«با دوشکا می‌زنیم»:
این تهدید رئیس دانشگاه هنر است علیه دانشجویان دانشگاه. برگ ننگینی دیگر در جهت سرکوب دانشجویانی که به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن، برای نشان دادن اعتراضشان دست به تحصن زدند.
پس از ریختن خون‌های بسیار، سرکوب، تهدید و بازداشت دانشجویان، می‌بینیم که دانشگاه زنده است. دانشگاه همچنان قلب تپنده‌ی جنبش «زن، زندگی، آزادی» است. البته که برابر چنین ننگی صدای ستایش‌برانگیز آزادی‌خواهان قد راست کرده است.
شما دانشجویان دانشگاه هنر اعلام کرد ه‌اید: «چیزی به عقب برنمی گردد. این آسمان حتی بعد از تمام ستاره هایی که هر روز به زمین کشیده اید، هنوز غرق ستاره ست. از زخمی که شهریور دهن باز کرد، هنوز خون می چکد. و ما ایستاده ایم، دست در دست هم، برای آزادی».
ما تأکید می کنیم که دست هایمان در دست یکدیگر است. شما تنها نیستید. ما کنار هم پای آزادی ایستاده ایم.