هموطنان عزیزم،

نوروز را به شما تبریک عرض می کنم. نوروز امسال واپسین نوروز قرنی است که در این سال به پایان می رسد. امیدورام در این سال، استبداد، بیماری، نا امیدی، فقر، آسیبهای اجتماعی، سرزمین ایران را ترک گویند. و ایران، سرای شادی و امید، سرزمین جوانی و شادابی بگردد. سال بعد که آغاز نخستین سال قرن جدید است، سال استقلال و آزادی، سال فرهنگ حقوندی، سال رشد بر میزان عدالت اجتماعی بگردد. در پیام تفصیلی، ۱۲ کارکرد نوروز را توضیح دادم. چنین جشنی، در جهان یگانه است. در طول زمان، بنابر دستاوردها، بنابر وضیعتهای جدید، بنابر جنبشهای جدید، کارکردهای نو یافته است. امروز اگر بخواهیم در آئینه نوروز بمثابه بمنظومه کارکردها دوازده گانه بنگریم، باید بخود بگوییم آنچنان که باید به مسئولیتهای خویش عمل نکرده ایم. شان و منزلت انسان در اینست که به حقوق خویش وجدان یابد، و چون بر حقوق خویش وجدان پیدا میکند، احساس مسئولیت میکند. منزلت انسان را این مسئولیت شناسی تعیین میکند. ملتی که خود را مسئول زندگی خویش شمرد، مسئول سرزمین خویش شمرد، مسئول طبیعتی شمرد که درآن می زیید، مسئول بیابان شدن این سرزمین شمرد، مسئول استبدادی شمرد که بر ایران حاکم است، چنان ملتی میتواند بار دیگر فرمان زندگی را صادر کند؛ زندگی در استقلال و آزادی. شما بانیان نوروز! شما مردمی که آغازگر ابداع و ابتکار و خلق کشاورزی، صنعت، خط، هنر در جهان بوده اید، نمیخواهید بار دیگر جهان را وارد عصر جدید بگردانید؟ روز جهان را نوروز کنید؟ شما نمی خواهید به این بی تفاوتی، به این انفعال، به این مسئولیت وداع گفتن، پایان دهید؟ و مردمی بشوید که نه تنها در منطقه، بلکه در جهان، الگو و بدیل انسان حقوند، انسان مستقل و آزاد، انسان در رشد بگردید؟ یکی از کاربردهای نوروز، همبستگی، هم ملی، هم منطقه ای، هم جهانی است. این همبستگی در سطح وطن، میان اقوام ایرانی، میباید بازسازی شود. همبستگی در منطقه، به یمن ایجاد صلح و همکاری و همیاری در رشد، میباید بازسازی شود. به یمن خشونت زدایی، ایرانی می باید سرزمین صلح، همبستگی، دوستی، همیاری بگردد. نوروز اینست. نوروز، نو شدن است. یکی از کارکردهای دیگر نوروز، اینست که ما انسانها، ما ایرانیان، آموختیم که هویت جمعی خویش را، همینطور هویت فردی خویش را می باید به یمن نو به نو شدن، نو بگردانیم. این که ما در گذشته، چه تاریخی داشتیم، چه روزگاری داشتیم، این هویت نیست. هویت اینست که ما آن گذشته را چگونه نقد کرده ایم، و از آن چه سرمایه ای ساخته ایم، و آن سرمایه را در ساختن حال و آینده، چگونه بکار میبریم، و چه هویتی پیدا میکنیم. آیا ما بخود میتوانیم بگوییم فرهنگ استقلال و آزادی داریم؟ اگر نه، نوروز به ما میگوید جشن شما ناقص است، وجدان بیابید به حقوق خویش، بیآفرینید فرهنگ استقلال و آزادی را! در جهانی که خشونت دارد فراگیر میشود، آتش خشونت دارد هستی را میسوزاند، در همه جا، در ایران هم! به یمن خشونت زدایی، شما این آتش را خاموش کنید! روز ایران را، روز جان را، نوروز بگردانید! چه زیباست، چه انسان احساس سرافرازی میکند اگر نوروزی را جشن بگیرد که نوروز استقلال و آزادی، نوروز فرهنگ استقلال و آزادی بگردد. امیدوارم که نسل امروز، مسئولیت شناس شود! بدین مسئولیت شناسی است که انسان هیجان زندگی پیدا میکند، جوان میشود! جوانان، جوان بگردید! برخیزید! روز ایران را نوروز کنید! روز جهان را نوروز کنید! شاد و پیروز باشید! 

 مصاحبه دیگر از ابوالحسن بنی صدر: نوروز و کاربردهای آن در زندگی فردی و جمعی

مصاحبه آقای عبداللهی بمناسبت نوروز ۱۴۰۰

https://www.youtube.com/watch?v=EwLoQPHzCDw