بیانیۀ دانشجویان دانشگاه الزهرا به مناسبت روز دانشجو:
پیش از شما به سانِ شما بی شمارها،
با تارِ عنکبوت نوشتند روی باد زنده باد!!
محمد رضا شفیعی کدکنی
همگام با خروش عظیم و مهار ناشدنی صدای جاودانِ مردمان ایران زمین، در سالی که سال خون و جنون و جنگ میان حق و باطل است، ۱۶مین روز از آذر که هویتش به نام اصیل دانشجوست، در حالی از راه می رسد که از دانشگاه به جز باقیمانده ای از یک پیکرۀ پوسیده که امروز مبدل به بازداشتگاه شده، چیزی به جا نمانده است!
دانشگاه را بازداشتگاه کردید و ندانستید که صدای آزادی خواهی دانشجو به بند کشیدنی نیست و فریاد والای حق طلبی دیواره های پوسیدۀ این زندان ظلم ساخته را بر سر خودتان آوار خواهد کرد!
ما دختران دادخواه دانشگاه الزهرا،
در این ۸۰ روز قیام سراسری، به نام آزادی، به نام تمامی جان های عزیز فدا شده و به نام خواهران و برادران محبوس میان چنگ کفتارهای زمانه، لحظه ای از فریاد دادخواهی و ظلم ستیزی فروگذار نکردیم، دست های خالی مان را در هم گره کرده و صداهای بغض آلوده مان را با هم، هم صدا، تا ایران و ایرانی بداند که الزهرا، دانشگاه دخترانی که سردمداران ظلم و رسانه های حقیرشان سال ها در پی آن بودند که آن را حوزه علمیه، دانشگاهی ارزشی پرور، خواستگاه بسیج سرکوبگر و فضایی بسته و خفقان آور جلوه دهند، در این ۴۰ روز علیرغم دستگیری دانشجویان شریف خود (از جمله مائده دلبری، فاطمه رشیدی ابرغانی، نیلوفر میرزایی، رایحه حسینی، سارینا صادقی و …)،اخراج استاد آزاده و هنر پرور پانته آ واعظی نیا، متحمل شدن آماج خشونت، تهدید و ترعیب ها، مسمومیت مستقیم دانشجویان با غذای سلف، سرکوب های وحشیانۀ اعمال شده از جانب حراست، امنیتی و نظامی ساختن فضای سراسر دانشگاه توسط نیروهای لباس شخصی، همچنان جان بر کف و با غریو بلند حق خواهی در صف اول مبارزه ایستاده و تصویری حقیقی از زن ایرانی و دانشگاه تماماً زنانۀ ایرانی را نه تنها به هموطنان خود، که به جهان نشان دادند و تا زمانی که پرچم این قیام مقدس بر قله های آزادی وطن بنشیند، ایستادگی دختران الزهرا ادامه دارد.
دانشگاه الزهرا در حالی پا به سومین ماه از اعتراضات و اعتصابات خود می گذارد که جز هتک حرمت دانشجو به ارمغان دیگری دست نیافته است و در طول این روزهای سیاه و خون آلود در حالی که متحمل فشارهای روانی و خطرات جانی واضح و روشن بوده است تا کنون از سوی شخص ریاست دانشگاه، معاونت آموزشی و… جهت حمایت از دانشجویان و کوتاه کردن دست متعرض حراست و نیروهای امنیتی که خودمختارانه و یاغیانه برای بازداشت دانشجو از حمله به کلاس درس نیز فروگذار نمی‌کنند، هیچ قدمی برنداشته و دانشگاه را عرصه‌ی وحشت و مصداق حقیقی کاروانسرایی بی در و پیکر ساخته اند که پایه و اساس آن هتک حرمت والای دانشجوی توسط مهمانان ناخوانده و نامحترم آن است.
در آستانۀ روز دانشجو، در حالی که عزیزان ما، از جمله دبیر شریف مجمع اسلامی دانشگاه الزهرا، رایحه حسینی، و دانشجوی هنرمند و آزاده نیلوفر میرزایی در چنگال بی رحم حبس اسیرند، تمامی عاملان مسئول و تمامی مسئولان بی تفاوت به این قضیه را محکوم کرده و یاد آور می شویم که ایران ما، شعار فرمایشی زن بالنده، جامعۀ فرهیختۀ شما و تصویر خاکستری و بی اساسی که از دانشگاه الزهرا به اذعان عمومی ارائه داده بودید را فراموش کرده و ما با صدای بلند اعلام می کنیم:
الزهرا، دانشگاه آزاده پرور ایران، به نام مهسا امینی و تمامی شهدای راه رهایی با شعار غرّای زن، زندگی، آزادی است!
شانزدهم آذر ماه ۱۴۰۱،
دانشجویان دانشگاه الزهرا
***
بیانیه و اعلام استعفای دسته جمعی اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان آزادیخواه دانشگاه شهید بهشتی در روز دانشجو:
«به نام خدا،
و به یاد توحید شافی، یاشار پناهی، پارسا شجاع الدین،
این صدای ماست. صدایی که طی سال ها فعالیت جنبش دانشجویی، از هزاران گلوی مختلف اما هم نفس و هم پیوند فریاد برآورده است. صدایی که خطی روشن در افق می کشد.
این صدای ماست كه صدای مردمی را شنیده ایم که برای هر آنچه بایستهٔ یک زندگی خوب است، مبارزه کرده اند. صدای مادری را که نتوانست بغضش را پشت واژه های لرزان خود پنهان کند، بغض شکنندۀ روزها بی خبری از فرزندش. ما صدای سوگند همرهانمان را شنیده ایم که با شهامت و نجابت خود، ترسیم آزادی کرده اند و می کنند. اینک دو فرياد از دانشگاه به گوش می رسد. فرياد استبداد و فرياد آزادی خواهی. صدای به هم خوردن زنجیرِ بسته به پای دوستانمان و صدای زنجیرۀ در‌هم پیوستۀ اتحاد و همدلی ما دانشجویان.
بیش از یک ماه از حبس و بازداشت غیرقانونی هم‌کلاسی های مان می گذرد. وعده های آزادی آنان محقق نشد و نیروی سرکوب دستان خود را بیشتر بر گلوی دانشگاه فشرد. هم اکنون شفاف تر می بینیم که «گفتگو و مصالحه و قول پیگیری» بازوی دیگر پیکره ایست که باتوم و حبس و تعلیق را برای تهدید و تنبیه هر دانشجوی معترض برافراشته است. پیکرهٔ عریض و طویلی که برخی اعضایش ادعای هم اندیشی و تلاش برای ایجاد فضایی آرام دارند، اما كرسی تدريس اساتيدِ همراه دانشجو را غصب می كنند و دانشجو را برای شرکت در جلسه می خوانند و هم زمان جلوی درب دانشگاه او را بازداشت می کنند و سرآخر می گویند: «ما نبودیم». گوش کنید: چه شما باشید و چه نباشید، ما هستیم و خواهیم بود، در جایی که به آن تعلق داریم، در کنار و دوشادوش دانشجویان، و در مسیری که به آن باور داریم. «ما» در سلول های انفرادی زندان شما نمی گنجد و نیز در سلول های تاریک و سرد مغزهایتان، و در زندانی که از مرزهای میهن مان می خواهید.
با گذشت نزدیک به سه ماه از سرکوب شدید دانشجویان، لگدمال کردن حریم دانشگاه توسط نیروهای امنیتی و لباس شخصی، و همچنین بازداشت دو تن و تعلیق سه تن از اعضای شورای مرکزی انجمن در میان خیل بازداشتی ها و تعلیقی های دانشگاه، همچنان با تهدید و فشار از ما می خواهند که با سرکوب گرانمان به گفتگو بنشینیم و واسطۀ عادی نمایی و عادی سازی اوضاعی شویم که در آن به ما یک مجوز ساده برای کوچکترین تجمع اعتراضی و تماماً قانونی و کنترل شده ای در صحن دانشگاه خودمان را نمی دهند! نه! هرگز، چنین نبوده و چنین هم نخواهد شد.
مسئولین دانشگاه در جهت خاموش کردن صدای انجمن، به نقض اصلی ترین رکن تشکل های دانشجویی- یعنی آزادی انتخابات- دست یازیده اند. بیش از یک ماه است که دورهٔ هشتم انجمن به پايان رسيده‌است، اما در اقدامی بی سابقه و فراقانونی درصد غیرقابل اغماضی از نامزدها را رد صلاحیت انضباطی کرده اند و اجازۀ برگزاری انتخابات را نمی دهند. بی تردید انجمن اسلامی دانشجویان آزادیخواه، وجهه و مقبولیت خود را بیش و پیش از هر چیز، از امکان مشارکت آزادانه در انتخابات و در تضمین فضایی می بیند که صدای هر دانشجو، بدون ترس از سرکوب و ارعاب شنیده شود. مسئولین دانشگاه و آمران بالا‌دستی آنها این را نمی خواهند. ما ادامۀ این رویه و رویکرد امنیتی را برنمی تابیم و هنگامی که هر امکان ایجابی اعتراض و نقد ساختار، فروبستۀ بند و دیواریست، ادامۀ کار خود در شورای مرکزی را بجا نمی دانیم.
ما اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان آزادیخواه، ضمن همراهی با صدای تمام دانشجویان آزادیخواه، همانگونه که در طول این مدت همواره نهایت تلاش مان را برای بازداشت شدگان، رفع احکام انضباطی و آگاهی بخشی حقوق دانشجویان و همراهی آنان کرده ایم، برای حفظ حرمت دانشگاه و ضمن هم صدایی با مردم، برای آزادی و سربلندی ايران مان، بیان می داریم که در روز دانشجو به هیچ صحنه آرایی دروغینی تن نخواهیم داد و بدین وسیله استعفای خود را اعلام می داریم.
زین پس، مطابق اساسنامۀ تشکل، تصمیمات انجمن در شورای عمومی اتخاذ خواهد شد و در صورت ادامۀ این روند از سمت مسئولین دانشگاه تا یکماه آینده، با تصمیم مجمع عمومی، این تشکل اعلام انحلال خواهد کرد، مگر با برگزاری انتخابات آزاد.
بشنو، فغان و نالۀ شبگیر است،
بشنو صدای جان به زنجیر است،
اینک بیا به ياری ام، آزادی!
فردا برای آمدنت دیر است»
• سجاد نادعلی زاده
• زينب شيخ‌پور
• ساره پورالحسينی
• زهرا فومنی
• يگانه موسويان
منبع: انجمن اسلامی آزادیخواه دانشگاه شهید بهشتی