بعد از سخنرانی حسن روحانی در جلسه دوشنبه نمایندگان مخالف وارد صحبت شدند و آن روی وزیران حسن روحانی را آشکار کردند. جنایتکار باسابقه، پور محمدی را، شیخ صادق لاریجانی، «رییس» قوه قضاییه پیشنهاد کرده است تا جمع جنایتکاران در این قوه جمع شوند: از سه متصدی کشتار زندانیان در مرداد و شهریور 67، رئیسی معاون لاریجانی است و اینک پورمحمدی «وزیر« دادگستری می شود. اشراقی و نیری هم که «قاضی» هستند. علی لاریجانی تذکر که برادرش اینگونه گفته که بر اساس قانون! رییس قوه قضاییه وزیر دادگستری را به رییس جمهور معرفی می کند. اما وزیران دیگر:

معاملاتی ترین هیأت وزیران از انقلاب بدین سو یا آش شله قلمکار هیأت وزیران رﮊیم ولایت مطلقه فقیه، کابینه حسن روحانی باشد که از هر گروه و دسته ای در آن، هستند. در واقع، از هر گروه و دسته و شخصی به وی تحمیل شده و او جام زهر را سر کشیده و کابینه مورد نیاز دستگاه ولایت مطلقه را پذیرفته است.

● مانند همیشه، وزرای امور خارجه و واواک و دفاع و کشور و ارشاد، میبایست توسط رهبری انتخاب می شدند و شدند. این بار، «ویران» بیشتری از آن «رهبر» شدند. همه وزیرانی که بیشتر از 200 رأی آوردند کسانی هستند که خامنه ای به آنها نظر موافق دارد. وزیر نفت، می باید رد می شد اما بعد از سر سپردن، خامنه ای چراغ سبز داد و وزیر شد. در مورد وزیر کشور، علی لاریجانی تلاش بسیار کرد تا با او هم، همانند وزیر دفاع، کسی مخالفت نکند. او هم بدون این که موافق و مخالف صحبت کنند، وزیر شد. قرار بود در باره صلاحیت رحمانی فضلی مخالفان و موافقان سخنرانی کنند: مخالف مهدی کوچک‌زاده و یونس اسدی و موافق عبدالرضا عزیزی و احمد جباری.

اما در با تشکیل جلسات متعدد میان روحانی و لاریجانی وحداد به نمایندگی ازبیت، تصمیم بر این گرفته شد که مخالفان رحمانی فضلی سخن نگویند و در نتیجه موافقان نیز و رحمانی فضلی بدون هیچ چالشی به وزارت برگزیده شد.

● وزرای نفت و آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی و صنعت و معدن و تجارت و مسکن و راه سازی از سوی هاشمی رفسنجانی و حزب کارگزاران به حسن روحانی معرفی شدند که وزیر اموزش و پرورش رای مورد نیاز را نیاورد. از این «وزیران»، علی جنتی مورد موافقت خامنه ای بود و بیشتر از 200 رأی آورد. وزیر نفت، بعد از سپردن تعهد، رأی آورد و بقیه نیز از «فتنه» تبری جستند و به خامنه ای، تعهد اطاعت سپردند. با این حال، وزیر آموزش و پرورش رأی نیاورد. دورتر خواهیم دید که چمران، رئیس شورای شهر تهران، چه نقشی در رأی نیاوردن نجفی بازی کرد.

● وزرای جهاد سازندگی و آموزش عالی و تعاون و کار و رفاه اجتماعی جانب اصلاح طلبان را دارند. به وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت آموزش عالی، گفتند از خاتمی تبری بجوید تا به او رأی بدهند و او حاضر نشد. هرگاه از «فتنه» تبری نجسته و به ولایت خامنه ای گردن ننهاده بود، از مجلس مافیاها سرافراز بیرون می رفت.

● وزرای اقتصاد و دارایی و بهداشت و درمان ورزش و جوانان و ارتباطات و فن اوری و نیرو از سوی شخص حسن روحانی با «مشورت با دیگران» معرفی شده اند. با این حال، در گزینش آنها، نبود «نظر منفی رهبری» لحاظ شده است.

با اینهمه «تدبیر» روحانی که حکومت خود را دولت می خواند و آن را «دولت تدبیر و امید» می نامد، باز فشارها و تهدیدهای خارج از مجلس که توسط جبهه پایداری و بیت رهبری و کیهان و رسالت و سپاه و… بعمل آمدند، کار خود را کرد و وزیران و شخص روحانی ناگزیر شدند مراسم تبری و تولی را بطور کامل بعمل آورند: همه وزرا می بایست چاکری و نوکری خود اظهار کنند. وزرا، به خصوص آنهایی که در باره شان، شبهه داشتن زاویه با ولی فقیه وجود داشت و «شایع بود» با فتنه گران و اصلاح طلبان رابطه داشته اند و در باره «فتنه» سکوت گزیده اند، می باید با صدای بلند که همه ملت بشنوند، بگویند که جنبش مردم در اعتراض به تقلب بزرگ در «انتخابات» سال 88 فتنه بوده و اینان آن را قبول ندارند و مخالف با آن هستند و در آن شرکت نداشته اند و… کوتاه سخن این که خود را سکه یک پول کنند تا بتوانند از مجلس رای اعتماد بگیرند. تقریبا همه این کار را کردند و افسوس برای افرادی چون نجفی و نیلی منفرد که با وجود خاکسار کردن خود باز هم مورد تایید قرار نگرفتند و با شرمساری از ملت ایران، سابقه و مخالفت خود با متقلبان را از دست دادند و سرافکنده و خوار از مجلس خارج شدند.

٭رای اعتماد به وزرا از چند جهت در خور توجه است:

● ولایت مطلقه فقیه به هیچ وجه حاضر به سپردن امنیت داخلی و خارجی و دفاعی و اطلاعاتی به هیچ فرد غیر خودی نیست و رییس جمهور در واقع باید 4 وزیر را معرفی می کرد و این مسئله تقریبا در تمام دولتها بوده است با کمی تغییر چرا که همواره در چنین مواقعی رییس جمهور باید اسامی چند نفر را به رهبری ارایه نماید و رهبری از میان آنها یکی را انتخاب کند که البته ازقبل برای رییس جمهور هم مشخص می کنند که دایره انتخاب وی میان چه کسانی می تواند باشد.

● ولی فقیه مطلقه به هیچ وجه، به خصوص از دوران اصلاحات به بعد، حاضر به سپردن امور آموزش و پرورش به هیچ نیروی غیر خودی نیستند زیرا به خوبی میدانند اگر بار دیگر افراد غیر خودی بر سر کار بیایند هم در مدارس و هم دانشگاهها و هم در میان جوانان کار کنترل سخت تر خواهد شد و ممکن است مهار از دستشان در رود و بر مخالفان حاکمیت که حدود 40 میلیون نفر است افزوده شود. منظور کل آرای افرادی است که در انتخابات شرکت نکردند وافرادی که به حسن روحانی رای دادند و افرادی که رای باطله به صندوقها انداختند که جمع آنها، بنا بر انتخابات مهندسی شده رﮊیم نیز، حدود 40 میلیون نفر می باشند. که می شود 80 درصد دارندگان حق انتخاب، باز بنا بر رقم 50 میلیون مورد ادعای رﮊیم. هرگاه محاسبه را بر اساس دو واقعیت، یکی دارندگان حق انتخاب که 55 میلیون است و دیگری آرای مهندسی شده جلیلی که 4 میلیون است، شمار مخالفان با ولایت فقیه 51 میلیون نفر و موافقان آن 4 میلیون و یا 7 درصد می شوند.

● حاکمیت به دلیل انباشت ثروت فراوانی که از هشت سال دزدی ها و خورد و بردها و بخشش های حکومتهای نهم و دهم احمدی نژاد به دست آورده بود، دیگر نیازی به مال و منال نداشت. علاوه بر آن، کانالهای ورودی ارز بیشتر بسته شده اند. لذا کار بخش اقتصادی را به حسن روحانی واگذار کرد تا شاید او بتواند با وزرای نفت و اقتصاد و دارایی و کار و رفاه اجتماعی و صنعت و معدن و تجارت و مسکن و جهاد کشاورزی و… شرایط را تغییر دهند و قدری از فشارها بکاهند. اینست که وزیران اقتصادی، در مجلس، رأی اعتماد بالایی بدست آوردند.

● حذف سخنرانی های موافق و مخالف وزیر کشور از نکات بسیار گویا است. زیرا حذف این سخنرانان حاصل جلسات متوالی حسن روحانی و علی لاریجانی و حداد عادل، نماینده بیت رهبری، در مجلس بود. یعنی این که موافقت ها و مخالفتها و عدم موافقت و مخالفت ها نیز مهندسی شده بوده اند.

● نمایش تلویزیونی چند روزه بررسی وزرا که از سوی صدا و سیما و به خصوص با فرماندهی عزت الله ضرغامی و زابلی زاده به اجرا در امد با توجه به مصاحبه های قبل و میان و بعد از مذاکرات مجلس نشان می داد که عمدا این برنامه را برای قدرت نمایی نظام پخش کردند و مرتب مدعی دموکراسی بی بدیل جمهوری اسلامی در برابر جهانیان می شدند اما نمی گفتند که روسای جمهور و نمایندگان مجلس قبل از انتخاب توسط مردم باید از کانال تنگ نظارت استصوابی شورای نگهبان عبور کنند و از تور دیکتاتور عبور کنند. از این رو، بینندگان و شنوندگان هوشیار پخش جلسه های موافقت و مخالفت با «وزیران» را جز فیلمهای اعتراف گیری در اوین ندیدند و ندانستند:

● تقریبا همه «نمایندگان» و «وزیران»، در سخنرانی های، خودچند مطلب را به روشنی و وضوح اعلام می کردند:

1 – اطاعت مطلق از ولایت فقیه

2 – همه کاره بودن ولی فقیه به خصوص از سوی وزرای مورد نظر مانند آموزش و پرورش و ارشاد و آموزش عالی و نفت و صنعت و معدن و تجارت وکار و رفاه اجتماعی و..

3 – خود را سرباز انقلاب و تابع فرمانده یعنی خامنه ای خواندن.

4 – نشان دادن سابقه خود و حضور در جبهه های جنگ و جهاد سازندگی که آن را برگی برنده می دانستند

5 – تبری از فتنه که برخی ها حتی قسم هم می خوردند و با سرافکندگی خود را مبری از آن نشان می دادند

6 – هماهنگی در تبر و تولی، طی جلسات متعدد میان رییس جمهوری و «نمایندگان» مخالف و «رییس» مجلس و «نماینده» خامنه ای، ترتیب داده شده بود. رضایت کسانی چون حسین شریعتمداری و سران مافیاهای نظامی – مالی و فرماندهان سپاه حاصل مهندسی هیأت وزیران و موافقتها و مخالفتها و رأی اعتماده ها است.

انقلاب اسلامی در هجرت شماره ۸۳۶ از ۱۸ تا ۳۱ شهریور ۱۳۹۲