دیویس روز شنبه به طور مختصر از پردیس Auraria در مرکز شهر دنور بازدید کرد تا از اصرار دانشجویان در فراخوان آتش بس در غزه تجلیل کند.

گزارش از ریکا برونلین 27 آوریل 2024 در مجله سان

 دیویس از پایداری دانشجویان در حمایت از صلح در غزه تجلیل کرد و به حضار گفت که تلاش‌های آنها تغییرات مورد نیاز برای آزادی فلسطینیان را به پیش خواهد برد.

در چند دقیقه ای که آنجلا دیویس، فعال سیاسی قدیمی، بعد از ظهر شنبه با معترضان دانشجویی در دنور زیر آسمان خاکستری صحبت کرد، او تلاش های آنها را به عنوان کسانی که مسئول تغییری هستند که جهان مدت هاست به آن نیاز دارد، تشویق کرد و آن را “لحظه ای که داریم” نامید که همه منتظر آن بودند.

دیویس، یک استاد و نویسنده مشهور که بخشی از حزب کمونیست و حزب پلنگ سیاه بود، در پردیس Auraria در مرکز شهر دنور توقف کرد، جایی که دانشجویان، اساتید و اعضای جامعه از پنجشنبه تظاهرات کردند و خواستار شدند – واقع در پردیس – دانشگاه کلرادو شرکت های فعال در اسرائیل را کنار بگذارد. از 7 اکتبر، اسرائیل پس از حمله افراد مسلح به اسرائیل و کشته شدن بیش از 1200 نفر، با حماس وارد جنگ شده است.

دیویس روز جمعه پس از سخنرانی در کالج کلرادو در جمع بیش از 200 نفر از دانشگاه گفت: “من می خواهم تاکید کنم که این برای تاریخ چه معنایی دارد.” همانطور که تصور می کنید این دوره 10 سال، 20 سال، 50 سال آینده روایت می شود، شما بازیگران تاریخی خواهید بود که امکان پیشرفت در مبارزه با صهیونیسم، مبارزه برای آزادی فلسطین را فراهم کردید.”

حضار سخنان او را با تشویق های زیادی پذیرفتند و او به آنها گفت – همراه با همتایان خود در دانشگاه های سراسر کشور، مانند دانشگاه کلمبیا، دانشگاه براون و دانشگاه نیویورک – برای پیشبرد کار خود برای آزادی فلسطین قیام می کنند.

 بازگشت به دهه 1960

معترضان در اطراف او جمع شدند و مشتاق اظهارات او بودند و او از تمرکز آنها بر ایستادن در همبستگی با غزه در کنار دانشجویان کالج در سراسر کشور قدردانی کردند.

دیویس گفت: «نمی‌توانم به شما بگویم چه احساسی در من ایجاد می‌کنید، زیرا پس از چندین دهه تلاش، متوجه شدم که این همان چیزی است که ما برای آن تلاش کرده‌ایم و من اینجا ایستاده‌ام نه به عنوان یک فرد، بلکه برای شهادت. همه کسانی که در این مبارزه برای ایجاد همبستگی با فلسطین، عدالت برای فلسطین، آزادی برای فلسطین نقش داشته اند. و اگر فلسطین بتواند آزاد باشد، پس کل جهان می تواند آزاد باشد.»

دانش‌آموزان به پایان سخنرانی دیویس با شعاری پاسخ دادند که از چهار طرف بلند شد: «غزه، غزه، تو برخیز. فلسطین هرگز نخواهد مرد.»

علیرغم ده‌ها دستگیری بعد از ظهر جمعه ، تظاهرکنندگان دانشجویی به ماندن در اردوگاه جمعه شب و شنبه ادامه دادند و در چادرهای خود در میان رعد و برق که صبح شنبه به برف تبدیل شد و در بعد از ظهر کم شد، در چادرهای خود ایستادند. انرژی دانشجویان هرگز از بین نرفت زیرا آنها در مجموعه ای از خواسته هایی که به دانشگاه کلرادو داده اند حل و فصل می شوند: ملاقات با صدراعظم میشل مارکس در دو هفته آینده، شفافیت در مورد روابط دانشگاه با شرکت های فعال در اسرائیل و بیانیه دانشگاه با پیوستن به دانشجویان در خواست آتش بس و محکومیت نسل کشی در غزه.

تظاهرکنندگان دانشجو در اولین ساعات آخر هفته وقت خود را تلف نکردند و برای یک روز دیگر فعال – و خیس – که برای حمایت از غزه گرد هم آمدند، آماده شدند. آن‌ها در سراسر زمین لجن‌آلود می‌چرخیدند و به یکدیگر کمک می‌کردند تا چادرهای جدیدی را برپا کنند، آن‌هایی که شب را پشت سر گذاشته‌اند، را خشک کنند، برف را پاک کنند و اطمینان حاصل کنند که همه لوازم مورد نیاز برای نگهداری اردوگاه را دارند.

تعداد معترضان در طول روز همچنان افزایش یافت و از چند ده صبح به دست کم چند صد دانشجو و اعضای جامعه که بعد از ظهر در اطراف صفی از سخنرانان جمع شده بودند در حالی که زیر چترها، پانچوها، کلاه ها و کاپشن ها جمع شده بودند، افزایش یافت. در یک لحظه، آنها در آواز بلند شدند: «صدای خود را بالاتر و بالاتر می بریم. دیگر جنگی نیست. ما خواستار آتش بس هستیم.»

شعارهای دیگر در لحظاتی بین هر یک از سخنرانان بالا گرفت و معترضان فریاد زدند: «از یمن تا فلسطین، امپریالیسم جنایت است. از فلسطین تا مکزیک، همه این دیوارها باید از بین بروند.»

سخنان دیویس به دنبال اظهارات پرشور رهبران کلورادو بود که از دانشجویان دنور برای پیوستن به دانشگاه های دیگر در سراسر کشور برای درخواست از ایالات متحده برای پایان دادن به حمایت خود از اسرائیل در حمله به غزه تشکر کردند.

معترضان در میان رعد و برق جمعه شب و برف صبح شنبه در محوطه دانشگاه ماندند و حتی پس از دستگیری حدود 40 معترض در روز جمعه از تظاهرات خودداری کردند.

ایمان جوده، نماینده ایالت، فلسطینی و دموکرات شفق قطبی، رهبران ایالتی و ملی را در گوش ندادن و همکاری با دانشجویان در دانشگاه های مدافع صلح در غزه محکوم کرد و گفت که آنها میراث کلرادو و کشور را نقض کرده اند.

او به حضار گفت: «مشکل اینجاست. ما خواسته‌های خود را برده‌ایم، این میراث را به سالن‌های کنگره، به صاحبان قدرت و کسانی که آن قوانین را وضع می‌کنند، برده‌ایم. و با چه چیزی ملاقات کرده ایم؟ خشونت، ظلم، بی احترامی، درها به روی ما بسته است.»

جوده گفت: «اما اکنون این اعتراض را به سالن‌های دانشگاه‌هایمان می‌بریم. «اگر رهبران ما نتوانند تغییری را که ما باید در واشنگتن ببینیم ایجاد کنند، ما آن را از معلمان خود مطالبه خواهیم کرد. ما می خواهیم مطالبه کنیم که این چیزی است که آنها آموزش می دهند: آنها حقیقت را آموزش می دهند، آنها تاریخ را آموزش می دهند و می آموزند که نسل کشی نباید میراث این ملت باشد.

ممکن است با اندکی دستگیری و محرومیت از حقوق قانونی خود مواجه شویم.

در همین حال، اعضای جامعه در طول روز در محوطه دانشگاه حاضر شدند تا غذا، قهوه و سایر مایحتاج اولیه را به معترضان برسانند و هر کاری که از دستشان بر می‌آمد برای کمک به افراد حاضر در اردوگاه برای ادامه تحمل عناصر انجام دادند. آن‌ها پیتزا، پودینگ برنج خانگی گرم، بانداژ گاز، گرمکن دستی و پانچو آوردند. حتی یک زن پیشنهاد کرد جوراب های خیس را از معترضان بگیرد تا آنها را بشوید.

در میان اهداکنندگان، آلیسون کریمسکی، ساکن لس آنجلس بود که قصد دارد در ماه ژوئیه به دنور نقل مکان کند و صبح روز شنبه در حین بازدید، چهار نفر را متوقف کرد.

کریمسکی با دوستانش و ماتش، میرو، آمد، که آماده استقبال از تظاهرکنندگانی بود که به آرامشی نیاز داشتند که فقط یک سگ می تواند فراهم کند. کریمسکی پتو، حوله، جوراب، دستمال کاغذی، پانچو و یک بسته ماسک به دانش آموزان اهدا کرد.

او گفت: «من کاملاً از اینکه مردم چقدر سخت کوش و ثابت قدم در دفاع از فلسطینی ها بوده اند و به ویژه به عنوان یک فرد یهودی، دیدن تلاقی صهیونیسم و ​​یهودیت برای من بسیار ترسناک است، ناراحت هستم. «و این که می‌بینم بسیاری از مردم بلند می‌شوند و می‌گویند، «نه، این چیزی نیست که یهودیت درباره آن باشد، ذهن من را متاثر می‌کند. این چیزی نیست که مردم در مورد آن هستند.»

کریمسکی گفت که تظاهرات طرفداران فلسطینی که محوطه دانشگاه‌ها را در سراسر کشور فراگرفته است، شبیه چیزی است که او در طول عمرش تجربه نکرده است. او تظاهرات‌ها را با تظاهرات علیه جنگ ویتنام مقایسه می‌کند که درباره آن در کتاب‌های تاریخ خوانده است.

او گفت که پردیس‌های کالج به عنوان یکی از امیدوارکننده‌ترین مکان‌ها برای تسریع تغییر هستند.

کریمسکی گفت: «امیدوارم مردم شروع به گوش دادن کنند، و از نظر تاریخی شاهد بوده‌ایم که پردیس‌های دانشگاهی می‌توانند بیشترین تأثیر را داشته باشند و در آن زمان است که تغییر واقعاً شروع می‌شود».

دیگرانی که روز شنبه به تظاهرات خود ادامه دادند، مستقیماً از زندان به محوطه دانشگاه بازگشتند، از جمله پل نلسون، کارشناس ارشد دانشگاه ایالتی متروپولیتن دنور.

چادرها در 27 آوریل 2024 در Tivoli Quad در پردیس Auraria در مرکز شهر دنور پس از رعد و برق شدید که به بارش برف تبدیل شد همچنان پابرجا هستند. این چادرها بخشی از اردوگاهی است که روز پنجشنبه توسط دانشجویان ایجاد شده است که به عنوان راهی برای همبستگی با غزه در بحبوحه جنگ با اسرائیل که در اکتبر 2023 آغاز شد، تظاهرات می کنند.

نلسون، 25 ساله، همچنین به بخش دنور از دانشجویان برای یک جامعه دموکراتیک، سازمان پیشرو پشت اعتراضات حامی فلسطینیان تعلق دارد.

نلسون گفت که او در میان تقریباً 40 معترض بود که بعد از ظهر جمعه دستگیر شدند، زیرا دانشجویان شروع به شعار دادن به پلیس کردند: «ما در اینجا شورش نمی بینیم. چرا در لباس ضد شورش هستید؟»

او گفت که پلیس او را گرفت و در حالی که بازویش به یک معترض دیگر متصل بود، او را برد. در حالی که نلسون گفت که ترسیده است، او همچنین خاطرنشان کرد که روحیه در اتوبوس حامل تظاهرکنندگان همچنان بالاست و دانشجویان به خود یادآوری می کنند که آنها “در سمت راست” هستند.

نلسون گفت که دانشجویانی که در راه دستگیر شدن بودند، از همسالان خود که در دانشگاه‌های سراسر کشور مانند دانشگاه کلمبیا در نیویورک تظاهرات می‌کردند، شجاعت گرفتند.

آنها همچنین در حالی که برای بقا و آتش بس مبارزه می کنند، از فلسطینی ها قدرت می گیرند.

نلسون که پانچوی نیمه شفافی به تن داشت، گفت: «آنها به مقاومت ادامه می دهند. آنها به مبارزه ادامه می دهند و بنابراین ما می توانیم با کمی برف روبرو شویم. اگر به معنای ایستادن در کنار مردم فلسطین و آرمان عادلانه آنها برای آزادی ملی باشد، می‌توانیم با اندکی دستگیری و محرومیت از حقوق قانونی خود در دانشگاه مواجه شویم.»

لوسیا فست، دانش‌آموز 19 ساله دوم در دانشگاه MSU دنور، صبح شنبه پس از آزادی از زندان حوالی ساعت 11 شب جمعه، به تیوولی کواد بازگشت. او گفت که بازوهایش به دلیل بیرون کشیدن او از زمین توسط پلیس کبود شده است. او و همسالانش را قبل از سوار شدن به اتوبوس زیپ بستند و دستبند زدند.

با این حال، فیست، 19 ساله، دریغ نکرد که پا به محوطه دانشگاه بگذارد تا از جایی که اعتراض خود را متوقف کرد، ادامه دهد.

مجموعه‌ای از چادرها و پناهگاه‌های برزنتی در 27 آوریل 2024 در تیوولی کواد در پردیس اوراریا در مرکز شهر دنور نشسته‌اند، در حالی که معترضان دانشجویی برای ادامه تظاهرات برای فلسطینی‌هایی که در غزه جنگ‌زده زندگی می‌کنند، با شهامت باران، رعد و برق و برف را تحمل کردند. حدود 40 معترض روز جمعه دستگیر شدند، اما این امر باعث نشد که برخی از آنها پس از آزادی از زندان به دانشگاه بازگردند تا به صدای خود برای صلح در غزه ادامه دهند. (اریکا برونلین، کلرادو سان)

او گفت: «اینکه بتوانیم به صورت فردی در سازمان خود، در جامعه ما پیشرفت کنیم و همچنین دیدن جوامع ما برای دانش آموزان در این راه، توانمند است. بدیهی است که بسیار ناامید کننده است اما غیرمنتظره نیست که دانشگاه ها و پلیس ما و آن گروه های دیگر از ما حمایت نکرده اند و به شدت با آنها مخالفت شده اند.

فیست افزود، دانشجویان تا زمانی که خواسته‌هایشان برآورده نشود، صرف نظر از اینکه تا چه مدت باید در بیرون از خانه بخوابند، به خاطر همبستگی با فلسطینی‌ها، در حالی که فعالانی را که پیش از آنها از جمله دیویس دنبال می‌کنند، ادامه می‌دهند، عقب نشینی نخواهند کرد.

دیویس با استناد به سخنان خود به دانشجویان گفت: «فلسطین آزمونی اخلاقی برای مبارزه علیه عدالت در همه جای جهان است، و این لحظه ای است که نشانگر پیشرفتی در تلاش برای بدنام کردن صهیونیسم، به چالش کشیدن صهیونیسم و ​​به چالش کشیدن مؤثر صهیونیسم است». دوست فقید، نویسنده آمریکایی جون جردن. “و من این احساس را دارم که ما در آن جهت حرکت می کنیم.”

توضیح: آنجلا ایوون دیویس (زاده ۲۶ ژانویه ۱۹۴۴ در بیرمنگام ، آلاباما ) یک فعال حقوق مدنی ، فیلسوف ، دانشمند و نویسنده آمریکایی است . زن آفریقایی آمریکایی در دهه 1970 به چهره نمادین جنبش قدرت سیاه و چپ جدید تبدیل شد . او یکی از اعضای برجسته رهبری حزب کمونیست ایالات متحده آمریکا بین دهه 1960 و 1980 بود.