٭ لوموند: سه دلیل شکست مرسی و اخوان المسلمین:
در 29 ﮊوئن ، 3 روز پیش از برکناری محمد مرسی، رئیس جمهوری مصر، لوموند، این دلایل را بر شکست مرسی و اخوان المسلمین اقامه کرده است:
● بلحاظ آینده دموکراسی در بزرگترین کشور عرب، مصر ساعات سخت و بسا تعیین کننده ای را می گذراند. مصریها در خیابانها شهرهای بزرگ حضور دارند و فضا، فضای برخورد، جنگ داخلی در حال زایش است. درجمع، مصر «لائیک» که قرار در اجتماع و تظاهر بر ضد مرسی و دولت او در 30 ﮊوئن دارد، به مقابله «مصر اخوان المسلمین» می رود. کار به آنجا کشیده است که ارتش تهدید به مداخله می کند.
1 – دلیل اول: محمد مرسی نخستین رئیس جمهوری منتخب تاریخ مصر و نخستین غیر نظامی که این مقام را تصدی می کند، از اعضای حزب اخوان المسلمین است. او در ﮊوئن 2012، به ریاست جمهوری مصر رسید (و در 3 ﮊوئیه 2013، برکنار شد !!). در طول یک سال، نتوانست نه آن زبان و بیان و نه آن کارآمدی لازم برای جمع کردن مردم مصر تحت لوای خویش را یافت. در بیرون جریانی که بدان تعلق دارد، بقیه مردم مصر را به خود جذب نکرد.
طرفداران او نابجا می گویند که مخالفان لائیک او پیشنهادهای رئیس جمهوری را نپذیرفتند و با آنکه او باب گفتگو را گشود، آنها وارد آن نشدند. حقیقت اینست که رئیس جمهوری مدام در تردید بود. نمی توانست خط و ربط روشنی را بجوید و بدان، با مصریان در گفت و شنود روشنی بگردد. او که استاد دانشگاه در مهندسی است، به مردم این احساس را بخشید که آدمی بدون کیفیت های رهبری برای اداره کشوری چون مصر است.
2 – دلیل دوم: شکست اقتصادی و اجتماعی دلیل دوم است. این شکست بیش از اندازه اثر گذار است زیرا مردم مصر بر این گمان بودند که با تغییر رﮊیم، وضعیت آنها از اساس بهتر می شود. برای بسیاری از مصری ها، جز معیشتشان، اشتغال خاطری وجود ندارد. امروز را نگذرانده دلواپس فردائی است که می آید. اخوان المسلمین فاقد هرگونه برنامه اقتصادی و دانش و کارائی برای مدیریت هستند. اداره کشور توسط آنها آشکار می کند فقدان راه و روشی را که بتواند میان محافظه کاریشان با تجدد اقتصادی رابطه برقرار کند به ترتیبی که چرخ این اقتصاد در مسیر رشد به حرکت درآید.
3 –دولت در دست اخوان المسلمین مخالفان بس پراکنده اند را بر ضد خود متحد کرد. شرکت کنندگان در جنبش برضد دولت مرسی و اخوان المسلمین، بطور عمده، لائیکها بعلاوه شمار اندکی از وابستگان به رﮊیم سابق هستند. سرمایه شان مخالفان یأسی است که به بخشی عمده ای از مردم مصر دست داده است. اپوزیسیون به ضرب گرد آوردن میلیونها امضاء ذیل تقاضای کناره گیری مرسی، خواستار کناره گیری او است.
● این اپوزیسیون بس پراکنده است و نمی تواند برنامه مشترکی داشته باشد در باره آینده سیاسی و اقتصادی مصر. آنچه متحدش کرده، دشمنی با مرسی و ترس از اینست که مرسی – کاری که تا این زمان نکرده است – مصر را در راه انتگریسم اسلامی پیش ببرد.
مرسی با مشاهده مردمی که در خیابانها و میدانها اجتماع کرده اند و مشروعیت ریاست جمهوری او را ملغی می خوانند، اخمو و دﮊیم، پیشاروی مخالفان لائیک خود بدترین واکنش ها را نشان می دهد و آن تکیه کردن بر رادیکال ترین عناصر حزب خویش است.
با این کار، او جو را جو رویاروئی کرده است و ارتش را برآن داشته است که تهدید به مداخله کند. بدین سان، ارتش سومین بازیگر درامی می شود که در حال اجرا است. و او بیشترین مسئولیت را در وارد کردن ارتش به صحنه دارد. ارتش نیز بیشترین مسئولیت را در بوجود آمدن وضعیت کنونی دارد. چرا که با در پی کناره گیری مبارک، ارتش بود که بمدت 18 ماه اداره کشور را در دست گرفت و کشور را با بی کفایتی تمام اداره کرد بطوری که وقتی آن را تحویل منتخبان داد، مصر خون در بدن نداشت.
آرمان اینست که هر دو طرف که نمی خواهند رﮊیم پیشین بازگردد، به گفتگو بنشینند و از آن خردمندی مصر کهن سال، دست کم، آن اندازه که بکار حکومت کردن بر این کشور می آید، باز جویند و بکار برند.
انقلاب اسلامی: در 3 ﮊوئیه 2013، شب هنگام، وزیر دفاع مصر، در حضور رئیس الازهر و رهبر مذهبی قبطی ها و البرادعی، نماینده اپوزیسیون، بیانیه ارتش را قرائت کرد. این بیانیه «نقشه راه» برای بازنویسی قانون اساسی و برگزاری انتخابات جدید است. تا آن زمان، رئیس دادگاه قانون اساسی، بطور موقت، مقام ریاست دولت را تصدی خواهد کرد. ابتکار ارتش، ولو با حضور و مشورت مقامهای یاد شده، تصدیق نظری است که لوموند ارائه می کند: بدیل ضد مرسی و اخوان المسلمین راه بجائی نمی برد اگر برای تصدی جمهوری شهروندان، در نظام اجتماعی باز و تحول پذیر، نباشد.
انقلاب اسلامی در هجرت شماره ۸۳۲ از ۲۴ تیر تا ۸ مرداد