چین قهرمان صادرات جهان است. اغلب نادیده گرفته می شود که محصولات مهم به واردات وابسته هستند – از جمله از کشورهایی که پکن مخالفت شدیدی با آنها دارد.

جمهوری خلق چین به نفت خارج از کشور نیاز دارد – از سال 2017 این کشور بزرگترین واردکننده نفت جهان بوده است. و شکاف بین تولید داخلی راکد و تقاضای رو به رشد در حال افزایش است. اما این همه ماجرا نیست: نفت تنها کالایی نیست که چین بسیار کمی از آن در اختیار دارد. علاوه بر امنیت انرژی شکننده، آسیب پذیری های دیگری نیز وجود دارد.

رئیس جمهور شی جین پینگ در دسامبر در کنفرانس اقتصادی سالانه حزب کمونیست تاکید کرد که چین باید یک “پایه استراتژیک” برای خودکفایی در مواد خام مهم از انرژی گرفته تا سویا ایجاد کند. شی(مترجم شی جینپینگ رئیس جمهوری چین )از نمایندگان خواست: «برای کشور بزرگی مانند کشور ما، این یک موضوع استراتژیک کلیدی است که بتوانیم عرضه محصولات اولیه را تضمین کنیم. سویا، سنگ آهن، نفت خام، گاز طبیعی، سنگ معدن مس و آلومینیوم همه با سرنوشت ملت ما مرتبط هستند.»
در سال 2021، واردات چین با 21.5 درصد رشد به 2.4 تریلیون یورو رسید. این رشد اخیرا عمدتاً ناشی از افزایش تقاضا برای مواد خام برای بخش انرژی و فلزات بوده است. بنابراین، مفاهیمی مانند گردش دوگانه ارائه شده توسط شی در سال 2020 باید نقش بازار داخلی را تقویت کند. هدف چهاردهمین برنامه پنج ساله استقلال فناوری کشور تا سال 2025 است. اما حداقل در کوتاه مدت، چین به واردات نیاز دارد.
بنابراین، این موضوع در دستور کار بلندمدت کشور تحت رهبری شی جینپینگ ، اولویت فزاینده ای پیدا می کند. برای کالاهایی مانند سویا، سنگ آهن، نفت خام، گاز طبیعی، مس، بوکسیت و طلا، تا 80 درصد مصرف چین از خارج تامین می شود. در بخش فناوری، عمدتاً این نیمه هادی ها هستند که چین باید وارد کند: این کشور از سال 2005 بزرگترین واردکننده تراشه(مترجم :Chip  )در جهان بوده است. اما چین همچنین مجبور است سایر فناوری ها و قطعات را تا حد زیادی در خارج از کشور تهیه کند. براساس یک مطالعه جدید توسط مرکز امنیت و فناوری های نوظهور (CEST) در دانشگاه جورج تاون در ایالات متحده، اینها شامل سیستم های لیدار (حسگرهای فاصله و سرعت) برای اتومبیل های خودران، محفظه موتور برای هواپیماهای تجاری یا معرف های کیت های ویرایش ژن می شود. .
واردات سویا ده برابر شده است
تنش های ژئوپلیتیکی بین چین و غرب، بیش از همه با ایالات متحده آمریکا، مدت هاست که بر واردات این کشور تأثیر گذاشته است. در سال 2018، محموله های سویای آمریکایی به چین بخشی از جنگ تجاری شد. مصرف رو به رشد گوشت توسط چینی ها باعث افزایش تقاضا برای ذرت و سویا به عنوان خوراک دام شده است. در 20 سال گذشته واردات سویا ده برابر شده و از 10.4 میلیون تن به 100.3 میلیون تن رسیده است. در اینجا نیز جمهوری خلق با اختلاف رهبر جهانی است.
مناقشه تجاری با واشنگتن واردات چین از سویای آمریکا را از 32.9 میلیارد تن در سال 2017 به 16.6 میلیون تن در سال 2018 نصف کرد. چین برای پر کردن این شکاف به برزیل روی آورد. امروزه برزیل 60 درصد از واردات سویای این کشور را تامین می کند. 30 درصد هنوز از ایالات متحده می آیند. اما تولید برزیل دیگر نمی تواند مطابق با تقاضای چین باشد. بنابراین پکن در تلاش است تا کانال های بیشتری را در روسیه و آسیای جنوب شرقی ایجاد کند. به خصوص که نیاز به واردات همچنان در حال افزایش است زیرا سطح زیر کشت در کشور خودشان در حال کاهش است – 14.8 درصد در سال 2021. به گفته اداره ملی آمار، بسیاری از کشاورزان به دلیل حاشیه کم سود (مترجم :
حاشیه سود، (به انگلیسی: Profit margin) نسبتی است، که به‌وسیله آن، سودآوری هر دلار (و یا هر ارز دیگری مثل یوان )از فروش را، محاسبه می‌کنند به این ترتیب که مقدار سود پس از کسر مالیات را بر فروش خالص تقسیم می‌کنند.) کشت سویا را کنار می گذارند.

سیاست ایالات متحده برای قرار دادن دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در لیست سیاه، همچنین سال هاست که بسیاری از شرکت های چینی را ازقطعات مهم محروم کرده است. از ابتدای سال 2018، ترامپ صدها شرکت چینی را در فهرست نهادهای بی ضرر(مترجم : Entity List فهرست نهادها فهرستی از محدودیت های تجاری است که توسط دفتر صنعت و امنیت وزارت بازرگانی ایالات متحده (BIS) منتشر شده است که شامل افراد، نهادها یا دولت های خارجی خاص است.)وزارت بازرگانی قرار داد. این به معنای ممنوعیت فروش شرکت های آمریکایی به این شرکت های چینی بود. دولت بایدن این فهرست را حفظ کرده است. در ماه دسامبر، حتی شرکت‌های بیشتری از جمله Sensetime متخصص هوش مصنوعی و DJI سازنده هواپیماهای بدون سرنشین را اضافه کرد.

در گذشته، چین نیز از انتقال فناوری از خارج سود می برد. اما بر اساس گزارش CEST، سرمایه‌گذاری فناوری ایالات متحده از سال 2016 تا کنون 96 درصد کاهش یافته است: «پکن مجبور شده است به دنبال راه‌های جدیدی برای تامین فناوری‌های کلیدی باشد – و برای تهیه قطعات خارجی، معرف‌ها و سایر تجهیزات مرتبط به شرکت‌های پستی و شرکتهای واسطه‌ روی آورد. ” به گفته کارشناسان، کمتر از ده درصد از تامین کنندگان تجهیزات ارتش چین در فهرست کنترل صادرات و تحریم های آمریکا قرار دارند. اما: «بعضی‌ها تجارت خود را با بسته‌بندی تجهیزات آمریکایی و فروش مجدد آن به واحدهای نظامی تحریم‌شده چین انجام می‌دهند». این منطقه خاکستری( در این محدوده ممکن ) در کوتاه مدت به چین کمک می کند. با این حال، این ترفند از وابستگی به کشورهای دیگر نمی کاهد.

منبع : مجله دی تسایت المانی – نویسنده کریستین کوئل
مترجم : ژاله وفا
21 ژانویه 2022 ساعت 6:35 بعد از ظهر منتشر شده در چین