شدت می‌گیرند، مسئولانش ایده‌ای جز ایجاد محدودیت برای مردم برای رهایی از آلودگی ندارند.
ایده‌هایی که از جمله آن‌ها زوج و فرد کردن خودرو‌ها و منع تردد از در منزل که شامل پلاک‌های شخصی است نه دیگر خودر‌های آلاینده مثل ناوگان حمل و نقل عمومی و وسایل نقلیه نهاد‌ها و ارگان‌های مختلف. یا ایده توقف فعالیت‌های عمرانی که موجب تعطیلی کارگاه‌های ساختمانی و فعالیت معادن شن و ماسه می‌شود، اما خللی در پروژه‌های عمرانی شهرداری ایجاد نمی‌کند.
نسخه‌هایی که به نوعی در تهران و در جلسات مسئولان ارشد کشور ابداع شده و سالهاست سراسر کشور برای مقابله با آلودگی هوا پیچیده می‌شوند. وضعیتی که وضع قانون هوای پاک و ابلاغ آن هم موجب تغییرش نشده و آنقدر پذیرفته شده و جا افتاده است که گویی تنها کاری که برای مقابله با آلودگی هوا می‌شود کرد، سخت گیری بر مردم است.
به سخنان رئیس شورای شهر تهران دقت کنید: «استاندار تهران اعلام کرده که بسیاری از خودرو‌ها متعلق به تهران نیستند و برای مسافرکشی به پایتخت می‌آیند و باید ساماندهی شوند که ما درخواست کردیم بررسی‌ها در این زمینه صورت بگیرد. نظر بر این بود که به دلیل آلودگی هوا طرح جدید ترافیک سخت‌گیرانه‌تر باشد.»
این بریده‌ای از اظهار نظر مهدی چمران درباره طرح جدید ترافیک پایتخت است که هنوز به شورای شهر اعلام نشده، اما مشخص است که دستور کار اصلی آن، افزایش سخت گیری بر مردم است. ایده‌ای که لابد قرار است به افزایش محدوده طرح ترافیک یا گسترش محدوده طرح کاهش (LEZ یا همان زوج و فرد قدیم!) منجر شود یا افزایش عوارض یا جریمه ورود به این طرح‌ها را به دنبال داشته باشد.
البته ممکن است این سخت گیری به اشکال دیگری بروز و نمود پیدا کرده و به سطوح عجیبی مثل دسته بندی خودرو‌ها بر اساس پلاک انتظامی هم کشیده شود، اما هر اتفاقی رخ دهد، احتمالا از جنس افزایش سخت گیری خواهد بود. سخت گیری‌هایی که می‌دانیم و مسئولان هم می‌دانند حتی اگر اثرگذار هم باشند، تاثیرشان موقتی است نه دائمی.
به عبارت بهتر، در حالی که همگان می‌دانیم کاهش آلودگی هوا با افزایش حمل و نقل عمومی، بهبود کیفیت سوخت و خودرو، توسعه حمل و نقل پاک، افزایش فضای سبز، جابجایی صنایع از پیرامون شهر‌ها و دستورکار‌های اساسی و بنادین رقم خواهد خورد، ظاهرا برای مسئولان ایده‌ای دم دستی‌تر و ساده‌تر از برخورد با مردم و سخت گیری به ایشان وجود ندارد.
رویکرد عجیبی که آنقدر جا افتاده و مورد وثوق مسئولان در سطوح مختلف است که وقتی خبر می‌رسد بسیاری از دوربین‌های طرح ترافیک و آلودگی هوا در تهران از کار افتاده و حدود ۶۸ درصد از دوربین‌هایی که قرار است ترافیک و آلودگی هوای تهران را کنترل کنند غیرفعال هستند، تعمیر و به مدار بازگرداندن این دوربین‌ها اولویت مسئولان نمی‌شود و به جایش ایده اجرای طرح ترافیک سخت گیرانه‌تر را در دستور کار قرار می‌دهند!
وضعیت تامل برانگیزی که بعید است تاکید مکرر رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و یا حتی مسئولان قضایی بر ضرورت اجرای قانون جامع هوای پاک و شناسایی، معرفی و مجازات متخلفان از این قانون، تغییری در آن به وجود آورد و دور از انتظار نیست که به زودی جزییات طرح ترافیکی تازه‌ای را برای تهران بشنویم که سخت گیرانه‌تر است. طرحی که به مانند طرح‌های قبلی، به سرعت در شهر‌های دیگر کپی برداری خواهد شد تا بار دیگر ثابت شود که سخت گیری به مردم، اولین و ساده‌ترین راهکار مسئولان است.