یک دریچه آزادی باز کن به زندانمسیمین بهبهانی(۱۳۰۶-۱۳۹۳) شاعر و نویسندۀ نامدار، عضو کانون نویسندگان ایران، از بنیادگذاران کانون در دورۀ سوم، عضو هیئت دبیران کانون در سه نوبت از این دوره و فعال اجتماعیِ حقوق زنان درگذشت. سیمین را به راستی می توان شاعرِ شاعران و مادر کرامت و کلمه نامید، راه بلدی بزرگ در ظلماتی که بیم لغزش در تاریکیِ پیچ پیچ آن دغدغۀ همۀ جان های پاکی بوده و هست که نمی خواهند بر یوغ ظلمت و تباهی گردن گذارند. با این همه، دریغا که سیمین، ما را چشم به راه سپیده دم گذاشت و رفت.
راستی را که در همۀ این سال های ستم اندر، سیمین عزیز پرستار زخمی ترین پروانه هایی بود که رخ به رخ عصر کرکس و کدورت و مرگ ایستاده بودند. شاعر بزرگ ما، نه تنها پرچم دار آزادی، که از بلند قامتانِ فانوس بانِ شعر تعهد و آزادی بود. افزون بر این ها، سیمین خصلت هایی شریف و انسانی داشت. در بزرگ منشی و دری ادلی این زن بزرگوار، همین بس که حتی سرکوبگران هتاکی را که رذیلانه و یکریز به پرونده سازی و توهین و اذیت و آزارش کمر بسته بودند، «پارۀ تن» خود نامید.
فقدان این زن بزرگ، ما را بر آن می دارد تا به یاد آریم که در این عصرِ آلوده چه مسئولیت های گرانی بر دوش ماست. سیمینِ ستم ستیز ما، زن تاریخ سازِ جهانِ غزل و کلمه و فرهنگ و زندگی، چنان جایگاه بلندی در شعر فارسی و دفاع از حق آزادی بیان داشت که حال که او را از دست داده ایم، جای خالی اش را، هم در کانون نویسندگان ایران و هم در موقعیت دشوار جامعۀ کنونی، با همۀ وجود احساس می کنیم.
با این همه، همراهان و همگامان او در کانون نویسندگان ایران، سلسلۀ آزادی خواهی و تعهد را مصمم و بی تردید ادامه خواهند داد و هیچ گاه در طلبِ آزادی بیان، بی هیچ حصر و استثناء برای همگان، از پای نخواهند نشست. باشد تا هنگامی که فرهنگ پویای این مردم سربلند، پایداری خود را به رُخ جهل و تاریک اندیشی تاریخی می کشد، نام و یاد سیمین بهبهانی در وجودِ واژه های سرکش و سراسر اعتراض او همچنان طنین انداز باشد و جاودانه بماند.
کانون نویسندگان ایران درگذشت سیمین بهبهانی را به خانواده، دوستان و جامعۀ فرهنگیِ مستقل کشور تسلیت می گوید.
کانون نویسندگان ایران
۳۰/۵/۱۳۹۳