۴۲ سال پيش مردم ايران براى يك زندگى بهتر، برخوردارى از آزادى و رهائى از سلطه ی استبداد خاندان پهلوى به خيابان ها آمدند و كارنامه ی نظام ستم شاهى را در هم پيچيدند، به اين اميد كه با غلبه بر استبداد داخلى و قطع نفوذ سیاست های بیگانه، راه را براى استقرار آزادى، عدالت اجتماعى و يك نظام مردم سالارانه باز كرده و زمينه ی برداشتن گام هاى بزرگ را براى پيشرفت و ترقى هموار سازند. ولى با سقوط نظام پادشاهی در ایران، نظام جمهوری اسلامى يعنى سلطه و حاكميت استبدادى، انحصارى و خودكامه ی روحانيونِ واپسگرا مستقر شد. و بزودى آشكار شد که هنوز يك نيروى تاريخى، پرقدرت و با نفوذِ ديگر، در شکل دین سالاری، سر راه مردم ایران جهت تحقق آرمان هاى تاريخى اش قرار دارد.از همان فردای انقلاب با اعدام های خودسرانه و انتقام جویانه سران نظام پیشین، یکی از فاسد ترین و جنایت کارترین حکومت ها در تاریخ ایران مستقر و بتدريج زمينه ی اشاعه فساد، دزدى، رانت خوارى، گسترش بيكارى، گرانى و ترويج اعتياد فراهم شد.
کارنامه ۴۲ سال حکومت جمهوری اسلامی مملو از اعدام، شکنجه، ترور، سرکوب و دخالت گریِ قدرت طلبانه و نظامی در منطقه است. اعدام های اوایل دهه شصت، کشتار زندانیان سیاسی سال ۶۷، قتل های زنجیره ای، ترورهای برون مرزی، سرکوب خیزش های سال ۸۸، دی ماه ۹۶، مرداد ۹۷ و آبان ۹۹ چهره پلید این نظام ضد انسانی را بر همه آشکار ساخته و اکثریت بزرگ مردم هیچ توهمی نسبت به آن ندارند و از هر فرصتی برای اعتراض و مقابله با حکومت اسلامی استفاده می کنند. مبارزه و مقاومت اقشار گوناگون مردم، از دانشجويان، زنان، كارگران، اقوام زير ستم تا خانواده هاى زندانيان سياسى خواب خوش را از این نظام ربوده است.
امروز در شرايطى قدم به سالگرد انقلاب ۱۳۵۷ می گذاريم كه نه تنها ايران، بلكه جهان در تشنجی کم سابقه به سر مي‌برد. اگرچه اپيدمی جهانگير كوويدء١٩ و تأثيرات اقتصادىء اجتماعى آن در سراسر جهان، به ویژه ايران، فرايند مبارزات و اعتراضات اجتماعى را كندتر كرده است، اما هر روز شاهد اعتراضات وسيع اقشار مختلف جامعه، از جمله زحمتکشان، معلمان، بازنشستگان، زنان و دانشجويان هستيم كه با شهامتى بى‌همتا خشم و نفرت خود را از جمهوری اسلامى نشان می دهند.
حكومت اسلامى ايران به تغيير سیاست دولت جدید آمريكا نسبت به ایران امید بسته با اين تصور كه با پايان گرفتن تحريم ها، مذاكره و نيز فعال شدن قرارداد برجام بتواند شرايط را به نفع خود و بقاى حكومت اش رقم زند. نيت و قصد حكومت برقرارى شرایطی درجامعه است كه از طريق آن بتواند مردم را با وعده وعيدهاى پوچ و تكرارى یکبار دیگر به پای صندوق های رأی گیری مضحکه انتخاباتی ۱۴۰۰ بکشاند.
پیامد فساد ساختارى افسار گسيخته در چهار دهه استبداد حكومت دینی، فقدان آزادى هاى اجتماعى، سركوب تشكل هاى مدنی مختلف اجتماعى، فرهنگى، عقيدتى و صنفی، بى شك زمينه ساز اعتراضات گسترده تر مردمی درشهرهاى مختلف در آینده خواهد بود.
يقين داريم که تنها نيروى منسجم جنبش های مردمى توان برچيدن حكومت استبدادى اسلامى ايران را خواهد داشت و اين نيز از راه مبارزات و اعتراضات پايدار و مستمر مردمی در جهت برپايي جمهورى، دموكراسى و جدايى دين و دولت میسر خواهد بود.
جنبش جمهوری خواهان دموكرات و لائيك ايران، به مناسبت سالروز انقلاب ۵۷، بار ديگر بر تعهد همه جانبه ی خود در دفاع و پشتیبانی از مبارزات مردم و جنبش های مدنی آنان علیه نظام تمامیت خواه جمهوری اسلامی تأكيد ورزیده و تلاش می کند صدای آنان در خارج از کشور باشد.
جنبش جمهوری خواهان دموکرات و لائیک ایران،
۱۰ فوریه ۲۰۲۱ – ۲۲ بهمن ۱۳۹۹