صبح روز 21 تیرماه 1397، عباس امیرانتظام چشم از جهان فرو بست. برای نسل امروز، او نماد مقاومت در برابر دﮊخیم است. پیشاروی مأمور صدور حکم اعدام، پیشاروی مأموران شکنجه، پیشاروی مأمورانی که تبلیغ را در تخریب شخصیت از خود بیگانه کرده اند، پیشاروی ملاتاریا، از رأس تا ذیل، که جرم او را مخالفت با استقرار ولایت فقیه میدانست، او تسلیم نشد. او به نسل جوان آموخت چنین ایستادگی بها پرداختن نیست، اثبات شخصیت و منزلت و کرامت انسان، روش زندگی کرامتمندانه است. او که شخصیت سیاسی بود به آنها که از بیم لطمه خوردن به شخصیت، تسلیم میشوند، آموخت که ایستادگی از شخصیت نمیکاهد، بیحساب بر آن میافزاید.

    او به نسل  جوان آموخت که ایستادگی بدون خدشه مأمور صدور حکم اعدام، کسی چون محمدی گیلانی را نیز از صدور حکم اعدام به وحشت میاندازد. او امیر انتظام را به حبس ابد محکوم کرد چون نتوانست حکم اعدام صادر کند. او و آنها که او را مأمور صدور حکم کرده بودند، گمان میبردند، تحقیر و تخفیف و زجردادنها کار امیرانتظام را در زندان تمام میکند و او زجرکش میشود. مقاومت او نیز آموخت با کرامت زندگی کردن چگونه زندگی میشود. او با بزرگ منشی، بر بالین بیماری که محمدی گیلانی بود حاضر شد و  او را بخاطر آنهمه ستم که به او کرده بود، بخشید.

    از آنجا که بدون مقاومت رﮊیمی از نوع ولایت مطلقه فقیه جای به دولت حقوقمند و حقوقمدار نمی سپارد، از آنجا که نجات و ادامه حیات ملی در استقلال و آزادی و رشد بر میزان عدالت اجتماعی به آن نیاز دارد که نسل امروز مقاومت را ارزش بشناسد و برخیزد و استوار بر حقوق خویش بایستد، امیرانتظام و همه دیگر نمادهای استقامت، الگوهائی مرگ ناپذیری هستند که این نسل بدانها نیاز دارد.

21 تیر 1397 برابر 12 ﮊوئیه 2017

ابوالحسن بنی صدر