در نخستین ساعات روز جمعه ۱۳ ژوئن (۲۳ خرداد)، هم‌زمان با آغاز حملات اسرائیل به ایران، نامه‌ای به رسانه‌های فعال در اسرائیل ارسال شد که امضای سرتیپ کوبی ماندلبلیت، رئیس واحد سانسور نظامی اسرائیل، پای آن بود.
در این نامه که نسخه‌ای از آن در سایت «چشم هفتم»، گروه مستقل و ناظر رسانهای در اسرائیل منتشر شده، فهرستی از موضوعاتی ارائه شد که «پیش از بازبینی، انتشار آن ممنوع است» و از رسانه‌ها خواسته شد این موارد را علاوه بر «دستورالعمل‌های قبلی سانسور در طول جنگ» در نظر داشته باشند.
این فهرست از جمله شامل مسائل عملیاتی، اطلاعاتی، آمادگی دفاعی، خسارات به اسرائیل و نقاط ضعف آن در دفاع و حمله می‌شود و در آن تاکید شده است که گزارش درباره «خسارت به سایت‌های استراتژیک و پایگاه‌های ارتش اسرائیل» مشمول بازبینی قبل از انتشار می‌شود.
هر چند بعضی خبرنگاران در اسرائیل می‌گویند چنین محدودیت‌هایی که در زمان جنگ‌ها تشدید می‌شود، ممکن است به طور کامل اجرا نشود، اما این نامه پنجره‌ای به ساختار پیچیده و نظام‌مند سانسور نظامی و امنیتی در اسرائیل باز می‌کند؛ نظامی که ریشه‌های آن حتی به پیش از تشکیل کشور اسرائیل برمی‌گردد و تا امروز، با وجود تحولات رسانهای و دیجیتال، همچنان به کار خود ادامه داده است.
نظام سانسور در اسرائیل، به عنوان یک کشور دموکراتیک، همواره با انتقادهایی روبرو بوده است، چه از سوی فعالان و رسانه‌های داخلی و چه سازمان‌ها و گروه‌های بین‌المللی مدافع حقوق مطبوعات. اما مدافعان آن، با اشاره به لزوم حفظ امنیت ملی اسرائیل در مقابل تهدیدهای بی‌شمار، وجود آن را ضروری می‌دانند.
.
بی بی سی