توضیح انقلاب اسلامی: مقاله ای که ترجمه آن را در زیر می خوانید گزارش مفصل و تحقیقی است که سایت انترسپت در باره ادعای تجاوز به زنان اسرائیلی به دنیال حمله حماس به اسرائیل در روز 7 اکتبر 2023 بتاریخ 29 فوریه 2024منتشر کرده است. ادعای تجاوز با مقاله نیویورک تایمز بتاریخ 28 دسامبر 2023 تحت عنوان «فریادهای بی کلام» به یک “واقعیت پذیرفته شده” تبدیل شد و بمب خبری شد که تلاش های جنگی اسرائیل را در زمانی که حتی برخی از متحدان اسرائیل نسبت به قتل عام گسترده غیرنظامیان در غزه ابراز نگرانی می کردند، تقویت کرد. Jeremy Scahill, Ryan Grim, Daniel Boguslaw  سه محقق انترسپت در اینباره موشکافی کرده و به این نتیجه می رسند که پشت این واقعیت هیچ شاهد و سند و مدرک و گواهی پزشکی وجود ندارد. جزئیات این تحقیق را در زیر می خوانید. ترجمه این متن به معنی دفاع از حقیقت و مبارزه با تقلب خبری است نه دفاع از حماس و یا گروهی دیگر. در این نوشته به بررسی مقاله نیویورک تایمز پرداخته شده است که در آن ادعا شده بود حماس از تجاوز جنسی بعنوان حربه جنگی استفاده کرده است.

https://theintercept.com/2024/02/28/NEW-YORK-TIMES-ANAT-SCHWARTZ-OCTOBER-7/

آنات شوارتز Anat Schwartz  مسئله داشت

آنات شوارتز فیلمساز اسرائیلی و مقام اطلاعاتی سابق نیروی هوایی از سوی نیویورک تایمز مامور شده بود تا با برادرزاده شریک زندگی اش، آدام سلا Adam Sella ، و جفری گتلمن Jeffrey Gettleman ، خبرنگار کهنه کار تایمز، در باره خشونتهای جنسی که توسط حماس در ۷ اکتبر انجام شده که می تواند در نحوه درک جهان از جنگ جاری اسرائیل در نوار غزه تاثیرگذار باشد، تحقیق کند. در ماه نوامبر، مخالفت جهانی علیه کارزار نظامی اسرائیل که هزاران کودک، زن و سالخورده را کشته بود، افزایش یافت.

شوارتز در رسانه های اجتماعی خود – که تایمز از آن زمان تاکنون گفته است در حال بررسی آن است -، توییتی را پسندید که می گفت اسرائیل باید «نوار غزه را به یک کشتارگاه تبدیل کند». در این پیام آمده است: “در مسیر پیروزی، هر هنجاری را زیر پا بگذارید». «آنهایی که در مقابل ما هستند حیواناتی انسانی هستند که از زیر پا گذاشتن حداقل قوانین دریغ نمی کنند”.

با این حال، نیویورک تایمز قوانین و هنجارهایی دارد. شوارتز هیچ تجربه گزارش نویسی قبلی نداشت. شوارتز در مصاحبه ای در پادکست در ۳ ژانویه که توسط کانال ۱۲ اسرائیل تهیه شده و به زبان عبری بود، گفت که شریک گزارشگر او، گتلمن، اصول اولیه روزنامه نگاری را برای او توضیح داده است.

بگفته او  گتلمن، نگران بود زیرا «برای هر موضوع جزئی نیز که در مقاله قرار می‌دهیم، حداقل دو منبع باید داشته باشیم، تا اطلاعات قابل بررسی باشند. آیا مدرک پزشکی قانونی داریم؟ آیا شاهد عینی داریم؟ جدا از اینکه به خواننده خود بگوییم «این اتفاق افتاده»، چه می توانیم بگوییم؟ آیا می توانیم بگوییم چه اتفاقی برای چه کسی افتاده است؟”

آیا شاهدان بصری داریم؟ شوارتز گفت که در ابتدا تمایلی به پذیرش این مأموریت نداشت زیرا نمی خواست به تصاویر بصری حملات احتمالی نگاه کند و به دلیل اینکه تخصص لازم برای انجام چنین تحقیقاتی را نداشت.

او می گوید: «قربانیان تجاوز جنسی زنانی هستند که چیزی را تجربه کرده اند و سپس می آیند و در مقابل زنی مثل من می نشیند؛ به هر حال من کی هستم؟ من هیچ صلاحیتی ندارم».

او در مصاحبه پادکست توضیح داد، با این وجود، او شروع به کار با گتلمن روی موضوع کرد. گتلمن، خبرنگار برنده جایزه پولیتزر، یک خبرنگار بین‌المللی است و وقتی به دفتری فرستاده می‌شود، با دستیاران خبری و فریلنسرها روی ماجرا‌ها کار می‌کند. در این مورد، چندین منبع تحریریه آشنا با این روند گفتند که شوارتز و سلا اکثریت قریب به اتفاق گزارش‌ها میدانی را انجام دادند، در حالی که گتلمن بر روی کادربندی و نوشتن مقاله تمرکز داشت.

حاصل گزارش که در اواخر دسامبر با عنوان «فریادهای بی کلام» درباره اینکه چگونه حماس خشونت جنسی را در 7 اکتبر به سلاح تبدیل کرد، منتشر شد. این بمبی بود که تلاش های جنگی اسرائیل را در زمانی که حتی برخی از متحدان اسرائیل نسبت به قتل عام گسترده غیرنظامیان در غزه ابراز نگرانی می کردند، تقویت کرد. در اتاق خبر، این مقاله از سوی سردبیران تحسین شد، اما از سوی دیگر روزنامه نگاران تایمز با تردید مواجه شد.

پادکست مهم روزنامه، “The Daily”  تلاش کرد تا مقاله را به یک قسمت تبدیل کند، اما همانطور که The Intercept قبلا گزارش داده بود، نتوانست از یک بررسی واقعی عبور کند. (در بیانیه ای که پس از انتشار دریافت شد، سخنگوی تایمز گفت: ” پادکست “The Daily”   را به دلیل نقص در بررسی واقعیت حذف نکرده ایم”).

ترس کارمندان تایمز که از پوشش این روزنامه درباره غزه انتقاد کرده اند این است که شوارتز قربانی شکستی بسیار بزرگتر شود. او ممکن است دشمنی با فلسطینی‌ها داشته باشد، تجربه کافی در روزنامه‌نگاری تحقیقی نداشته باشد، و فشارهای متناقضی بین طرفداران تلاش‌های جنگی اسرائیل و گزارش‌گر روزنامه تایمز احساس کند، اما شوارتز به خود و سلا مأموریت نداد تا یکی از مهم‌ترین داستان‌های جنگ را گزارش کنند، بلکه رهبران ارشد نیویورک تایمز این کار را کردند.

شوارتز در مصاحبه ای با رادیو ارتش اسرائیل در 31 دسامبر همین را گفت: «نیویورک تایمز گفت: «بیایید در مورد خشونت جنسی تحقیق کنیم». او گفت: «بیشتر این بود که آنها باید من را متقاعد می کردند». میزبان او صحبتش را قطع کرد: «این پیشنهاد نیویورک تایمز بود، کل ماجرا؟ او گفت:«بی چون و چرا. بی چون و چرا. به طور مشخص. البته.» روزنامه ۲۰۰ درصد از ما حمایت کرد و زمان، سرمایه و منابع را در اختیار ما قرار داد تا این تحقیقات را تا آنجا که لازم است به طور عمیق دنبال کنیم.

اندکی پس از شروع جنگ، برخی از سردبیران و خبرنگاران شکایت کردند که استانداردهای تایمز آنها را از اطلاق حماس به عنوان “تروریست” منع می کند.

دپارتمان استاندارد روزنامه که به مدت 14 سال توسط فیلیپ کوربت Philip Corbett اداره می شد، مدت ها استدلال کرده بود که حماس بیشتر از آنکه یک گروه تروریستی بدون تابعیت باشد، بالفعل مدیر یک منطقه خاص است. قتل عمدی غیرنظامیان برای برچسب زدن یک گروه به عنوان تروریست کافی نیست، زیرا این برچسب می تواند به طور گسترده اعمال شود.

به گفته منابع تحریریه، کوربت، پس از ۷ اکتبر، از سیاست خود در برابر فشارها دفاع کرد، اما شکست خورد. در ۱۹ اکتبر، ایمیلی از طرف جو کان، سردبیر اجرایی، مبنی بر اینکه کوربت خواسته است از سمت خود کناره گیری کند، ارسال شد.

هئیت مدیره تایمز گفت که : «پس از 14 سال نماد استانداردهای تایمز بودن ، فیل کوربت به ما گفت که می‌خواهد کمی عقب‌نشینی کند و به شخص دیگری اجازه دهد نقش اصلی را در این تلاش حیاتی بر عهده بگیرد.». سه منبع تحریره گفتند که این اقدام با فشارهایی که او برای کاهش پوشش به نفع اسرائیل تحت آن قرار داشت، مرتبط است. یکی از پست‌های رسانه‌های اجتماعی که شوارتز پسندیده بود و باعث انتقاد تایمز شد، این موضوع را مطرح  می کرد که برای اهداف تبلیغاتی اسرائیل، حماس باید همیشه به دولت اسلامی تشبیه شود. یکی از سخنگویان تایمز به The Intercept گفت: “درک شما در مورد فیل کوربت کاملاً نادرست است. در بیانیه ای که پس از انتشار دریافت شد، «فیل حتی قبل از اینکه جو کان در ژوئن ۲۰۲۲ سردبیر شود، درخواست تغییر پست کرده بود. و مطلقاً ربطی به اختلاف بر سر پوشش نداشت.”

از زمان افشای فعالیت‌های اخیر شوارتز در رسانه‌های اجتماعی، نوشته ای با امضای او در روزنامه منتشر نشد و او در جلسات تحریریه شرکت نکرده است. این روزنامه گفت که بررسی “لایک” او در رسانه های اجتماعی در حال انجام است. یکی از سخنگویان تایمز گفت، این «لایک‌ها» نقض غیرقابل قبول خط‌مشی روزنامه ما هستند.

بزرگترین رسوایی ممکن است خود گزارش، روندی که منجر به انتشار آن شد، و تاثیر تغییر دهنده آن بر زندگی هزاران فلسطینی باشد که مرگ آنها با ادعای خشونت جنسی سیستماتیک سازماندهی شده توسط حماس، که روزنامه مدعی است محکوم کرده است، توجیه شده است.

یکی دیگر از خبرنگاران ناامید تایمز که به عنوان سردبیر نیز در آنجا کار می کرد، گفت: «بسیاری از توجه ها به طور طبیعی و به درستی معطوف شوارتز خواهد بود، اما این به وضوح تصمیم بد سردبیری است که تمام کارهای عالی دیگری که بطور خستگی ناپذیر در روزنامه انجام شده اند- هم مرتبط و هم کاملاً بی ارتباط با جنگ-، که می توانند خوانندگان ما را به چالش بکشند و استانداردهای ما را برآورده کنند را تضعیف می کند.

مصاحبه پادکست کانال ۱۲ با شوارتز که The Intercept آن را از عبری ترجمه کرد، دریچه ای را به روند گزارش داستان بحث برانگیز باز می کند و نشان می دهد که ماموریت نیویورک تایمز تقویت یک روایت از پیش تعیین شده بود. در پاسخ به سؤالات The Intercept درباره مصاحبه پادکست شوارتز، سخنگوی نیویورک تایمز از چارچوب مقاله پرفروش که شواهد نشان می‌دهد «حماس از خشونت جنسی بعنوان سلاح استفاده کرده است»، این ادعا را ملایم‌تر کرد که «ممکن است استفاده سیستماتیک از تجاوز جنسی وجود داشته باشد».

فیل پن، سردبیر تایمز اینترنشنال در بیانیه ای گفت که از این کار حمایت می کند. او گفت: «خانم شوارتز بخشی از یک فرآیند دقیق گزارش و ویرایش بود».

او کمک های ارزشمندی کرد و ما هیچ مدرکی مبنی بر تعصب در کار او ندیدیم. ما به صحت گزارش خود اطمینان داریم و از تحقیقات تیم حمایت می کنیم. اما همانطور که گفتیم، «لایک‌های پیگیر او در پست‌های توهین‌آمیز در شبکه‌های اجتماعی، که پیش از همکاری او با ما است، غیرقابل قبول است».

پس از انتشار آن مقاله، شوارتز که به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد، در توییتی از تایمز به خاطر “حمایت از مقالات مهمی که منتشر کرده ایم” تشکر کرد. او افزود: «حملات اخیر علیه من، من را از ادامه کار بازنخواهد داشت. شوارتز درباره فعالیت خود در رسانه های اجتماعی گفت: «من درک می کنم که چرا افرادی که من را نمی شناسند از “لایک” سهویی که در 10/7 فشار دادم، آزرده خاطر شدند و برای آن عذرخواهی می کنم». حداقل سه مورد از “لایک” او مورد بررسی عمومی قرار گرفته است.

در مصاحبه پادکست، شوارتز تلاش های گسترده خود را برای دریافت تاییدیه از بیمارستان های اسرائیل، مراکز بحران تجاوز جنسی، مراکز بهبودی تروما، و خطوط تلفن تجاوز جنسی در اسرائیل، و همچنین ناتوانی او در دریافت یک تاییدیه از هر یک از آنها توضیح می دهد. سخنگوی تایمز پس از اینکه The Intercept قسمت پادکست کانال 12 را مورد توجه روزنامه قرار داد، اذعان کرد: «به او گفته شد که هیچ شکایتی از تجاوز جنسی وجود نداشته است. با این حال، این فقط اولین قدم از تحقیقات او بود. این سخنگو تاکید کرد: «او سپس آشکار شدن شواهد، شهادت‌ها و شواهد نهایی مبنی بر استفاده سیستماتیک از تجاوز جنسی را توصیف می کند.»

او جزئیات مراحل تحقیقاتی خود را شرح می دهد و بر استانداردهای سختگیرانه تایمز برای تأیید شواهد و همچنین جلسات با خبرنگاران و سردبیران برای بحث در مورد موضوعات عمیق و تفکر انتقادی در مورد داستان تأکید می کند.

مسئله هرگز این نبود که آیا تجاوز جنسی فردی ممکن است در 7 اکتبر رخ داده باشد یا خیر. تجاوز جنسی در جنگ غیرمعمول نیست، و همچنین در آن روز صدها غیرنظامی بودند که در «موج دوم» از غزه به اسرائیل سرازیر شدند و در آشوب و خشونت شرکت کردند.

مسئله اصلی این است که آیا نیویورک تایمز شواهد محکمی برای حمایت از ادعای خود ارائه کرده است که می‌گوید جزئیات جدیدی گزارش شده است که «ثابت می‌کند که حملات علیه زنان رویدادهای منفرد نبوده، بلکه بخشی از یک الگوی گسترده‌تر خشونت مبتنی بر جنسیت در 7 اکتبر بوده است».- ادعایی که در تیتر آن آمده بود که حماس عمدا خشونت جنسی را به عنوان سلاح جنگی به کار گرفته است.

شوارتز کار خود را در مورد خشونت 7 اکتبر در جایی که می توان انتظار داشت، با تماس با تاسیسات تعیین شده “اتاق 4” در 11 بیمارستان اسرائیل که قربانیان احتمالی خشونت جنسی، از جمله تجاوز جنسی را معاینه و درمان می کنند، آغاز کرد. او در مصاحبه پادکست به یاد می آورد که اولین چیزی که با همه آنها تماس گرفتم، و آنها به من گفتند: “نه، هیچ شکایتی از تجاوز جنسی دریافت نشده است.” «من مصاحبه های زیادی داشتم که به جایی نرسید.  مثلاً به انواع بیمارستان‌های روانی می‌رفتم، جلوی کارکنان می‌نشستم، همه آنها کاملاً به مأموریت متعهد هستند و هیچ‌کس قربانی تجاوز جنسی را ملاقات نکرده بود. گام بعدی تماس با مدیر خط تلفن تجاوز جنسی در جنوب اسرائیل بود که به همان اندازه بی نتیجه بود. مدیر به او گفت که آنها هیچ گزارشی از خشونت جنسی ندارند. او این تماس را یک «مکالمه دیوانه‌وار و عمیق» توصیف کرد که در طی آن بر موارد خاصی پافشاری کرد. کسی با شما تماس گرفت؟ چیزی شنیدی؟» او به یاد آورد که پرسید “چطور ممکن بود که نکرده باشی؟”

زمانی که شوارتز تلاش های خود را برای یافتن شواهد تجاوز جنسی آغاز کرد، اولین اتهامات خاص تجاوز جنسی شروع شد. فردی بدون نام که در مصاحبه های رسانه ای به عنوان امدادگر از واحد پزشکی نیروی هوایی اسرائیل 669 معرفی شد، ادعا کرد که شواهدی دیده است که نشان می دهد دو دختر نوجوان در کیبوتز نهال اوز در اتاق خواب خود مورد تجاوز قرار گرفته و به قتل رسیده اند. این مرد اما ادعاهای جنجالی دیگری را مطرح کرد که گزارش او را زیر سوال برد.

او مدعی شد که نجات‌دهنده دیگری نوزادی را که چندین ضربه چاقو خورده بود، «از زباله بیرون آورد». او همچنین گفت که «جملات عربی را دیده است که روی ورودی خانه‌ها با خون مردمی که در خانه‌ها زندگی می‌کنند نوشته شده است… ». چنین پیام‌هایی وجود ندارد و دروغ داستان کودک در سطل زباله افشا شده است. مشکل بزرگتر این بود که هیچ دو دختری در کیبوتز با توضیحات منبع مطابقت نداشتند. در مصاحبه های بعدی، او مکان را به   کیبوتز بئری  Kibbutz Be eriتغییر داد. اما همانطور که Mondoweiss گزارش داد، هیچ قربانی که در آنجا کشته شد نیز با توصیف های آن شاهد مطابقت نداشت.

پس از دیدن این مصاحبه ها، شوارتز شروع به تماس با افرادی در کیبوتز بئری و سایر کیبوتس ها کرد که در 7 اکتبر هدف قرار گرفتند تا ماجرا را دنبال کند.

او می گوید: «هیچ چی. هیچ چیز نبود.». «هیچ کس چیزی ندید و نشنید». او سپس به امدادگر واحد 669 پیوست که همان داستانی را که او به دیگر رسانه‌ها گفته بود، به شوارتز بازگو کرد که به گفته او، او را متقاعد کرد که ماهیت خشونت جنسی سیستماتیک است. «من می گویم، خوب، این اتفاق افتاد، یک نفر آن را در بئری دید، بنابراین نمی تواند فقط یک نفر باشد، زیرا دو دختر بودند». شوارتز در پایان پادکست نتیجه گیری می کند:« خواهر هستند، در اتاق. چیزی در مورد آن سیستماتیک است، چیزی در مورد آن به نظر من تصادفی نیست».

شوارتز گفت که او سپس یک سری گفتگوهای گسترده را با مقامات اسرائیلی از زکا آغاز کرد، یک سازمان امداد و نجات خصوصی ارتدوکس که مستند به سوء استفاده از شواهد و انتشار چندین داستان نادرست در مورد رویدادهای 7 اکتبر است؛ از جمله اتهامات رد شده درباره سر بریدن نوزادان و بریدن جنین از بدن یک زن باردار توسط عوامل حماس.

کارگران آن متخصصان پزشکی قانونی یا کارشناسان صحنه جرم آموزش دیده نیستند. یوسی لاندو Yossi Landau، یکی از مقامات ارشد زکا، با تشریح کار این گروه در محل حملات 7 اکتبر، گفت: «وقتی وارد خانه می شویم، از تخیل خود استفاده می کنیم». «جنازه ها به ما می گفتند چه اتفاقی افتاده است، همین اتفاق افتاده است». لاندو در گزارش تایمز به چشم می خورد، اگرچه هیچ اشاره ای به سابقه مستند او در پخش داستان های جنایات هیجان انگیزی که بعداً نادرست بودن آنها ثابت شد، نشده است. شوارتز گفت که در مصاحبه‌های اولیه‌اش، اعضای زکا هیچ ادعای مشخصی در مورد تجاوز جنسی مطرح نکرده‌اند، اما وضعیت کلی اجسادی را که گفته‌اند دیده‌اند، توصیف کرده‌اند. آنها به من گفتند، «بله، ما زنان برهنه دیدیم» یا «زنی را دیدیم که لباس زیر نداشت. هم برهنه بدون لباس زیر و هم با زیپ بسته شده و گاهی بدون زیپ، گاهی طناب یا بند هودی.

شوارتز به جستجوی شواهد در محل های مختلف حمله ادامه داد و شاهدی برای تایید داستان های تجاوز جنسی نیافت. و بنابراین من در کیبوتس‌ها بسیار جستجو کردم، و جدای از شهادت [امدادگر ارتش اسرائیل] و علاوه بر این، اینجا و آنجا، افراد زکا – داستان‌ها، مثل این، از آنجا بیرون نیامدند.» شوارتز در حالی که به کار تلفنی با مقامات امدادی ادامه می داد، مصاحبه هایی را دید که کانال های خبری بین المللی با شری مندس، معمار آمریکایی که در یک واحد خاخام در نیروهای دفاعی اسرائیل خدمت می کند، شروع به پخش کردند. مندس که پس از حملات 7 اکتبر به سردخانه اعزام شد تا اجساد را برای دفن آماده کند، ادعا کرد که شواهد زیادی از تجاوزات جنسی دیده است.

مندز در یکی از مصاحبه‌ها گفت: «ما شاهد تجاوز جنسی بودیم. لگن ها شکسته بودند، و احتمالاً برای شکستن لگن نیاز به مقدار زیادی است… و این هم در بین مادربزرگ ها تا بچه های کوچک بود. «این فقط چیزی نیست که ما در اینترنت دیدیم، ما این اجساد را با چشمان خود دیدیم»

عکس: شاری مندز در یک رویداد ویژه برای رسیدگی به خشونت جنسی در حملات تروریستی 7 اکتبر حماس که در مقر سازمان ملل متحد در 4 دسامبر 2023 در شهر نیویورک برگزار شد صحبت می کند.

مندس در دولت اسراییل و گزارش های رسانه های اصلی در مورد خشونت جنسی در 7 اکتبر چهره ای پر حضور بوده است، علیرغم این واقعیت که او هیچ مدرک پزشکی یا پزشکی قانونی برای تعیین قانونی تجاوز جنسی ندارد. او همچنین در مورد خشونت های دیگر در 7 اکتبر صحبت کرده بود و در ماه اکتبر به دیلی میل گفت: “یک نوزاد از یک زن باردار بریده شد و سر بریده شد و سپس سر مادر قطع شد.” بر اساس فهرست رسمی اسراییل از کشته شدگان این حملات، هیچ زن حامله ای در آن روز جان نسپرده و گروه تحقیقاتی مستقل 7 اکتبر Fact Check گفت که داستان مندز نادرست است.

پس از آنکه شوارتز مصاحبه‌های با مندس را دید، او بیشتر متقاعد شد که داستان تجاوز سیستماتیک واقعیت دارد. او به یاد آورد : “من مثل — وای، این چیه؟ “و به نظر من این کار داره به سمت یک کثرت می رود، حتی اگر هنوز ندانید که تعداد آنها چه میزان بوده است.”

در همین حین، شوارتز گفت که گاهی اوقات احساس تضاد داشته است، تعجب می‌کرده که آیا به واقعیت داستان کلی به همان دلیلی که دنبال شواهد برای حمایت از ادعا بوده، متقاعد شده است. او می گوید «همیشه به این فکر می‌کردم که آیا من فقط درباره تجاوز می‌شنوم و تجاوز می‌بینم و به آن فکر می‌کنم، آیا این فقط به این دلیل است که بدنبال آن هستم». او این تردیدها را کنار گذاشت. زمانی که شوارتز با مندس مصاحبه کرد، داستان سرباز ذخیره ارتش اسرائیلی به دور دنیا پخش شده بود و دروغ آن به طور قطعی افشا شد: هیچ نوزادی از مادر بریده و سرش بریده نشده بود. با این حال، شوارتز و روزنامه نیویورک تایمز از شهادت مندس، همچنین از شهادت سایر شاهدان دیگر با سابقه ادعاهای غیر قابل اعتماد و فاقد اعتبار پزشکی قانونی، استفاده کردند. هیچ اشاره‌ای به سوالات در مورد اعتبار مندس نشده است.

چگونگی مطرح شدن شوارتز در چنین موقعیت خارق‌العاده‌ای در یک لحظه حیاتی از جنگ کاملاً مشخص نیست. طبق پروفایل لینکدینش، سلا قبل از پیوستن به تایمز به عنوان خبرنگار در پاییز گذشته، گزارشگر مستقلی بود که موضوعاتی از «غذا، عکاسی و فرهنگ گرفته تا تلاش‌های صلح، اقتصاد و شغل» را پوشش می‌داد. اولین همکاری سلا با گتلمن که در 14 اکتبر منتشر شد، گزارشی از آسیبی که دانشجویان در دانشگاهی در جنوب اسرائیل تجربه کرده اند، بود.

اولین مقاله با امضای شوارتز، در 14 نوامبر منتشر شد: «مقامات پلیس اسرائیل در روز سه شنبه شواهد بیشتری از جنایات انجام شده در حملات ۷ اکتبر حماس به اشتراک گذاشتند و گفتند که شهادت بیش از هزار شاهد و بازماندگان را در مورد خشونت جنسی و سایر آزارها جمع آوری کرده اند». در ادامه این مقاله از قول کوبی شبتای، رئیس پلیس اسرائیل نقل شده است که شواهد متعددی از قتل‌های وحشتناک و تجاوزات جنسی در ۷ اکتبر وجود دارد.

شبتای در مقاله شوارتز می گوید: «این گسترده‌ترین تحقیقاتی است که دولت اسرائیل تا کنون بخود دیده است». و او قول می دهد «که به زودی شواهد زیادی ارائه خواهد شد». با این حال، زمانی که تایمز بعداً تحقیقات قطعی خود را با عنوان «فریادهای بدون کلام» ارائه کرد، شوارتز و شرکای او گزارش دادند که برخلاف ادعای شابتای، شواهد پزشکی قانونی دال بر خشونت جنسی وجود ندارد. این روزنامه بدون اذعان به اظهارات گذشته شبتای در تایمز گزارش داد که تشییع جنازه سریع، مطابق با سنت یهودی، به این معنی است که شهود حفظ نشده است. کارشناسان به تایمز گفتند که خشونت جنسی در جنگ‌ها اغلب “شهود پزشکی قانونی محدودی” به همراه دارد.

شوارتز در پادکست گفت که گام بعدی او رفتن به یک مرکز درمانی جامع جدید است که برای رسیدگی به آسیب های آسیب دیدگان 7 اکتبر، به ویژه آنهایی که قتل عام در جشنواره موسیقی نوا را تحمل کردند، تاسیس شده است. این مرکز که یک هفته پس از حملات افتتاح شد، شروع به پذیرایی از صدها نفر از بازماندگان کرد که می‌توانستند برای مشاوره، انجام یوگا، و دریافت داروهای جایگزین، و همچنین طب سوزنی، شفابخشی صدا، و درمان‌های رفلکسولوژی استفاده کنند. آنها آن را Merhav Marpe یا فضای شفابخش نامیدند.

شوارتز در بازدیدهای متعدد از Merhav Marpe، دوباره در مصاحبه پادکست گفت که هیچ مدرک مستقیمی از تجاوز جنسی یا خشونت جنسی پیدا نکرده است. او از درمانگران و مشاوران در مرکز ابراز ناامیدی کرد و گفت که آنها درگیر “توطئه سکوت” هستند. او می گوید: « همه، حتی کسانی که این جور چیزها را از مردم می شنیدند، یا حتی فقط به افرادی که به بیمارانشان کمک می کردند، نسبت به بیماران خود بسیار متعهد بودند که چیزها را فاش نکنند.»

در پایان، شوارتز تنها با عبارات کنایه‌ای و کلی از درمانگران در مورد نحوه پردازش آسیب‌های روانی، از جمله خشونت جنسی و تجاوز، سخن گفت. او گفت که قربانیان احتمالی ممکن است از صحبت کردن خجالت بکشند، گناه بازماندگان را تجربه کنند یا هنوز در شوک باشند. شوارتز حدس می زند: «شاید هم به دلیل محافظه کار بودن جامعه اسرائیل، تمایلی به سکوت در مورد موضوع سوء استفاده جنسی وجود داشته باشد». او اضافه می کند: « علاوه بر این، احتمالاً بعد دینی-ملی اضافه شده است که این کار توسط یک تروریست، توسط یک نفر از حماس انجام شده است». «لایه های زیادی وجود داشت که باعث می شد حرف نزنند».

بر اساس مقاله منتشر شده تایمز، «دو درمانگر گفتند که با زنی کار می‌کردند که مورد تجاوز گروهی قرار گرفت و در شرایطی نبود که با بازرسان یا خبرنگاران صحبت کند.»

شوارتز گفت که روی کیبوتسیم تمرکز کرده است زیرا در ابتدا تشخیص داده بود که تجاوز جنسی در جشنواره موسیقی Nova بعید است. او بیاد می آورد: «. “من بسیار مشکوک بودم که این اتفاق در منطقه جشنواره داده باشد، زیرا هرکسی که در میان بازماندگان با آنها صحبت می کردم به من در مورد تعقیب و گریز، یک مسابقه، مانند حرکت از جایی به مکان دیگر، می گفتند». «چگونه آنها [وقت داشتند] با یک زن سر و کله بزنند، مثلاً – غیرممکن است. یا پنهان می‌شوی، یا می‌میری. همچنین محل عمومی است، Nova … چنین فضای باز».

شوارتز مصاحبه هایی را که Raz Cohen کوهن که در جشنواره نوا شرکت کرده بود با رسانه های بین المللی تماشا کرد. کوهن، کهنه سرباز نیروهای ویژه اسرائیل، مصاحبه های متعددی در مورد تجاوزی انجام داد که مدعی بود شاهد آن بوده است. چند روز پس از این حملات، او به PBS NewsHour گفت که “شاهد تجاوزهای متعدد بوده است. تروریست ها، مردم غزه، به دختران تجاوز کردند. و بعد از اینکه به آنها تجاوز کردند، آنها را کشتند، آنها را با چاقو به قتل رساندند، یا برعکس، کشتند – و بعد از اینکه تجاوز کردند، آنها این کار را کردند.” او در یک حضور در شبکه سی‌ان‌ان در 4 ژانویه توصیف کرد که یک مورد تجاوز جنسی دیده است و گفت که مهاجمان «پنج نفر بودند – پنج غیرنظامی از غزه، افراد عادی، نه سرباز، نه نوخبا مردم عادی غزه با لباس‌های معمولی بودند.”

در مصاحبه کوهن با شوارتز برای تایمز:

او گفت که پس از آن پنج مرد را دید که لباس‌های غیرنظامی به تن داشتند، همگی چاقو حمل می‌کردند و یک نفر چکش داشت و زنی را روی زمین می‌کشید. او جوان بود، برهنه و فریاد می زد.

آقای کوهن گفت: “همه آنها دور او جمع می شوند.” او ایستاده است. شروع به تجاوز به او می کنند. مردانی را دیدم که به صورت نیم دایره دور او ایستاده بودند. یکی به او دخول می کند. او فریاد می زند. هنوز صدایش را به یاد دارم، فریادهای بی کلامش.»

او گفت: «سپس یکی از آنها چاقویی را بالا می‌آورد، و او را سلاخی کردند.»این مصاحبه بود که عنوان آن را به تایمز داد: «فریادهای بدون کلام: چگونه حماس خشونت جنسی را در 7 اکتبر به سلاح تبدیل کرد». اینکه کوهن مهاجمان ادعایی را اعضای حماس توصیف کرده بود، تیتر را تضعیف می کند، اما بدون تغییر باقی می ماند. تایمز به ادعاهای قبلی کوهن مبنی بر اینکه او شاهد تجاوزهای متعدد بوده است توجهی نکرد.شوارتز در مصاحبه پادکست گفت که از آنجایی که تایمز بر حداقل دو منبع اصرار داشت، او از کوهن خواست که اطلاعات تماس افراد دیگری که با آنها در میان بوته ها پنهان شده بود را به او بدهد تا بتواند داستان تجاوز جنسی او را تایید کند. او به یاد می آورد: «راز Raz پنهان می شود. در بوته کنار او دوستش شوم Shoam خوابیده است. به این بوته می رسند. دو نفر دیگر در طرف دیگر هستند که به سمت دیگر نگاه می کنند و نفر دیگر، نفر پنجم. پنج نفر در یک بوته. فقط Raz همه چیزهایی را که می بیند می بیند، بقیه به سمت دیگری نگاه می کنند.»علیرغم اینکه در پادکست گفت که فقط کوهن شاهد این رویداد بوده و دیگران به جهات مختلف نگاه می کنند، در داستان تایمز شوم گوئتا Shoam Gueta به عنوان شاهد تایید کننده تجاوز جنسی معرفی شده است: «او گفت که حداقل چهار مرد را دیده که از ماشین خارج شده اند. و به زن حمله می کنند و در نهایت زن “بین پاهای آنها” قرار گرفت. او گفت که آنها “صحبت می کردند، می خندیدند و فریاد می زدند” و یکی از آنها بارها با چاقو به او ضربه زد و “به معنای واقعی کلمه او را قصابی کرد.” در مصاحبه ای که با NBC News در 8 اکتبر، یک روز پس از حمله انجام داد، گوئتا اشاره ای نکرد شاهد تجاوز جنسی بود، اما او توصیف کرد که زنی را دیده که با چاقو به قتل رسیده است. گوئتا به NBC گفت: «ما دیدیم که تروریست‌ها مردم را می‌کشند، ماشین‌ها را آتش می‌زنند، همه جا فریاد می‌کشند. “اگر فقط چیزی بگویی، اگر سر و صدا کنی، به قتل خواهی رسید.” گوتا متعاقباً به همراه ارتش اسرائیل به غزه اعزام شد و ویدیوهای زیادی را در TikTok از خود در حال گشت و گذار در خانه های فلسطینی ها منتشر کرده است. کوهن و گوتا به درخواست ها برای اظهار نظر پاسخ ندادند.سایت مستقل 7 اکتبر Fact Check، Mondoweiss، و روزنامه نگاران علی ابونیما از انتفاضه الکترونیک و مکس بلومنتال از The Grayzone تناقضات و تناقضات متعددی را در داستان های گفته شده در گزارش تایمز، از جمله روایت کوهن، که در ابتدا گفته بود «او ترجیح داد نگاه نکند، اما می‌توانست مدام خندیدن آنها را بشنود.»تحت فشار داخلی برای دفاع از صحت داستان، تایمز مجدداً به گتلمن، شوارتز و سلا مأموریت داد تا به طور مؤثر داستان را گزارش کنند و در نتیجه مقاله ای در 29 ژانویه منتشر شد. کوهن از صحبت با آنها امتناع کرد، آنها گزارش دادند: “این را پرسیدم. که چرا در ابتدای ماه به تجاوز اشاره نکرده بود، آقای کوهن به استرس تجربه خود اشاره کرد و در پیامکی گفت که در آن زمان متوجه نشده بود که او یکی از معدود شاهدان زنده مانده است. او از مصاحبه مجدد امتناع کرد و گفت که برای بهبودی از آسیبی که متحمل شده کار می کند.علاوه بر شهادت کوهن، شوارتز در پادکست کانال 12 گفت که او همچنین ویدئویی از بازجویی یک اسیر فلسطینی را که توسط ارتش اسرائیل گرفته شده بود، تماشا کرده است که به گفته او “دختران” توسط مهاجمان فلسطینی به جنگل های نزدیک جشنواره نوا کشیده می شوند. او گفت که او همچنین تحت تأثیر کلیپی از مصاحبه ای قرار گرفت که در ماه نوامبر در یک کنفرانس مطبوعاتی به میزبانی مقامات اسرائیلی تماشا کرد، مصاحبه ای که اولین مقاله او در تایمز مورد توجه قرار گرفت.یک حسابدار به نام ساپیر Sapir صحنه ای مبهم از تجاوز جنسی و مثله کردن را توصیف کرد و شوارتز گفت که کاملاً متقاعد شده است که یک برنامه سیستماتیک خشونت جنسی توسط حماس وجود دارد. شوارتز گفت: “شهادت او دیوانه کننده، است و موی بدن را سیخ می کند و بزرگ و وحشیانه است.” “و این فقط تجاوز نیست – تجاوز است، و قطع عضو، و … و من متوجه می‌شوم که این داستان بزرگ‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کردم، [با] مکان‌های متعدد، و سپس تصویر شروع به نمایان شدن می‌کند، که اینجا چه خبر است؟”گزارش تایمز بیان می‌کند که آنها به مدت دو ساعت با ساپیر در کافه‌ای در جنوب اسرائیل مصاحبه کردند و او شاهد تجاوزهای متعدد از جمله حادثه‌ای بود که در آن مهاجمی به زنی تجاوز کرد و دیگری سینه‌اش را با تیغ برید.در کنفرانس مطبوعاتی در ماه نوامبر، مقامات اسرائیلی گفتند که در حال جمع‌آوری و بررسی مواد پزشکی قانونی هستند که گزارش‌های دقیق ساپیر را تأیید می‌کند. خبرنگاری که این رویداد مطبوعاتی را پوشش می‌دهد، گفت: “پلیس می‌گوید که آنها همچنان در حال جمع‌آوری مدارک (DNA و غیره) از قربانیان تجاوز جنسی علاوه بر شاهدان عینی هستند تا قوی‌ترین پرونده ممکن را بسازند. چنین صحنه ای شواهد فیزیکی قابل توجهی را به همراه خواهد داشت” اما مقامات اسرائیلی تا به امروز قادر به ارائه آن نبوده اند. ناظر آدی ادری Adi Edri، مقام اسرائیلی که تحقیقات مربوط به خشونت جنسی را در 7 اکتبر، یک هفته پس از آن رهبری می‌کند، گفت: “من شواهدی دارم، اما در نهایت، این وظیفه من است که شواهدی برای داستان او پیدا کنم و هویت قربانیان را کشف کنم.” گزارش تایمز آنلاین شد. “در این مرحله، من مورد خاصی ندارم.”در پادکست کانال 12، از شوارتز پرسیده می شود که آیا شهادت دست اول زنانی که از تجاوز جنسی در 7 اکتبر جان سالم به در برده اند، وجود دارد یا خیر. او پاسخ داد: «واقعاً نمی‌توانم در این مورد صحبت کنم، اما اکثریت قریب به اتفاق زنانی که در 7 اکتبر مورد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند، بلافاصله پس از آن هدف گلوله قرار گرفتند، و این [جایی که] تعداد زیادی [این] است. «اکثریت اجساد هستند. برخی از زنان توانستند فرار کنند و زنده بمانند.» او افزود: “من می دانم که در مورد تجاوز جنسی، عنصر بسیار مهمی از جدایی وجود دارد.”بنابراین بسیاری از اوقات آنها به یاد نمی آورند. همه چیز را به خاطر نمی آورند آنها تنها تکه‌هایی از رویدادها را به خاطر می‌آورند و همیشه نمی‌توانند توصیف کنند که چگونه در جاده به پایان رسیدند و [چگونه] نجات یافتند.»در اوایل دسامبر، مقامات اسرائیلی کمپین عمومی فشرده ای را آغاز کردند و جامعه بین المللی و به ویژه رهبران فمینیست را به سکوت در برابر خشونت جنسی گسترده و سیستماتیک حمله حماس در 7 اکتبر متهم کردند. تلاش روابط عمومی در سازمان ملل متحد در 4 دسامبر با یک رویداد به میزبانی سفیر اسرائیل و شریل سندبرگ، مدیر اجرایی سابق فیس بوک آغاز شد. سازمان‌های فمینیستی که توسط شخصیت‌های طرفدار اسرائیل هدف قرار گرفتند، گرفتار شدند، زیرا اتهامات خشونت جنسی هنوز به طور گسترده منتشر نشده بود.از سندبرگ همچنین در مقاله ای در نیویورک تایمز در 4 دسامبر با عنوان “آنچه در مورد خشونت جنسی در طول حملات 7 اکتبر به اسرائیل می دانیم” و انتشار آن با راه اندازی کمپین روابط عمومی در سازمان ملل متحد همزمان شد، نقل قول شد. که توسط گتلمن، شوارتز و سلا نیز گزارش شده است، به ادعاهای مطرح شده توسط مقامات اسرائیلی تکیه کرد و اذعان کرد که تایمز هنوز نتوانسته این ادعاها را تأیید کند. تصحیح آشکاری متعاقباً به داستان اضافه شد: «نسخه قبلی این مقاله نوع شواهدی را که پلیس اسرائیل در تحقیق درباره اتهامات خشونت جنسی انجام شده در حمله حماس به اسرائیل در 7 اکتبر گردآوری کرده است، نادرست بیان کرد. پلیس عمدتاً به شهادت شهود متکی است، نه بر کالبد شکافی یا شواهد پزشکی قانونی.»اسراییل قول داده بود که شاهدان عینی زیادی شهادت داده اند. شوارتز، گتلمن و استلا در دسامبر گزارش دادند: «به گفته پلیس اسرائیل، بازرسان «ده‌ها هزار» شهادت در مورد خشونت جنسی حماس که در 7 اکتبر انجام شد، از جمله در محل یک جشنواره موسیقی که مورد حمله قرار گرفت، جمع‌آوری کردند. اما آن شهادت ها هرگز محقق نشد.

 من همچنین یک اسرائیلی هستم، اما برای نیویورک تایمز نیز کار می کنم. بنابراین من همیشه در این مکان بین چکش و سندان هستم.» 

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در سخنرانی پنجم دسامبر در تل آویو این موضوع را مورد بررسی قرار داد. «من به سازمان‌های حقوق زنان، به سازمان‌های حقوق بشر می‌گویم، شما درباره تجاوز به زنان اسرائیلی، جنایات وحشتناک، ختنه جنسی شنیده‌اید؟ کدوم گوری هستی؟” در همان روز، رئیس جمهور جو بایدن سخنرانی کرد که در آن گفت: «جهان نمی تواند فقط به دور نگاه کند – چه خبر است. بر عهده همه ما – دولت، سازمان‌های بین‌المللی، جامعه مدنی، تک تک شهروندان – این است که خشونت جنسی تروریست‌های حماس را بدون هیچ گونه ابهام و بدون ابهام و بدون استثنا محکوم کنیم.»شوارتز در پادکست گفت که تحقیقات دو ماهه تایمز هنوز در حال ویرایش و بازنگری بود، زمانی که او شروع به نگرانی در مورد زمان بندی کرد. “بنابراین من گفتم، “ما در حال از دست دادن سرعت هستیم. شاید سازمان ملل به تجاوز جنسی رسیدگی نمی‌کند، زیرا هیچ [رسانه‌ای] با بیانیه‌ای درباره آنچه در آنجا رخ داده است، منتشر نخواهد شد.» او گفت اگر داستان تایمز به زودی منتشر نشود، «ممکن است دیگر جالب نباشد». شوارتز گفت که تاخیر در داخل به او توضیح داده شده است: “ما نمی خواهیم مردم را قبل از کریسمس غمگین کنیم.”او همچنین گفت که منابع پلیس اسرائیل او را تحت فشار قرار داده اند تا به سرعت برای انتشار اقدام کند. او گفت که از او پرسیده‌اند، “چی، آیا نیویورک تایمز باور نمی‌کند که اینجا تجاوز جنسی بوده است؟” شوارتز احساس می کرد در وسط است.او گفت: “من نیز در این مکان هستم، من همچنین یک اسرائیلی هستم، اما برای نیویورک تایمز نیز کار می کنم.” “پس من همیشه در این مکان بین چکش و سندان هستم.”

مقاله ۲۸ دسامبر “فریادهای بی کلام” با داستان گال عبدوش Abdush آغاز شد که توسط تایمز به عنوان “زنی با لباس سیاه” توصیف شد. ویدئویی از بدن سوخته که او را بی انتها نشان می داد. بنوشته گزارش تایمز:«مقامات پلیس اسرائیل گفتند که آنها معتقدند که خانم عبدوش مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است». در این مقاله، عبدوش «نماد وحشتی است که در حملات 7 اکتبر بز زنان و دختران اسرائیلی تحمیل شد»، می خواند. گزارش تایمز به پیام‌های واتس‌اپ عبدوش و همسرش به خانواده‌شان اشاره می‌کند، اما اشاره نمی‌کند که برخی از اعضای خانواده معتقدند پیام‌های مهم ادعاهای مقامات اسرائیلی را غیرقابل قبول می‌کند.

همانطور که Mondoweiss بعداً گزارش داد، عبدوش در ساعت 6:51 صبح به خانواده پیام داد و گفت که آنها در مرز دچار مشکل شده اند. ساعت 7:00، شوهرش پیام داد که او کشته شده است. خانواده او گفتند که سوختگی او از یک نارنجک ناشی شده است.

خواهر عبدوش می گوید که معنی ندارد در مدت کوتاهی به او تجاوز کرده باشند، او را کشته و سوزانده باشند؟ برادر شوهرش در مورد اتهام تجاوز جنسی گفت: «رسانه ها آن را اختراع کردند.

یکی دیگر از بستگان پیشنهاد کرد که خانواده تحت فشار قرار گرفتند تا با خبرنگاران صحبت کنند. خواهر عبدوش در اینستاگرام نوشت که خبرنگاران تایمز «گفتند که می‌خواهند به یاد گال گزارشی بنویسند و بس.»

اگر می دانستیم این عنوان درباره تجاوز و قصابی است، هرگز آن را نمی پذیرفتیم. تایمز در مقاله بعدی خود به دنبال بی اعتبار ساختن نظر اولیه خود بود و به نقل از خواهر عبدوش گفت که او “در مورد اتفاقی که افتاده گیج بود” و سعی دارد “از خواهرم محافظت کند”.

زنی که در 7 اکتبر از عبدوش فیلم گرفت به سایت اسرائیلی YNet گفت که شوارتز و سلا او را تحت فشار قرار داده اند تا به این روزنامه اجازه دهد به عکس ها و فیلم هایش دسترسی داشته باشد تا به تبلیغات اسرائیلی خدمت کند. آنها بارها و بارها با من تماس گرفتند و توضیح دادند که «چقدر برای حسباره (با استفاده از اصطلاح دیپلماسی عمومی، که در عمل به تلاش های تبلیغاتی اسرائیل برای مخاطبان بین المللی اشاره دارد) اسرائیل اهمیت دارد».

در هر مرحله، هنگامی که خبرنگاران نیویورک تایمز با موانعی در صحت نکات برخورد می کردند، به مقامات اسرائیلی یا شاهدان ناشناس اسرائیلی مراجعه می کردند که قبلاً بارها در مطبوعات با آنها مصاحبه شده بود. ماه‌ها پس از شروع مأموریت خود، خبرنگاران دقیقاً خود را از همان جایی که شروع کرده بودند، یافتند و برای پاسخ به اثبات ادعای مقامات اسرائیلی، سربازان و کارگران زکا Zaka ، مبنی بر کشف بیش از 30 جسد زن و دختر با علائمی از سوء استفاده جنسی. شوارتز در پادکست کانال 12 گفت آخرین قطعه ای که او برای این داستان به آن نیاز داشت، تعداد قابل توجهی از مقامات اسرائیلی درباره بازماندگان احتمالی خشونت جنسی بود. وزارت رفاه و امور اجتماعی به او گفت: «ما چهار نفر داریم و می‌توانیم پشت این تعداد بایستیم». هیچ جزئیاتی ارائه نشد. داستان تایمز در نهایت گزارش داد که “حداقل سه زن و یک مرد مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند و جان سالم به در بردند.”هنگامی که داستان سرانجام در 28 دسامبر منتشر شد، شوارتز سیل احساسات و واکنش‌ها را به صورت آنلاین و در اسرائیل توصیف کرد. او گفت: «اول از همه، در مقاله، ما جایگاه بسیار بسیار برجسته‌ای به آن دادیم، که بر اساس همه ترس‌های من است – هیچ نشانی از اعتماد به نفس بالاتر از قرار گرفتن در صفحه اول وجود ندارد. در اسرائیل، واکنش ها شگفت انگیز است. در اینجا فکر می‌کنم به من بسته شد، زیرا همه رسانه‌ها با این مقاله برخورد می‌کنند و با آن به عنوان چیزی شبیه [یک] تشکر می‌کنند که شماره‌ای را روی آن گذاشتید. ممنون که گفتید موارد زیادی وجود داشت که الگو بود. از اینکه عنوانی به آن دادید متشکرم که نشان می‌دهد شاید منطق سازمان‌دهی پشت آن وجود داشته باشد، که این یک عمل مجزا از یک فرد نیست که به ابتکار خودش عمل می‌کند.»کارکنان تایمز که به شرط ناشناس ماندن از ترس انتقام‌جویی حرفه‌ای با The Intercept صحبت کردند، مقاله «فریاد بدون کلام» را محصول همان اشتباهاتی توصیف کردند که منجر به یادداشت فاجعه‌بار سردبیر و رد پادکست روکمینی کالیماچی Rukmini Callimachi’s تحت عنوان «خلافت» و چاپ شد. سریال درباره گروه دولت اسلامی کان، سردبیر اجرایی فعلی، به طور گسترده به عنوان مروج و محافظ Callimachi شناخته می شد. گزارشی که تایمز در یک بررسی داخلی تشخیص داد که توسط سردبیران برتر مورد بررسی دقیق قرار نگرفته و از استانداردهای روزنامه در حصول اطمینان از صحت کوتاهی کرده است، نامزد نهایی جایزه پولیتزر 2019 بوده است. این افتخار، همراه با جوایز معتبر دیگر، در پی این رسوایی لغو شد.مارگارت سالیوان، آخرین سردبیر نیویورک تایمز که یک دوره کامل را قبل از کنار گذاشتن این سمت در سال 2017 کار کرده است، گفت که امیدوار است چنین تحقیقی در مورد داستان “فریادهای بدون کلام” آغاز شود. او می‌نویسد: «من گاهی به شوخی می‌گویم که «روز خوبی است که سردبیر عمومی نیویورک تایمز نباشم»، اما سازمان می‌تواند *واقعاً* همین الان از یکی برای تحقیق از طرف خوانندگان استفاده کند.شوارتز در پادکست کانال 12 گفت که در برخی از جلسات داستانی، سردبیرانی با تخصص در خاورمیانه برای ارائه سؤالات تحقیقی حضور داشتند. او گفت: “ما یک جلسه هفتگی داشتیم و شما وضعیت کار خود را در پروژه خود بیان می کنید.” و نویسندگان و ویراستاران تایمز که درگیر مسائل خاورمیانه از انواع مختلف نقاط جهان هستند، از شما سوالاتی می پرسند که شما را به چالش می کشد، و بسیار عالی است که این کار را انجام می دهند، زیرا شما خودتان، همیشه، شما را دوست دارید. یک لحظه خودت را باور نکن.»او گفت: ” سوالاتی که از شما پرسیده می شود – و سخت ترین آنها است که نمی توانید پاسخ دهید – این است که اگر این اتفاق در بسیاری از مکان ها رخ داده است، چگونه ممکن است که هیچ مدرک پزشکی قانونی وجود نداشته باشد؟ چگونه ممکن است که هیچ سندی وجود نداشته باشد؟ چطور ممکن است که هیچ ثبتی وجود نداشته باشد؟ نه یک گزارش؟ نه صفحه مفصل اکسل؟ شما از شری [مندس] به من می گویید؟ این کسی است که با چشمان خود دیده است، و اکنون با شما صحبت می کند – آیا گزارشی [کتبی] وجود ندارد که آنچه را که می گوید معتبر کند؟”میزبان مداخله کرد. و شما در آن مرحله نزد آن مقامات رسمی اسرائیل رفتید و از آنها خواستید که به شما بدهند – چیزی، هر چیزی. و آنها چگونه پاسخ دادند؟»شوارتز گفت: “هیچ چیزی وجود ندارد.” «هیچ مدرکی از صحنه وجود نداشت.»او گفت، اما به طور کلی، ویراستاران کاملاً پشت پروژه بودند. او مدعی شد: «هرگز هیچ شک و تردیدی از سوی آنها وجود نداشت. هنوز به این معنا نیست که من [داستان] را داشتم، زیرا برای خیلی چیزها «منبع دوم» نداشتم.»سخنگوی تایمز به این بخش از مصاحبه به عنوان شاهدی بر روند دقیق این مقاله اشاره کرد: «ما متن گسترده‌تر را بررسی کرده‌ایم و واضح است که شما اصرار دارید نقل قول‌ها را از متن خارج کنید. در بخشی از مصاحبه ای که به آن اشاره می کنید، آنات توضیح می دهد که توسط ویراستاران برای تأیید شواهد و منابع قبل از انتشار تحقیقات تشویق شده است. بعداً، او در جلسات منظم با ویراستاران بحث می‌کند که در آن آنها سؤالات «سخت» و «چالش‌آمیز» و زمان لازم برای انجام مراحل دوم و سوم منبع‌یابی را می‌پرسند. همه اینها بخشی از یک فرآیند گزارش دهی دقیق است و ما همچنان از آن حمایت می کنیم.»شوارتز در مصاحبه خود با پادکست کانال 12 گفت که بلافاصله پس از 7 اکتبر کار خود را با گتلمن آغاز کرد. “کار من کمک به او بود. او به یاد می آورد که او همه نوع فکر درباره چیزها، درباره مقالاتی که می خواست انجام دهد داشت. در روز اول، سه چیز در ترکیب پیشنهادی او وجود داشت و سپس دیدم که در رتبه سوم «خشونت جنسی» قرار داشت.» شوارتز گفت که در باره عواقب اولیه حملات 7 اکتبر، تمرکز زیادی وجود نداشت. در مورد تجاوزات جنسی، اما زمانی که او شروع به کار برای گتلمن کرد، شایعاتی مبنی بر وقوع چنین اعمالی شروع شد، که بیشتر آن بر اساس نظرات کارگران زکا و مقامات و سربازان ارتش اسرائیل بود.پس از انتشار مقاله، از گتلمن دعوت شد تا در میزگردی درباره خشونت جنسی در دانشکده روابط بین‌الملل و عمومی دانشگاه کلمبیا صحبت کند. تلاش های او توسط پنل و میزبان آن، سندبرگ، مدیر سابق فیس بوک مورد ستایش قرار گرفت. گتلمن به جای دوبرابر کردن گزارش‌هایی که به نیویورک تایمز در برنده شدن جایزه معتبر پولک کمک کرد، درخواست خبرنگاران به ارائه «شواهد» را رد کرد.گتلمن به سندبرگ گفت: «آنچه ما پیدا کردیم – من حتی نمی‌خواهم از کلمه «شواهد» استفاده کنم، زیرا شواهد تقریباً مانند یک اصطلاح حقوقی است که نشان می‌دهد شما در تلاش برای اثبات یک ادعا یا اثبات یک پرونده در دادگاه هستید. «این نقش من نیست. همه ما نقش های خود را داریم. و نقش من مستندسازی است، ارائه اطلاعات، دادن صدای مردم است. و ما اطلاعاتی در باره سراسری بودن زنجیره خشونت و همچنین خشونت جنسی پیدا کردیم.گتلمن گفت که ماموریت او حرکت دادن مردم بود. او گفت: «دریافت این اطلاعات و سپس شکل دادن به آن واقعاً دشوار است. این وظیفه ما به‌عنوان روزنامه‌نگار است: دریافت اطلاعات و به اشتراک گذاشتن داستان به‌گونه‌ای که مردم به آن توجه کنند. نه فقط برای اطلاع رسانی، بلکه برای حرکت دادن مردم. و این کاری است که من برای مدت طولانی انجام می‌دهم.»یکی ازخبرنگاران روزنامه Times گفت که همکاران در انتظارند ببینند که آیا یک رویکرد متوازن ممکن است چگونه به نظر برسد: “من منتظرم ببینم آیا این روزنامه با استفاده از همان نوع منابع و ابزار، گزارشی عمیق در مورد گزارش سازمان ملل که کارهای وحشتناک انجام شده علیه زنان فلسطینی را مستند می‌کند، گزارش خواهد کرد یا خیر. “

به روز رسانی:

29 فوریه 2024این داستان شامل نظراتی که پس از انتشار توسط آنات شوارتز توییت شده است، به روز شده است. این داستان همچنین به‌روزرسانی شده است تا شامل بیانیه‌ای از تایمز باشد که پس از انتشار دریافت شد، مبنی بر اینکه فیل کوربت سردبیر استانداردها قصد داشت از ژوئن 2022 و در مورد قسمتی از «دیلی» که هرگز پخش نشد، آن را ترک کند.

تصحیح: 29 فوریه 2024این داستان برای حذف یک ارجاع اشتباه به کارشناسان ناشناس در مقاله نیویورک تایمز تصحیح شده است. تایمز از یک متخصص نام برد. ارجاع به مهمانان در جلسه تحریریه تایمز، که به دلیل خطای ترجمه انجام شده بود، حذف شده است. شرکت کنندگان سردبیر بودند. این داستان تصحیح شده است تا نشان دهد که آدام سلا برادرزاده شریک آنات شوارتز است، نه شوارتز.