۴۲ سال پیش مردم ایران براى یک زندگى بهتر، برخوردارى از آزادى و رهائى از سلطه ی استبداد خاندان پهلوى به خیابان ها آمدند و کارنامه ی نظام ستم شاهى را در هم پیچیدند، به این امید که با غلبه بر استبداد داخلى و قطع نفوذ سیاست های بیگانه، راه را براى استقرار آزادى، عدالت اجتماعى و یک نظام مردم سالارانه باز کرده و زمینه ی برداشتن گام هاى بزرگ را براى پیشرفت و ترقى هموار سازند. ولى با سقوط نظام پادشاهی در ایران، نظام جمهوری اسلامى یعنى سلطه و حاکمیت استبدادى، انحصارى و خودکامه ی روحانیونِ واپسگرا مستقر شد. و بزودى آشکار شد که هنوز یک نیروى تاریخى، پرقدرت و با نفوذِ دیگر، در شکل دین سالاری، سر راه مردم ایران جهت تحقق آرمان هاى تاریخى اش قرار دارد.از همان فردای انقلاب با اعدام های خودسرانه و انتقام جویانه سران نظام پیشین، یکی از فاسد ترین و جنایت کارترین حکومت ها در تاریخ ایران مستقر و بتدریج زمینه ی اشاعه فساد، دزدى، رانت خوارى، گسترش بیکارى، گرانى و ترویج اعتیاد فراهم شد.
کارنامه ۴۲ سال حکومت جمهوری اسلامی مملو از اعدام، شکنجه، ترور، سرکوب و دخالت گریِ قدرت طلبانه و نظامی در منطقه است. اعدام های اوایل دهه شصت، کشتار زندانیان سیاسی سال ۶۷، قتل های زنجیره ای، ترورهای برون مرزی، سرکوب خیزش های سال ۸۸، دی ماه ۹۶، مرداد ۹۷ و آبان ۹۹ چهره پلید این نظام ضد انسانی را بر همه آشکار ساخته و اکثریت بزرگ مردم هیچ توهمی نسبت به آن ندارند و از هر فرصتی برای اعتراض و مقابله با حکومت اسلامی استفاده می کنند. مبارزه و مقاومت اقشار گوناگون مردم، از دانشجویان، زنان، کارگران، اقوام زیر ستم تا خانواده هاى زندانیان سیاسى خواب خوش را از این نظام ربوده است.
امروز در شرایطى قدم به سالگرد انقلاب ۱۳۵۷ می گذاریم که نه تنها ایران، بلکه جهان در تشنجی کم سابقه به سر می‌برد. اگرچه اپیدمی جهانگیر کوویدء١٩ و تأثیرات اقتصادىء اجتماعى آن در سراسر جهان، به ویژه ایران، فرایند مبارزات و اعتراضات اجتماعى را کندتر کرده است، اما هر روز شاهد اعتراضات وسیع اقشار مختلف جامعه، از جمله زحمتکشان، معلمان، بازنشستگان، زنان و دانشجویان هستیم که با شهامتى بى‌همتا خشم و نفرت خود را از جمهوری اسلامى نشان می دهند.
حکومت اسلامى ایران به تغییر سیاست دولت جدید آمریکا نسبت به ایران امید بسته با این تصور که با پایان گرفتن تحریم ها، مذاکره و نیز فعال شدن قرارداد برجام بتواند شرایط را به نفع خود و بقاى حکومت اش رقم زند. نیت و قصد حکومت برقرارى شرایطی درجامعه است که از طریق آن بتواند مردم را با وعده وعیدهاى پوچ و تکرارى یکبار دیگر به پای صندوق های رأی گیری مضحکه انتخاباتی ۱۴۰۰ بکشاند.
پیامد فساد ساختارى افسار گسیخته در چهار دهه استبداد حکومت دینی، فقدان آزادى هاى اجتماعى، سرکوب تشکل هاى مدنی مختلف اجتماعى، فرهنگى، عقیدتى و صنفی، بى شک زمینه ساز اعتراضات گسترده تر مردمی درشهرهاى مختلف در آینده خواهد بود.
یقین داریم که تنها نیروى منسجم جنبش های مردمى توان برچیدن حکومت استبدادى اسلامى ایران را خواهد داشت و این نیز از راه مبارزات و اعتراضات پایدار و مستمر مردمی در جهت برپایی جمهورى، دموکراسى و جدایى دین و دولت میسر خواهد بود.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران، به مناسبت سالروز انقلاب ۵۷، بار دیگر بر تعهد همه جانبه ی خود در دفاع و پشتیبانی از مبارزات مردم و جنبش های مدنی آنان علیه نظام تمامیت خواه جمهوری اسلامی تأکید ورزیده و تلاش می کند صدای آنان در خارج از کشور باشد.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران،
۱۰ فوریه ۲۰۲۱ – ۲۲ بهمن ۱۳۹۹